7e dag vijf uur ’s middags.
Gwan maakt een portaal naar de woestijn 20 km buiten de stad Alexandrië. We verschijnen op een zandweggetje. Met een beetje doorlopen komen we tegen tienen bij de poort van de grote bibliotheek. Marmer, zandsteen, kostbaar hout. Na de ballotage vragen we de aan ons toegewezen bibliothecaris om informatie over de goden. “Dat is de halve bibliotheek.” Bovengoden dan. Hij wordt een beetje nerveus. “Er is een kamer met alles wat vreemd is.” Hij vindt het een gevaarlijk onderwerp. Als Risha zegt dat we door de hoofdbramaan van Satem hierheen gezonden zijn bedenkt hij dat we shamanen zijn, boerenkinkels, en dus niet beter weten. Hij leidt ons naar de kamer. Gwan zet de tijd stil en we kunnen op ons gemak zoeken. “Goden boven de goden”, dat is blasfemie. Er is tweeduizend jaar geleden een zekere Hippocrites gestenigd omdat hij deze ketterij verkondigde. We vinden een geschrift van zijn hand waarin hij als magiër in Euboia vijf ‘daemones’ beschrijft die in zijn oproepdriehoek verschenen. Eén is stabiel vrouwelijk, vier knipperen van mannelijke naar vrouwelijke vorm. “Wij komen van voorbij de tijd, uit de baarmoeder der goden. Waar zijn de bovengoden?” Hippocritus maakt een gebaar en ze zijn weer weg. Daarna begint hij een cultus.
Die daemones, dat zouden wij wel eens kunnen zijn geweest. De tijd wordt weer aangezet. De bibliothecaris verschijnt weer, maar hij ziet er anders uit. Gwan realiseert zich dat er net zo’n shift is geweest als we aan het einde der tijden hebben meegemaakt. Dat komt door het volledig stilzetten van de tijd. Blijkbaar is er nog een tweede tijdsdimensie.
“Zo, zijn jullie al klaar? Dat is toch veel te snel.”
“U had gelijk, dit zijn allemaal rare boeken. We willen liever zoeken op Euboia, Oproepingen en Hippocritus.”
Risha krijgt een standaard grimoire over oproepingscirkels en -driehoeken. Echt een theorieboek voor een beginnende sorceror. Precies wat hij nodig heeft.
Claude vindt wat meer over Hippocrites. Hij was volgens een tijdgenoot een alchemist die op zoek was naar “zuivere elementen”. Het was bekend dat goden die de zelfde naam dragen op verschillende plekken, niet helemaal hetzelfde zijn. Na het verschijnen van de vijf daemones begon hij over Goden achter de goden. Hij wordt uiteindelijk als ketter gestenigd en al zijn werken worden verbrand. Het boek dat wij van Hippocrites vonden is het exemplaar van de Alexandrische bibliotheek, die heeft het overleefd omdat de bibliotheek nooit een boek wegdoet. Maar ons verschijnen heeft geen geschiedenis geschreven. Eén boek is daarvoor weliswaar genoeg, maar Igrot heeft dit incident blijkbaar niet opgemerkt.
De baarmoeder der goden. Wellicht is dat een goede plek om naartoe te gaan. Risha zoekt eerst nog even op Siderials. Daar is niet veel over. Wel vindt hij een verwijzing naar de Witte Raad en Mount Paradise. Daar hoopte hij op! Door de herinnering aan deze tekst zal een leugendetectiespreuk niet aanslaan, als hij de bibliotheek noemt wanneer er gevraagd wordt hoe we van Mount Paradise weten.
Gwan maakt om zes uur op dag 8 een portaal naar dezelfde plek als waar we de eerste keer aankwamen. We lopen de berg verder op. De raadszaal is en niet. Hier is een kleine kapel onder de spleet met het standbeeld. Voor de kapel zitten twee mannen te kletsen: Imhotep en Bindur. We horen waar ze over praten: vreemde gebeurtenissen in Soul. een roddel dat Der Alte het spreukenboek van Phanton, toen die nog jong was, in een gierkelder heeft gegooid.
“Hé gasten! Goedemorgen,” zegt Bindur, “komen jullie mee ontbijten?” We merken dat we magisch gescand worden. “Zijn jullie die nieuwkomers? Fijn dat jullie je komen aanmelden. De meesten doen er een paar duizend jaar over. Er gaan verhalen over jullie.”
Claude vraagt of de spion al is gevonden.
“Spion?”
“De infiltrant van de Abyssals.”
“Nee, die is nog niet gevonden. Misschien moet je wat minder hoog van de toren blazen. Je bent op dit moment een olifant in een porseleinkast.”
We overleggen even in de Mindlink. Wat zeggen we wel en wat zeggen we niet?
Chang vertelt: “We hebben een verwijzing gevonden in Alexandrië naar ene Hypocrites.” Hij benoemt en beschrijft de bovengoden. Bindur vindt het maar een vaag verhaal. Het enige wat hun wat zegt is de kraamkamer van de goden.
“Die is hierboven.” Hij wijst naar de kloof. “De goden zijn maar voor het gewone volk. Godlingen moeten eerst langs de tovenaars. an kunnen ze een kleine post bereiken en zich omhoog werken.”
Risha vertelt over het onderzoek van Hippocrites. We mogen een kijkje nemen bij de spleet. Daar ontdekken we dat Imhotep en Bindur de Color-dimensie niet kunnen waarnemen. “Hier komen de godlingen uit,” zegt Imhotep, “en héél af en toe mensen. Niemand heeft er een verklaring voor.” (Dat laatste liegt hij.)
We laten Karel achter bij de twee Siderials en gaan samen met Chantal de kloof in. Waar het smal wordt stappen we ‘opzij’. Dat vindt Imhotep interessant. We komen aan in een gouden gloed, de ’shallows’. Het is ijl en leeg, de uitgang. Van hier volgen we een gouden draad/stroming naar boven. We hebben [Prime + Color] nodig om hier te navigeren. Met [sense Spirit] voel je hier een wasem van geliefden die in extase bij elkaar komen. Dit is de tantra zone. Verderop krijgen dingen weer een vorm. We zien een soort eierstokken en gaan naar die aan onze kant. Hier is een overdaad aan zonium. We zien anima en animus bij elkaar komen en daar rijpen de godlings.
Claude en Risha maken een pak van zonium voor Chantal. Het past perfect. Dan infuseert Risha zijn orichalcum harnas en de twee moonsilver machetes met zonium, zodat hij ze mee kan nemen naar de andere wereld. Dat vindt Claude een slim idee en de andere wapens en wapenrustingen worden ook behandeld. Daarna bekijken we de geboorte van een godling. Die zwemt naar de uitgang, nog onbewust. maar dit zijn goden, geen boven-goden. We kunnen nog verder gaan. Tussen de twee eierstokken is een pulserende diamant. Die resoneert met de glimmende poort waar we op het einde in gesprongen zijn. Het heeft alle kleuren tegelijk en zelfs de [Alternate-Time] die Gwan heeft ontdekt. Als je er in kijkt zie je een caleidoscoop van werkelijkheden. Dit is niet Igrot, dit is de Vajra. De beste vergelijking is de blinde vlek in een oog. Hier kan Igrot ons niet zien. Hier voorbij stroomt de gouden gloed richting Aarde, waar de rijpende eitjes uiteindelijk advertenties worden. We filosoferen over wat we op Aarde kunnen doen. Risha stelt uiteindelijk voor om geen wereldschokkende dingen te doen, want dan schrijven we geschiedenis. Gewoon Chantal de andere wereld laten zien. Sightseeing in een Blue Collar stad met Splicers en Bionics en Printable People.
We komen aan in een kamer. De mensen sluiven opzij. Het is een soortement kantoor en er hangt de onmiskenbare geur van de Hardware Legacy. We zijn aanbeland bij een hoog echelon advertentiemakers. Eigenlijk wel logisch. Chantal gilt. Claude roept “Inspectie!”
“Wie zijn jullie?”
“Onze namen behoren niet tot jullie clearance.”
Chang kalmeert Chantal ondertussen. Maar daardoor komt ze in de toestand dat ze voelt dat haar soulmate hier ergens is. We suggereren met [Mind] dat onze Tanais-gedaantes Avatars zijn. Ze ontdooien en laten hun huidige project zien. Ze zijn bezig aan het space-game. Wij veranderen in onze Aarde-personen. Claude inspecteert het spel en ontdekt een imbalans. Er zit een in-game oorlog aan te komen en daarin is de ene kant veel sterker dan de andere. Spelers op het niveau van de gewone soldaten zullen afhaken en overstappen op Grand Theft Auto. Hij wijst ze op de fout, en hoe ze kunnen corrigeren zonder dat het hun wordt aangerekend. Daarmee snappen ze meteen waarom hij inspecteur is. “Goed punt! We gaan er rekening mee houden!”
Chantal zeurt wanneer ze haar soulmate nou eens kan ontmoeten. “Hoe ga ik dit aan Karel zeggen?”
Chang wil op de terugweg een godling uit deze eierstok observeren. Risha denkt dat de diamant veel interessanter is. Hij stelt voor om Chantals’s obsessie met haar soulmate te dempen. Als ze verenigen, dan wordt ze misschien een godling of een exalt. En dat willen we niet.

– Het tijdverschil tussen Tanais en Aarde is op dit moment 1 uur = 1 dag. Maar met Gwan’s [Time] magie kune we het wel gelijk schakelen.
– Risha hoopt/verwacht dan we, als we via het kristal gaan, bij Hipocrites uitkomen.

4 xp

Tanais 127 serie 2 sessie 2 – 12 oktober 2017

10:00 uur ’s morgens en het is nog steeds donker. Risha offert wat ghee bij de ingang van de tombe en de deur gaat voor ons open. Chantal en Karel gaan mee naar binnen. In het licht van onze aura’s kunnen we alles goed zien. Een gangetje, dan de volgende deur. Een grote zaal met links een deur naar een kleedkamer en rechts de poort naar het Westelijk Paradijs, middenin een roze stenen fontein, achterin een trap omhoog. Daar is de bruidskamer. En er is een trap omlaag. Beneden vinden we het doodsbed met het gebeente van Narima en de jaden dolk waarmee ze neergestoken is ligt op de grond. We hangen de maanzilveren machete naast een tweede exemplaar dat hier al hangt. Narima verschijnt.
Rishi knielt en stelt zich voor: “Ik ben Risha prins van satem, een verre nazaat van u. De vuren zijn uitgegaan en moeten weer worden aangestoken.”
“Dan moet Godefried hier naar toe komen. Ik wacht hier op hem. Hij slaapt. Wek hem en dan ga ik mij vast mooi maken.”
Ze heeft blijkbaar niet door dat ze dood is. We gaan naar de andere tombe. Ook deze deur gaat open voor de uitverkorenen. Deze gang heeft twee zijgangen. Links vinden we een kamer met veertig gouden harnassen en bijbehorende wapens. Gelukkeig zitten er geen skeletten in, dus de lijfwacht is niet samen met de koning begraven. Rechts is een kamer met een gouden strijdwagen. Die is duidelijk magisch, maar het is zo snel niet duidelijk wat voor eigenschappen het ding heeft. En recht vooruit is de tombe van Godefried. Hij ligt opgebaard, met een ingeslagen gezicht en een jaden dolk in zijn buikstreek. Deze tombe heeft geen poort naar het Westen.
Als we de jaden bol, orichalcum wasplaat en soulsteel vinger in de uitsparingen van zijn bed plaatsen, gaat de koning rechtop zitten. We knielen.
“Kun je je bedienden niet wegsturen?” “Nee, dat zijn ook uitverkorenen.” “Spreek dan maar.” “De vuren moeten weer worden aangestoken.”
“In wie mij liefheeft zal het vuur ontvlammen,” zegt Godefried, “Narima is verleden tijd. Die meid daar zal het goed doen.”
Chantal begint te kijven als een viswijf: “Ik ga geen seks hebben met een lijk!” maar de koning is onverbiddelijk. “Roep haar tot de orde!”
Claude neemt Chantal mee naar buiten, Chang neemt Karel mee de ook staat te briesen. Met veel [Mind] magie lukt het om de twee te kalmeren.
“Er is geen rechtmatige koning in het land en ik ben de grondlegger. Dus ik moet met deze Chantal in het hemelbed de liefde bedrijven en dan gaat de zon weer schijnen.”
Claude blijft even bij Chantal. Hij betovert haar zodat Godefried wat aantrekkelijker voor haar wordt. Ondertussen gaan de anderen met Karel weer naar Narima toe. Ze heeft absoluut geen zin om door de Westelijke poort te gaan. “Niks Chantal. Dat is weer typisch Godefried. Ik ken die schuinsmarcheerder! Dit is mijn taak! Ik ga nu slapen. Wek me maar als het zo ver is.”
Gwan en Risha maken [met Spirit en Correspondence] een portaal tussen deze tombe en die van Godefried. De koning stapt er doorheen, maar als skelet. We halen de rituele voorwerpen op en dan krijgt hij weer een lichaam.
Inmiddels heeft Chantal de benen genomen. Claude rent achter haar aan en uiteindelijk tackelt hij haar. Claude zegt: “Er is er maar één die dit kan en dat ben jij.” “Ik ga liever eervol dood, dan dat ik in schande de wereld red!” roept ze. “Geef toch toe, Godefried en jij zijn voor elkaar gemaakt!”
Intussen wekt Risha Narima weer. “Zullen we jou op Chantal laten lijken?” “Ga je gang. Het is een gewelddadige gek. Hij zal er wel intrappen en dan kan ik eindelijk naar het paradijs.”
Na enige moeite lukt het. Narima loopt de trap op. “O knappe koning…”
Getweeën gaan ze naar de bruidskamer en kort daarna ontvlamt de roze fontein. Buiten verschijnt de zon weer. Godefried komt voldaan waar naar buiten. “Tijd om terug te keren. Hij gaat weer terug naar zijn tombe en legt zich neer op zijn doodsbed. Er ligt weer een skelet. Dan komt ook Narima naar buiten. “Mijn taak zit er op. Eindelijk! Risha, breng me maar.” Risha neemt haar galant bij de arm en samen lopen ze naar de poort van het Westen. Die zwaait vanzelf open. Narima neemt afscheid en wandelt door de graanvelden weg. Met [Color] zien we een gele dimensie ontstaan die zich uitstrekt van Tanais naar de Aarde.
Godefried ligt weer dood te zijn en zonder de drie voorwerpen blijft hij ook dood. Risha gaat naar de wapenkamer en vindt daar een harnas dat hem perfect past. Hij trekt het aan. We besluiten de hele inhoud van de schatkamer in de strijdwagen te laden en nemen alles mee als ‘werkkapitaal’. Risha loopt nog even de tombes door om de laatste kostbaarheden, zoals de maanzilveren zwaarden en zo, bij zich te steken. Dan ontsteekt hij zijn stormlamp aan het heilige vuur.
Gwan sluit de doorgang tussen de tombes en hij maakt een portaal naar Bronwë. Het goud slaan we op in de schatkamers. In vrouwengedaante gaan we naar de vuurplek van de vrouwenverblijven. De carrion creepers zijn vrij gemakkelijk weg te jagen. Als het gas weer stroomt, ontsteekt Risha het vuur en in de priesterstad ontvlammen ook de andere vuren. Dan geven we Chantal de stormlamp. We gaan, zonder strijdwagen, naar Archet. Daar worden we als helden onthaald. We laten Chantal hier in de tempel het vuur aansteken. Haar moeder is inmiddels ingetreden in de zusterorde en is heel erg trots op haar. Feest en jolijt in plaats van pek en veren. Chang versterkt [met Mind] bij Chantal en Karel het gevoel dat dit toch beter is dan Eenoog. “Maar hoe ziet het traject naar koningschap er nou uit,” vraagt Chantal. Eerst maar feest vieren.
Risha trekt zich de volgende dag even terug. Hij verandert [met Matter en Prime] het gouden harnas in orichalcum en stemt zichzelf er op af. Dan gaan we overleggen. Wat doen we? De erediensten in de tempels herstellen en de brahmanen terugbrengen? Of zullen we ditmaal de derweth-priesters benaderen? Risha voelt er wel voor om naar de derweth in het Oude Wijvenbos te gaan. Claude wil ook graag naar het bos, want daar woont Daguerre. Hij vindt haar in een klein dorpje en spreekt haar aan.
“Wat wil je van me?”
“Een gesprekje over wat er in de toekomst kan gebeuren.” Hij vertelt dat haar levensstijl er toe kan leiden dat ze op de brandstapel terecht kan komen. Ik kan je redden als het zo ver is. maar je kan ook nu al met me meegaan.”
“Ik sta open voor avontuur. Ik ga met je mee.” Ze stelen een paar paarden en gaan op weg. Claude heft de zwaartekracht op en ze vliegen de lucht in.
Intussen zoekt Risha de heilige eik in het Oude Wijvenbos. Hij vindt hem op een heuveltje in de buurt van een drooggevallen meertje. Dat meer herkent hij als een veenzaal. Hij heeft een kruik bier bij zich en plengt dat bij de imposante boom. Daarmee trekt hij [met Spirit-magie] de aandacht van de god Oaken en die accepteert hem. “Maar ik ben hier niet de hoofdgod. Graire is de godin van de veenzaal en de oppergod. “Maar is die zaal niet van de lunars?” “De lunars hebben zich allang teruggetrokken.” Risha stemt zich er op af en merkt dat alle instellingen correct zijn achtergelaten. Er hoeft niks bijgesteld te worden. Als de god ziet dat Risha de veenzaal kan bedienen wordt hij enthousiast. “Als jullie me kunnen helpen om oppergod te worden, graag!” “Ik ga mijn best doen.”
In Archet, komt ene Jeanette bij Chantal langs. Zij is een jeugdvriendin, die Eenoog cultiste is geworden. “We wachten op Karel en jou. Eenoog zei dat jullie belangrijk zijn!” Ze spreken af om elkaar morgenochtend buiten de stad te ontmoeten. Chang krijgt er lucht van en voert Jeanette dronken. Hij ontlokt haar: “Morgen om 5 uur worden ze opgehaald. Dan kunnen wij onze zaakjes goed regelen. De vreemdelingen worden in de luren gelegd.

+4 Xp = 8

Tanais 126 – 28 september 2017

Claude blijkt geëxalteerd te zijn als Twilight Caste en Risha als Night Caste. Het is 6 uur ’s ochtends.
We besluiten om naar Chantal te gaan. Dat is een uur lopen. Onderweg geneest iedereen zichzelf. Bij de hut van Mildred is het vredig. Chantal is de koeien aan het melken. “Hallo!” We vertellen over de profetie. Mildred wordt er bij geroepen. “Wat voor bewijs heb je?” Mildred wil haar dochter niet zomaar meegeven aan een stelletje ongeregeld. Al geven we licht. Ze stelt voor om naar de Brahmanen te gaan. Om kwart voor negen zijn we bij de tempel. De brand is geblust en de priesteressen rouwen om het verlies van hun beeldje. Claude gaat met zijn Matter-magie de tempel repareren. Het focus dat hij gebruikt is gebed. En dat wordt door de priesteressen natuurlijk zeer op prijs gesteld. De andere drie gaan naar de hogepriesteres. “Hé, de uitverkorenen!” Ze weet aan Mildred te bevestigen dat er inderdaad een profetie is, maar die gaat niet over Chantal. Risha zegt: “Het vuur moet weer worden ontstoken, en daar hebben we Chantal bij nodig.” Chantal zelf wil wel een tijdje weg van de boerderij. Maar ze wil per sé met haar Karel. Dan moeten we eerst Karel losweken van de Eenoog cultus. Mildred mort, maar de priesteressen verklaren dat wij de uitverkorenen zijn. Gwan noemt de naam van een jongen die Mildred kan komen helpen als knecht.
We gaan op weg. Buiten zicht van de stadsmuur haalt Risha de betovering van Karel’s zwaard en daarna maakt Gwan een portaal naar de plek waar we Karel hebben achtergelaten. Het vuurtje brandt nog. We zien iemand wegrennen. Chantal roept: “Karel!” Als hij haar stem hoort, komt hij voorzichtig tevoorschijn. Als we hem het zwaard teruggeven, is hij bereid naar ons te luisteren. Hij is van mening dat het verdwijnen van de zon te maken heeft met de komende aanval van Eenoog. Met een heleboel magie lukt het om hem te deprogrammeren. De zon uitzetten is inderdaad fout. Chang zegt: “Wij volgen niet de revolutionaire raad of de gevestigde orde. Wij volgen onze eigen weg.” Dan wil hij wel met ons mee.
Eerst gaan we naar Phantom Marshley. Hij komt ons persoonlijk te woord staan.
“Welkom! Ja, dingen zijn in beweging. Jullie staan als punt 15-b op de agenda.”
We mogen mee naar de vergaderkamer. Der Alte en Red kijken verstoord op. “Blijf maar staan,” zegt Der Alte, “jullie zijn nog niet aan de beurt.”
Gwan stapt buiten de tijd om even rond te snuffelen. Hier zijn de drie siderials niet op voorbereid. Gwan leest in een brief van de Raad over de komst van een nieuw soort sideriars en die ze van plan zijn om ‘solars’ te noemen. Eén ervan is Chantal en daar gaan ze ‘een echte siderial’ van maken door haar te koppelen aan een abyssal. De solars zijn een bedreiging voor de Orde, maar wel noodzakelijk. Er zijn diverse profetieën. Die waarin de zon uitgaat, is onderstreept. Dan stapt hij weer terug in de tijd. Door de mindlink weten de anderen nu ook wat hij weet.
“Waarom zijn jullie uitverkoren?” vraagt Alte.
“Dat staat in de sterren geschreven,” zegt Risha, “Wij hebben Chantal nodig. De Orde is geïnfiltreerd en de abyssals hebben hun eigen agenda in uw missive gestopt.” Hij heeft het juiste jargon gebruikt en daarmee worden we herkend als mede-siderials.
“Waarom mag ik geen vijfde solar worden? Ik wil ook coole krachten!” “Niet nu, Chantal.”
Claude laat een telepatisch beeld zien: de vergadering op Mount Paradise tijdens de ondervraging van Daguerre. Ze vertelt wat ze gehoord heeft van haar demonen-klanten. Dat het spel al over was op het moment dat Chantal bevrucht werd.
“Hoe weten zij van Mount Paradise?” “Hoe komt het dat Bindu dit serieus neemt?” Dit wordt interessant
Claude laat nog een visoen zien: de bevalling van Chantal en hoe het kind in drie kinderen verandert. Hij legt uit dat dit demonen worden.
Als Chang terloops opmerkt dat Teleutos geen echte ster is, maar een construct, geloven ze dat wij uit de toekomst komen. Er ontstaat een klein beetje twijfel, misschien is er inderdaad verraad binnen de Raad. Maar: “We kunnne Chantal niet meegeven.”
Risha zegt: “In de tombe van Narina ligt een boek en daar staat haar naam in.”
Der Alte lacht: “In mijn agenda staat dat ik die naam daar over een paar dagen in moet zetten. Maar … dat vuur moet ontstoken worden en Chantal moet trouwen met de koning van het land.”
“Beertje,” kirt Chantal, “dan word jij koning.”
(Gwan checkt van een afstandje met magie: ze is nog maagd.)
Eerst moeten we de relikwieën ophalen in het kasteel van Bronwë. We vertrekken weer en overnachten in Hunter’s Lodge. Risha knutselt twee amuletten tegen de pestgeesten voor Chantal en Karel. Brackenbridge maakt zich zorgen over de zon. Hij heeft niet zo’n last van de rebellen. Maar door de oorlogsdreiging heeft hij bijna geen klandizie meer. We eten lekker en nemen een kamer voor de zes mannen en een enkele kamer voor Chantal. Die had liever met Karel op één kamer gelegen, maar dat zien wij niet zitten.
De volgende dag teleporteert Gwan ons naar het begin van de tunnel onder het kasteel. Achter ons is een bos vol spinnen, voor ons een smalle doorgang. We vinden de nis met de Soulsteel Finger. Onderweg naar het koninklijk slaapvertrek vezamelt Risha het tafelzilver. Chantal neemt ook wat mee: “We moeten wel onze eigen kamer kunnen betalen.”
De Jaden bal, het Orichalcum schrijftablet en het Moonsilver machete worden snel gevonden. De pestgeesten leven parallel aan deze wereld, maar één kwantum naar binnen. De grens is hier vervaagd, omdat dit een magische plaats is. Claude versterkt de grens met color-magie. De spinnewebben en de vermolmdheid verdwijnen. Het is nu weer gewoon een 40 jaar leegstaand kasteel in plaats van een spookhuis.
“Als Karel koning gaat worden, gaan jullie dit dan opknappen?”
“Nee, daar heb je bouwvakkers voor.”
“Maar waar betalen we die van?”
“De belasting.”
Chantal begrijpt het niet, maar Karel luistert geïnteresseerd. Hij is nobel en integer. Misschien is hij wel geschikter als koning dan Risha? In ieder geval beter dan Heer Arend.
Chang haalt een vat bier uit de brouwerij en Gwan kijkt naar het gevallen Mutri beeld. Daarna maken we een portal naar de tombe van Narima

4 xp

Tanais 125 – 31 augustus 2017

Op het moment dat we de deur van de colorcopter achter ons dichttrekken: LICHTFLITS ! KNAL !!!
Met zijn [Entropie-sense] voelt dit bij Chang alsof er een soort van toverlantaarn-plaatje verwisseld wordt. De omgeving springt weer op Wyld.
Uit het niets verschijnen zwarte druppels die neerregenen en alles met een laagje bedekken. Onze [Color-sense] geeft aan dat er een ‘colapse’ geweest is. Alleen Risha heeft in plaats daarvan knallende hoofdpijn en hij kan voorlopig geen magie meer gebruiken [Paradox]. Het is dezelfde zwarte drab als destijds bij de Hoogzetel. Tanais, de Wyrd en misschien nog wel andere aangrenzende werelden, zijn op de Wyld samengeklapt. De zwarte drab is wat er over is van de ‘lagere ziel’ van de bewoners van die andere werelden! (Zonium is wat er overblijft van de hogere ziel.) We ontdekken dat we met de copter binnen deze wereld kunnen rondvliegen, maar we kunnen niet meer plane-shiften.
Ook de sterrenhemel lijkt instabiel. We vliegen richting Zuid-West en zien dat de wereld uit verschillende ‘scherven’ bestaat, waarvan sommige Wyld zijn, andere Wyrd en weer andere Common (normaal Tanais). Maar overal ligt zwarte drab. Mount Paradise is Tanais gebleven. Het beveiligingsveld heeft de raadszaal schoon gehouden. We vliegen door naar Shintas. Dat is ook Common gebleven maar er lopen verwarde Wyld en Wyrd wezens rond. Bij de ingang van het paleis wordt Risha tegen gehouden. Ze herkennen hem niet. Hij vraagt naar zijn zus. Als die bij de poort komt, reageert ze heel verbaasd: “Laat Mahakrishna je maar niet zien! Of kom je je excuses aanbieden? De koning heeft je nog niet vergeven. En wat zie je er raar jong uit! Ik had je ouder verwacht.”
“Ongelukje met magie,” mompelt Risha.
Chang reageert met “Huh?!?”
“Het was echt een opstandig joch! Hij is nog steeds verbannen.”
< We zitten in een parallelle werkelijkheid ! >
De wachter heeft Risha is intussen ook herkend en is de koning gaan waarschuwen. We gaan snel weg. Nu naar Soul. De bubbel is weg, Bronwë is nog een ruïne met pestgeesten en alles. Alsof wij er nooit geweest zijn. Het beeld van Mutris is gevallen, dus de zon is hier wel weggeweest. De volgende halte is Archet. Dat is Wyrd geworden. Er lopen hobbits en verbaasde mensen. Gwan wordt wel herkend: “Hée, waar ben jij geweest?” BOEM ! FLITS !!! De huizen zijn van peperkoek. Het is opeens Wyld geworden.
We vertrekken naar Mount Paradise. Als ons kasteeltje daar niet staat, dan zijn we hier ook niet geweest. Onderweg zien we het patroon van Wyld, Wyrd en Common regelmatig veranderen. Chang voelt dat het op dit moment een keer per vijf minuten verschuift. Het zijn geen plane-shifts, maar de werkelijkheid zelf is instabiel geworden. Wij zaten in de colorcopter toen dat gebeurde. Misschien heeft die ons beschermd.
Ons kasteel staat er inderdaad niet. Als we landen, worden we aangesproken door een soldaat: “De vergadering is al een paar dagen bezig, verheven heren. Haast u!”
Bij de ingang van de vergaderzaal worden we tegengehouden, maar een oude siderial in een rolstoel roept: “Laat deze jongelieden binnen! Zij zijn ook geëxalteerd!” Het is Der Alte en als we binnen zijn zegt hij tegen ons: “Had je niet eerder kunnen komen? Ze zijn net met Chantal bezig!”
We gaan aan de rand staan. Daguerre is net aan de beurt als getuige. Ze vertelt dat ze een onderwereld bordeel was begonnen en daar worden tijdens “spelletjes” wel eens wat geheimen verklapt. Zo is zij er achter gekomen dat deze wereld eigenlijk al verdoemd was vanaf het moment dat Chantal ontvoerd werd door Eenoog. Ze had nooit als Eclips Solar moeten ontwaken, maar het was de bedoeling dat ze één van de bovengoden zou worden.
Na de getuigenis gaat Claude naar haar toe. “Herken je me nog?” “Jawel. Je bent Claude. Je hebt me gered, het is aan geraakt, het ging weer uit, we gingen ieder onze weg en ik begon een bordeel. En wie zijn dit?” “Risha is een koning en Chang is een generaal zonder leger…” < klik-klak – het zijn geen flitsen en boemen meer > “U kwam informeren naar de prijzen van mijn bordeel?” In de zaal zijn vergelijkbare breuken in de gesprekken. Wij zijn door onze Mindlink met elkaar gesynchroniseerd, maar de rest van het gezelschap is van realiteit geswitcht. We maken de Mindlink permanent. < klik-klak> “… oude sage zegt: ‘Hart der goden, wie daar binnen treedt zal gered worden.’ …” < klik-klak > De veranderingen gaan steeds sneller! De mensen worden geïrriteerd. Risha rent naar de Witte Raad (die blijkbaar ook een soort Mindlink hebben). “Ik vraag toestemming om hier iets aan te doen.” “Desperate times … ga je gang.”
Chang stopt met [Time en Entropy] het versnellen, althans hier in de zaal. In de huidige versie is Daguerre er niet. Risha legt kort uit: “We hebben een mindlink nodig. En de Lunars moeten de hoogzetels en veenzalen activeren om dit wereldwijd te activeren. Er is even verwarring, maar dan lukt de Mindlink en iedereen kan weer met elkaar communiceren. Wij worden heel kort geïntroduceerd. De zaal is verbijsterd. Dit is het einde der tijden. Ze durven ook de zaal niet meer uit, maar we weten ze toch over te halen.
Buiten bij de kloof van het heiligdometje is een gat ontstaan en daar knettert het. In de lucht erboven is een flits en daar komen 30 ruimteschepen aan. “De drakenboten profetie klopt!” wordt er geroepen. Men verdringt zich om aan boord te komen. Het geknetter doet de anderen wel pijn, maar wij voelen het niet. Het is materie die met onze antimaterie in aanraking komt. Wij springen de kloof in en de rest rent en masse naar de Drakenboten. Het geknetter wordt een explosie van materie en antimaterie.
In de kloof zien we een groot wit knetterend ei. Als we het aanraken wordt het pikkedonker. We raken buiten westen.

…

Vage stemmen: “Ze zijn bewusteloos.”
Er wordt een emmer koud water over ons heen gegooid. We komen bij bij de stadsmuur van Archet. We worden aangestaard door nieuwsgierige dorpelingen. “Ze geven licht! Wat zou er an de hand zijn? Hebben zij de zon ingeslikt?” Het is donker. De zon is weg. We zijn terug in de tijd! We hebben zelfs ons eigen lichaam van zeven jaar terug, zonder Wyld mutations.
“Misschien moeten we maar naar een priester!” zegt Risha.
Bij het tempeltje van Sheela horen we dat het ushas beeld is gestolen. De priesteres zegt: “Jullie zijn de voorspelling! Als de zon niet opgaat en er verschijnen lieden die licht geven, vergaat de wereld over negen maanden.”

– Alles is teruggedraaid behalve onze kennis.
– Chantal is nog niet ontvoerd, ze zit bij Mildred te wachten tot ze kan ontvluchten met Karel.
– We moeten zorgen dat Chantal niet verkracht wordt door Idris / Eenoog.
– Idris weet niet wat wij weten.
– Wij zijn nog steeds van zonium.
– Alle XP is terug op nul. Chang heeft [Entropy 5 en Mind 5], Claude [Forces 5 en Matter 5], Gwan [Time 5 en Correspondence 5] en Risha [Life 5, Prime 5 en Spirit 5]. Allemaal hebben we [Color 5].