Tanais 2 – 16

Bakken van Sa moeten bij de Qartianen gehaald worden. En we hebben nog een uur de tijd,om de ka stroom in New Salish in de Tempest op te vangen.Hier is de Ka het zuiverst. Met Time wordt de tijd vertraagd, zodat we alle acties veel sneller kunnen doen. In Melequart willen we 120 Sa-vaten halen. Claude gaat van de Sa-vaten de waarde bepalen. Sa is 10 keer zoveel waard als de Ka.Er zit 200 keer Ka in een Sa-vat. De waarde van Ka-vat ten opzichte van een Sa-vat is 20 : 1. We parkeren de colorcopter in ons kasteel van de tovenaarsstad Sin in een versnelde bubble. Risha blijft in de colorcopter en zijn kasteel achter om de “Escher”-trap te polijsten.De vertraagde tijd word stopgezet.

We komen bij de gezellige dikkerd van het Dao kasteel uit. Na een kopje thee is er een deal. 120 Sa-zakken kunnen worden geleverd. Dan moeten er wel 6 volle Sa-zakken worden terug gegeven. De boekhouding is erg strikt. Binnen 8 uur moeten we ze terugbrengen. Een Sa-vat is ongeveer 200 kubieke meter!

Met touwen en netten worden de zakken meegenomen. Dit alles kostte 25 minuten normale tijd. Nu wordt de tijd weer vertraagd. We gaan terug naar de Moonbase in New Salish . Daar wordt de volgende constructie gemaakt om de Ka op te vangen: Risha stuurt de colorcopter. Daaraan zit een slurf ,die de Sa opvangt. Het einde van de slurf spoelt de Ka in de Sa-zak. Slurf dicht en schuift op naar de volgende Sa-zak.De Ka in Sa-zakken hebben geen gewicht. De zakken worden 1 voor 1 dichtgemaakt en alles word aan elkaar gebonden. De Ka komt uit de Decay en dankzij [matter,forces,time]lukt het om de Ka in Sa-zakken op te vangen!

We horen gekerm van de gevallen goden: “Waar is mijn Ka? Waar is mijn bloed.”.

Claude reageert:”Kan niet. We hebben het opgevangen.”

Goden:”Meestal komt de Ka terugstromen.”

Claude:”Dat is jammer.”

Goden:”Nu kost het veel tijd om op krachten te komen.”

Claude:”Het is geen goed businessplan,om alles eruit te spugen.”

Na na na na nah nah[Mindlink]

We gaan weg.

De Ka in Sa-zakken wordt afgeleverd in Sin. De rest gaat in een bag of holding uit het kasteel.{Correspondence]. Risha maakt het stabiel[Prime].

Zowel Waldheim als de verloren stad bij de Maalstroom kunnen stukjes Expulsion enigine hebben.

We gaan naar de Maalstroom. En landen aan de Warka kant. We hebben daar onze contacten.

Want waar die verborgen stad is?

Van een bebaarde verhalenverteller horen we,dat de verloren stad onder de zee bekend is. In rul daarvoor moeten we een enigma dat met Expulsion blijkt samen te hangen aan hem uitleggen. Dit enigma suggereert dat in Kim-Do een Expulsion Engine zou moeten zijn.

“Het is de stad van het begin der tijden. Hij kent vreemde metalen constructies en weet, hoe ze werken. Bij Kim-do (Korea-achtig)komen door ka doordrenkte onderdelen op de markt. Haal je de ka eruit,doet het flits knal.(vuurwerkbom).”

Claude legt uit, waar de onderdelen vandaan komen. En waarom het explodeert. Een Sa-zak kan dat bufferen.Ka kan dat oplossen.

De man vertelt ,dat Yamm “de draak” in een stad van visionairs woont . Risha heeft daar wolkenkrabbers gezien.

Over 3 maanden is het gevecht tussen Ba’al en Yamm. Dat duurt nog wel heel lang.

We gaan naar Waldheim. Met [color] valt bij Waldheim geen magie te zien.

Ook in de parallelle werkelijkheid is er niets te zien in Waldheim. Bij de plek van de priem, die er nog niet is, begint een breuk in de realiteit te ontstaan. De kleuren worden iets intenser(schilderpalet).

Op naar Kim-Do. Risha blijft in de colorcopter achter.

Een ouderwetse “Koreaanse” stad met veel inspiratie uit Zhao. Claude country met dorpen en steden.

Hoofdstad Do krijgt bezoek. We gaan naar de veiling en vinden in de catalogus alleen curiosa: lakwaren, schildpadranden.(Niks)

Sorcerers weten meer.Er is een veiling van magische items.

Uiteindelijk belanden we in een opiumwinkeltje. We geven wat geld voor een opiumpijp. Chang detecteert magie bij een apparaatje van de dealer. We mogen niet verder,want dat is alleen een ruimte voor magiërs. We moeten tonen, dat we magie hebben. Chang zit in de lucht. Claude creëert een vlam en Gwan vervormt een ring.Er zal een Kim-Do magiër komen!

Haar naam is Treyko. Zij vertelt over Chai am. We horen,dat Chai am de plek is ,waar de onderdelen vandaan komen. Om meer te weten hebben we een boek nodig. Die is niet hier. In een draagstoel gedragen door bediendes gaan we naar een buitenwijk. Alles volgens protocol. In het privévertrek van Treyko lezen we,dat Chai am ligt in een uitgedoofde vulkaan. Het respekt van Treyko is enorm: “Mijn huis is de uwe.”

Met de colorcopter landen we bij de vulkaan. Er is duidelijk materie en anti-materie.

3 kilometer ten westen van de vulkaan vinden we expulsion engine met oude electronica.

Middenin de uitgedoofde vulkaan vinden we verdichting van materie. Ook expulsion engine sporen.[Correspondence] Diep onder de grond is het moeilijk te door gronden.[gezamenlijk color]

Er zijn 3 bronnen:

1 Wyrd hier

2 diep onder de grond in een andere realiteit zijn de slijmdraden discontinu.[spirit]

3 Ergens ver weg

We gaan naar de Weird en komen in een spirited away mansion met allerlei weird creaturen en spirits. We worden verwend. Dames in kimono’s vormen een haag. Er word geluncht. We worden gewassen. We zitten in een groot bad. En worden geschrobt en geborsteld door de dames. We eten in gewaden.

Via spirit detecteren we ba,ka,akh,maar geen sa.

Zit er een ka reservoir in het eten?

Buiten het badhuis is er een beerput met ka doordrenkte onderdelen. De 1e plek met sporen van expulsion engine. Het badwater en etensresten worden geleegd in de beerput.

De tuinmannen doen niets,als er gekeken word in de put. Ze bemesten hiermee het land.

Ze vertellen over Zwarte blop. Hij komt 1 keer in de 50 jaar en zwerft verder rond. Als hij zich wast, levert dat expulsion onderdelen op. We nemen de expulsion onderdelen mee.

Op naar de 3e bron.

Tanais 128 – 2e cyclus sessie 3

Hoi allemaal,

hierbij het verslag van 26 Oktober

Nacht na derde dag.

Het is 1 uur ’s nachts te Archet.

Risha zit met Karel en Daguerre in de “Gulden Everzwijn” de terugkeer van de zon te vieren.Risha heeft het duidelijk niet naar zijn zin. Gaap,te standaard gesprekjes.

Jeanette slaapt met 2 man “boerenpummels”voor de palusade van Archet

Claude ,Chang en Gwan zitten verdekt op de muur te beramen, hoe Jeanette over te halen niet naar Eenoog te gaan en daarmee ook Chantal en Karel.Dit moet voor 5 uur in de ochtend gebeuren. Dan is de afspraak tussen Jeanette,Chantal en Karel.
Na een flinke brainstorm tussen de drie,gaat Chang met Mind de gedachten van Jeanette transformeren.
Ze droomt”Wat een boerenpummels liggen er naast me. ”
Ze word wakker en kijkt om zich heen. Misschien is de Eenoogcultus toch niet zo aantrekkelijk.
Claude merkt een onrustig konijn op. Een vos in de buurt misschien? Gwan valt ook op dat er meerdere onrustige dieren zijn….
De drie splitsen zich op.
Gwan gaat naar de “Gulden everzwijn”.Claude en Chang gaan onopvallend en geruisloos als ninja naar de plek van het konijn. Ze komen met Color tot de volgende ontdekking:
1 quantumsprong richting de aarde zit een troepenmacht klaar van 40 man met Githyankies en Warzerai!
Chantal staat wat te wachten als ze niet naar Eenoog gaat.

3 uur ’s nachts.

Na veel en vruchtbaar beraad gaan Risha,Chantal,Karel en Daguerre naar de kelder.Als alles misloopt gaat Archet plat!
Gwan is terug bij Claude en Chang. Er word een portal naar de poolnaald gemaakt. De portal is slechts groot genoeg voor 10 man. Via een mindlink zal naar de monsters worden doorgeseind, dat ze door de poort moeten. Ook al verdwijnen er soldaten voor hen.

Half 5 ’s nachts.

Jeanette gaat weg van de twee boerenpummels om haar heen. De mannen worden door Claude weggejaagd.
Het sein tot actie voor de troepenmacht. Ze verschijnen op het veld voor Archet en stormen allemaal door de portal naar de poolnaald. Daar zal daar weinig van ze overblijven.
Mensen komen uit de kelder.Er wordt getoast op de overwinning.
Archet is gered!
En Chang weet via een mindlink Chantal en Karel en te besluiten om niet naar Eenoogcultus te gaan.

Eenoog zal er wel achterkomen ,dat wij dat gedaan hebben. Dus we gaan onopvallend weg.

Daguerre vertelt: “Bij Ashcroft is er een mist, die mensen pakt en doodt.Maar lokale mensen niet.Ik papte met mannen aan in de omgeving. Die zitten in een pact en hun vrouwen vertrouw ik niet.Ik wil niet herkend worden.”
Mist houd geen verband met meer dimensionale wezens volgens Claude.

We rijden weg en gaan na een paar kilometer door een portal naar het noorden van Ashcroft.

Daguerre wordt vermomd . Ze heeft snorharen,is blond,blank en niet verweerd. Ze vind het mooi.Haar heupen zijn breder en zelfs de schouders zijn aangepast.
Ashcroft is bekend om de paardenmarkt.
In dit gebied is Derwet is de oude cultus .
“Brahmanen zitten in de stad en daar moet je niet zijn voor Derwet.”vertelt Daguerre
We moeten voor de mist op het platteland zijn.

10 uur 4e dag.
We doen inkopen en gaan op de heide zitten en bouwen kamp op.Met life worden de paarden mooier gemaakt.Dan is het 1 uur ’s middags en begint het wachten.
Er komen mensen langs, die goedkeurend knikken naar de paarden. Ze zijn onder de indruk, maar stappen niet het kamp binnen.
Uiteindelijk komt Henk langs. Hij vertelt,dat de paardenmarkt over twee weken is. Een drankje kan er vanaf. Maar eten ho maar. Hij gaat ervan door . Chang probeert een Mindlink, maar dat lukt niet echt. “Wat een geluk,dat mijn vrouw zo goed kan koken”is Henks gedachte.
De fret van Claude volgt hem en de fret wordt met de Mindlink gevolgd.
Uiteindelijk na een paar uur lopen, stapt Henk zijn hoeve binnen.
Hij heeft een vrouw en 5 kinderen.
Uiteindelijk gaat iedereen slapen.

6 uur dag 5

Daguerre is benieuwd naar de plannen.
De fret ziet Henk een duif laten wegvliegen. Via Correspondense wordt hij gevolgd naar de hoeve van Harry. Hij kijkt naar het pootje van de duif. Daar zit een briefje.Een nieuwe duif vliegt door naar een volgende hoeve. Dit herhaalt zich en er zijn in totaal 8 mensen met hoeves in dit netwerk .Uiteindelijk vliegen de duiven de omgekeerde route.
Op het briefje staat nu een grote “X”. Harry doet dingen thuis en gaat naar Henk. Er komt actie.

Claude gaat ondertussen op zoek naar een dode boom en offert Ghee aan Pashupahti.
De fret ziet boeren met knuppels richting het kamp lopen.

3 uur ’s middags

De mannen staan aan de rand van het kamp. “Wakker worden! Vertrekken of anders.”
Chang staat ineens met imposante katars voor hun neus. “Wat anders?”
“Anders gaan we ons beraden.” Ze kijken elkaar aan. “Ok, jullie mogen 2 weken blijven,maar geen dag langer.” “Dan blijven we 3 weken!”schreeuwt Claude.
De mannen besluiten te chargen op de tent. De knuppels worden met Matter tot as getransformeerd. De mannen hollen aan de andere kant van de tent er weer uit. “Geen vreemdelingen hier!” en vluchten weg.

Ze worden met een mindlink gevolgd. Dit was iets te boven hun macht.
Uiteindelijk doen ze een ritueel.
Er wordt veen op het vuur gelegd. Het levert een zwarte walm op.
Claude herkent met occult het ritueel . Met onderwereldtaal wordt vaag iemand opgeroepen. Met Forces en Matter krijgt hij het vuur bijna uit. Dit beangstigt de boeren. “Graire,laat ons niet in de steek!.” Graire is de godin van het veen. Uiteindelijk gaat het vuur toch weer branden. Via een onderwereldachtige techniek wordt een god opgeroepen. Ze vragen om de mist. Claude zorgt voor waterdamp om hen heen.Pesten is altijd leuk.

9 uur ’s avonds dag 5

Er is mist,maar word het ook kille mist?

4 XP
(samenvatting geschreven door de speler van Gwan)

Nog twee details: de god die wordt opgeroepen lijkt op graire, maar heeft ook een vreemde onderwereld/abys achtige taint. Niet helemaal normaal graire dus. En als tweede, Claude heeft nog niemand van kant gemaakt:-) , een klein wonder.
(reactie van de speler van Claude)

Cthulhu 10

Men keert terug naar de keuken en probeert alsnog de kelderdeur. Deze gaat zonder moeite open en men kijkt in een donker gat waar een aantal stenen treden in naar beneden gaan. Penny heeft een kaars bij zich en gaat als eerste naar beneden, op de voet gevolgd door Tarjinder. Beneden aangekomen, horen ze iets schuifelen in de rechterhoek van de kelder. Het is de huisknecht, die er in het licht van de kaars en dichtbij niet al te gezond uitziet en ruikt naar rottend vlees. Hij blijkt een zombie te zijn die tot de aanval over gaat. Hij raakt Penny flink, maar de schade wordt door haar maliënkolder geabsorbeerd. Tarjinder steekt toe, maar doet slechts minimale schade. Penny roept om hulp en hierop komen Prof. Green en Percy naar beneden stormen. Green heeft een ploertendoder getrokken en Percy zijn boksbeugel. Percy slaat flink raak, maar ook hier valt de schade tegen. Ze stellen vast dat scherpe wapens erg weinig effect hebben op de zombie. Botte wapens hebben meer effect. Men laat de messen daarom ook los en grijpt stukken hout die in de kelder liggen. Prof. Green gaat weer naar boven. Dave heeft zich ondertussen verdekt opgesteld in de keuken en ziet, vanuit zijn schuilplek, de professor door de keukenkasten zoeken. Nadat hij een fles tevoorschijn heeft gehaald, gaat de professor weer terug de kelder in. Het gevecht met de zombie gaat ondertussen door. De schade die de zombie incasseert, lijkt voornamelijk cosmetisch van aard te zijn. Prof. green gooit een plens olie naar de zombie, maar mist. Tarjinder, als specialist, neemt de fles over en gaat hetzelfde proberen. Penny slaat nog een keer raak en de laatste klap wordt door Percy uitgedeeld. De zombie ligt “dood” op de grond. Alvorens hem in brand te steken, doorzoeken ze hem. In een van z’n zakken vinden ze sleutels. Dave hoort ondertussen van boven een gedempt gegil komen. In de kelder staan ook de kisten. De sleutels passen op de sloten van de kisten. De hutkoffer heeft 2 compartimenten. Er stijgt een vreemde lucht uit op. Het linkerdeel bevat 3 glazen flessen met stoppen en het rechterdeel bevat metalen platen. Sommige van deze platen zijn gebogen en andere recht. In het deksel vindt Tarjinder een papieren boekje. De inhoud van het boekje is geschreven in een mengsel van talen. Ook staan er diagrammen in. Het heeft veel weg van een handleiding om iets in elkaar te zetten. De tweede kist blijkt vastgespijkerd te zijn. Als ze hem openbreken zien ze dat er een metalen kist in zit. De planken waren blijkbaar camouflage. De metalen kist lijkt geen deksel of sleutelgat te hebben, maar bij gedetailleerd onderzoek vinden Penny en Percy een verhoging in het metaal. Als ze daar op drukken of proberen te verschuiven gebeurd er niets.

In de tussentijd is Dave naar boven gelopen. Het gegil is gestopt, maar nu hoort hij gestommel. Door het sleutelgat turen werpt geen licht op de zaak en dus gaat hij stilletjes naast de deur staan. De deurklink gaat omlaag en met opengesperde ogen, zwetend en wartaal stamelend komt de dominee naar buiten. Dave probeert hem knock-out te slaan, maar slaat enkel een gat in de lucht. De dominee stormt de trap af, maar struikelt en rolt verder de trap af. Dave pakt een deken uit de dekenkist en gaat dan ook de trap af. Penny heeft het gerommel gehoord en als zij dit meldt, gaat Percy kijken. De dominee is buiten westen en wordt door Dave in de deken gewikkeld. Daarna tilt hij hem op en gaat naar de keuken, waar hij Percy tegenkomt. Ze willen beide kisten meenemen, maar wat doen we met de dominee?

Prof. Green heeft ondertussen de inhoud van de hutkoffer verder onderzocht. “Slecht nieuws! De flessen bevatten organen. Volgens mij zijn dit attributen om iemand in leven te houden.” Hij beeft en zweet en zet de glazen fles neer. “Veel geluk ermee.” De groep besluit om hier nog een paar uur te blijven. Nu de dominee uitgeschakeld is (bewusteloos, niet dood) kunnen ze meer licht maken. Dave, Penny en Percy realiseren zich dat de kist een soort mechaniek bevat. Bijvoorbeeld een drukplaat. Zou de dominee weten hoe het werkt? Penny gaat Tabby halen, want die heeft vlugzout. De dominee grimast van pijn (tijdens de val is zijn arm gebroken) en komt bij. Dave drukt een pistool in zijn gezicht en vraagt: “Hoe gaat de kist open?” De man is niet coherent en brabbelt. Het woordje “migo” komt steeds terug. Tabby is terug naar de koets om verder de wacht te houden. Het woord zegt Dave en Percy wel iets. Het doet hen denken aan een oude occulte tekst. Dave geeft de dominee een klap. Hij lijkt wat meer gefocust te worden, maar niet veel. Dave wil weer slaan, maar Percy houdt hem tegen. “Kist open!” De dominee rolt om op zijn gebroken arm, maar gaat gewoon door. Ze zetten hem naast de kist en de dominee maakt dan pianospelende gebaren op de drukplaat. Dan glimlacht hij breed, zegt “Mi-go” en duikt weg. Dave steekt zijn mes in de dominee, waaraan deze overlijd. De kist gaat langzaam open en er begint een gas uit te stromen. Prof. Green was al naar boven gelopen toen hij de glimlach op het gezicht van de dominee zag en de anderen volgen nu snel. Dave grist de fles olie bij Tarjinder weg, giet het uit en steekt het aan. Snel gaan ze naar de koets. Intussen zien ze de vlammen door de ramen van de keuken. Ze besluiten te wachten, zodat als er iets akeligs is ze in ieder geval weten wat het is. Het vuur wordt sterker. Op een gegeven moment zien ze een gestalte met vleugels, een angel, 6 armen met scharen en een kop met tentakels. Tabby, Tarjinder en Prof. Green zijn geschokt (-4 San). Het wezen vliegt onhandig, maar oriënteert zich en vliegt een bepaalde kant op. Tarjinder weet het wezen nog met een mes te raken, maar het vliegt door. Prof. Green zit op de vloer van de koets in shock in elkaar gedoken. “Kun je hem volgen?” vraagt Tarjinder aan Percy. Ze bepalen dat het wezen in zuidwestelijke richting vliegt en denderen er in de koets achteraan. Echter het wezen vliegt in een rechte lijn, waar de koets door allerlei steegjes moet en dus raken ze het wezen kwijt. Prof. Green zit voor zich uit te mompelen, maar niemand verstaat wat. Met vlugzout wordt ook hij er weer bovenop geholpen. Hij gedraagt zich dan alsof er niets aan de hand is. In de verte horen ze de uitrukkende brandweer. De groep constateert een dringende behoefte aan een stevige uitsmijter en thee met cognac. Alleen cognac is ook goed. Percy vraagt aan Prof. Green hoe hij is teruggekomen. “Ik was dood en leef weer. Ik was in dat realm, er zijn dingen mee teruggekomen. Kopieën van mij. Een goede vriend heeft dat achter slot en grendel. Als je het wilt zien mag dat, maar als je aan je geestelijke gezondheid hecht zou ik het niet doen. Als je denkt dat ghouls erg zijn, er zijn nog ergere dingen. Zoals de Mi-go’s.” Tijdens het relaas hebben ze een tent ontdekt die ontbijt serveert. Green vertelt dat Mi-go’s in deze wereld belust zijn op erts. Gezien de richting die hij op vloog is het wezen waarschijnlijk op weg naar Cornwall. Er wordt verder gesproken met Green en er ontstaat een wederzijdse vertrouwensband. Ze weten elkaar te vinden.

Ze bedenken dat iemand Rev. Simmons zal missen. Het is ook interessant wat ze ontdekken in de kelder en wie er naar gaat kijken en wat er naar buiten komt (of wie het stilhoudt). Tarjinder en Penny hullen zich in lompen en gaan kijken. Het huis is grotendeels ingestort. Er staat nog 1 muur overeind. De mensen op straat speculeren over het lot van de dominee. Men gaat er vanuit dat die dood is. Het puin is nog niet doorzocht, want het smeult nog na. Tarjinder’s idee om in een boom te klimmen wordt verworpen, met name wegens een gebrek aan bomen. Penny gaat bij de kerk zitten bedelen en Tarjinder neemt plaats in de pub op een tegenoverliggende straathoek. Vandaag (vrijdag) wordt er nog wat nageblust en gebeurt er verder vrij weinig. De volgende dag posten ze weer. Dan wordt er ook werk gemaakt van het puin. Er worden teams samengesteld die het puin uit elkaar trekken en doorzoeken. Er wordt nu serieus gezocht naar de lichamen. Bij het vallen van de avond zijn ze nog niet gevonden en wordt het zoeken gestaakt. Penny merkt dat er ook iemand anders het zoeken nauwlettend in de gaten houdt. Die avond gaat hij ook weg. Penny volgt hem, maar raakt hem kwijt.

Ze hebben geen idee wat ze nu kunnen doen. Besloten wordt om het boek “Unaussprechlichen Kulten” te scannen. Geen van hen leest Duits, maar toch kan Percy concluderen (op basis van zinsconstructie etc.) dat het is geschreven door een waanzinnige. Tarjinder vindt een passage die hem sterk doet denken aan de gevonden gebruiksaanwijzing. Ze theoretiseren dat de Mi-go het waarschijnlijk wel kan lezen en begrijpen.

Op zondag gaat het puinruimen en zoeken gewoon door en rond 11.00 uur wordt de kelderingang blootgelegd. Dit leidt tot consternatie en de politie wordt er bij geroepen. Die gaat met lampen kijken en na terugkomst wordt de boel afgezet. Even later komt een ambulance aanrijden, waaruit 2 brancards worden gehaald. Aan de pers wordt medegedeeld dat de dominee en zijn huisknecht vermoedelijk door de brand om het leven zijn gekomen. De andere ‘wacht’ staat er ook. Nadat de lijken zijn geborgen gaat hij weg. Deze keer volgt Tarjinder hem, maar hij heeft evenveel succes als Penny. tarjinder licht de rest van de groep in. Het verhaal dat door de buurt gaat is dat de dominee en zijn huisknecht door de brand zijn omgekomen en dat de brand hun lichamen ook heeft aangetast. Tabby gaat met de politie praten in de hoop geruchten op te vangen die onder hen de ronde doen. Dit is succesvol aangezien de agenten het hebben over één van de lijken die meer aangetast lijkt te zijn dan gewoonlijk bij brandslachtoffers het geval is. “Je verwacht dat er vlees op alle botten zit!” Blijkbaar was er eentje al een tijdje dood. Opvallend is ook dat de Metropolitan Police van Scotland Yard en niet die van Whitechapel de wacht houdt.

De anderen blijven in de buurt en zien een tweezitter arriveren, waar iemand naar toe loopt. Deze persoon loopt even later weer weg en vlak daarna krijgen de agenten die op wacht staan iets aangeboden (waarschijnlijk eten en/of drinken). In de loop van de middag worden de agenten lomer. Tegen de schemering komt een zwarte koets aangereden die halt houdt bij het afgebrande huis. Twee goedgeklede, maar potige mannen stappen uit. Ze lopen langs de dommelende wachters de kelder in. Na enige tijd komen ze met de metalen kist waar de Mi-go in zat naar buiten. Blijkbaar is de hutkoffer te ver verbrand. Percy staat klaar om de koets te volgen. In eerste instantie rijdt de zwarte koets naar de City, dus daar valt het niet op dat ze hem achtervolgen. Als hij buiten de City komt wordt het moeilijker, maar het lukt hen wel. De koets rijdt door de toegangspoort van een stadsvilla met oprijlaan en tuin/park. Het adres wordt gememoriseerd. De groep keert daarna terug naar het huis van Simmons. Aangezien de wachters nog groggy zijn, besluit men een kijkje in de kelder te nemen. Daar zien ze dat de hutkoffer de brand niet heeft overleefd, maar het enige metaal dat is achtergebleven zijn de metalen banden van de hutkoffer. Er ligt ook geen glas, dus men kan aannemen dat de metalen platen en de glazen flessen de brand wel hebben overleefd en zijn meegenomen. Morgen (maandag) is het kadaster weer open en kan het adres worden nageplozen.

(NB. kadootje van de storyteller: iedereen +5% Cthulhu Mythos)

Cthulhu 9

Inmiddels is het woensdag en houden Dave en ‘zijn’ zwerver het schip overdag in de gaten. ’s Nachts wordt het in de gaten gehouden door Tarjinder, maar het enige dat dan gebeurt is de aangeschoten bemanning die terugkeert van het passagieren. Tabby ontvangt op donderdag een brief van Prof. Green met daarin de mededeling dat zij ’s middags welkom is. In de ochtendkranten wordt melding gemaakt van een inbraak in de British Library. Bij deze inbraak is een obscuur muziekstuk uit de 18e eeuw ontvreemd. Verder is er ook een stijging opgemerkt in het aantal ontvoeringen. Ook in Whitechapel worden mensen ontvoert.

Diezelfde dag ziet Dave de Rev. Patrick Simmons bij het schip arriveren met een wagen. Hij betaalt aan een officier van het schip en er worden 2 kisten, een manshoge en een hutkoffer, op de platte wagen geladen. Vervolgens rijdt hij weg naar het douane kantoor om daar nog enige zaken in orde te brengen. Dave maakt gebruik van dit moment om de kisten te onderzoeken. Kloppen op de manshoge kist geeft geen reactie. het valt hem op dat 2 bekenden hem bezig zien, maar desondanks probeert hij de wagen te saboteren met een eind touw. Daarna gaat hij op zoek naar Percy. Ze rijden langs de verwachte route en vinden even later de beschadigde kar met een vloekende koetsier. Ze wachten tot het wiel gerepareerd is en volgen dan de kar naar zijn bestemming. De koetsier van Simmons kent Londen op zijn duimpje en stopt even later bij een huis aan de rand van Whitechapel. Naast het huis staat een kerkje en waarschijnlijk is dit dus het huis van Simmons. Een huisknecht helpt met het uitladen en binnendragen van de kisten en daarna verdwijnt de kar. Dave en Percy gaan hierna weer een het werk en Dave trakteert ’s middags de 2 collega’s die hem bezig zagen.

Tabby krijgt ondertussen een briefje via een straatjochie: “De dames zijn weer geïnstalleerd waar ze horen. V.C.” Het jochie krijgt een fooitje. Penny heeft de afgelopen dagen basale vermommingstrucs geleerd van een kennis uit de theaterwereld.

’s Middags gaat Tabby op bezoek bij Prof. John Green. Hij is een professor in de wiskunde en rond de 40 jaar oud. Hij is goed gespierd. Naast werken over de mathematica staan er ook boeken over farmacie, chemie en geschiedenis in zijn boekenkast. De indruk die Tabby uit zijn studeervertrek krijgt is dat hij een brede belangstelling heeft. Na een korte introductie komt het gesprek al gauw op de familie Blackpool. De familie is oorspronkelijk niet van adel, maar in de latere dagen vande regeerperiode van Henry I opgeklommen. Ze zijn rijk geworden door hun kopermijnen en de productie van machinerieën. Tevens hebben zij zaken gedaan die momenteel als ‘shady deals’ gekenmerkt zouden worden, maar die toen legaal waren. Dit alles vergrote hun machtsbasis en leidde tot contacten met de familie Guderian. Dit is wel een adellijke familie, die is meegekomen met het Huis van Hannover toen dit de Engelse troon besteeg. De Guderians hadden echter enkele financiële problemen die zijn opgelost door de Blackpools. De relatie tussen beide families leidde er toe dat de Blackpools in de adelstand werden verheven. Hiermee drongen ze ook door in de kringen rondom de koning en de rest van het Huis van Hannover. Met hun invloed hebben ze ook veel goeds voor het Empire betekent, maar dit eindigde met de komst van Lady Gwendoline. Prof. Green vertelt dan dat als Tabby ooit iets macabers wil zien, zij het graf van deze dame eens moet bezoeken. Lady Gwendoline had interesse in het occulte en deze interesse ging verder dan normaal en gezond te noemen valt. Zij was bezig om zelf een ghoul te worden. Voor zover bekend is het een apart ras, maar kan je het wel worden. Tabby vertelt dan dat ze 2 ghouls heeft gezien en dat deze met een pistool zijn uitgeschakeld. Twee sterke mannen zijn bij deze ontmoeting zwaargewond geraakt. Op grond van haar relaas vraagt Prof. Green uit hoeveel personen haar groep bestaat. Tabby antwoordt ontwijkend, maar noemt wel dat de groep van George Lusk en de politie ze ook gezien hebben. tabby stelt voor om Percy er bij te halen, maar de professor zegt dat deze niet binnen mag. Huisregels enzo. Ze besluiten later op de dag door te praten. Prof. green stelt voor om dit te doen tijdens een etentje in een club waar hij vaker etentjes geeft.

Penny gaat ’s middags naar de British Library om onderzoek te doen naar het gestolen muziekstuk. De naam van het stuk is: “Massa di requiem per Shuggah”. Volgens de experts die het stuk hebben bekeken toen het aan de Library werd aangeboden, is in elk geval een deel ervan geen muziek. Sindsdien is er ook niemand meer geweest die de partituur heeft ingezien.

Aan het eind van de middag komt de groep weer bijeen. De opgedane kennis wordt uitgewisseld. Besloten wordt dat Tabby vergezelt van Percy en Dave naar het etentje gaat en dat Penny en tarjinder eerder uit de koets zullen stappen en verder naar de club zullen sluipen.

De club blijkt een chique, ommuurd landhuis te zijn. Het plein bij de voordeur wordt verlicht met vuurkorven en er staat een portier. Als ze aan de portier melden dat ze voor Prof. John Green komen, neemt hij hen mee naar binnen. Een butler neemt de groep over en leidt hen naar een ontvangstkamer, waar hij hen van een glas champagne voorziet. In de tussentijd klimmen Tarjinder en Penny over de muur heen. Dave gooit (bijna alle) champagne in de plantenbak. Tabby proeft eerst en vindt niets vreemds aan de champagne. Na ongeveer 10 minuten arriveert de professor en wordt deze door Tabby aan de andere twee voorgesteld. De handdruk van de professor verraadt kracht. Hij leidt hen naar een kamer op de eerste verdieping en klingelt daar met een belletje. Hierop worden er champagne en oesters naar binnen gebracht. Tabby eet en drinkt, maar Dave is argwanend en dus voorzichtig met de drank en het eten. Penny doet een poging om naar het raam te klimmen, maar dit mislukt. Tarjinder doet ook een poging en slaagt wel. Percy zit de professor aandachtig te monsteren en komt tot de conclusie dat het een soort afgestudeerde versie van hemzelf is. Het valt hem ook op dat er oesters worden geserveerd, hetgeen eigenlijk armelui’s voedsel is. De professor waardeert de smaak en het gaat goed samen met de champagne. Hij informeert naar de conditie van de professor. Deze vertelt dat hij dankzij het boxen een goede conditie heeft. Tijdens het opdienen van de tweede gang valt het Dave en Percy op dat de professor af en toe naar het raam kijkt. Dave gaat hierop nerveus bewegen en uiteindelijk naar de wc. Tabby vraagt hem dan naar zijn interesse in adellijke schandalen. Hij vat dit op als een aansporing om ter zake te komen. Op een volgende vraag van Percy, vertelt hij dat hij ook kan schieten. Hierbij trekt hij een revolver en legt deze op tafel. Dave keert op dit moment terug van het toilet en wordt nu nog wantrouwiger. De professor schuift het wapen naar Dave, die het in zijn zak stopt. De groep vertelt wat zij weten over Gwendoline en de ghouls. De professor vertelt dat er naast ghouls nog veel naardere dingen dingen bestaan, maar van de ghouls kom je niet af. Er is een connectie gelegd tussen hun wereld en de onze. Het valt op dat hij nerveus is bij dit gespreksonderwerp. hij geeft ook aan dat er verder zaken zijn die hij niet hier wil bespreken. Uiteindelijk wordt besloten om verder te praten in het appartement van Tabby. Hij is bezorgd dat Lady Gwendoline niet dood is. Het skelet is wel van haar, maar de schedel is gelicht.

In Tabby’s appartement wordt verder gepraat. de groep vraagt waar de professor zijn kennis vandaan heeft. Hij vertelt dat dit niet zijn beste periode is. Hij wilde iemand treffen die hem dwars zat en raadpleegde daar een Egyptische magiër voor.Deze kwam aanzetten met de Necronomicon (hierbij kijkt de groep hem niet-begrijpend aan). Qua structuur is dit boek gelijk aan het Book of Eibon. Hij heeft de Necronomicon gelezen, wegens zijn fixatie op wraak. Gelukkig voor de wereld is het ritueel dat hij uitvoerde afgewend. Al;s gevolg hiervan heeft hij enige tijd doorgebracht in het een andere wereld, waarschijnlijk die van de Outer/Elder Gods. Hij heeft weten te ontsnappen en bestrijdt hen nu waar hij kan. Lord Blackpool houdt zich waarschijnlijk met enkele getrouwen op de achtergrond. De professor wil graag met de groep samenwerken. De groep vertelt wat zij weten. Blackpool is voor hen maar één puzzelstukje. Zij onderzoeken vooral de vrouwenhandel. Percy noemt dan de naam van Rev. Simmons. Die naam herinnert de professor zich: die heeft een van de Ripper-slachtoffers gevonden. Tabby bekent dat ze allemaal puzzelstukjes hebben. Verbanden leggen kan, maar we kunnen het helemaal fout hebben. De professor vraagt of hij de groep kan vertrouwen. Praten werkt niet en Percy stelt voor dat hij mee gaat inbreken bij Rev. Simmons om de inhoud van de kisten te inspecteren. De professor gaat hiermee akkoord.

Tabby houdt de wacht op de bok van de koets en de anderen gaan via de achterdeur Simmons’ huis in. Het is er donker en stil. Ze inspecteren de kamers op de begane grond. De ontvangstkamer is leeg en slecht onderhouden. De bloemen in deze kamer zijn oud. De volgende kamer is de eetkamer. Ook deze is verslonst. Dave vertrouwt het niet en trekt de revolver. Als hij de revolver gereed wil maken, geeft Green hem de kogels. De volgende kamer is de werkkamer van Simmons. Op het bureau ligt de preek voor komende zondag. In de boekenkast binden ze twee vreemde boeken: “Unaussprechlichen Kulten” en “Les Cultes des Ghouls”. Percy wijst Green op deze boeken en Dave kijkt ondertussen in het bureau en vindt hier kasboeken. Daarna proberen ze de trap op te sluipen, maar niet iedereen is even stil. De professor stopt en iedereen bevriest. Gelukkig blijft het boven stil. Als ze doorlopen, kraken Percy en Tarjinder weer. Green gebaart dat ze stil moeten blijven staan. Iets dat niet helemaal overkomt bij Tarjinder die vrolijk krakend weer naar beneden gaat. Op de eerste verdieping zijn 3 deuren. Penny en Dave luisteren elk aan een deur, maar horen niets. Dave opent de rechter deur. Deze piept en Dave stopt. Kijkend naar de deurhendel vermoedt Dave dat dit niet de slaapkamerdeur zal zijn. Het valt hem op dat de deurklink bij Penny’s deur veel gebruikt is. Dus dat zal de slaapkamer zijn. Na enige aarzeling opent Dave de slaapkamerdeur. De kamer is ook een beetje verwaarloosd en Simmons ligt in zijn bed te woelen. Dave onderzoekt de dekenkist en deze blijkt inderdaad dekens te bevatten. Ze hergroeperen zich beneden en Green stelt voor om de zijdeur in de keuken te proberen.

Call of Cthulhu 4

Dave brengt de zwerver onder in een schuurtje waarin wat gereedschap wordt bewaard en een komfoor met kolen is. Percy heeft een manier bedacht om uit te vinden waar de zwarte koets met verwijderde wapenschilden vandaan komt. Hij gaat naar zijn collega koetsiers toe met het verhaal dat hij door die koets werd afgesneden en daardoor met een verwonde dame in zijn koets kwam te zitten.

Als men langs gaat bij de Lloyds kunnen ze, nadat Penny en Tabby zich van hun charmantste zijde hebben getoond, de boeken inzien. De belofte van Tabby om de inhoud alleen gefictionaliseerd te houden helpt ook goed. Het schip blijkt eigendom te zijn van de Southstar Shipping Company. Dit bedrijf uis eigendom van Axel Bellman, een tot Brit genaturaliseerde Zweed. De maatschappij heeft meerdere schepen die allen op de wilde vaart worden ingezet. Het bedrijf is gevestigd in Newcastle en na verder speuren ontdekken de dames dat de Black King een groot aandeelhouder is. Tarjinder is ondertussen schoenen gaan kopen voor Penny om het goed te maken.

Percy zoekt Dave op om samen met hem na werktijd naar de kroeg voor vrachtrijders te gaan. Percy breekt daar het ijs door over koetsen te praten en zijn verhaal over gesneden worden gaat er in als koek. Na enige tijd vinden ze een man die de zwarte koets weleens gezien heeft. hij herinnert zich de koets vooral omdat de koetsier het verkeerde type was.

Na hun bezoek aan Lloyds gaan Penny, Tarjinder en Tabby proberen een afspraak te maken met inspecteur MacAllen. De inspecteur is best bereid met hen asf te spreken en stelt een pub in de buurt voor. Deze pub blijkt niet door verdere agenten gefrequenteerd te worden. Als de inspecteur binnenkomt wordt hij door de groep voorzien van een drankje en een fooi wegens de ongebruikelijkheid van onze klandizie. Tarjinder wil graag weten hoe de politie aan zijn signalement is gekomen. De inspecteur vermoedt dat dit voortkomt uit rancune van de 2 mannen die door Percy en Dave zijn neergeslagen. Een Indiase man is makkelijker te herkennen dan een blanke. Als Tarjinder vervolgens was opgesloten acht de inspecteur de kans groot dat hij in de gevangenis “van de trap gevallen” was. Verder speculeren de dames en Tarjinder over de gevonden torso’s. Men vertelt de inspecteur dat zij in de koets zaten die het eerste torso vond. Daarnaast brengt het groepje de inspecteur ook op de hoogte van de bedwelmde meisjes. Hier heeft hij niets over gehoord. Tabby legt uit dat onze “strong man” overdag in de haven werkt en hoe we via hem informatie hierover binnenkregen. Daarna vraagt men aan de inspecteur of ze de torso’s mogen zien. De inspecteur snapt nu waarom we die willen zien en zal kijken of hij iets kan regelen met de dokter. Bedachtzaam vertrekt hij en Tabby geeft hem nog haar kaartje.

Percy krijgt bezoek van de tolk. Die heeft de gevonden papieren uit de hut van de bootsman vertaald. Het is vertaald uit het Khmer en bevat instructies voor de continuering van de spreuken Dominate en Compel Flesh. De laatste spreuk is bedoeld voor doden (wezens zonder ziel).

De volgende dag komen Percy en Dave lunchen bij Tabby, zodat er informatie uitgewisseld kan worden. Als Dave hoort van de Compel Flesh-spreuk, vraagt hij zich af of er misschien ook nog een lijk aan boord van het schip is. Er wordt geopperd dat de gevonden romp daar misschien van is. Penny wil de spreuk graag lezen, maar dit wordt afgeraden door Percy. Penny bekijkt toch de spreuken en het is inderdaad akelig om te bedenken datiemand dit bij vol bewustzijn een ander aandoet. Er zijn momenteel 2 hypotheses: de dominate wordt in het Verre Oosten gebruikt om slaven te maken en de Compel Flesh om hier zombies te maken en naar daar te transporteren of beiden worden daar gemaakt. Men besluit om nog een keer op de boot rond te kijken. Na enige discussie wordt besloten om de keukenploeg om te kopen en inderdaad met wat giften mogen ze ’s nachts rondneuzen.Bij het doorzoeken van de boot vinden we niets. Dave zoekt in het ruim naar spreuk gerelateerde zaken, maar vindt niets. De hut van Chang wordt nog eens onderzocht naar aanwijzingen of hij vrijwillig is vertrokken. Er worden geen sporen van geweld gevonden. Wel bestaat de mogelijkheid dat hij in grote haast is vertrokken en de kajuit overhoop is gehaald door de politie. Percy en Tarjinder nemen nog wat kruiden mee uit het ruim en Penny en Tabby willen zijde kopen. Hier krijgen ze 50% korting op. Percy biedt aan om de kruiden voor hen te verkopen en Tabby weet wel een paar kleinere naaisters die de zijde kunnen overnemen. Dave en Percy worden kopers. Dave vaart in de avondschemering een bootje langszij en Percy vervoert het verder de stad in. Daarnaast bedenkt men om eens wat opiumholen af te gaan op zoek naar Chang. Eerst gaat men naar Chinatown. In het opiumhol aldaar raken de mannen bedwelmd. Penny denkt er aan om niet al te diep adem te halen en vindt de bootsman. Hij is al te ver heen om nog te reageren, dus nemen ze hem maar mee. Op een vraag waarom ze hem meenemen, antwoordt men dat het de bootsman is en hij nodig is aan boord. Dit wordt niet direct geloofd, maar uiteindelijk weet Tarjinder hen te overtuigen. Ze besluiten om Chang bij Dave te laten ontnuchteren. Voor de zekerheid binden ze hem wel vast. Hij wordt bewaakt door Dave en Percy, die dankzij hun nieuwe inkomstenbron niet direct hoeven te gaan werken.

Op donderdagochtend krijgt Percy bericht dat een van de gesmokkelde vrouwen is verdwenen. Samen met Penny en Tabby gaat hij er naar toe. Ter plaatse hoort hij dat de vrouw gisteravond gewoon naar bed is gegaan en er vanochtend niet meer was. De afdeling is afgesloten en in de tuin, op de zolder en in de kelder zijn geen sporen te vinden. Desgevraagd hoort men wie er allemaal sleutels heeft: directeur, nachtportier, nachtwaker, en de Raad van Bestuur, waarvan Rev. Simmons en Sir Charles Warren deel uit maken. De nachtportier houdt bij hoog en bij laag vol dat hij niet van zijn post is geweest en de nachtwaker is redelijk simpel van geest.

Als de bootsman wakker wordt is hij niet blij dat hij is vastgebonden. De man spreekt Engels en het gesprek begint onvriendelijk. Als blijkt dat Dave van de vrouwen afweet, wil hij wel praten. Hij vervoert de vrouwen. verder vertelt hij dat de tovenaar in Siam akelig is, maar niet zo akelig als degene hier. Chang weet niet of wil niet weten waar de vrouwen heengaan. Met de Compel Flesh heeft hij niets gedaan en voor zover hij weet gaat er ook niks terug. Gevraagd naar waarom de ene akeliger is dan de andere vertelt Chang dat die in Siam dingen channelt en dat de tovenaar in Engeland dingen oproept. Hij heeft een vrouw gezien waarvan 1 arm in een tentakel werd veranderd. Hij heeft geen gezichten gezien. Het was een kring om een op de grond getekend pentagram heen. De vrouw werd naakt in het midden vastgeketend, waarna de kring er om heen liep al murmelend. Langzaam begon haar vlees te veranderen, de ledematen als eerste en daarna ook het hoofd. Hij is toen gillend weggelopen. Chang wil graag weten welke bescherming Dave hem kan bieden. Dave wijst hem er op dat hij makkelijk te vinden was en voorlopig wel hier kan blijven. De vrouwen komen per half jaar en hij doet dit al 3 jaar. De overdracht vind plaats als de zwarte koets er is. Het bijwonen van de ceremonie was na een rit in de zwarte koets. Chang was toen geblinddoekt. Hij denkt dat ze hem dit hebben laten zien om hem te bedreigen en om hem medeplichtig te maken. Misschien ook wel om te kijken. De groep besluit dat de overige 4 vrouwen niet veilig zijn en weg moeten waar ze nu zitten.

Scorpio Rising 20 – slot

Scorpio Rising 20 – Saturn in Scorpio

Wolfgang ziet het burgemeesterschap helemaal zitten: maar hoe aan te pakken. Er wordt wat gespeculeerd over propaganda, debatten en het overhalen van kiezers met goede argumentatie. Coyote, in Wolfgang’s hoofd, levert commentaar op het geheel: ga op zoek naar ‘filth’ en ‘sludge’, de ‘dirty secrets’, want het geheim dat je beheerst is meer waard dan een geheim op straat. Na terugkoppeling geeft Whipsaw wel mee dat er een keuze moet blijven, dus dat de manipulatie van de kandidaten voorzichtig moet gebeuren, na omzichtig onderzoek. Inderdaad. De doodsgraver ‘Bones’ weet te vertellen dat een ‘hoefijzer afdruk’ toch moeilijk weg te werken was bij de vrouw van Roy Jones. Maar zij was toch overleden aan indigestie? Als Rat’s inbreekt bij Roy Jones (spring en klauwwerk om het raam open te krijgen) vindt deze in een nachtkastje een geheim compartiment met het doodscertificaat: trampled by horse. Fishy. Hij mauwt in zijn slaap iets over ‘bad doggie’ en helaas gaat Rat’s ook op een plastic fallusvormig piepspeeltje staan voor een hond (maar hij heeft toch geen hond?). Hij kiepert Jones om en springt door het raam. Doc gaat zoeken in het huis van de oude burgemeester, na wat koetjes en kalfjes met de ex-vrouw Mary Oakley, mag hij de kamer doorzoeken. Het oude bureau is ontworpen om indruk te maken: geen geheime knopjes, Mary zelf mocht niet in de kamer komen en weet niet veel. Als Doc in de stoel zit van de burgemeester, kijkt hij links en rechts van de stoel: de boekenkast heeft wel dikke planken, deze kunnen wel open en hier zit inderdaad een schaduw boekhouding van Moses en Fairweather. Wolfgang wil graag dat de Ieren kunnen stemmen, maar daarvoor moeten ze geregistreerd staan en daarvoor is weer een burgemeester nodig en als die afwezig is kan de sheriff dit doen, mits gemandateerd. Als Wolfgang Belle Starr om raad en advies (dirty secrets) vraagt over de kandidaten weet ze te vertellen dat Roy wel eens in de kroeg zit, maar niet met de meisjes mee gaat. Ze grapt over dieren, maar voegt eraan toe dat er wel eens honden worden afgeleverd: maar dat kan ook zijn om de wapens te testen. De bankeigenaar Felix Fairweather komt wel eens bij de meisjes, maar dat is nooit ‘spectaculair’, er gebeurt niet veel, zelf vermoedt Belle Starr dat hij meer van jongetjes houdt. Starr kan ook helpen met de kiezers: ze zal het aan Vie La Pirelle vragen om de sheriff een mandaat te geven, maar dat zal Wolfgang een medium boon kosten want ze moet de politiek bedrijven met een gouverneur of senator, hij gaat akkoord. De dag later verschijnt Vie en geeft Wolfgang een decree waarin staat dat de sheriff tijdelijk waarnemend burgemeester is en ‘hij er zorg voor moet dragen dat iedereen zich kan registreren.’ De jonge sheriff vloekt binnensmonds: hij moet nu serieus werk gaan verzetten. Whipsaw zorgt dat de documenten in de handen komen van de justitie. Op de registratie dag organiseren Liz en Wolfgang een goede borrel zodat er ook wat te doen is rond de registratie. De overwinning van Wolfgang is dan ook een landslide. Als kersverse burgemeester gaat hij naar SF voor handelscontracten en ook dat lukt verder.

Na San Francisco is er een tijd van afwachten, trainen en het opnemen tegen de ‘nemesis’: de Souleater, want er wordt besloten dat het goed is om deze alvast uit te schakelen. Ze wekken, met de spullen van Doc, een trance op, en zitten in een geïmproviseerde zweethut gemaakt van de dekens waarop/in Shameful zat. Ze proberen zich af te stemmen op de bane. Ze krijgen contact, hij zit nog op dezelfde plek: bij Furnace Point, zodat ze hem ter plekke (waar Shameful geïnfecteerd werd) kunnen oproepen. Ze verbreken het contact, maar lopen de visioen uit, vooral Rat’s is benieuwd naar Coyote verhalen. Dus als er een horde roze konijntjes voorbij komt huppelen in het visioen (waar men al snel vrolijk op gaat jagen), besluit men de grootste te volgen. Deze wordt als snel een jackrabbit: soms dichtbij, soms ver weg. De jackrabbit begeleidt de party over de zandduinen, waar hoog in de lucht donderwolken samenpakken: er zijn bliksemflitsen, maar geen donder. In het weerlicht, als schaduwen in de wolken is het silhouet van Coyote te zien, die in conflict is met een slangenkop. Het is dus waar, zegt Liz. Daarna ziet men flarden van verhalen: een verhaal waarin de wereld ’s avonds donker is, behalve als de maan er is. De dieren vragen Luna om raad en ze zicht dat ze tekeningen in de lucht moeten maken met de glimmende kiezels van de beek. Coyote wordt niet gevraagd en de dieren gaan de tekeningen maken. Coyote is boos, verzameld ook kiezels, gaat naar de hoogste bergtop die hij kan vinden en struikelt daar. De kiezels uit de zak spatten alle kanten op: botsen tegen de andere kiezels, alle tekeningen gaan door elkaar. De dieren zijn boos, maar Luna zegt: is het nu niet veel mooier? Zo zijn de sterren ontstaan. Dit gaat over in een ochtend beeld van Coyote in een houten roeiboot op ene eindeloze zee. Dagen gaan voorbij terwijl Coyote zich verveelt. Dan is er een Eend. Coyote vraagt de eend om te kijken hoe diep het is en zand mee te nemen. De eens duikt en komt boven met zand van de bodem in zijn bek. Van dit zand maakt Coyote het land, waar hij zijn bootje aanlegt. Dan is het nog steeds saai en er zijn geen andere dieren buiten de eend. Dus hij maakt mensen van steen, daar is hij niet tevreden over, van hout, nee dat is het ook niet, van klei dat gaat goed. Uiteindelijk wordt zijn zoon geboren, en dit wordt (ook) Coyote, Coyote wordt nu Old Man Coyote genoemd. Langzaam vervagen de droombeelden.

Tijd om plannen te maken: in hun eerdere visioen / dream quest bij Oraibi ging Wolfgang dood: dus een goede voorbereiding is de sleutel. Er wordt gewerkt aan harnassen door Wolfgang en zijn discipelen, Whipsaw. Dankzij Rat’s wil Armadillo nog wel een zegening uitspreken over de harnassen. De reis naar Death Valley / Furnace Point verloopt voorspoedig, maar naarmate ze dichterbij komen begint de umbra meer de realiteit in te ‘bloeden’. De kleuren van de rotsen en het zand is hier paarsig, daar grijs, daar, vel oranje, er lijken meer schaduwen te zijn en hier en daar lijken de rotsen oud, gesmolten en vergruisd. De Gauntlet is extreem dun inmiddels en het gebeurt dan ook dat banes meer dan eens ‘per ongeluk’ door de gauntlet heen stappen. Maar omdat de banes geïsoleerd zijn en de Rabbit Chasers veel ervarener zijn de Scrags geen bedreiging meer: vakkundig worden ze naar een andere wereld geholpen. Whipsaw is het aas, want hij heeft het beste harnas en is het snelste. De Soul Eater verschijnt, maar hij is in zijn eind stadium: het Fleshy Collective, een weerzinwekkende grote gestalte van roze vlees met semi transparante plekken lichtgroen (de kleur van Balefire). Door deze plekken ziet men hersenen drijven. Het wezen zend de misère van zijn slachtoffers uit: zijn die hersenen werkelijk nog bij bewustzijn? Het leidt in ieder geval behoorlijk af in het gevecht. Eén van de stemmen van de hersenen wordt herkend: Tsunami Bob, de Silent Strider die inderdaad nooit meer is teruggekeerd. Een paar banes verzamelen zich op veilige afstand. De Souleater zend zijn vangarm uit naar Whipsaw, deze vangt het tentakel op zijn harnas onder luid gekraak. Doc doet een spreuk waarmee de bane rage en wilskracht verliest. Rat’s en Liz hakken op het monster in. Wolfgang slaat toe met zijn kersverse zilveren zwaard en hakt het mond tentakel af. Triomf! Maar nu tijdens het gevecht hebben zich steeds meer banes verzameld aan de periferie en nu moet er ook nog een weg door de banes worden gevochten, banefire elementals beginnen banefire te werpen. De kar van Doc moet even achtergelaten worden: maar ‘we komen toch terug’.

Daarna: rust en bevallen. Ze kiest ervoor om te bevallen in Oraibi, daar hebben ze ervaring met kinfolk. De party wordt onthaald in de Pueblo stad, Little Red Fox is er al: er staan mensen langs de route, andere bidden naar een kachina doll, die de Blue Star Kachina weergeeft. De Rabbit Chasers krijgen nu een betere plek om te logeren en alle spullen die ze nodig hebben, in de weken die volgen wordt verwacht dat ze een steentje bijdragen aan de community: jagen, repareren, dat soort dingen. De bevalling van Liz is zwaar: een dikke 24 uur na de eerste wee, bloed pijn, uitscheuren (in crinos gaan, genezen, waardoor het nog langer duurt) is het kind eindelijk ter wereld. Het lijkt de crinos te hebben opgepakt van de moeder, want het kind wordt in crinos geboren. Het kind, een jongen, lijkt een mengeling van de koperkleurige vacht van de prairiewolven doorschoten met het wit van de Silver Fangs. Ook fysiek wijkt hij iets af van de normale Silver Fang cub: hij lijkt iets atletischer / slanker gebouwd. Na de geboorte is de schrik van het ‘metis’ zin (crinos is de normale staat van de metis behalve bij de geboorte) er af: het kind veranderd terug naar baby-vorm. De Blue Kachina cultus neemt grotere vormen aan. Inmiddels zijn de indianen (Croatan, Wendigo, Uktena) zich aan het verzamelen bij Oraibi, ze nemen kennis van de geboorte en een moot wordt belegd. Er komen geschenken van diverse mensen (zowel garou – ook elders – als Oraibi). Het is even dwalen door de woningen van de pueblo, de wirwar van daken, straten, plateau’s en doorgangen die kleven tegen de wand van de berg. De Caern is in de berg en, hoewel de magiërs er komen, wordt de caern beheer door de garou. Vanaf het plafond van de caern hangen oude stalactieten, een klein beekje kronkelt door de ruimte. Het geheel baadt in een groenachtig, blauw licht. Alle werewolven worden gevraagd om hun voeten te ontbloten en kort te wassen in het beekje. Deze caern is een schone plek, er hangt sereniteit en rust. Theurgen zijn bezig met het plengen van water en er worden maiskoeken uitgedeeld: Rat’s beseft dat dit de openingsrite is. Het programma is duidelijk: het kindje van Liz en de aanval op Death Valley. Liz fluistert nog of ze haar kind mee had moeten nemen, Whipsaw zegt dat deze nog niet geïnitieerd is en dus geen toegang heeft tot de moot.

Hierna neemt Wachese het woord. Er wordt lang, uitgebreid, uitgeweid over de reis en het wedervaren tegen de diverse blauwbloezen en forten. Maar, omdat de meesten dezelfde ervaring hebben, is daarna het punt ook afgesloten. De Rabbit Chasers vertellen hun verhalen en deze ervaringen worden erkend. Het kind, daar zijn ze kort over: felicitaties en het kind moet zich bewijzen, ze blijven opletten. Liz besluit dat het nu wel een goed moment is om een naam te gaan kiezen en denkt hierover na (het wordt Angus). De Death Valley Caern: de Wendigo stellen voor om naar voren te marcheren, alles klop te geven en zo te winnen; Rabbit Chasers en de Uktena zien toch wat haken en ogen bij dit, verder, heldere plan. De Croatan vragen of het stukje tussen naar voren marcheren en alles klopt geven iets specifieker kan. Na een vurig betoog over strijdbijlen en ‘charging the enemy’ merkt Doc op dat zo veel garou doodgaan. De Wendigo wimpelen dit weg, the good death. Na wat heen en weer wordt besloten om een tang te doen. Maar, zo merkt Liluye (Uktena theurg) op, het is handig als de bane die jullie de poppenspeler noemen – de psychomachia – op hetzelfde moment wordt aangevallen en afgeleid, zo kan deze het minste kwaad. Dit is de rol voor de party. De Rabbit Chasers maken een extra plan. Rat’s vertelt dat psychomachia aangetrokken worden door angst en vertwijfeling. Als Rat’s zich laat ontglippen dat hij banes kan oproepen, willen de Uktena hier het fijne van weten. Het plan vormt zich: één van hen, Wolfgang offert zichzelf op omdat hij degene is met de meeste angst (haar, kleding, leven) en gaat de umbra in. De rest blijft uit de umbra en volgt hem, Rat’s kan de umbra in kijken. Maar als hij de umbra in gaat, zal hij bloot komen te staan aan de storm, en zo dicht bij de bron is deze levensgevaarlijk. Hier bedenken de theurgen iets op: een speciale tomahawk, een amulet die om de nek gehangen kan worden. Deze kan beschermen door de klap op te vangen van de storm, maar hij zal door corrosie vervallen: dus de tijd is beperkt. Het volgende probleem wat getackled moet worden is: hoe krijgen ze die bane de umbra uit, want zij kunnen niet in de umbra vechten? Er kan een spirituele harpoen gemaakt worden: Wolfgang gaat deze maken (zodat het afgeschoten kan worden door een geweer), samen met de theurgen. Na wat proeven is het gelukt: een kogel met een priemende punt uit de umbra getrokken kan worden door wilskracht.

De reis naar Furnace Point gaat voorspoedig, er zijn geen conflicten met indianen stammen simpelweg omdat men reist met de Indianen. Naarmate men verder komt, lekt de umbra weer door in de realiteit. De banes blijven op afstand vanwege de grote groep Garou. Bij Furnace Point is de kar van Doc gereduceerd tot een geblakerd karkas. De banes zijn in Death Valley en wachten af. De groepen Native Americans splitsen zich op, zoals afgesproken en dan beginnen de Wendigo als eerste aan hun mars naar voren, waarop de Croatan en de Uktena de tang laten dichtklappen: het gevecht is begonnen, scargs vallen aan, banefire elementals gooien met hun banefire (dat brandt en muteert), pattern spiders weven garou in webben. Wolfgang gaat de umbra in: de Tomahawk amulet beschermd, maar de paars/groene storm woedt hevig en rijt aan het amulet, de kleren, het haar. Langzaam lost de storm materie op, alleen spirits lijken er geen fysieke last van te hebben. Die vliegen rond en klauwen in het wilde weg, niet in staat om te blijven stilhangen. Wolfgang loopt naar het centrale punt, op zoek naar de Psychomachia en denkt gedachten van harano en desolatie. De rest van de rabbit chasers volgt hem in buiten de umbra, veranderen in Crinos en leveren strijd met Scrags en Banefire elementals. Schakel eerst de banefire elementals uit! Roepen Whipsaw en Rat’s tegelijk. Deze banes kunnen gelukkige niet veel hebben en zijn snel verslagen. De scrags zijn heftiger, maar de groep is nu veel ervarener dan eerst en Doc, Liz, Whipsaw en Rat’s ruimen deze vakkundig op. Wolfgang ploetert verder. De Tomahawk lost op, desintegreert en naarmate hij dichter bij het centrum komt, draait de storm sneller en laat de amulet sneller slijten. De tijd begint te nijpen. Hij hoort stemmen in zijn hoofd, die tasten zijn wilskracht aan: geef op, het heeft geen zin, het is onvermijdelijk. De Tomahawk is inmiddels gereduceerd tot het ringetje waarmee het aan het touwtje hing. De storm tast het vlees aan van Wolfgang, maakt wonden, vernietigt vlees: hij moet in crinos om te genezen. De storm tast het geweer aan, hij moet het moet zijn armen beschermen, dicht tegen zijn lichaam. Het lijkt mislukt, tevergeefs. Zo dicht bij het centrum en niets, denkt Wolfgang als de storm hem op zijn knieën dwingt. En dan verschijnt de psychomachia: groot, donker, vol scherpe punten en een grijnzende kop met lichtende ogen. Snel legt Wolfgang aan, de loop steekt uit en wordt onmiddellijk aangetast door de storm. Hij heeft één kogel en één kans. Hij schiet met wilskracht en focs en de kogel boort zich in een poot van het monster. Rat’s schreeuwt, grijp Wolfgang, trek de bane naar ons toe! Whipsaw duikt de umbra in en werpt zich op Wolfgang, om hem te beschermen tegen de storm: al snel is de rug van Whipsaw een gevilde bloedige massa. Liz, Rat’s en Doc concentreren zich op het spirituele koord tussen hen en de bane. Ze zijn furieus en leggen al hun wilskracht in de schaal en trekken het monster naar zich toe. De bane is sterk, maar zij zijn sterker: ze trekken hem door de ragdunne umbra heen. De psychomachia is snel en maait met zijn enorme zijsachtige uitsteksels. Rat’s, Doc en Liz krijgen een klap: zijn klappen zijn hard en het schild van armadillo (dat als een soort tweede pantser over het pantser lag) begeeft het: maar geen schade komt er door. De bane baalt maar de party is dan en haalt vernietigend uit Liz, Rat’s en Whipsaw slaan allemaal raak en claw-claw-bite (of claw, claive, bite) hun weg door het carapace van de bane. Doc doet de spreuk die de bane verzwakt (razernij neemt af en wilskracht ook). De bane heeft grote moeite om te raken en schade te doen, de garou zijn oppermachtig en maken het karwij af. Grijnzend heft de bane zijn stervende kop op enals Wolfgang er een kogel doorheen jaagt krijgen de Rabbit Chasers nog een beeld in hun hoofd: een van schaken, een koningin die zichzelf opoffert en geslagen wordt door een pion.

De garou hebben de nabens verslagen. Rat’s krijgt het door, de theurgen van de Uktena, Croatan en Wendigo ook: deze storm is de schuld van een bane. Een Stormbane, maar hij heeft zich gebonden met een baen van de weaver. Daarom zijn hier weaver spirits! De Uktena noemen hem Storm Eater. En hij komt eraan om door te breken. Hij is enorm, een frontale aanval zal leiden tot talloze doden, hij zal garou wegslaan alsof het vliegen zijn. Binden! We moeten hem binden! Roepen de theurgen. Rat’s sluit zich aan bij het overleg. Het idee is simpel: de caern is vervuild, daar krijgen we geen energie van, om deze bane te binden is veel spirituele energie nodig en er is niet veel tijd. Vrijwillige zelfopoffering, zegels in bloed tekenen, 13 zijn er nodig is de inschatting. Met deze draconische mededeling komt Rat’s terug bij de Chasers. Whipsaw ontvliegt: seks en masturbatie kan dat ook. Misschien, zegt Rat’s, maar dat is hier niet het paradigma en je zult veel meer garou aan het masturberen moeten hebben dan er nodig zijn voor een opoffering (seks kan per definitie niet): hoeveel sperma heb je nodig om die zegels te kunnen tekenen? Whipsaw zegt: zoek harano patiënten: die zijn er, maar liefst 9. Het kost niet veel moeite om hen over te halen. Doc en Wolfgang willen zich opofferen. Whipsaw eist dat theurgen zich ook opofferen, maar inmiddels is er al een wachtlijst. Veel garou willen een kans hebben om dit te stoppen. Wolfgang trekt zich discreet terug uit zijn vrijwillige opgave, Doc niet. In een cirkel rond de caern gaan ze zitten als de theurgen achter de helden gaat staan en rituele teksten opzeggen. De helden krijgen een zilveren claive om de afgrijselijke daad mee te doen. Het geschiede. De theurgen maken de zegels, zeggen de rites en blauwe, lichtende draden strekken zich uit de grond op, de umbra in. In de hoofden van de garou klinkt gebrul en woede: de bane in gevecht met de oude garou magie. Rat’s moet zich flink concentreren, het zweet staat hem op het voorhoofd…maar…het lukt! De gezamenlijke woede en haat tegen de banes zorgt ervoor dat de bane wordt gebonden aan deze caern, opgesloten achter laylines, zegels en rites. De storm klaart op, maar de umbra is eng dun. De Wendigo gaan Whippoorwill te lijf: deze laat zich eenvoudig wegjagen en voordat iemand iets heeft kunnen doen heeft Coyote zijn plek weer ingenomen.

Maar achter de Storm Eater schuilt een groter gevaar. Een van de koppen van de wyrm, een van de koppen die Roanoke heeft opgegeten. Het valt op zijn plek: de Souleater, de Storm Eater: allemaal aspecten van de Eater-of-Souls. De Eater-of-Souls komt met grote vaart door de deep umbra in de richting van de aarde. Het resoneert door de geesten wereld, de theurgen zien het, andere auspices voelen het. De nemesis van de Croatan komt om dat te eisen dat van hem is, hij komt om te verslinden en te vernietigen. Wachese zegt: dit is ons gevecht, we moeten hem verslaan, dit hoofd van de triumvirate wyrm afhakken. In concentrische cirkels gaan ze rond de caern zitten. De stilte daalt neer. Ze grijpen hun wapens en als ene man doen ze de howl voor de deceased. De theurgen mompelen verbijsterd de rites. Iedereen staat verslagen en met tranen in de ogen te kijken als de Croatan zich opofferen om een kans te hebben om deze kop van de wyrm te verslaan. De reinigende energie stoot van dit massale offer maakt de caern schoon, veegt de umbra schoon en al die zielen strijden in de deep umbra tegen de wyrm. Maar de Eater-of-Souls doet wat hij doet en verslindt, zielen, de essentie, zelfs het zijn van de Croatan dat in kinfolk opgesloten ligt. Maar hij eet teveel, het is te machtig. Hij lijkt aan zijn eigen vraatzucht ten onder te gaan en uitgeteld. In een stupor, ligt hij, een diepe slaap waar hij niet zo maar uitkomt in de diepe umbra. De Wendigo en Croatan helpen mee om de doden te begraven en verlaten dan zwijgend Death Valley. De Wendigo keren niet meer terug naar de ze plek. Wolfgang neemt de zilveren schrijfveer van de gevallen Croatan Galliard ter hand en gaat het verhaal van wat hier heeft plaatsgevonden opschrijven voor de toekomst. Dit mag nooit vergeten worden, zegt Whipsaw.

De uktena zeggen dat deze plek nu een gereinigde caern is, maar dat er nu ook een pack moet zijn om dit te beschermen. Een pack dat hier moet blijven. De Rabbit Chasers offeren zich hiervoor op. Wolfgang gaat zijn ambtstermijn heen en weer reizen. Maar dankzij zijn contacten en de invloed van Liz kunnen ze veel middelen en geld naar de caern halen. Al redelijk snel wordt het een natuurgebied. De Wendigo zijn woedend op de wyrmbringers (behalve op de verschoppelingen, de Bone Gnawers: het offer van Doc heeft daarvoor gezorgd). De uktena blijven lang weg van de Death Valley Caern, maar komen uiteindelijk – door nieuwsgierigheid en hun gezamelijke verelden – weer langs. Langzaam maar zeker vormt zich weer een commune rond Furnace Point. De wyrm was een slag, zegt Rat’s, deze caern is machtig, de uktena bedonderd (en ook dat is een soort slang), de Indianen in de nabijheid waren van ratelslang en deze zijn verdreven of verslagen. Coyote heeft in zijn strijd tegen Rattlesnake gewonnen, maar hij voorzag niet de plots-achter-de-plots. Ook hij was een speelbal. Liz merkt op dat hij dit voorzien heeft, hij zei ‘we hebben een fout gemaakt.’ Wisaketjak (Whiskey Jack) bedoelde iedereen, andere geesten en zichzelf. Maar op dit moment kan men alleen maar vooruit kijken, te meer omdat terugkijken zoveel pijn doet. Bij deze caern groeit Angus op. Het verhaal is opgenomen in de silver record, de renown van de Rabbit Chasers, en van Doc is enorm gestegen. Maar de prijs was hoog en het begon allemaal met één beïnvloedde garou.

Scorpio Rising 19

Scorpio Rising 19 – New Moon

Er worden zaken afgehandeld in Turquoise. Wolfgang is druk bezig met de burgemeester verkiezingen. Whipsaw zit – ondanks het idee om deputy te worden – toch op hete kolen om te reizen en dingen te zien, iets waar Doc niet op tegen is. Liz heeft nog dingen af te handelen in San Francisco. Rat’s rommelt wat met de mijn en vraagt zich af of ze de Paiute natie niet moeten helpen, dat is relatief dicht bij de caern van Death Valley? Na wat over en weer (de twee Get gaan vechten en dat zou betekenen dat de Rabbit Chasers in combat tegenover de Get komen te staan…en eerdere overeenkomsten worden dan opgeheven). Tijdens dit gespeculeer is er ineens commotie in de hoofdstraat. ‘Indianen!’ Het blijkt Little Red Fox te zijn die verveeld naar de menigte kijkt die geweren en revolvers op hem richten. Liz komt tussen beide: stop! Wij kennen deze Indiaan! Jones, de gunstore eigenaar, roept: laat de roodhuid weggaan anders pompen we hem vol lood! (wat op wat ‘yeahs’ kan rekenen)

De party neemt hem mee naar de plek waar men eerder spirits heeft opgeroepen, dicht bij de mijn. LRF is vooruit gereisd om door te geven dat de expeditie is vertraagd: Wachese geeft door dat men pas in het voorjaar (eind maart) bij de Death Valley kan zijn. Dit omdat er oponthoud is: er moeten legerkampen en forten geplunderd worden, want er zijn schermutselingen met het leger. Iets wat de party kan beamen, na het getuige zijn van de plunderingen van soldaten op een indianen kamp. Is dit niet gevaarlijk? vraagt men in koor. De bane kwam toch. Ik ben geen theurg, zegt LRF, maar de theurgen zeggen dat Scorpio pas opkomt in waar-hij-dan-ook-in-opkomt rond begin april. Als dan de tijd is dat de bane er is, heeft het minder zin om er te zitten want hij is er nog niet. Maar de banes die er dan zitten? Vraagt Liz. LRF zegt, tja, dat is dan wel een dingetje. Daar kunnen we natuurlijk altijd op jagen. En jullie souleater mag je alvast afmaken. Liz merkt op dat dit misschien ook wel zijn goede kanten heeft, want in maart is ze al bevallen en het geeft meer tijd om nog dingen te doen.
Men praat en drinkt wat als er muziek klinkt vanuit de mijn. Een banjo en Iers gezang, de ierse arbeiders vinden het geweldig, de native opzichters weten niet goed wat ze er mee aan moeten. Tijdens een uithaal in een lied, verwerkt hij een howl of introduction. Rat’s loopt, menselijk, op hem af: Nog een liedje en dan weer aan de arbeid. Vanavond in de saloon is er tijd voor meer. Is dat een uitnodiging? Vraagt Ronan de bard. Ja, beaamd Rat’s. Als de arbeiders afdruipen wordt er kennisgemaakt. Ronan, een Fianna Galliard, blijkt op de verhalen te zijn afgekomen van de ierse arbeiders die hier zitten. Hij is een stuk meegereisd met een ander garou…maar zij zit nog vast in het dorp, het is een Child of Gaia. De party voelt nattigheid en gaat kijken, LRF neemt afscheid en gaat naar de Hopi.

In het dorp staat, weer, de hoofdstraat vol. Nu kijkt met naar de naakte vrouw die op een paard zit. Dit moet de vrouw zijn waar de bard het over had. Er is een fikse discussie over gekleed zijn, behoorlijkheid, schaamte bedekken maar niemand geeft haar iets om zich te bedekken. De vrouw ziet ook wel mooi uit, ze is wit (niet rood, verbrand, of wat dan ook, maar echt wit) en blond. Ze betoogt dat het haar recht is om te lopen hoe ze wil, dat niemand haar iets op hoort te leggen, en hoewel in de Bijbel staat dat Adam en Eva de schaamte bedekken, kun je er dus ook voor kiezen om dat niet te doen. Als de party haar mee neemt blijkt dat zij Thieving Magpie heet, Child of Gaia ragabash, een lupus (ze verandert terug naar wolf vorm)…het een en ander valt op zijn plek. In haar zadeltassen heeft zij geweren, Beecher’s bijbels, zij is van de Underground railroad. Ze kwam af op de verhalen van de witte slavernij en ze kwam kijken naar het werk van Whipsaw. Ze krijgt een rondleiding in de mijn, ze is blij dat het goed gaat.

Die avond is het gezellig in de saloon, al wordt Thieving Magpie aangeraden om kleren aan te doen. Rat’s wil graag contact leggen met Badger, aangezien hij en Coyote geschiedenis hebben. Op de plek waar hij eerder Turtoise en Coyote heeft opgeroepen, voert hij weer een ritueel uit. Das verschijnt en blijkt een down-to-earth type te zijn. Are you fighting the right fight, or are you fighting out of pure stubbornness? Think about it. Aldus opent hij. Rat’s vraagt info over Coyote. Stop je te verstoppen in de schaduwen, sta in de zon. Wat Coyote heeft gedaan, zou een spirit niet moeten kunnen doen. Misschien is hij daarom zo machtig. Waarom is zijn vrouw dood? Coyote is in staat om gedeeltes van zichzelf af te splitsen. Is zijn vrouw dood? Of is het een stuk van hemzelf? Rattlesnake is momenteel de machtigste spirit die je kunt hebben, een spirit van leven en herboren worden. Maar Rattlesnake heeft de vrouw van Coyote gedood, of een aspect van Coyote. Coyote is geen grappenmaker. Tricks are for friends, pranks are for enemies. Pranks kill. Coyote gaat wraak nemen, als hem dat lukt dan verslaat hij Rattlesnake en wordt hij de machtigste spirit hier. Hij zit niet achter de banes, maar hij zal ze wel gebruiken. Je bent betrokken in een spirit oorlog waar je de vijand nog nooit van gesproken hebt. Rat’s vraagt of hij Rattlesnake moet oproepen. Gek hoe jij mijn woorden uitlegt, zegt Badger, je past bij Coyote. Maar goed, Vecht je het goede gevecht of vecht je uit koppigheid? Dan verdwijnt hij.

Er wordt besloten om na de aanstaande burgemeester verkiezing te vertrekken. [Red: Wolfgang moet dit nog uitspelen] Men gaat naar SF te gaan, misschien kan Wolfgang nog wat extra verdragen sluiten met de handelaren en geldmagnaten aldaar? Dat zou zijn positie als burgemeester zeker vergroten [mocht hij de burgemeester zijn]. Whipsaw gaat de Paiute nation waarschuwen (Ze hebben een slang als totempaal) en dan vertrekken ze. De rit is lang en een gedeelte van de reis trekt een coyote naast de party mee. Ze trekken door de bergen langs de zilver en goud mijnen Californië in. Het is onveilig in de bergen, met alle goudzoekers, lokale ruige saloons en alles wat daar op af komt. Er zijn highway men en bandieten: maar met loden kogels begint men weinig tegen de garou.

Het regent in SF, het is een zompige modderpoel. Er zijn veel mensen en er is armoede. Er lopen veel chinezen rond. Liz en Whipsaw houden zich bezig met de upperclass. Rat’s en Doc met de straat en de kroegen. De bar eigenaren zijn machtig. Eentje valt in het bijzonder op: Matron Moriana een gespierde vrouw (type Xena warrior princess) die een aantal bordelen heeft. Het blijkt dat ze Black Fury is, rijk, machtig en lesbisch. Ze wil wel helpen met het opzetten van een kroeg (al laat men achterwege dat er ook een vampier bij gemoeid is). Ze stelt als naam: The Irish voor, daar komen dan in ieder geval de Ieren op af.

Ook wordt contact gelegd met een railroad prospecter, Whipsaw wil graag de raad van Mr. Raven opvolgen en een pakket service gaan opzetten via de train: dus een standaard train wagon die heen en weer rijdt over het traject. De man in zijn blauw pak, met monocle, kale, snor en bakkenbaarden heet Manly Likewise en is Iron Rider. Hij houdt van pokeren. Whipsaw komt tot een afspraak met hem.

Tanais 108

Tanais 108 – 07-07-2016

We zitten nog op het steampunk eilandje in het niets. De e-warriors komen hier aan op de top en vertrekken daar ook weer, maar sommigen ‘vertieren’ zich in het stadje.
Na een BOEM zien we drie figuren in high-tech armor door de stad lopen. We spreken hen aan. Ze vervelen zich en zijn op zoek naar bier. We zeggen dat de mensen hier thee drinken. “Geen bier? Dan gaan we maar weer naar boven. Van welke bende zijn jullie?” “De Bandito’s” “Komen jullie mee?” We gaan met ze mee. Op 50 meter onder de top voelen we het dreunen. Daar treffen we twee deuren aan weerszijde van de straat. De e-warriors komen uit de ene, en het is de bedoeling dat ze doorlopen en de andere binnengaan. Daar hangt een bierlucht. Er zit een kroeg. De knallen komen niet overeen met mensen die van de ene kant naar de andere gaan. Voordat we naar binnen gaan, willen we eens kijken bij de top. Die is niet via de straten te bereiken. Risha vliegt en de anderen klimmen over de daken van de huizen.
Voorbij de huizen is een rotsachtig bos. De top van de berg is een dichtgevallen krater vol zand en rotsen. Ieder kwartier is er een knal. Dan trillen het zand en de kiezels, maar ze blijven in de krater. Met [Correspondence] leert Condoleeza dat er op 100 meter diepte een lege ruimte is, daarboven is massieve rots, maar van een ander gesteente dan de bergwand. De energie van de knallen wordt naar boven afgeleid zodat het stadje geen last heeft van de effecten van de explosies. Heeft dit iets met Chappie te maken?
[Color] magic leert dat de constructie van vier flinterdunne leegtes die we bij de Hardware Legacy hebben gevonden, vacuüms, doorgangen zijn van Chappie’s mini-dimensie naar deze plek. De twee realm’s zitten als het ware aan elkaar ‘vastgeschroefd’ via de Prime Material. De knallen zouden een soort van wrijving kunnen zijn tussen de twee realms. Voorbij dit realm is het Niets, en er komt een mist op. Verder onderzoek levert op dat de lege ruimte het gevolg is van de knallen. Er zit geen machinerie of zo. En de knallen zelf zijn het residu van hevige [Color] effecten.

Dan gaan we naar de e-warrior kroeg. We nemen onze solar-gedaantes aan en gaan stoer en elkaar op de schouders kloppend naar binnen. Het inetrieur doet aan een fantasy setting denken. De bediening bestaat uit een soort vossenmensen. Het publiek bestaat uit de bekende gepantserde hooligans van GTA. Een vossenmens begeleidt ons beleefd naar de bar. Voor ons drinkt iemand een glas bier, maar het stroomt aan de onderkant weer uit hem. Hij vloekt en haalt uit. De beweging gaat door de barman heen. De luid protesterende man wordt naar een ruimte achterinde bar gebracht, waar stro ligt en gedruis klinkt. Risha neemt een slok van zijn bier en dat blijft wel binnen. De barman trekt een wenkbrauw op. Als we kijken wat er in de hoek met het stro gebeurt, zien we dat daar de e-warriors met elkaar op de vuist gaan. Met Spirit Detecting Glance zien we dat het spoken zijn, zonium-wezens met daaromheen een harnas. Maar ze hebben het zelf niet door. Ze zijn van dezelfde essence als wij, maar dan een factor tweehonderd a driehonderd zwakker. Eigenlijk een soort sandmen.
Als ze beseffe dat het hier ook saai is, worden ze door de vossenmensen weer verder geleid, die net als NPC’s in een spel, niet door de e-warriors aangetast kunnen worden. We spreken zo’n vossenmens aan: “Waar zijn wij hier?”
“De wereld. Wij leven hier goed.”
“Maar er gaan hier toch mensen in en uit?”
“Ja. Dat is Chappie. We werken hier al lang. laat ik het zo zeggen, vecht nooit met de draak!”
“En die gasten?”
“Ze komen binnen van de overkant van de straat, van de andere wereld. Heel af en toe is er eentje gek geworden teruggerend. Roepend over de draak en weer terug naar de andere wereld. maar dat is niet echt de bedoeling.”
Op dat moment komen er weer twee harnassen binnen. Ze kijken onwennig. Ze bestellen bier. Er gebeurt hetzelfde als bij de man voor ons. Frustratie. Ze worden verder geleid.
De vos heeft de stellige indruk dat die draak Chappie zelf is. “Ons doel is,” zegt hij, “af en toe zo’n gast een duister klusje voor ons op laten knappen. Chappie’s doel? Dit is een doorgang, een noodzakelijke tussenstop op weg van A naar B.”
Met [Correspondence] zien we dat voorbij de knok-zaal een gang is met een heleboel kleine kamertjes en een doorgang verder. Er zit [Life] in de eenpersoonskamertjes. Risha gaat er naar toe en de rest volgt. De cellen hebben geen deuren, maar smalle doorgeefluikjes voor voedsel. Een vossenman die staat te vegen zegt: “Er ziten monsters in die worden losgelaten in het doolhof. Als je pech hebt kom je ze tegen en haal je de uitgang niet.”
Hij laat ze zien. Het is een heel D&D bestiarium. “Aan de andere kant hebben ze portcullissen die uitkomen in het labyrinth. De monsters worden door Chappy vanaf andere eilanden aangevoerd. Volgens ons eindigt het labyrinth bij de draak. Maar de schoonmaak van het labyrinth is geautomatiseerd.”
Volgens de veegvos lopen er op dit moment wel wat monsters rond.
“Wat kost het om te voorkomen dat jullie aan Chappie vertellen dat wij hier rondlopen?”
“Snuisterijtjes, magische dingetjes die we aan de bevolking kunnen verkopen.”
Risha verandert in Helena en maakt met [Prime en Matter] een magisch zwaard. We mogen van de verbaasde vos doorlopen. Met [Correspondence en Life] komen we door het doolhof zonder monsters tegen te komen. We passeren wel een versufte GTA-man, die opstaat nadat hij doodgegaan is. “Beholder! Waar is’ie? Ik wil hem weer slaan!”
Bij de uitgang van het labyrinth is een Portaal te zien met ernaast een Autochthon/steampunk koffie machine. Hij heeft één rode knop en een grote beker. Het portaal is dicht. Risha plaatst de beker en drukt op de knop. Pruttel. Maar er komt niets. In plaats daarvan zien we een hologram. Een siderial die uitgeperst wordt boven een beker. Drup, drup, drup. Een minieme hoeveelheid Color verschijnt in de beker. Een beloning voor de overlevers om aan te sterken. Jum. En dan gaat de poort open.
Daar voorbij is het donker en de gang gaat de bocht om. Als we naar binnen gaan, gaat de deur achter ons weer dicht. We lopen inde richting van het epicentrum van de knallen. Met [Forces en Mindlink] zorgt Elaine dat we in het donker kunnen zien. Twee oranje drakenogen gaan aan. We zien een opengesperde muil.
“Welkom helden. Treed binnen.”
Het zijn dezelfde drakenogen als in het visioen. Metalig. We lopen de muil binnen. In de keel voelen we een nieuwe aanwezigheid in onze [Mindlink] : Smaug/Chappie, die op dit moment voornamelijk nieuwsgierig is. “Welkom…”
“Dag Chappie.”
Het blijft stil, maar we voelen dat we doorgelicht worden. Een gevoel van verassing. Er gaan deuren open naar een rre feestzaal met raven en vossenvrouwen. GTA-strijders die genieten van het Valhalla. Een robot-Chappy ontvangt ons vriendelijk.
“Ik heb me vergist in jullie. Wat fijn dat jullie mij op deze vergissing wijzen. Jullie zijn bevriend met Imhotep. Ik wil graag herenigd worden met Imhotep. Ons gezamenlijke doel is Igrot te verslaan. Als ik met Imhotep herenigd word, dan winnen we allemaal. Ik was mij van jullie bewust vanaf dat jullie in Autochthon aankwamen. Jullie zien mij als de slechterik. Maar tijden veranderen. Ik wil een heleboel met jullie. Laten we informatie uitwisselen. Laten wij deze ‘helden’ even verlaten.”
Chappie-robot doet een [Plane-shift]. We staan bij een enorm steampunk apparaat. Een GTA-type neemt plaats als menselijke kanonskogel. BOEM. De wapenrusting valt op de grond.
“Hij is nu afgeschoten naar Tanais. Mijn plan was om alle supernaturals daar op te ruimen Maar daar komen ze niet aan. Wil je kijken naar waar ze aankomen?”
Chappie toont ons een telescoop die gericht is op Tanais. Hij geeft [Spirit]-vision, dus materie is niet in focus. Claude kijkt en met 9 successen ziet hij ongeveer 100 van die figuren in een heet steppelandschap. De e-warriors materialiseren langzaam naar een fysieke vorm. Er komt een gazelle voorbij in extreem slow-motion. De e-warriors bewegen met onze snelheid. We zien MRA27 er ook rondlopen.
We beloven dat we onze best zullen doen om Imhotep met Chappie te herenigen. We mogen de plannen van dit kanon bestuderen. Voor zichzelf heeft Chappie een 1-op-1 zalf ontwikkeld om de tijd hier en daar gelijk te trekken.
Risha vraagt of de e-warriors nog omgeprogrammeerd kunnen worden zodat ze wel abyssals vangen, maar geen solars, lunars en siderials. “Het oude plan is nu veranderd,” zegt Chappie. “Jullie zijn niet 100% goed. Maar zolang jullie met mij zijn, zijn jullie geen probleem. Hier is een pot met 1-op-1 zalf. Het is genoeg voor één bezoek. Ik zou zeggen, kom nu binnen in de feestende hal der helden.”
Het blijkt dat Chappie een ondode Imhotep ziet als ‘in staat van unbreathing’.
Risha stelt nog voor om een VR-wargame te maken van de oorlog op Tanais, zodat we in Aarde-tempo allerhande strategieën kunnen laten uitproberen.
Na een paar dagen studeren op de plannen is Chappie trots op ons (veel successen). We kunnen naar Tanais.
4 xp

Scorpio Rising – 17

Scorpio Rising 17 – Waning Full Moon, Waning Gibbous

Er wordt wat gepuzzeld en wat gegevens aan elkaar geknoopt: de Rabbit chasers bedenken dat het Mouse Moon was die hen op de wild goose chase met de geïnfecteerde Shameful gestuurd had. Ze wist waarschijnlijk dat hij het niet zou gaan halen, al was ze op dat moment nog niet zover heen (lees: aan het luisteren naar het gefluister in haar hoofd) als ze nu was. Rat’s oppert dat dat verhaal rond de vrouw van Coyote – gehoord van Liluye bij Furnace Point – hem niet lekker zit: het verhaal haalt aan dat er een poort naar de onderwereld is, die is geopend door Coyote. Wat als Coyote er dieper in zit dan hij zegt? Wat als ze een speelbal zijn van Coyote om toch de onderwereld weer te openen en hem zo een kan te geven om zijn vrouw terug te krijgen? Doc voegt eraan toe dat hij begrijpt dat Coyote iets tegen taboes heeft als hij door het breken van één zijn vrouw verliest. En is het niet vreemd dat Coyote zich er soms tussen wurmt als ze een (andere) spirit oproepen?

Rat’s gaat eens babbelen met Gopher’s Demise, Croatan Lupus Theurg. Goeie moot!, zegt ze in Wolf speech. Ja, ken je het verhaal van Coyote en zijn vrouw?, Rat’s gaat er eens goed voor zitten. Ja, er zijn meerdere verhalen waarin een lady Coyote, Coyote Woman zit. Net als Badger en Badger Woman. In eentje kwam hij thuis met gevangen vis. Das kwam eten en hij wordt steeds voor kleine onnozele zaken en weggestuurd zodat Coyote’s vrouw en Das met elkaar naar bed kunnen. Coyote krijgt iets door, morst eten en krijgt daar vervolgens voor op zijn noten. Zij is de enige waar Coyote naar luistert en die iets van macht over hem heeft, ze kan Coyote beetnemen, maar doet dat niet bij anderen. Maar ik sluit niet uit dat Coyote Woman gewoon Coyote was, hij is natuurlijk de shapechanger pur sang en een trickster op de koop toe. Badger is overigens meestal het slachtoffer, de wraak van Coyote leidde ertoe waarom Das zo’n gekke kleine kromme pootjes heeft.

Oh wacht, ik herinner me nog iets, er is een oud verhaal van de bruid van Coyote. Het verhaal gaat dat er hier in de buurt – maar vraag me niet waar, het is zeer lang geleden en ik sluit niet uit dat het ook aan het andere kan van het land kan zijn geweest, je weer hoe dat gaat in deze verhalen – aan de kust een vissersdorp was. De huizen op palen, de mannen vissen, de vrouwen weven netten. Op een dag wandelde Coyote het dorp binnen en hij werd met eer begroet. Coyote zei dat hij een bruid wilde. De Chief zei dat hij het een eer vond om dit te organiseren. Hij liet een troon bouwen voor Coyote en stuurde uitnodigingen naar alle omringende stammen en dorpen dat de grote Coyote een bruid ging uitzoeken. Zelf had hij ook een dochter, en hij zou het een eer vinden als zij zou worden uitgekozen, dus hij wilde dat zij ook meedoet in de uitverkiezing. Maar zij was verliefd op een jonge visser. Op de uitverkoren dag kwamen alle chieftains met hun dochters, want iedereen wilde de machtige Coyote als schoonzoon om zo nog meer aanzien te krijgen, en alle dochters passeerden de revue. Maar bij de dochter van de chief van het dorpje stopte Coyote de uitverkiezing en hij koos haar. De Chief was blij, maar de dochter niet. Die avond probeerde ze in het donken van de nacht weg te sluipen met haar geliefde. Coyote is een nachtdier, hij zag hoe ze probeerde weg te sluipen met haar ‘lover’. Hij ontstak in grote woede en declameerde bedrog. Hij vervloekt het dorp en veranderd iedereen in steen.

Doc daagt Blue Raven Sings (de lupus philodox van de Uktena) voor Rank 3. Zij zegt dat hij maar eens een dag als philodox moet meemaken, zonder grappen, inclusief de taken (litanie, rechtzaak) van een philodox en een philodox rite (al mag hij daar hulp bij hebben). Ietwat verbouwereerd druipt Doc af: philodoxen hebben toch helemaal geen humor? Oh ja: neem getuigen mee.
Rat’s wil ook graag rank 3 worden, maar de rank 3 theurg heeft hij (mede) naar Erebus, Silver Lake, gestuurd. Hij besluit om de galliard Feathered Pronghorn uit te dagen. Deze harige man trommelt rustig als Rat’s komt aanlopen, What’s going on bro? Rat’s stelt een challenge voor waarin hij een verhaal gaat halen op Roanoke. Feathered zegt dat hij het verhaal van de dieren moet horen, dus probeer contact te maken met de dieren voor er contact met een spirit wordt gemaakt. Daarna moet hij het vertellen terwijl Wolfgang, als galliard, hem begeleidt. Oh ja: neem getuigen mee. Coyote Laughs ziet er wel een lollige expeditie in – hij draagt een tas met explosieven op zijn rug – en Little Red Fox gaat grudgingly mee – maar het idee dat hij evt op de weaver-galliard (Wolfgang) mag slaan wint het.

Ze volgen de weg langs de rivier richting zee. Het is koud en het miezert. Er hangt mist op de zee, de zeemeeuwen krijsen. Welke kant? Na wat denk werk gaan ze naar het zuiden, war ze een dorpje vinden. Het doet de Rabbit Chasers denken aan het verhaal van Coyote’s bruid, maar er staan geen grote stenen in het rond. De inwoners zijn voorzichtig, maar nieuwsgierig naar de wolven (Rat’s, Coyote Laughs). Wolfgang introduceert de party en vervolgt met we zoeken naar Roanoke. Waarom? Er is een grote catastrofe gebeurd, dat willen we in de toekomst voorkomen. De indiaan, chieftain met hangende veren en een soort poncho, wijst over de zee: daarheen varen. Misschien kunnen we boten lenen? Dan krijg je paarden als onderpand. Paarden, daar hebben we niets aan kaatst de chief terug, van de boten moeten we leven. En een genezer? Een indiaan of een witneus? Wolfgang kijkt naar Rat’s en begint een verhaal over een tover hond. Coyote Laughs en Little Red Fox schieten in de lach. Doc grijpt in, op zijn beste Philodox manier: wat is het probleem? Deze man, de chief gebaard naar Wolfgang aan, wil onze boten lenen en als dank mogen we zijn magische hond aaien. Doc probeert een ernstig gezicht te houden, ja, ik kan me voorstellen dat dat geen goede deal is…en schiet daarna in de lach. Hij slaat de arm om de chieftain, kom ik heb een beter voorstel. Rat’s, ondertussen, snuffelt in het rond naar ziekte. Na wat ruiken vindt hij een jongeman met een openbeen breuk. Doc biedt aan dat hij daarna kijkt, de wond is geïnfecteerd. Dat mag, Doc tilt Rat’s de palissade van het huisje op (er is een trapje, maar die kan Rat’s niet zomaar onopvallend opklimmen. Terwijl Doc zijn ‘witte mannen genezing’ doet, doet Rat’s mother’s touch. De akelige wond geneest en de jonge man jubelt over de magische wolfshond. De chief kijkt verbaasd, en Wolfgang kijkt tevreden. Ze mogen de boten lenen.

Ze gaan met de boten over het water, Liz laat zich lekker roeien, na een uur varen doemt een eiland uit de mist op. Het is dicht begroeit, er zijn dieren maar niet veel. Er hangt een latente geur van de wyrm, alsof het oud is. Op het eiland vinden ze restanten van de stam die hier zat: een weg (stuk met kiezels) , markeringen op stenen, en uiteindelijk de ruïnes van gebouwen. De stenen onderkant van de gebouwen (invloed van de blanken) is hier en daar nog terug te vinden, verder zijn de houten huisjes weggerot . De caern is in het midden van het dorp. Doc wil een rite of cleansing doen. Het is moeilijk, maar het lukt hem: de mist klaart op, een windvlaag jaagt vanuit het centrale punt van de caern naar buiten weg. Doc heeft de aandacht van iets getrokken. Het kost Rat’s wat meer moeite om de caern te openen. Het is een level 2 caern, een ‘duistere’ caern geassocieerd met ancestor spirits, de onderwereld. Er is geen spirit. Doc vraagt om een moot rite, Whipsaw doet deze, met assistentie van Doc. Er wordt doorheen gegiebeld, en Doc moet de orde handhaven. Rat’s wil Twiceborn oproepen. Doc stelt Coyote voor, want die komt toch altijd als je iemand oproept. De wolken trekken samen, de zon is een zilveren schijf en deze vormt het oog van een enorme wolvenkop in de lucht. De aarde beeft, stukken eiland lijken af te breken, net zolang tot het dorp aan de zee ligt. Een reusachtig beest, met een gapende bek met duizenden tanden ploegt door de zee op het eiland af. Wat wil je precies?, vraagt Coyote vanuit de lucht. Apophis! zegt Whipsaw, ik ken hem, dat is Apophis! Ehm, kunt u ons weghalen?, vraagt Doc ietwat timide. Het visioen vervaagt. Coyote: Dat is wat er gebeurd is met Roanoke, dat wilde je toch weten? Wil je deze caern hebben?, vraagt Doc. Wat moet ik met een ongebruikte caern op een klein eiland? Daarbij is deze geassocieerd met andere krachten dan die van mij.

Spirits erin zetten is één ding. Onderhoud van de caern, dat is wel een ander punt. Whipsaw krijgt het woord: willen de first nations het eiland terug? Coyote Laughs zegt, ja leuk dan kunnen pups hierheen sturen voor een rite of initiation. Little Red Fox ziet het ook wel zetten, al denkt hij niet dat hier nog iemand gaat wonen. Rat’s zag muizen op het eiland en roept Twiceborn op, van de ‘brood of Owl’. Deze accepteert, dit is zijn allereerste caern. Wofgang grijpt de kans, dit is een onderwereld spirit, en wil de Howl of the Banshee leren. Wolfgang heeft een groot gebrek aan primal urge, volgens Twiceborn komt het over dragen van passies (zoals angst) niet uit je geest, maar uit je hart. Hij leert het Wolfgang wel. Ondertussen mediteert Rat’s nog met dieren en knutselt aan zijn verhaal.

Terug bij het dorp Little Red Fox en Coyote Laughs komen lachend binnen en zeggen in koor, wat ik nu heb meegemaakt! Iets later vertelt Rat’s zijn verhaal: het wordt een zielig verhaal, vanuit het perspectief van de muis, over muizen die opgegeten worden door mangoesten en dan komen er allerhande figuren opdoemen, afbrokkelende eilanden en de komst van een of andere Apophis door de zee. Wolfgang begeleidt lustig. Ja, knikt Feathered Pronghorn, dat was echt een heel slecht verhaal. Goed dat je theurg bent. Maar je hebt je aan de opdracht gehouden en er is een caern bij war onze nieuwe hun eerste verhaal kunnen verdienen. Dus ik gun je rank 3. Het zelfde geldt voor Doc, deze gaan naar Blue Raven Sings en doet verslag, en ook hij krijgt rank 3.

Scorpio Rising – 16

Scorpio Rising 16 – Full Moon

Flashback! In New Orleans was het al in volle gang: de aankondigingen voor verkiezingen. Als de party dagen later in Augusta aankomt dan is het zover: men mag stemmen. Whipsaw, Liz en Doc stemmen op Abraham Lincoln, de mans wiens posters vakkundig werden opgeruimd in New Orleans. Het stemlokaal is het gerechtelijke gebouw, er staat een geduldige rij op de houten planken, onder toeziend oog van een wit houten balustrade. Rat’s mag niet stemmen, want deze staat nergens geregistreerd (en heeft geen ID bewijs). De uitslag wordt pas dagen later verwacht, dan is men al weg.

In het dorp van de Croatan laat Whipsaw leren laarzen en een broek maken. Doc gaat voor het eerst in lange tijd baden (de natives vragen dringend edoch beleefd of hij dat downstream wil doen). Rats bestudeert de lokale umbra. Deze omgeving is schoon, de caern (zeer vlakbij) is actief en er zijn duidelijke verbanden met anderen (meer afgelegen) caerns, als een soort krachtvelden.

In de dagen die komen, druppelen garou van andere tribes binnen. Drie dagen later verschijnt Little Red Fox ten tonele, samen met de Uktena Liluye, Mouse Moon en een oudere man die aan een zilveren pijp-tomahawk lurkt: Old Red Owl. Weer valt het op hoeveel kraaltjes in Mouse Moon’s haar spirits bevatten, ze is duidelijk dol op talens en fetishes, het geheel geeft haar iets unheimlichs. Hun galliard is Muscowequan, oftewel ‘Hard Quill’, een Hopi die duidelijk is vernoemd naar zijn fetish zilveren veer waarmee hij schrijft. Ze reizen met een groepje krijgers, de beruchte Dog Soldiers oftewel Hotamétaneo’o: met zwart geschminkte gezichten en witte accenten en veren tooi/helmen om zo veel mogelijk een hondenhoofd na te bootsen (kinfolk). Hieruit valt af te leiden dat de rest van deze Uktena tribe in de buurt zou kunnen zitten. Niet veel later verschijnen ook de Wendigo Blood Shikoba, de met littekens behangen vechtlustige vrouw, en haar lupus theurg Hunger of Shadows – die nog steeds een gezonde afkeer heeft van de party-of-wyrmbringers.

Wolfgang, de galliard van de Rabbit Chasers, zit te broeden op zijn onmogelijke liefde en is er met z’n hoofd niet helemaal bij, vooral als de ragabash hem er ironisch edoch fijntjes op wijst dat er over dit onderwerp veel (dramatische) liederen en verhalen bestaan. Whipsaw vertelt het verhaal in zijn plaats. Iedereen verzamelt zich rond het centrale kampvuur, aan de rand zijn andere kampvuren waar het eten wordt bereidt. Naarmate de avond vordert, haken steeds meer kinfolk (waaronder de Dog Soldiers) en mortals af. Er vind een rituele dans plaats op getrommel, sommige beschildert, sommige met maskers, sommige met ceremoniële veren. De dansers van de drie tribes vullen elkaar aan en haken op elkaars passen en uitdagingen in. De moot rite is begonnen. De rite wordt afgesloten met een howl en de caern wordt replenished, iets dat voor de party lastiger is (2x zoveel) omdat de rite anders is dan ze gewend zijn. De Rabbit Chasers zijn de vreemde eend in de bijt en als goede gastheren zitten de Croatan tussen hen en de andere tribes in.

Eerst worden wat algemeenheden verteld: aanvallen hier, settlements daar. Dan gaat het gesprek over de Rabbit Chasers. Whipsaw stapt naar voren, hij houdt het als philodox zakelijk, treffend en zonder veel opsmuk (en dus een beetje stijfjes). Hunger of Shadows (nu een mens) gromt “Pack van Coyote. Julie komen hier binnen en vertellen dat jullie niets met de oorlog van de withuiden te maken hebt. Straf deze Beasts of War!” Er is wat gemurmel na deze woorden. Wachese vraagt Whipsaw om repliek. Deze zegt dat het pack te klein is om dit alles te hebben veroorzaakt, het is al langer in de maak, iedereen wordt gemanipuleerd want haat en woede zijn het doel van de bane. Wachese vraagt, jullie verwijzen naar een bane die het schuld zou zijn, dat is natuurlijk eenvoudig maar wat is het bewijs? Doc geeft het gebroken Gaian Scale door, samen met de gebruikte bamboe geest-opslorper van Laveau (gebruikt op de bane van Lalaurie) en de penning van Lalaurie die de BSD bij zich droeg.

Rat’s, ondertussen, merkt op dat Mouse Moon verstrooid en een tikje dwangmatig speelt met een amulet in haar handen, alsof het een ‘tic’ is. Hij kent het ding ook, maar wat is het ook alweer? Geïntrigeerd kijkt hij door Mouse Moon zit in haar eigen wereldje. Hij herkent het ding … het lijkt op een bane talen, maar wat moet Mouse Moon hier met een bane talen? En waarom zo obsessief? Hij vertelt het tegen Doc, maar deze kan niet zo veel doen, ze zijn hier te gast. Rat’s schuift omzichtig op naar Little Red Fox, omdat deze tussen de Croatan zit is dit toevallig de bekende die het dichtste bij zit en LRF is in de leer bij Wachese, en deze moet het bericht krijgen. Hij legt er de nadruk op dat hij niemand wil beschuldigen, maar misschien dat zij iets heeft dat het verhaal zou kunnen bevestigen. Little Red Fox merkt op dat Wachese druk bezig is. Rat’s vraagt het nog bij een andere (Croatan) philodox Aylen Cloudwalker, Is dit gefriemel en gestaar normaal? Nee, antwoord zij, maar ik ken de Uktena theurgen niet zo goed.
Het gesprek over de bane en de manipulatie gaat door: is Doc bereid om Truth of Gaia te ondergaan. Ja. Cottontail Jump mengt zich ertussen met een eerste vraag: ben je ontmaagd? Ja, antwoord Doc stoïcijns. Wachese, Wat heb je gezien toen je de spirit opzoog? Doc geeft een uitvoerige beschrijving. Ben je bezeten?, vraagt Wachese. Doc kijkt verontrust, Ik hoop van niet, maar een Rite of Cleansing kan helpen om dat aan te tonen. Hmm, zegt Wachese, zo simpel dat ik dat bijna vergeet. Ze voeren het ritueel uit en Doc kan uit de cirkel.

Rat’s zit inmiddels naast een andere (lupus) theurg, Gopher’s Demise. Hij hangt het verhaal ook tegen haar op. Ze kijkt, “Ja raar. Hoe kwam je hier op?” Rat’s verhaalt van de ‘omgekeerde’ Wyrm Scale, de Gaian Scale. Misschien is deze bane talen dat ook? Kunnen we Liluye inschakelen?

Muscowequan, de galliard van de Uktena, gooit nog wat olie op het vuur. Hij haalt Hopi voorspellingen aan, met name de Blue Star Kachina, een kind dat de ondergang van de wereld aankondigt, of veroorzaakt. “Niet alleen het Pack van Coyote, ook het zaad van Coyote,” declameert hij, “Dit is zonder precedent. De Blue Star Kachina kondigt het einde aan! De wereld wordt gereinigd, de overgebleven worden middels een riet naar een nieuwe wereld geleid door de Blue Star Kachina. Het is duidelijk dat het onderwerp Blue Star Kachina veel angst en onzekerheid oproept. “Wat voor spel spelen de spirits? Wat is Coyote aan het doen? Laten we de Blue Star Kachina stoppen nu het nog kan!” Liz valt uit, “Dus omdat mijn kind misschien een Blue Star Kachina is, wil je de vrucht uit mijn buik snijden?” “En je hoofd erbij!”, vult een ahroun aan. Whipsaw zegt, “Dus jullie willen jullie messias doden?” Er is veel discussie onder de theurgen. Doc kijkt rond en ziet dat de ragabash zich een beetje hebben afgezonderd en gezellig stand te keuvelen, hen boeit dit gedoe niet zo veel. Doc heeft een idee en haalt drank. Hij werpt een blik op de introverte Mouse Moon en spreekt de ragabash aan: de eerste de Mouse Moon erbij betrekt krijgt drank, de tweede fles is voor degene die de theurgen uit elkaar trekt. Coyote Laughs, de Uktena lupus ragabash die met explosieven werkt, duikt met lichte explosieven in de groep theurgen: dat doet de truc. Hij wint de fles.

Rat’s maakt gebruik van de situatie en loopt met Gopher’s op Liluye af, “Er is iets mis met Mouse Moon.” Liluye kijkt afgeleid op, “Niets mis mee.” Rat’s laat zich niet uit het veld slaan, “Kijk eens wat ze in haar handen heeft.” Gopher’s Demise knikt bevestigend. Mouse Moon wordt lastig gevallen door een ragabash die het amulet wil afpakken, en ze houd het ding bij hem vandaan. Het amulet is nu goed te zien: Rat’s had gelijk het is een reverse bane talen met een wyld spirit ipv een bane spirit. Pijnlijk. Hij grijpt de philodox Cloudwalker die hij eerder had aangesproken en zij seint Whipsaw in. Rat’s en Doc nemen een positie in. “Zorg dat ze niet ontsnapt.” Cloudwalker grijp een obsidianen pijl uit haar koker (ipv een zilveren). Als iedereen in positie is loopt Cloudwalker op haar af, “Wat heb je daar?” “Niets,” zegt Mouse Moon, ze frommelt het ding weg. Na wat heen-en-weer rent Mouse Moon weg. Whipsaw probeert op haar te duiken, maar ze ontwijkt. Rat’s, Doc, Gopher’s, en Whipsaw zetten de achtervolging in. Rat’s gooit pikhouweel, hij raakt haar, en struikelt verder en wordt afgeremd. Doc probeert haar te grijpen, maar ze weerstaat. Rat’s duikt er boven op en samen ontfutselen ze haar het object. Met sense wyrm ruikt men nu wyrm taint, de Wendigo ahroun ruiken het ook, veranderen in Crinos en willen haar aan stukjes scheuren. Whipsaw en Liz proberen de meute tegen te houden: “stop!” Whipsaw, in Crinos, “dit is onze getuige.” Doc voegt eraan toe: “verlies je glory maar! Liz, Wachese, stop hen.” Rat’s staat klaar om haar mee de umbra in te trekken. Een Wendigo legt een klaive tegen die van Whipsaw en begint een stare down.

Rat’s fluistert tegen Mouse Moon, “Wil je dit overleven?” Dan gaat hij met haar de umbra in. Whipsaw en de Wendigo kijken verbaasd. In de Umbra probeert Mouse Moon zich los te rukken door in Crinos te gaan. Maar Rat’s heeft haar muurvast. Hij doet Jackrabbit Jump met haar en gaat voor de voeten van Wachese uit de umbra. Wachese en de Croatan willen haar uithoren. De Wendigo willen haar onmiddellijk doden. De Uktena zijn stil. Een kleine meerderheid is voor verhoren. Het blijkt dat het amulet zelfgemaakt is, ze is geen Black SPiral Dancer, maar ze heeft wel een wyrm taint en dit amulet hielp om dat te verbergen. Ze deed er niets mee, maar het is een gewoonte, om vast te houden aan garou zijn. Ze droeg interessante spullen bij zich, een Spirit Whistle (doet spirits pijn) en een flesje Death Dust (praten met geesten van de doden).

Doc begint de ondervraging maar ze geeft nog geen sjoege. Met de gift persuasion en subterfuge wordt ze spraakzamer. Al pratende beginnen haar dingen te dagen, waar ze zich eerder niet van bewust was. Zij hoort ook continue gefluister. Als ze meer praat komt de intrinsieke haat in haar naar boven. Het fluisteren heeft gebruik gemaakt van haar boosheid en dat gevoed. Al speculerend (poppenspeler wel / niet?) voegt Wachese toe (RED: en zoals jullie deduceerden aan de hand van de prelude sessie) dat dit klinkt als de urge wyrm Abhorra, de Urge of Hatred. Liz vraagt of er ook een urge is van Rage? Ja, Ba’Askai, de Urge of Violence. Als die via Death Valley vrij komt, dan is dat veel erger dan Whippoorwill, die is er alleen maar om de caern kapot te maken.
Rat’s vraagt of het een idee is om Mouse Moon naar het Silver Lake te brengen, haar doden zet aan tot meer haat. “Nobel,” zegt Wachese, “jullie queeste?” “Nee, dat is meer iets voor haar tribe, de Uktena” zegt Rat’s, Liz knikt beamend.

Wachese roept de moot weer bijelkaar en creëert orde. De Uktena krijgen de opdracht van de Umbra queeste met Mouse Moon. “Terug naar het Pack van Coyote,” zegt Wachese, “Cloudwalker wat denk jij?” “Het lijkt me waar,” knikt zij. De theurg Old Red Owl (Uktena) zegt dat het hem ook waar lijkt. Wachese, “Deze garou hebben hun eer (hij kijkt Whipsaw aan) en veiligheid op het spel gezet. Ze hebben de reikwijdte van de klauwen van bedreiging aangetoond. Dit is groter dan de strijd tegen de wyrmbringers, excusez le mot. Als een urge wyrm betrokken is, dan hebben we als garou een veel groter probleem. Dus, even terug naar jullie verhaal. De bane de souleater, waar jullie het over hadden, wordt geassocieerd met Eater-of-Souls een van de drie hoofden van de wyrm. Ba’Askai de urge wyrm of Violence, wordt geassocieerd met Beast-of-War. In het verhaal van de Drie Stammen, zijn er drie broers, ieder van de broers is de grondlegger van een van de stammen. In het pure land kreeg elk van de broers zijn eigen nemesis: de oudste broer kreeg de Defiler Wyrm, de middelste de Eater-of-Souls, en de jongste de Beast-of-War tegenover zich. Ik denk dat we terug moeten naar Death Valley. We moeten de Caern sluiten en terugwinnen. Pack van Coyote, zijn jullie bereid om ten oorlog te gaan?” “Ja!!!!!” Roepen de Rabbit Chasers in koor. “Geef ons wat tijd om voor te bereiden. Dus reis ons vooruit, maak zelf nog wat dingen in orde. Ontmoet ons over drie manen bij Furnace Point.”

De renown wordt erkend. Na de sluiting van de moot is er een feest, maar het is wat ingetogen en vooral de Uktena gaan snel weg, het pack dat Mouse Moon begeleidde is dan al vertrokken. De Wendigo laten de Rabbit Chasers met rust, alleen Little Red Fox (en de Croatan) praat met de party.