Scorpio Rising 17 – Waning Full Moon, Waning Gibbous

Er wordt wat gepuzzeld en wat gegevens aan elkaar geknoopt: de Rabbit chasers bedenken dat het Mouse Moon was die hen op de wild goose chase met de geïnfecteerde Shameful gestuurd had. Ze wist waarschijnlijk dat hij het niet zou gaan halen, al was ze op dat moment nog niet zover heen (lees: aan het luisteren naar het gefluister in haar hoofd) als ze nu was. Rat’s oppert dat dat verhaal rond de vrouw van Coyote – gehoord van Liluye bij Furnace Point – hem niet lekker zit: het verhaal haalt aan dat er een poort naar de onderwereld is, die is geopend door Coyote. Wat als Coyote er dieper in zit dan hij zegt? Wat als ze een speelbal zijn van Coyote om toch de onderwereld weer te openen en hem zo een kan te geven om zijn vrouw terug te krijgen? Doc voegt eraan toe dat hij begrijpt dat Coyote iets tegen taboes heeft als hij door het breken van één zijn vrouw verliest. En is het niet vreemd dat Coyote zich er soms tussen wurmt als ze een (andere) spirit oproepen?

Rat’s gaat eens babbelen met Gopher’s Demise, Croatan Lupus Theurg. Goeie moot!, zegt ze in Wolf speech. Ja, ken je het verhaal van Coyote en zijn vrouw?, Rat’s gaat er eens goed voor zitten. Ja, er zijn meerdere verhalen waarin een lady Coyote, Coyote Woman zit. Net als Badger en Badger Woman. In eentje kwam hij thuis met gevangen vis. Das kwam eten en hij wordt steeds voor kleine onnozele zaken en weggestuurd zodat Coyote’s vrouw en Das met elkaar naar bed kunnen. Coyote krijgt iets door, morst eten en krijgt daar vervolgens voor op zijn noten. Zij is de enige waar Coyote naar luistert en die iets van macht over hem heeft, ze kan Coyote beetnemen, maar doet dat niet bij anderen. Maar ik sluit niet uit dat Coyote Woman gewoon Coyote was, hij is natuurlijk de shapechanger pur sang en een trickster op de koop toe. Badger is overigens meestal het slachtoffer, de wraak van Coyote leidde ertoe waarom Das zo’n gekke kleine kromme pootjes heeft.

Oh wacht, ik herinner me nog iets, er is een oud verhaal van de bruid van Coyote. Het verhaal gaat dat er hier in de buurt – maar vraag me niet waar, het is zeer lang geleden en ik sluit niet uit dat het ook aan het andere kan van het land kan zijn geweest, je weer hoe dat gaat in deze verhalen – aan de kust een vissersdorp was. De huizen op palen, de mannen vissen, de vrouwen weven netten. Op een dag wandelde Coyote het dorp binnen en hij werd met eer begroet. Coyote zei dat hij een bruid wilde. De Chief zei dat hij het een eer vond om dit te organiseren. Hij liet een troon bouwen voor Coyote en stuurde uitnodigingen naar alle omringende stammen en dorpen dat de grote Coyote een bruid ging uitzoeken. Zelf had hij ook een dochter, en hij zou het een eer vinden als zij zou worden uitgekozen, dus hij wilde dat zij ook meedoet in de uitverkiezing. Maar zij was verliefd op een jonge visser. Op de uitverkoren dag kwamen alle chieftains met hun dochters, want iedereen wilde de machtige Coyote als schoonzoon om zo nog meer aanzien te krijgen, en alle dochters passeerden de revue. Maar bij de dochter van de chief van het dorpje stopte Coyote de uitverkiezing en hij koos haar. De Chief was blij, maar de dochter niet. Die avond probeerde ze in het donken van de nacht weg te sluipen met haar geliefde. Coyote is een nachtdier, hij zag hoe ze probeerde weg te sluipen met haar ‘lover’. Hij ontstak in grote woede en declameerde bedrog. Hij vervloekt het dorp en veranderd iedereen in steen.

Doc daagt Blue Raven Sings (de lupus philodox van de Uktena) voor Rank 3. Zij zegt dat hij maar eens een dag als philodox moet meemaken, zonder grappen, inclusief de taken (litanie, rechtzaak) van een philodox en een philodox rite (al mag hij daar hulp bij hebben). Ietwat verbouwereerd druipt Doc af: philodoxen hebben toch helemaal geen humor? Oh ja: neem getuigen mee.
Rat’s wil ook graag rank 3 worden, maar de rank 3 theurg heeft hij (mede) naar Erebus, Silver Lake, gestuurd. Hij besluit om de galliard Feathered Pronghorn uit te dagen. Deze harige man trommelt rustig als Rat’s komt aanlopen, What’s going on bro? Rat’s stelt een challenge voor waarin hij een verhaal gaat halen op Roanoke. Feathered zegt dat hij het verhaal van de dieren moet horen, dus probeer contact te maken met de dieren voor er contact met een spirit wordt gemaakt. Daarna moet hij het vertellen terwijl Wolfgang, als galliard, hem begeleidt. Oh ja: neem getuigen mee. Coyote Laughs ziet er wel een lollige expeditie in – hij draagt een tas met explosieven op zijn rug – en Little Red Fox gaat grudgingly mee – maar het idee dat hij evt op de weaver-galliard (Wolfgang) mag slaan wint het.

Ze volgen de weg langs de rivier richting zee. Het is koud en het miezert. Er hangt mist op de zee, de zeemeeuwen krijsen. Welke kant? Na wat denk werk gaan ze naar het zuiden, war ze een dorpje vinden. Het doet de Rabbit Chasers denken aan het verhaal van Coyote’s bruid, maar er staan geen grote stenen in het rond. De inwoners zijn voorzichtig, maar nieuwsgierig naar de wolven (Rat’s, Coyote Laughs). Wolfgang introduceert de party en vervolgt met we zoeken naar Roanoke. Waarom? Er is een grote catastrofe gebeurd, dat willen we in de toekomst voorkomen. De indiaan, chieftain met hangende veren en een soort poncho, wijst over de zee: daarheen varen. Misschien kunnen we boten lenen? Dan krijg je paarden als onderpand. Paarden, daar hebben we niets aan kaatst de chief terug, van de boten moeten we leven. En een genezer? Een indiaan of een witneus? Wolfgang kijkt naar Rat’s en begint een verhaal over een tover hond. Coyote Laughs en Little Red Fox schieten in de lach. Doc grijpt in, op zijn beste Philodox manier: wat is het probleem? Deze man, de chief gebaard naar Wolfgang aan, wil onze boten lenen en als dank mogen we zijn magische hond aaien. Doc probeert een ernstig gezicht te houden, ja, ik kan me voorstellen dat dat geen goede deal is…en schiet daarna in de lach. Hij slaat de arm om de chieftain, kom ik heb een beter voorstel. Rat’s, ondertussen, snuffelt in het rond naar ziekte. Na wat ruiken vindt hij een jongeman met een openbeen breuk. Doc biedt aan dat hij daarna kijkt, de wond is geïnfecteerd. Dat mag, Doc tilt Rat’s de palissade van het huisje op (er is een trapje, maar die kan Rat’s niet zomaar onopvallend opklimmen. Terwijl Doc zijn ‘witte mannen genezing’ doet, doet Rat’s mother’s touch. De akelige wond geneest en de jonge man jubelt over de magische wolfshond. De chief kijkt verbaasd, en Wolfgang kijkt tevreden. Ze mogen de boten lenen.

Ze gaan met de boten over het water, Liz laat zich lekker roeien, na een uur varen doemt een eiland uit de mist op. Het is dicht begroeit, er zijn dieren maar niet veel. Er hangt een latente geur van de wyrm, alsof het oud is. Op het eiland vinden ze restanten van de stam die hier zat: een weg (stuk met kiezels) , markeringen op stenen, en uiteindelijk de ruïnes van gebouwen. De stenen onderkant van de gebouwen (invloed van de blanken) is hier en daar nog terug te vinden, verder zijn de houten huisjes weggerot . De caern is in het midden van het dorp. Doc wil een rite of cleansing doen. Het is moeilijk, maar het lukt hem: de mist klaart op, een windvlaag jaagt vanuit het centrale punt van de caern naar buiten weg. Doc heeft de aandacht van iets getrokken. Het kost Rat’s wat meer moeite om de caern te openen. Het is een level 2 caern, een ‘duistere’ caern geassocieerd met ancestor spirits, de onderwereld. Er is geen spirit. Doc vraagt om een moot rite, Whipsaw doet deze, met assistentie van Doc. Er wordt doorheen gegiebeld, en Doc moet de orde handhaven. Rat’s wil Twiceborn oproepen. Doc stelt Coyote voor, want die komt toch altijd als je iemand oproept. De wolken trekken samen, de zon is een zilveren schijf en deze vormt het oog van een enorme wolvenkop in de lucht. De aarde beeft, stukken eiland lijken af te breken, net zolang tot het dorp aan de zee ligt. Een reusachtig beest, met een gapende bek met duizenden tanden ploegt door de zee op het eiland af. Wat wil je precies?, vraagt Coyote vanuit de lucht. Apophis! zegt Whipsaw, ik ken hem, dat is Apophis! Ehm, kunt u ons weghalen?, vraagt Doc ietwat timide. Het visioen vervaagt. Coyote: Dat is wat er gebeurd is met Roanoke, dat wilde je toch weten? Wil je deze caern hebben?, vraagt Doc. Wat moet ik met een ongebruikte caern op een klein eiland? Daarbij is deze geassocieerd met andere krachten dan die van mij.

Spirits erin zetten is één ding. Onderhoud van de caern, dat is wel een ander punt. Whipsaw krijgt het woord: willen de first nations het eiland terug? Coyote Laughs zegt, ja leuk dan kunnen pups hierheen sturen voor een rite of initiation. Little Red Fox ziet het ook wel zetten, al denkt hij niet dat hier nog iemand gaat wonen. Rat’s zag muizen op het eiland en roept Twiceborn op, van de ‘brood of Owl’. Deze accepteert, dit is zijn allereerste caern. Wofgang grijpt de kans, dit is een onderwereld spirit, en wil de Howl of the Banshee leren. Wolfgang heeft een groot gebrek aan primal urge, volgens Twiceborn komt het over dragen van passies (zoals angst) niet uit je geest, maar uit je hart. Hij leert het Wolfgang wel. Ondertussen mediteert Rat’s nog met dieren en knutselt aan zijn verhaal.

Terug bij het dorp Little Red Fox en Coyote Laughs komen lachend binnen en zeggen in koor, wat ik nu heb meegemaakt! Iets later vertelt Rat’s zijn verhaal: het wordt een zielig verhaal, vanuit het perspectief van de muis, over muizen die opgegeten worden door mangoesten en dan komen er allerhande figuren opdoemen, afbrokkelende eilanden en de komst van een of andere Apophis door de zee. Wolfgang begeleidt lustig. Ja, knikt Feathered Pronghorn, dat was echt een heel slecht verhaal. Goed dat je theurg bent. Maar je hebt je aan de opdracht gehouden en er is een caern bij war onze nieuwe hun eerste verhaal kunnen verdienen. Dus ik gun je rank 3. Het zelfde geldt voor Doc, deze gaan naar Blue Raven Sings en doet verslag, en ook hij krijgt rank 3.

Scorpio Rising 14 – Gibbous – Waxing Full Moon

De Rabbit Chasers krijgen nauwelijks tijd om op adem te komen … de spirituele cavalerie arriveert – zij het te laat voor Lalaurie. 6 scrag banes: snel, taai en een nare charm (incite frenzy). De scrags zetten hun razernij in en vallen wild aan. De party krijgt het zwaar te verduren, de klauwen van de banes delen massieve schade uit, alleen Wolfgang en Liz weten de regen van slagen te ontwijken (één bane glijdt uit in het bloed en mist volledig). In de tegenaanval van de Chasers wordt ook rage ingezet. Liz gebruikt de ketting van Laveau als boksbeugel. Maar de spirits incasseren de slagen nog. In hun 2e aanvalsgolf delen de meeste weer schade uit. De party begint te verzwakken. Een Scrag begin Liz uit te dagen: zij raakt in berserk frenzy. De bescherming van Laveau beschermt Whipsaw tegen het ergste van de klappen. Doc mept in respons een van de spirits dood. Wolfgang schiet met een hagel geweer op een spirit, een deel van de kogeltjes raakt Doc. De gewonde spirit bij Wolfgang daagt Wolfgang uit door zijn vingers in de loop te steken en zijn leuter vast te grijpen. Wolfgang raakt ook in berserk frenzy (en gaat in crinos). Doc krijgt de aandacht van een nieuwe bane: en ook bij hem wordt incite frenzy gedaan … de derde garou is berserk. De berserk garou maken korten metten met de banes, Rat’s ziet het probleem ontstaan: drie berserk garou die tegenover de anderen komen te staan. Hij springt over Liz weg om haar geen aanleiding te geven. Whipsaw en Rat’s kijken elkaar aan: als ze niets doen gaan de berserk garou elkaar te lijf en dat gaat dodelijk worden.

Whipsaw gooit resten vlees, en ingewanden (die hier op de grond lagen) tegen hen aan): hij heeft hun aandacht. Whipsaw is de snelste renner … maar Rat’s moet zich nu ook uit de voeten maken. Rat’s springt van de eerste naar beneden, Doc en Wolfgang sprinten achter hem aan. Doc blijft daarbij in de kroonluchter hangen maar Wolfgang staat vlak achter hem, Wolfgang mept om zich heen met zijn shotgun en raakt Rat’s. Het tweetal rent de kassen in. Liz rent achter Whipsaw aan, door de voordeur, maar Whipsaw kan haar eenvoudig voorblijven. Nu iedereen uit zijn gezichtsveld is, kan Doc tot zichzelf komen. Wolfgang komt ook langzaam tot zichzelf: hemeltje, ik heb troep aan mijn klauwen … ik ben in crinos … aaargh. Uiteindelijk komt ook Liz weer bij zinnen.

Het doorzoeken van het landhuis levert op (na een sense weaver): boekhouding mbt slaven en Buttercup, en een contact in New Orleans genaamd Jon Dieters. Er worden ook occulte aantekeningen gezocht van de Nephandus. In haar werkkamer vinden ze het: hedge magic, laag niveau. Haar kennis kwam omdat ze haar ziel had verkocht. Het idee onstaat om alles te laten liggen, behalve de eigendommen van slaven. Whipsaw gaat er met de eigendomspapieren van de slaven vandoor (dan zaten ze er nl illegaal) en Wolfgang neemt een zilveren dienblad mee. De rest vertrekt via de umbra. Net op tijd, want de eerste onderzoekers arriveren.

Rendez-vous bij Martìn. Deze krijgt veel info en hij verwijst door naar Laveau (waar ze over vijf dagen de degenstok kunnen ophalen). In de stad gaan geruchten dat de slaven bij huize Lalaurie illegaal waren, ook gaan er horrorverhalen over het huis rond … maar er zijn ook geruchten dat de Noordelijken achter de aanslagen zaten. Er zijn duidelijk twee kampen, waarbij het anti-abolitionistische kamp duidelijk meer macht en invloed heeft. Liz doet navraag over Jon Dieters: een shady type. Handelaar, handelt met allerhande allooi, vooral de nog foutere kant van de slavenhandel. Maar hij blijft ‘low profile’. Rat’s zoekt nog andere weerwolven, maar vindt niemand – dit is een mage town. Men observeert Dieters, hij is te zien vanuit de stormachtige umbra: hij is supernatural. Hij gaat ook om met spirits: geeft berichten door e.d.. Het zou een bane kunnen zijn … Rat’s denkt dat het een Hollow Man is, net zoals de butler die uiteen viel in een horde ratten.

Het plan is om hem dood te maken, ’s nachts als hij slaapt. In de haven is het altijd lawaaierig en een inbraak lijkt misschien op een afrekening, of een roof. Rat’s waarschuwt nog dat hij waarschijnlijk maar een kleine speler is in het spel. Zijn huis is boven het pakhuis, het is een man met een nachtlampje, een nachtmuts, een kamerpot en een slaaphemd. Doc probeert de kamerpot uit zijn handen te slaan, dat lukt ten dele: de inhoud gaat nu over Wolfgang heen. Zonder veel problemen wordt hij gedood: hij zat vol kakkerlakken. In zijn huis worden brieven van en aan Buttercup gevonden en aan anti-abolitionisten (zoals een adres waar Whipsaw ook een brief heeft afgeleverd).

Terug in de herberg (en na een verfrissend bad voor Wolfgang). Wat nu? Wat speelt hier? Zijn we wijzer geworden? Er worden aanwijzingen naast elkaar gelegd. Terug naar Shameful Remembrance: het was zijn visioen en aanwijzing. “Hij hoorde stemmen”. Oke. Hij had het over Scorpio Rising, scorpio ascending is een slacht voorteken … in andere culturen is iets vergelijkbaars, zoals de sadi sati: een slechte periode. Saturnus in Scorpio is eveneens slecht … oke, maar wat houdt dat in? Is er een link naar Croatoan? Dat woord had Laveau op een boom gezien, in het visioen van Gran Brigitte.

Rat’s vraagt: waarom worden we naar een wyrm tainted caern gestuurd? Het idee van de Gaian Scale, het ‘riet’, kwam ook voor het eerst op die locatie. Daar brak Coyote in, hij beschermt tegen wyrm invloed. Heeft hij ons willen redden? In het visioen van Doc, toen hij de bane opdronk, zat een Psychomachinae. Een sterkte bane die de psyche kan manipuleren. Is dat de poppenspeler? We zijn bij elkaar gekomen door de overval op de postkoets. Daar was toen al duidelijk van dat het een set up was … maar het was niet duidelijk wie er achter zat … de acties die de Party sindsdien hebben genomen, onder het mom van het goede doen, hebben ertoe geleid dat de kloof en de animositeit tussen Noord en Zuid alleen maar zijn toegenomen: de dood van de burgemeester, Buttercup, Lalaurie, Jon Dieters … dan verliest Rat’s zichzelf kort in paranoia.

Veel van deze dingen beginnen bij de Native Americans … misschien beginnen daar ook de antwoorden … en misschien kennen zij de bane ook beter …

Scorpio Rising 13 – Waxing Gibbous

Marie Laveau tegen Wolfgang: “Cherie, jij wilde nog iets anders?” Wolfgang legt zijn wensen rond een degen uit, dat kost wat tijd om te maken en een godsvermogen om aan te schaffen. Maar Laveau geeft hem een speciale prijs als ze het opnemen tegen LaLaurie. Hij gaat akkoord. Daarna zegent ze nog wapens en geeft ze een paar fetishes mee die handig kunnen zijn in de strijd, Doc moet ze pakken al heeft hij er een neus voor om de verkeerde te pakken: een schelpen ketting die goed is als gesel tegen geesten en een zwart geblakerde, dikke, holle bamboestok waarmee je de essentie van een geest kunt opdrinken. Whipsaw vraagt wat spirituele bescherming (armor) maar had gewild dat hij dat niet had gedaan … het ritueel is unheimisch, er wordt een kip geslacht en dunnen kerven getrokken in de palmen van Whipsaw. Het riekt te sterk naar de wyrm, en door de oppervlakkige wonden trekt het zijn aderen in waar het onderhuids kriebbelt. Gelukkig is het effect tijdelijk.

Daarna. Men besluit op onderzoek uit te gaan. Marie stuurt een grote Creool, Martìn, mee die het huis en de omgeving kent. Vooral het geheimzinnige krachtveld baart hen zorgen. Doc en Rat’s gaan de plantages onderzoeken, Whipsaw, Wolfgang en Liz lopen aan de andere kant langs het huis. In de umbra is de barrière zichtbaar. Via de bayou, mangrove, muskieten en alligatoren komen ze bij de plantages aan de rand van het grote terrein van de familie. Doc draagt het medaillon, het zegel, van huis LaLaurie, loopt door de barrière heen en concludeert dat het zegel beschermt. Hij neemt het af en merkt geen verschil. De werkende negers kijken raar. Rat’s steekt over en merkt niets. Een hightened senses geeft aan dat de lucht net iets anders is, een sense wyrm geeft aan een sterke wyrm taint in het huis. Maar, nadat Rat’s door de barrière is gegaan, komt een witneus opzichter aanlopen, met grote hoed, zweep en geweer. Rat’s loses his cool en vliegt de slavendrijver aan, ondanks aansporingen van Doc om weg te gaan (Kom Fido, kom. Bad doggie). Maar Rat’s voelt zich bekeken, er zit een drukkend gevoel in zijn hoofd. De man valt en Rat’s bijt zijn keel door, er breekt paniek uit onder de slaven.

Doc en Rat’s gaan ervandoor. Rendezvous met de anderen: week wachten of nu? Nu! Het is niet gepland, maar wel een goede afleiding. Via de achterkant benadert men het huis, in de richting van de botanische kas die vast zit aan het huis. Doc voelt zich angstig, anderen voelen zich bekeken, Whipsaw heeft het zegel en heeft nergens last van. Wolfgang wil rechtsomkeert maken, maar Doc praat op hem in en sleept hem mee. Er zijn 4 wyrm taints in het huis aanwezig. In de deuropening naar het reguliere huis in koloniale stijl staat een huisslaaf in livrei met een zilveren dienblad waarop een lege karaf staat, hij kwam af gelopen op het rumoer. Rat’s springt op hem af met ontblote tanden, de slaaf denk niet lang na en haalt uit met het zilveren dienblad. Rat’s krijgt lelijk de deksel op de neus. In de grote hoge centrale hal van wit marmer ontpopt zich het gevecht. Het blijkt dat de butler twee dienbladen gestapeld heeft, in iedere hand heeft hij er een. Een gooit hij naar Rat’s, deze duikt weg. Wolfgang schiet, Liz hakt met een bijltje. De butler scheurt open en valt uiteen in ratten: een stamp-feest begint.

Men rent de trappen op naar de plek van de grootste wyrm taint. Het licht door de glas in lood ramen verlicht de treden in schakeringen van kleur. Op de trappen komen 6 monsters (mockeries) aangekropen/lopen. Het zijn in elkaar gezette en genaaide slaven, gruwelijk om te zien zowel spiritueel (deze mensen hebben onmenselijk geleden) en grotesk sadistisch: sommigen hebben 4 armen en 4 benen, andere een verlengd aan elkaar genaaid (en nu dubbelgevouwen) lichaam. Op de trappen en de overloop ontpopt zich een gevecht. Wolfgang gooit met zelfgemaakte explosieven, terwijl Doc, Liz, Whipsaw en Rat’s in crinos gaan. De mockeries zijn stevig, maar niet opwassen tegen de aanvallen van de weerwolven. Met stormt verder naar boven, maar plots blijft Doc staan. Hij is bevangen door dezelfde irreële angst die Wolfgang eerder had. Nu is het aan Wolfgang om Doc erdoorheen te slepen.

Ze lopen de gang op de bovenste (2e) verdieping in, naar de deur waarachter de sterkste wyrmtaint zit. Liz trapt de deur in. Er staan een gezellig uitziend oud vrouwtje, met een knotje, een tasje en een wandelstok, en een bane spirit waarbij de hoofd en het lichaam een geheel vormen en die licht peervormig is. Tegen de muur, bij de schouw hangt een groot schilderij van Delphine in jongere jaren, dit dametje zou het inderdaad kunnen zijn, al heeft ze nu haar ziel verkocht en is ze nephandus. In de kamer zijn balken en cellen waarin gemartelde slaven zitten, net als in de verhalen. De bane probeert bezit te nemen van Wolfgang: deze weet dit net te weerstaan. De madame zegt iets en de slaven spatten uit elkaar in een fontein van gekrijs, bloed, vlees, en lichaamsdelen. Een muur van vlees vormt zich en blokkeert de doorgang: ze hadden de party horen aankomen (gevecht, explosieven, geweerschoten) en waren voorbereid. Wolfgang gooit een explosief, maar dat maakt maar een klein gat. Hakken en het gat groter maken duurt te lang. Rat’s zegt: Step sideways! Het huis is de umbra is naargeestig door alle leed en gekwelde zielen.

Men stapt terug de werkelijkheid in, in de horror kamer. Daar was het tweetal op aan het wachten. Rat’s krijgt een corruption over zich heen (nog geen effect, maar dat komt nog) en Delphine doet een spreuk waarbij het bloed uit de muren stroomt en de zintuigen allemaal overprikkelt raken, het heeft een verlammend werking. ‘Gelukkig’ heeft alleen Liz hier last van: zij staat als verlamt van angst. Rat’s duikt op de nephandus en lijkt haar te verwonden, maar in plaats daarvan breekt haar staf en ze staat ineens ergens anders, een witte flits slingert iedereen weg tegen de muren. Auw, en besmeurd. Wolfgang schiet en schiet kogels door haar heen, Whipsaw haalt uit en zet fikse klauwen in haar. Haar lichaam absorbeert bloed uit een bloedpoel en regenereert. Doc verschijnt uit de umbra, plant de zwarte bamboestok in de bane en drinkt. De bane sterft en geeft Doc een visioen (zie onder).

De nephandus doet ontbindingsmagie op Whipsaw, het effect is niet direct te merken. Whipsaw slaat terug, ze moppert over onbeleefde insluipers. Ze slaat met haar tas op Liz. Er vormen zich bloedtentakels, deze vallen ook aan. De nephandus probeert bij een nieuw bloedpoeltje te komen, maar wordt door iedereen tegelijkertijd aan stukken gescheurd. En: wat nu? Het huis in brand steken? De slaven vrijlaten in de bayou?

Tijdens het uithijgen en nadruipen van bloed: Doc vertelt het visioen dat hij heeft gehad. Er is een andere bane, een gevaarlijkere bane: schubbig, krabachtig, groot met 8 ogen. Deze staat in schimmen, en coördineert veel als poppenspeler, er zijn sub plannen. Shameful zat in het visioen en deze maakte deel uit van de plannen van deze bane.

Scorpio Rising 11 – wassend, halve maan

Men heeft de katerige party laten liggen waar ze in slaap zijn gevallen: in de nabijheid van de vuurplaats. Een paar natives staan op wacht en spelen een potje chunkey (een spel met stenen). De zon komt op en de dauw maakt de party klam. De party zet koffie een wachter wil wel koffie. Men komt erachter dat deze groep het fort overvallen moet hebben, er wordt verteld dat ze gatling guns hebben. Wolfgang ziet een mooie toepassing van gatlings guns in crinos toestand. De wachter vertelt ook over banes die een aspect zijn van een urge-wyrm Beast of War.

Dan: opbreken en vertrekken. De reis naar Louisana duurt twee weken, door Texas heen, dus er is tijd om te oefenen. Na een paar dagen komen ze een donkere ruiter tegen: zwarte kleren, zwarte hoed, zwarte laarzen, zwart paard, zwarte lange jas. Een grote zilveren claive hangt binnen grijp bereik aan de zij van zijn paard. Hij stopt op afstand en lijkt in zichzelf te spreken. “Nee”, zegt Rat’s, “het is een kleine Griffioen spirit.” Hij wordt begroet. Het zegt: “Gegroet. Ik ben een Judge of Doom, Philodox van de Shadowlords.” Het valt de party op dat het zwaard en de paardendeken nog bloedspatten bevat. “Er gaan verhalen rond in de spirit world. Julie spelen daarin een rol. Ik bestraf overtredingen van de litanie.” Hij heet Savage Jim en is extreem gladgeschoren.

Jim ondervraagt de party en begint bij Liz bij het vissen naar aantrekkelijke natives. “Oh het was een garou en dus niet van belang.”, zegt ze, dat lijkt hij goed te vinden. Wat vindt Whipsaw van Metissen? “Er was een native gids, die wyrm-infested was.” Tja, weinig tegenin te brengen, trouwens…het was een metis. Rat’s vraagt hij “Nog op botten geknabbelt?” Rat’s: “Niet die van de doodgraver” Aan Doc: “Onderwerp jij je?” Aan diegene die op dat moment alpha is. “Jij hebt de laagste positie Omega.” Aan Wolfgang: “Heb jij respect voor Gaia?” Wolfgang: “Ja hoor!” Dan gaat hij verder: “Er was een gevecht in Turquoise. Geen Crinos gezien?” Ai, Rat’s heeft zich laten zien in crinos om de aanvallende meute gek te maken…maar gelukkig zijn die allemaal dood: “We waren in de umbra.” “Ik ga naar Turquoise om dat te controleren. Ver achter mij zal ook de marshall komen, hij is human en onderzoekt de dood van de sheriff, ik wis sporen van mogelijke breaches e.d. Als jullie gelogen hebben, zal ik jullie zoeken. ” Hij praat verder: “Jullie moeten een party vormen. Wie is de leider?” Het antwoord ‘dat wisselt’ bevalt hem niet. “De Silverfang is de ahroun en de alpha. Dat nieuwerwetse gedoe is leuk voor die watjes van de Children of Gaia, maar niet hier.”

De reis gaat gestaag verder tot zes Sioux Indianen, met hun kenmerkende mohawk kapsel, op de wagen komt afstormen. Zij zien een vrouw, een hond, een koetsier en twee begeleiders: een makkelijke prooi. Ze gebruiken boog en bijlen: en hierin zijn ze ook zeer geoefend. Ze hebben geen problemen om de wegduikende party toch te raken met wat pijlen. Ze laten hun paarden om de koets heen cirkelen en blijven schieten. Maar de party schiet terug: Whipsaw in Glabro, en Rat’s in Hispo. Wolfgang raakt er een flink. Whipsaw idem. Rat’s springt er een naar de keel. De indiaan steekt een dolk in Rat’s, maar Rat’s scheurt de keel open. Er worden pijlen, bogen (goede kwaliteit) en tomahawks buit gemaakt.

De avond valt en de karavaan onderbreekt de reis voor rust. Onder tussen speculeert met verder over wat de Shadow Lord zei: pack worden, Liz als alpha. De oude afspraak van de party, die iedereen inzet naar zijn/haar kwaliteiten, beviel beter. Maar een pack worden? En wie wordt dan de totem? Coyote? Whipsaw merkt op dat hij Whippoorwill heeft afgezworen door de woorden van Coyote. Liz vertelt rustig dat hij de vader is van haar kind…om de een of andere manier is niemand echt verrast. Wolfgang vindt het wel een toffe peer. Doc: ja hoor. Rat’s: ja, als iedereen dat wil. Wolfgang, in wiens hoofd Coyote een log cabin heeft ingericht, vertelt dat hij een visioen heeft gehad nadat hij ging mediteren. Een boodschapper spirit (vogelachtig) vertelt dat Coyote niet dicht bij is momenteel en tijd nodig heeft om te komen, letterlijk vertelt deze dat Wolfgang iedereen moet stallen met een ritueel en een jacht en zo, maar niet vertellen dat dit een soort ‘opzet’ is. Als huntsmaster wordt de philodox Whipsaw gekozen: op de jachtlijst van vandaag staat Bane, daar lijkt Coyote een hekel aan te hebben. Er wordt een moot uitgeroepen en het voornemen op een pack te worden. Men stapt de umbra in, er zijn krachtige rukwinden, van de umbral storm in de verte (windkracht 7-8). Er zijn zilver-blauwe sporen in de het landschap van de pen-umbra (die heel erg op het normale landschap lijkt). Deze leiden verder de duinen in. Al lopende vertelt Wolfgang dat zijn visioen hem vertelde om iedereen te stallen, om zo tijd te winnen voor Coyote. Langzaam buigen de sporen af de lucht in, het zijn de sporen van een groot konijn, deze hupt in de verte vrolijk verder. Deze heeft geen wyrm taint. Dieper in de umbra, houd hij stand en kijkt de party aan, dan kijkt hij naar beneden, de heuvel af. De spirit zegt niets. Als iedereen boven op de heuvelrug staat, ziet men een donkere poel met een paarsige gloed beneden. Ook dit heeft geen wyrm taint noch weaver taint. Het konijn blijft staan als iedereen naar beneden loopt. Ze lopen om het poeltje heen: nu is het een groot meer. Ze zien de rug van een groot wezen wegduiken.

Aan de oever van het meer staan de schimmen van Indianen ouders, ze treuren en roepen “Nanabush!”. Qua kledij en uiterlijk zijn dit natives die meer in het noord / noordoosten wonen. Ze zien een klein kindje spelen en een groot monster uit het water het kindje grijpen. De tijdlijnen kloppen niet, ze lopen door elkaar. Wolfgang kent, uit het saloon, een obscuur verhaal over een dat zou wonen in de meren van het noorden: is dat deze? Het eet kinderen en iedereen die te dicht in de buurt komt. Doc kent een vage referentie naar een lore van een oeroud wezen dat een van de drijvende krachten achter creatie is: de Nanabush. Discussie volgt: wat is het doel? Het zal toch niet de bedoeling zijn dat we deze verslaan? Coyote is een oorlogsgeest, maar ook een trickster. Out-of-the-box thinking. Iets met het konijn misschien, als offer? Men kijkt naar het konijn, deze schud ‘nee’ vanuit de verte met een minzaam glimlachje. Een plan ontvouwt zich. Wolfgang gaat in het water, Doc gaat met zijn rug naar het water zandkastelen bouwen. Ook Rat’s gaat in het water. Hij ziet het beest al in de verte. Het lijkt het meeste op een enorme Meerval met grijparmen. Het zwemt op Doc af, rolt zich op en lanceert zich naar Doc: hij is pijlsnel. Hij grijpt Doc vast en sleurt hem terug naar het water. Hier zat iedereen op te wachten. Iedereen stormt erop af. Men veranderd in Crinos, slaat klauwen in de glibberige huid en probeert het monster vast te grijpen. Rat’s roept: “Laat hem niet naar het water gaan.” Whipsaw beseft zich dat dit een illusie is en stelt zich een harpoen voor: deze neemt vorm als ene harpoen gemaakt (en getekend ) door een kind. Met de harpoen heeft hij goede grip op het beest. Met vereende krachten tilt men het monster op en draagt het naar de oever, en daarna de heuvel op. Konijn springt naar voren, het landschap brokkelt af, wolken trekken samen. Op de afbrokkelende duin staat een man met een staf, hij draagt een native american cape: shamaan-Coyote. Hij stompt met de staf op de grond: BOEM. Door de wolken breekt de maan. Nanabush verandert in (de ‘reguliere’) Coyote. Er dansen moonspirits in de banen van het maan licht. Shamaan-Coyote danst mee. De party gaat ook meedansen, Coyote doet een Howl naar Luna. Een aspect van de Incarna Luna verschijnt en danst mee met Coyote en de groep Garou: dit is zijn kracht als greater (totem)-spirit.

Shamaan-Coyote zegt: “Jullie hebben het goed gedaan. Dit raadsel had geen echte oplossing. Ik accepteer jullie als pact. Ik heb geen ban (taboe), behalve dat jullie je hart volgen en de wyrm niet in jullie hart toelaten. Maar voordat jullie mij accepteren, weet dat ook Nanabush een aspect van mij is.” “Oei”, zegt Doc. “Eet jij kinderen?”, vraagt Wolfgang verschrikt. “Ik niet, maar Nanabush wel. Hij neemt offers en is een aspect van mij in het Noorden / Noordoosten bij de grote meren. Net als het Konijn, Briar Rabbit.” Er wordt geknikt. “Oh ja, laat de Nuwisha, Were-Coyotes, met rust. Ik kan jullie altijd vinden en weet dat jullie overal de schuld van zullen krijgen.” “Oh, dat zijn we al gewend.”

De party zegt nog steeds volmondig ‘ja’ en is nu officieel een pact met een totem spirit. Nu de naam nog.