In de ochtend wordt verder gereisd, eerst terug naar Turquoise voor spullen en om alles in orde te maken voor de tocht naar Death Valley (Utah Territory). Rat’s Horizon en Shameful zijn in lupus vorm. Bij het inkopen van de spullen blijkt dat de gunshop owner wel weet wat ze moeten doen met de Indianen die de postkoets overvallen hebben. Het is ras racist, maar hij heeft wel verstand van schiet-tuig. Wolfgang en Liz kopen nog (kleine) pistolen (derringer dubbelloops) e.d. Wolfgang wil ook graag nog een verrassing laten zien aan zijn nieuwe kompanen. Thuis heeft hij een grote koperen pot still, het enorme koperen geval is niet eenvoudig geweest om te bouwen en hij hoopt het nog verder te vervolmaken. De glazen met poteen gaan broederlijk van hand tot hand.

Dan op reis. Het eerste stuk gaat voorspoedig. Als men na twee dagen een boerderij tegenkomt besluit men te vragen of men daar mag overnachten. Met stapt af bij de poort en loopt door het houten hek naar binnen. De boer heeft hen gezien en staat als een donkere schaduw in de deuropening. Het is donker buiten en het koelt snel af. Vanuit de boerderij straalt het gele warme licht hen tegemoet. ‘Goed volk’ roept Whipsaw. Shameful en Rat’s Horizon blijven buiten en besluiten om in de schuur te gaan slapen.

De rest van de party loopt naar binnen, de deur staat open voor hen. Ze staan net binnen als vanachter de deur de boer uithaalt met een grote klief-bijl. Hij raakt Whipsaw hard, deze gaat in crinos. De man lijkt een bijzonder smerige samensmelting van paard en mens. Vooral zijn hoofd lijkt in tweeën gespleten: een helft een gevelde half-paard-half mens, de andere helft nog ‘normaal’ mens, met vochtige, diep roze draden die beide kanten verbinden. De twee kinderen kruipen zeer snel dichterbij, insektachtigen, ze hebben mesjes en scharen vast. De vrouw is van hetzelfde type als de man, alleen half schaap, half mens. Mockeries (fomor)! De vrouw weet Doc te raken. De kinderen vallen Liz en Wolfgang aan. En ook zij weten raak te steken. Een gevecht ontvlamd. Iedereen behalve Wolfgang gaat in crinos.

Buiten zijn Rat’s Horizon en Shameful in de schuur: paarden aan de ene kant schapen aan de andere. De beesten zien er een beetje ondervoed uit. Achter in de schuur hangen karkassen van het houten plafond aan vleeshaken. Er is een zware houten tafel waarop slachtinstrumenten liggen. Er hangt vlees te drogen. De karkassen zijn menselijk: dit zijn menseneters! Snel gaan beiden naar het huis waar het gevecht al is losgebarsten. Samen maken ze er korte metten van. Ze laten de schapen vrij (op een na die ze opeten), nemen de paarden mee en steken de boerderij in brand.

Het is volle maan als ze Utah territory inrijden. Het gebied is rotsachtig en er zijn tumbleweed. Rat’s Horizon gaat boven op een rots zitten en huilt naar de maan, het klassieke beeld van een grote witte man en het silhouet van een wolf. Volgende dag. Dit is Indianen gebied, maar er gebeurd niets. Avond: er wordt wacht gehouden. Maar als ze wakker worden is tegen de wind in, op afstand, door vier personen tegen een rots gezeken. De party wordt in de maling genomen. Als ze gaan rijden zien ze boven op een berg/rots een native staan. Ze roepen en gebaren, maar hij/zij reageert niet. Dit houdt aan en het gaat Wolfgang irriteren, deze laat een Howl of Mocking horen. Hoe kunstzinnig hij de performance ook maakt (ad libjes en alles), dit is een belediging, al heeft hij dat niet door. Liz wil hem laten stoppen en is behoorlijk boos. Ze kijkt hem recht in de ogen en sist: zwijg! Maar Wolfgang kijkt terug, de Galliard is bijzonder wilskrachtig en Liz verliest het geduld en gaat in Berserk-frenzy. Ze gaat hem in kleine stukjes rijten, misschien dat hij dan lusitert? Wolfgang kiest eieren voor zijn geld en zet het op een lopen. Liz er achter aan, pas als hij uit zicht is komt ze weer tot zichzelf. Doc vindt het humoristisch en Shameful vraagt zich oprecht af of dit normaal is. Nee, weet Whipsaw hem te vertellen, aar het kan gebeuren vooral bij onervaren groepen.
De dag gaat verder. Ineens, vanachter twee rotsen (links en rechts) komen er twee indianen naast hen rijden, op enige afstand. Niet veel later nog twee. En dan nog twee. Intimidatie? Ze zeggen niets en doen niets. Ze proberen wel de groep subtiel bij te sturen. Pas als de groep wil gaan afslaan richting Death Valley, wijken ze niet en staan in de weg. Ze wijzen en gebaren: Nee, richting Kansas Territory jullie. De groep maakt duidelijk dat ze naar Death Valley moeten ivm een visioen. Dan neemt, onmiskenbaar, een mooie mannelijke Garou het woord, Ahroun Little Red Fox. Ze mogen verder naar hun dorp Furnace Point, dan besluit de Uktena Theurg Alpha Liliyu wat er met hun gaat gebeuren.

Ze worden niet vriendelijk ontvangen: achterdocht, woede vanwege onrecht dat is aangedaan, vooroordelen. De Hogan van de elder is donker en rokerig. Er brandt een vuur men zit op dierenhuiden. De elder is een vrouw van middelbare leeftijd die er geleefd uitzet. In de lemen hut hangt de geur van sterke drank. Ze stelt zich niet voor maar vertelt:
“Coyote had een vrouw. En hij was dol op zijn vrouw. Ze waren heel verliefd. Maar op een dag ging ze dood en Coyote was verdrietig. Hij vroeg advies aan wasbeer en haas. Hij vroeg raad aan vogels en vissen. Niemand kon hem helpen. Maar de grote geest hoorde het en gaf Coyote de instructies wat hij moest doen. Hij moest reizen, tot hij bij een bepaald gebied kwam. Hij moest een ritueel doen, op het juiste tijdstip, met de juiste middelen. Dan zou een poort naar de onderwereld opengaan. Daar mocht hij naar binnen. Binnen mocht hij niet eten, niet drinken en hij mocht de zon niet zien opkomen.
Coyote ging lopen. Hij deed alles wat er gevraagd was. Hij kwam bij het gebied en voerde het ritueel perfect uit. De poort verscheen en Coyote ging erdoorheen. Hij zag op die vlakte waar hij was de schimmen van overledenen. Er waren spookmuren en ze hadden plezier met elkaar. Er was eten en drinken en hoewel hij honger en dorst had, dronk Coyote niet en at hij niet. Hij voldeed aan ieder taboe en toen moest hij gaan en mocht hij zijn vrouw meenemen. Ze gingen terug en de zon kwam op. Coyote keek op om te zien hoe de zon over de rotsen zou schijnen en toen vervaagde alles. Alles was weg. Zijn vrouw zag hij nooit meer.
Dat, is het verhaal van de Caern van Death Valley. Wat brengt jullie hier?”

Whipsaw vertelt dat hij het verhaal herkent, alleen met andere personages. Hij had geen idee dat het hier had plaatsgevonden. De party vertelt van Shameful en het visioen. Liliyu beaamt dat er iets aan de hand is met de umbra en dat het niet veilig is. Ze zijn al een tijd niet meer naar de caern zelf geweest. Ze zegt dat de party zich moet bewijzen. Er zijn veel slechte ervaringen geweest met Wyrmbringers en de Howl van de galliard heeft ook niet veel goeds gedaan. Wolfgang mompelt een excuses.
“Ga naar de caern en kijk wat daar nu is.”