Scorpio Rising 11 – wassend, halve maan

 

Men heeft de katerige party laten liggen waar ze in slaap zijn gevallen: in de nabijheid van de vuurplaats. Een paar natives staan op wacht en spelen een potje chunkey (een spel met stenen). De zon komt op en de dauw maakt de party klam. De party zet koffie een wachter wil wel koffie. Men komt erachter dat deze groep het fort overvallen moet hebben, er wordt verteld dat ze gatling guns hebben. Wolfgang ziet een mooie toepassing van gatlings guns in crinos toestand. De wachter vertelt ook over banes die een aspect zijn van een urge-wyrm Beast of War.

 

Dan: opbreken en vertrekken. De reis naar Louisana duurt twee weken, door Texas heen, dus er is tijd om te oefenen. Na een paar dagen komen ze een donkere ruiter tegen: zwarte kleren, zwarte hoed, zwarte laarzen, zwart paard, zwarte lange jas. Een grote zilveren claive hangt binnen grijp bereik aan de zij van zijn paard. Hij stopt op afstand en lijkt in zichzelf te spreken. “Nee”, zegt Rat’s, “het is een kleine Griffioen spirit.” Hij wordt begroet. Het zegt: “Gegroet. Ik ben een Judge of Doom, Philodox van de Shadowlords.” Het valt de party op dat het zwaard en de paardendeken nog bloedspatten bevat. “Er gaan verhalen rond in de spirit world. Julie spelen daarin een rol. Ik bestraf overtredingen van de litanie.” Hij heet Savage Jim en is extreem gladgeschoren.

 

Jim ondervraagt de party en begint bij Liz bij het vissen naar aantrekkelijke natives. “Oh het was een garou en dus niet van belang.”, zegt ze, dat lijkt hij goed te vinden. Wat vindt Whipsaw van Metissen? “Er was een native gids, die wyrm-infested was.” Tja, weinig tegenin te brengen, trouwens…het was een metis. Rat’s vraagt hij “Nog op botten geknabbelt?” Rat’s: “Niet die van de doodgraver” Aan Doc: “Onderwerp jij je?” Aan diegene die op dat moment alpha is. “Jij hebt de laagste positie Omega.” Aan Wolfgang: “Heb jij respect voor Gaia?” Wolfgang: “Ja hoor!” Dan gaat hij verder: “Er was een gevecht in Turquoise. Geen Crinos gezien?” Ai, Rat’s heeft zich laten zien in crinos om de aanvallende meute gek te maken…maar gelukkig zijn die allemaal dood: “We waren in de umbra.” “Ik ga naar Turquoise om dat te controleren. Ver achter mij zal ook de marshall komen, hij is human en onderzoekt de dood van de sheriff, ik wis sporen van mogelijke breaches e.d. Als jullie gelogen hebben, zal ik jullie zoeken. ” Hij praat verder: “Jullie moeten een party vormen. Wie is de leider?” Het antwoord ‘dat wisselt’ bevalt hem niet. “De Silverfang is de ahroun en de alpha. Dat nieuwerwetse gedoe is leuk voor die watjes van de Children of Gaia, maar niet hier.”

 

De reis gaat gestaag verder tot zes Sioux Indianen, met hun kenmerkende mohawk kapsel, op de wagen komt afstormen. Zij zien een vrouw, een hond, een koetsier en twee begeleiders: een makkelijke prooi. Ze gebruiken boog en bijlen: en hierin zijn ze ook zeer geoefend. Ze hebben geen problemen om de wegduikende party toch te raken met wat pijlen. Ze laten hun paarden om de koets heen cirkelen en blijven schieten. Maar de party schiet terug: Whipsaw in Glabro, en Rat’s in Hispo. Wolfgang raakt er een flink. Whipsaw idem. Rat’s springt er een naar de keel. De indiaan steekt een dolk in Rat’s, maar Rat’s scheurt de keel open. Er worden pijlen, bogen (goede kwaliteit) en tomahawks buit gemaakt.

De avond valt en de karavaan onderbreekt de reis voor rust. Onder tussen speculeert met verder over wat de Shadow Lord zei: pack worden, Liz als alpha. De oude afspraak van de party, die iedereen inzet naar zijn/haar kwaliteiten, beviel beter. Maar een pack worden? En wie wordt dan de totem? Coyote? Whipsaw merkt op dat hij Whippoorwill heeft afgezworen door de woorden van Coyote. Liz vertelt rustig dat hij de vader is van haar kind…om de een of andere manier is niemand echt verrast. Wolfgang vindt het wel een toffe peer. Doc: ja hoor. Rat’s: ja, als iedereen dat wil. Wolfgang, in wiens hoofd Coyote een log cabin heeft ingericht, vertelt dat hij een visioen heeft gehad nadat hij ging mediteren. Een boodschapper spirit (vogelachtig) vertelt dat Coyote niet dicht bij is momenteel en tijd nodig heeft om te komen, letterlijk vertelt deze dat Wolfgang iedereen moet stallen met een ritueel en een jacht en zo, maar niet vertellen dat dit een soort ‘opzet’ is. Als huntsmaster wordt de philodox Whipsaw gekozen: op de jachtlijst van vandaag staat Bane, daar lijkt Coyote een hekel aan te hebben. Er wordt een moot uitgeroepen en het voornemen op een pack te worden. Men stapt de umbra in, er zijn krachtige rukwinden, van de umbral storm in de verte (windkracht 7-8). Er zijn zilver-blauwe sporen in de het landschap van de pen-umbra (die heel erg op het normale landschap lijkt). Deze leiden verder de duinen in. Al lopende vertelt Wolfgang dat zijn visioen hem vertelde om iedereen te stallen, om zo tijd te winnen voor Coyote. Langzaam buigen de sporen af de lucht in, het zijn de sporen van een groot konijn, deze hupt in de verte vrolijk verder. Deze heeft geen wyrm taint. Dieper in de umbra, houd hij stand en kijkt de party aan, dan kijkt hij naar beneden, de heuvel af. De spirit zegt niets. Als iedereen boven op de heuvelrug staat, ziet men een donkere poel met een paarsige gloed beneden. Ook dit heeft geen wyrm taint noch weaver taint. Het konijn blijft staan als iedereen naar beneden loopt. Ze lopen om het poeltje heen: nu is het een groot meer. Ze zien de rug van een groot wezen wegduiken.

 

Aan de oever van het meer staan de schimmen van Indianen ouders, ze treuren en roepen “Nanabush!”. Qua kledij en uiterlijk zijn dit natives die meer in het noord / noordoosten wonen. Ze zien een klein kindje spelen en een groot monster uit het water het kindje grijpen. De tijdlijnen kloppen niet, ze lopen door elkaar. Wolfgang kent, uit het saloon, een obscuur verhaal over een dat zou wonen in de meren van het noorden: is dat deze? Het eet kinderen en iedereen die te dicht in de buurt komt. Doc kent een vage referentie naar een lore van een oeroud wezen dat een van de drijvende krachten achter creatie is: de Nanabush. Discussie volgt: wat is het doel? Het zal toch niet de bedoeling zijn dat we deze verslaan? Coyote is een oorlogsgeest, maar ook een trickster. Out-of-the-box thinking. Iets met het konijn misschien, als offer? Men kijkt naar het konijn, deze schud ‘nee’ vanuit de verte met een minzaam glimlachje. Een plan ontvouwt zich. Wolfgang gaat in het water, Doc gaat met zijn rug naar het water zandkastelen bouwen. Ook Rat’s gaat in het water. Hij ziet het beest al in de verte. Het lijkt het meeste op een enorme Meerval met grijparmen. Het zwemt op Doc af, rolt zich op en lanceert zich naar Doc: hij is pijlsnel. Hij grijpt Doc vast en sleurt hem terug naar het water. Hier zat iedereen op te wachten. Iedereen stormt erop af. Men veranderd in Crinos, slaat klauwen in de glibberige huid en probeert het monster vast te grijpen. Rat’s roept: “Laat hem niet naar het water gaan.” Whipsaw beseft zich dat dit een illusie is en stelt zich een harpoen voor: deze neemt vorm als ene harpoen gemaakt (en getekend ) door een kind. Met de harpoen heeft hij goede grip op het beest. Met vereende krachten tilt men het monster op en draagt het naar de oever, en daarna de heuvel op. Konijn springt naar voren, het landschap brokkelt af, wolken trekken samen. Op de afbrokkelende duin staat een man met een staf, hij draagt een native american cape: shamaan-Coyote. Hij stompt met de staf op de grond: BOEM. Door de wolken breekt de maan. Nanabush verandert in (de ‘reguliere’) Coyote. Er dansen moonspirits in de banen van het maan licht. Shamaan-Coyote danst mee. De party gaat ook meedansen, Coyote doet een Howl naar Luna. Een aspect van de Incarna Luna verschijnt en danst mee met Coyote en de groep Garou: dit is zijn kracht als greater (totem)-spirit.

 

Shamaan-Coyote zegt: “Jullie hebben het goed gedaan. Dit raadsel had geen echte oplossing. Ik accepteer jullie als pact. Ik heb geen ban (taboe), behalve dat jullie je hart volgen en de wyrm niet in jullie hart toelaten. Maar voordat jullie mij accepteren, weet dat ook Nanabush een aspect van mij is.” “Oei”, zegt Doc. “Eet jij kinderen?”, vraagt Wolfgang verschrikt. “Ik niet, maar Nanabush wel. Hij neemt offers en is een aspect van mij in het Noorden / Noordoosten bij de grote meren. Net als het Konijn, Briar Rabbit.” Er wordt geknikt. “Oh ja, laat de Nuwisha, Were-Coyotes, met rust. Ik kan jullie altijd vinden en weet dat jullie overal de schuld van zullen krijgen.” “Oh, dat zijn we al gewend.”

De party zegt nog steeds volmondig ‘ja’ en is nu officieel een pact met een totem spirit. Nu de naam nog.