Gar onderzoekt nog wat de kristallen uit de grot doen. Je kunt er mee onder water ademen, maar na een paar dagen beginnen ze hun kracht te verliezen. Als earth-type denkt hij dat hij daar nog wel wat aan kan doen.
We overleggen in vertrouwen met Mnemon. Als Sarina vraagt of ze haar insigne van de anti-demoneneenheid uit Looksy kan dragen, brengt dat Mnemon op het idee om ons te presenteren als bezoekers van die andere grote academie daar. Sinds de Great Contageon is er geen contact meer geweest tussen de twee academies.
Ghurkan en Sarina doen hun weermagie. Het resultaat ziet er enigszins natuurlijk uit.

De aanval is voorspeld voor de eerste dag van Descending Waters. We verwachten de lunars twee dagen voor die dag. Die dag is het volle maan, wat zou betekenen dat de lunars alleen in hun spirit form kunnen rondlopen. Daarom vragen we de weergoden om de vijandelijke vloot een paar dagen op te houden. Olric helpt deze keer mee. Met de Thoughtfull Gift Technique kan hij een goed aanbod doen. De goden laten zich niet zien: oorlog voeren met weermagie is ten strengste verboden. Ghurkan belooft zo nodig de schuld op zich te nemen als voorzitter van het Deliberative. Dat is niet genoeg. Er is zoiets als een mensenoffer nodig. Oei… dat gaat wel ver. Ghurkan biedt een regendans aan door de lokale niet-dragonblooded bevolking, een jaarlijks dankfestival en een aantal dierenoffers. Hij krijgt het idee dat hij met een hoge god aan het onderhandelen is. Olric weet veel van dat soort zaken. Hij ontdekt dat ze met de satraap van het Blessed Isle zitten te praten. Ghurkan biedt inspraak aan bij het bepalen wie de keizerin zal opvolgen. Er wordt nog onderhandeld wat ‘medebepalend’ betekent. De satraap krijgt de 21e stem, naast de twintig siderials die over dit soort lotsbestemmingen gaan.
Op zee gaat het een stuk harder spoken. Het leger arriveert daardoor twee dagen later, terwijl onze vloot uit Gethamane een dag eerder aankomt. Het dorp wordt geëvacueerd. Sarina en Olric doen Raising the Earth’s Bones om twee nieuwe riffen te creëren. We leggen ook een hinderlaag bij een heuvel die een waarschijnlijke locatie is voor het vijandige commandocentrum. Marina verbergt daar een aantal personen.

De vijandelijke vloot arriveert. De schepen zien er gehavend uit. Olric doet Parting of the Seas. Hij en Little Shu staan met een kristal uit de grot te wachten tot de schepen binnen bereik zijn. De zee begint te kolken, het schip begint te kantelen. Aan boord doet een tovenaar Countermagic. Op de boeg licht een aura op. Little Shu (als Green Hornet) wil schieten, maar is te laat. Ze zitten alweer onder water.
Vanaf de boten stijgen krijgers op windblades op: de eerste aanval. Atis, Sarina, His in zijn warbird, Sango en Tawuz gaan er op af. Sarina is de aanvoerder. Onze tegenstanders zijn met 20 personen. Ze vinden ons duidelijk maar een samengeraapt zooitje. Ze schieten een serie pijlen op ons af, er raken een aantal, maar ze hinderen ons niet echt. We schieten terug, maar doen geen enkele schade. Het zijn enthousiaste jonge stunters die hun daiklaves trekken.
Olric en Green Hornet komen weer aan land. Green Hornet stapt op zijn windblade en doet een aanvalscombo waarmee hij vijftien aanvallers raakt (Arrow Storm en 2nd Archery Excellency) Het doet niet zo veel schade, maar hij valt wel op. Vijf gaan er op hem af.
Onze tweede aanval doet meer schade. We slaan hun aanval af. De vijf die Green Hornet aanvallen missen hem ruim. Onze aanvallen raken, maar doen weinig schade. Green Hornet doet de Peony Blossom Attack. Zijn kasteteken begint op te lichten. Hij doet wel schade. Een paar raken zwaargewond. Er blijven er twee over. De unit onder Sarina doet ook flink schade. Van de andere groep zijn er nog maar vier over, maar die houden stand. Green Hornet valt beide resterende aanvallers aan. De ene valt van zijn windblade, de andere slaat op de vlucht. Onder ons klinkt zwaar gekraak: een galjoen is op het nieuwe rif gelopen. Onze eenheid valt weer aan en het gevecht is voorbij. We hebben twintig van de vijfentwintig luchttroepen uitgeschakeld.

Kimberi stuurt bericht: “Ik heb hun tactiek geanalyseerd. Die is primitief. Ze rekenen op hun overmacht. Laat ze maar aan land komen.” We keren terug naar het Heptagram.
In de hinderlaag liggen Phoenix en Eye of Autumn in hun warstriders, plus Xar in de Compassion warstrider van Sango. Het leger wil inderdaad het heuveltje innemen. Ze zijn op hun hoede voor een hinderlaag, maar merken ons niet op. Ze zijn met twintig warstriders en vijftig man voetvolk. Eye is in warform. Ze is er sterker door, en niemand die kan zien dat ze anathema is.
Onze eenheid kan hen verrassen.Terwijl de vijandige warstriders langslopen, grijpen we hun benen om ze om te gooien. Het resultaat valt een beetje tegen. Nu ze ons gezien hebben, vallen ze aan. Gelukkig is de tegenaanval ook niet zo effectief. Na een uitwisseling van slagen daagt de aanvoerder Eye uit voor een duel. Gar biedt Eye zijn goremaul aan en een Strength of Stone spreuk. Phoenix doet Aura of Invulnerability. Maar als Xar een Countermagic op de de tegenstander doet, doet een van de andere strijders hetzelfde op Eye. Het gevecht moet eerlijk en gelijk zijn. Eye haalt haar schouders op. De tegenstander heeft een dire lance en hij heeft een zwart harnas aan. Water type.
Eye is sneller – wat je niet zou verwachten bij een water-dragonblooded – en stormt er op af. Ze gebruikt de goremaul om zich af te zetten zodat ze hem met beide voeten voluit op de borst raakt. De aanval lukt heel goed. De tegenstander valt ruggelings op de aarde, twee diepe voetafdrukken in zijn borst. “Ik geef me gewonnen.”
“OK. Kom maar uit je pantser.”
Hij heeft charms nodig heeft om uit de warstrider te komen. Het blijkt een jong watertype te zijn, met rode ogen en zeewierachtig haar. Hij vraagt vrije aftocht voor zijn troepen. Eye eist dat ze zich dan ook verder uit de strijd terugtrekken. Even later realiseert Eye zich dat deze warstriders stoottroepen waren, maar de honderdvijftig man voetvolk waren waarschijnlijk de generaal met zijn strategische staf en garde, die het heuveltje kwamen bemannen.

De vijandelijke tovenaars worden beziggehouden doordat “Little Shu” (in werkelijkheid is het Kimberi’s generaal Player of Games, in het harnas van Little Shu) er demonen op afstuurt. Het moraal van de tegenstanders is laag. Bij elke tegenslag deserteren er troepen. Dat is niet wat we verwachtten van de troepen van het Keizerrijk. Néré vraagt zich af of dit niet een schijnaanval is, bedoeld om iets anders te camoufleren. “Ja,” zegt Player of Games, “er was nog een geheime aanvalsgroep onder leiding van dit eikeltje hier. Maar die heb ik uitgeschakeld.” Hij wijst op het lichaam van Ravensclaw. “Het is er eentje van Malpheas. Ik herkende hem. Hij zou een groep via de achterdeur binnenlaten.”
Kimberi’s generaal analyseert het gevecht. “Onze tegenstander is de Ebon Dragon. Zijn soldaten hebben anti-deugden: ze zijn laf, wispelturig, onmatig en egocentrisch. De Keizerin heeft door haar dynastieke charms macht over de dragonblooded, alleen daarom gehoorzamen ze. Wat het grotere spel van de Ebon Dragon is, weet Kimberi niet. Hij heeft een andere aard dan Zij. Je kunt er alleen zeker van zijn dat er verraad aan te pas komt. Misschien ten koste van de andere vier Jozi’s?”

De klok wordt geluid. Verzamelen! Op de binnenplaats staan vijf Siderials, vier ervan worden door de leraren en oudere studenten van het Heptagram herkend als oud-docenten. De jongste siderial is in zijn eigen gedaante als zestienjarige Marukhan ruiter.
“We willen een exalt,” zeggen de siderials. We vinden een zwaargewonde dragonblooded die voor dood was achtergelaten op het slagveld.
“Mooi!”
Diverse lunars komen in dierengedaante tevoorschijn uit hoeken en gaten en gaan tussen de siderials staan. Er landt een luchtschip met vier verschillende dragon kings. De studenten kijken hun ogen uit, stomverbaasd dat Mnemon dit allemaal toestaat. De oudste siderial wendt zich naar de jongste. “Ik stel voor dat je de invloed van de Maiden of Journeys aanwendt, jonge vriend.”
De jongen gaat in de stijgbeugels staan, schudt zijn speer en slaat een kreet. Opeens is iedereen getransporteerd naar de top van de Heilige Berg. Daar worden we opgewacht door drie mountain folk: een werker, een krijger en een artisan. Zij ketenen de gewonde dragonblooded vast aan de rotspunt. Wijsheid’s kat (White Owl) begint hem met haar nagels te tatoeëren, terwijl een andere lunar elder, in de vorm van een raaf, er bij chant. De vijf Maidens materialiseren om ons heen. Als laatste onderdeel van het ritueel leest Ghurkan het contract voor. Er trekt een rimpeling door Creatie. Alle sterrenbeelden staan weer op hun plaats en de constellatie van Het Masker is weer heel. Oudere exalts (meest lunars) realiseren zich hoe ver ze van het ideaal zijn afgedreven. De oude siderials weten weer wat ze gedaan hebben, de goden weten het nu ook. Het voelt, vooral voor de hogere exalts, alsof er een sluier van hun bewustzijn is weggehaald. Wijsheid neemt White Owl op schoot. Atis troost de raaf.

Het slachtoffer ligt epileptisch te schokken. “Nog een maand tot Calibratie. Dan is de Great Curse opgeheven en mag deze arme stakker sterven,” zegt de Marukhan. Hij tovert de dragonblooded in slaap.

XP: 7 voor alle personages nu en nog 5 voor de dragonblooded voor de vorige episode.