We hebben voorkomen dat de subzielen van Autochthon vervangen zijn door demonen. Nu moeten we de Realm Defence Grid uitzetten, zodat de keizerin die niet kan gebruiken om Nexus te vernietigen. We willen wel nog even naar de boom-elementaal met de genezende besjes. The Roseblack laat ons naar het beginpunt teleporteren. We krijgen besjes en leggen uit dat we Creatie moeten redden. Ze wil mee. “Ja hoor,” zegt Atis. Ze geeft hem een extra besje met de instructie om dat ergens te planten.
Daarna gaan we met de lift naar het commandocentrum. Zodra we er zijn springt The Roseblack op een andere lift, een schijf groene jade. Zodra we er allemaal opstaan, valt hij in vrije val naar beneden. We vallen door een enorme machinekamer, zo groot als een stad. Opeens stopt de schijf, op de top van een 600 meter hoge naald van een of ander zwart materiaal. Het uitzicht is adembenemend.
Sarina en Sango horen in hun hoofd een stem die hen uitnodigt om de top van de naald aan te raken. Dat doen ze allebei en ze zijn precies gelijk. De punt is zo scherp dat ze hun vinger er aan open halen. Het platform begint te draaien en de punt gaat open als een bloem. In het midden is een lege setting voor een heartstone.
“Warning, Sword of Creation Disabled! Pan-Deliberative Override Required!” een stem blijft deze boodschap herhalen.
AI-1 er in steken werkt niet.
Tussendoor zegt de stem: “Halo Detected! Blessed is the Hearthstone Bearer!” en Ghurkan’s halo gaat uit. Een eindje verderop zweeft een ander jaden platform omhoog. Ghurkan noemt zijn toegangscode. “Sword of Creation Engaged” en de naald gaat weer dicht. Dat is niet de bedoeling! Maar als voorzitter van het Deliberative kan Ghurkan wel de override code aanpassen, en dat doet hij.
In de verte komt de andere jaden schijf weer naar beneden. Sango wil een Carnival Gate oproepen. Dat gaat heel eenvoudig. De lokale intelligentie biedt aan om hem ergens anders uit te laten komen. Atis wil naar Chiaroscuo, Roseblack naar Lookshy en Sango herinnert ons er aan dat ons luchtschip hier in de stad in de haven ligt. We moeten haast maken: er beginnen robots op ons te schieten. We kiezen de haven. Sango heeft nu wel een Boon tegoed bij Mara, de schaduw van Malpheas die door Autochthon omgesmeed is tot Metasorcerous Resonator (de zwarte naald).
In de haven kunnen we zonder controles aan boord, er is een burgeroorlog uitgebroken. We besluiten koers te zetten naar Lookshy. The Roseblack wil eerst naar Mnemon om van de bloedband met de keizerin af te komen, maar Sango geeft haar de spreuk Blood Without Ties (om te leren, ze behoudt het origineel). Daardoor is het niet meer nodig om naar Mnemon te gaan.

Na een paar dagen vliegen zien we onder ons een reuzenschildpad met een aantal mensen en dieren op haar rug. We gaan lager vliegen en roepen ze aan. Nee, ze hoeven geen lift, maar kunnen wij een tijdje met ze mee opvaren? Op de schildpad zien we onder meer een oudere vrouw in een wit zijden gewaad. Het blijkt de Speaker van de Immaculate Order te zijn. De schildpad en de andere opvarenden zijn de oorspronkelijke Immaculate lunar elders. Ze vertelt dat ze, sinds de dood van de siderials, opeens weer helder kan denken. Alles wat ze geloofde blijkt een leugen. Maar hoe gaat ze dat aan haar Orde vertellen? Bijvoorbeeld: het celibaat van de Immaculate Order komt er op neer dat de zuiversten van de dragonblooded zich niet voortplanten, en de rest verdunt het bloed met stervelingen. En dat je dragonblooded wordt van een deugdzaam leven, klopt ook niet. Zielen, mensen, zijn trouwens bedoeld als voedsel voor de primordials. Nu niemand meer tot hen bidt, kwijnen die weg. We vragen: “Zou de Immaculate Order misschien Gaia kunnen gaan aanbidden?” Atis vertelt over het zaadje van de dochter van Gaia.
Intussen zendt Sango nog een bericht aan Mnemon.

Tegen de tijd dat we aankomen bij Lookshy, zorgen we voor een imposante entree. De stad wordt niet meer belegerd. Broeder Zwaan verandert met enige tegenzin in zijn oude mannen gedaante. De Speaker arriveert dus met vier stokoude Immaculate monniken op een reuzenschildpad. Daarachter ons schip met de vlag van de Roseblack en haarzelf op de voorplecht. Little Shu doet een Gathering the Congregation spreuk, Atis gooit Voice of Command via zijn harnas. Hij kondigt Roseblack aan als “Righteous Orphan, de Vijfdaagse Shogun die tegen de keizerin strijdt”.

We worden ontvangen door de burgemeester, het legerbestuur en lokale belangrijke dragonblooded. Men is onder de indruk. Wij worden beschouwd als de lijfwacht van The Roseblack. Dat wordt aanvaard omdat bekend is dat haar troepen een bijeengeraapt zooitje zijn.
De Speaker stelt voor om naar de lokale tempel te gaan. De tempel is een met bloemen versoerde koepel, zo groot als het pantheon. Aan vier kanten is hij open aan de lucht. Daar zijn een wervelwind, een waterval een groot vuur en een oude eik. Midden onder de koepel is geen plaveisel, daar is het element aarde. Ze draagt een mis op, en na het standaardverhaal kondigt ze de dochter van Gaia aan, Lysande, zuster van de vijf elementale draken. Op haar signaal plant Atis het besje en daar groeit heel snel een boompje van zo’n 20 cm uit. Ze heeft een klein gezichtje en een zachte stem, maar haar aanwezigheid vult de hele tempel en alle gelovigen horen haar. Haar persoonlijkheid is nog even naief, maar de gelovigen zijn onder de indruk. Na nog tien minuten is het boompje een halve meter hoog, trekt het zijn wortels uit de grond en loopt via een zuil naar het plafond. Daar wortelt ze in, en groeit ze in enkele uren tot ze bijna aan de vloer komt. Dan begint het boompje te bloeien. Het ruikt heerlijk. Zelfs de Roseblack is ontroerd.
De Speaker gaat vergaderen met de Lookshy chapter van haar Orde. Atis zegt gedag tegen Lysanne, wij ook. Ze drukt ons op het hart om langs te komen als we genezing nodig hebben. Als ‘lijfwacht’ van Roseblack mogen we bij het overleg zijn tusen haar en het stadsbestuur. Lookshy wil grif erkennen dat de keizerin niet de gerechtvaardigde heerseres over het keizerrijk is. En ze willen de Roseblack erkennen als de echte shogun. Maar zich aan haar onderwerpen? Nee, Lookshy is onafhankelijk.

Na de vergadering vertelt Sango Roseblack over Kimberi, en dat die in de gedaante van Little Shu haar plaatsvervangster is als aanvoerder van Red Piss en de andere Legioenen. We vertellen ook over de Dragonborn en de 10.000 geexalteerde kinderen van Gethamane met zuiver bloed. Ze merkt op dat we dat aan de Speaker hadden moeten vertellen. Ja, maar het kwam er niet van. Sango was toen de privacy-spreuk aan het verlengen. Roseblack zal het verhaal van de kinderen vanavond wel aan de Speaker vertellen. Dat van de demon hoeft de Speaker niet te weten.

We blijven nog een avond. Atis ‘date’ met de Roseblack. Sango gaat naar de lokale magiërsacademie. Die zijn gespecialiseerd in magitech. Iedereen loopt met een Personal Assistant. Als iemand vraagt waar de hare vandaan komt, omdat hij er zo vreemd uitziet, houdt ze de vraag af. De dragon kings zijn nog te kwetsbaar om de eerste de beste voorbijganger erover te vertellen.

Over naar de lunars…

De lunars vliegen flink door. We zijn in gezelschap van Ten Stripes en Vuurvos. We pauzeren een dagje op een eiland waar Ten Stripes haar experimenten naar een ideale regeringsvorm doet. Ze wil democratie, maar is gefrustreerd: ze hebben alweer een dictator! We overtuigen haar om het experiment niet te beëindigen (dat wil zeggen: de mensen niet af te maken). Eye of Autumn stelt voor om ook landbouw te introduceren, op drijvende eilanden.
Na een week of drie komen we bij het platformpje bij Leviathan. Marina gaat in beastman-vorm even langs bij de kraken die Leviathans luchtscheepje bewaakt. Die vertelt dat een van de celestial lions weg is. “Dat hebben wij geregeld.” Er zijn ook vijf solars langsgeweest, in gouden harnasjes, ze waren nogal knapperig. Hij heeft er eentje opgegeten toen ze het luchtschip wilden starten. De rest heeft het opgegeven. Een van de zwaardjes ligt misschien nog op de bodem.
We bespreken de aanpak met Vuurvos. Die gaat vooruit. Wij wachten nog een uurtje, daarna gaan we zwemmen. De kraken is enorm. Marina let goed op en vindt inderdaad de resten van de solar: een reaper daiklave en een verfomfaaid en beschadigd orichalcum harnas. De sharkmen komen en escorteren ons. In de verte zien we de stad Luthe. Waar wij zwemmen licht de zee op met bioluminiscentie. Het water wordt steeds helderder. Ondanks de diepte neemt het aantal waterplanten toe. Leviathan is moeilijk te missen: een 60 meter lange orca. Er zijn meer lunars, waaronder drie No Moons met mooi bewerkte staven. Dit zijn hoge ingewijden, tweede cirkel. Hun spreuken zitten waarschijnlijk in de staven. De meesten hebben hun kasteteken aanstaan. Wij stellen ons voor. Marina en Tawuz inclusief de familienaam Regenboog. De andere lunars worden ook voorgesteld. Dan introduceert een No Moon Leviathan, Prins van het Westen, generaal van de Solar Legioenen.
We vertellen ons verhaal. Om te bewijzen dat we een volle cirkel zijn, zetten we onze kastetekens aan. De No Moon elders zijn onder de indruk, de rest niet. Ze bevestigen ook de wijzigingen in de ley-lijnen. Als we de naam Kimberi laten vallen, wordt Leviathan ineens geïnteresseerd. Beide ogen staren ons aan en hij vraagt: “WAT! is er met Kimberi?”
Marina houdt ons zorgvuldig voorbereide verhaal en zet haar van Luna gekregen Essence in. Het werkt. “Jullie willen dat ik bewijs dat ik een betere generaal ben dan zij? OK,” hij wijst naar ons: “doe er wat aan!” Tawuz zegt onmiddellijk: “Mogen we Luthe?”
Leviathan kijkt zuur, maar geeft toe dat hij in zin eigen val getrapt is. “Goed, maar ik wil mijn drietand terug. Die ligt op de kapiteinsstoel.” Hij kent ons Rank 3 toe als erkenning voor onze daden.
Hij vraagt naar solars. We vertellen dat ze wel meevallen en dat ze bezig zijn de Great Curse op te heffen. “Huh, wat is dat?” Hij raakt geinteresseerd als we vertellen over de curse van de siderials. We vertellen dat ze de solars hebben vermoord. “We hebben heel lang naar bewijs gezocht, maar nooit iets gevonden.” “Wij wel. Bij Whitewall wilden de dragonblooded hun solar heer en lunar dame niet doden. Dat moesten de siderials zelf doen. En dat staat in de familiekronieken van een familie daar.” Hij drukt ons op het hart om erg zuinig op deze informatie te zijn. Nooit aan een niet-lunar vertellen, totdat we een zo hoog mogelijke sfinx in Yu Shan tegenkomen.
Voor het slemp-en-demp gedeelte van deze moot gaan we naar Luthe. Leviathan blijft achter. De stad staat half onder water. Er leven ook mensen, maar dat zijn slaven. Ze worden ‘traitor-spawn’ genoemd. Als Maina zegt dat ze Regenboog-wijn wil, komt een van de slaven aanzetten met een First Age vaatje van 6000 jaar oud. Als Tawuz ziet dat de lunars dit per halve liter naar binnen willen gieten, bestelt hij snel minder goede wijn en houden ze dit vaatje voor zichzelf: “Doet ons aan de familie denken.”
Het eten is prima. Sushi, sashimi, long pork (mensenvlees). His neemt een No Moon mee naar de oppervlakte en laat daar het schilderijtje zien waarop de lokatie van Luna’s tempel staat afgebeeld.
De volgende ochtend lopen we naar de stuurkamer. Alle beastmen en de andere lunars hebben het schip verlaten. Marina pakt de drietand. Even weegt die een ton, maar dan is hij opeens makkelijk op te tillen. Marina zwemt richting Leviathan. Een sharkman komt hem tegemoet om de drietand over te nemen. “Dat wil ik hem zelf geven.” “Leviathan is boos…” “OK,” Marina geeft de drietand af.

Luthe heeft een schotelvorm, 8 km doorsnee en 1 km hoog. Shi Mei Lan is direct op de kapiteinsstoel gesprongen. (Als kat is ze daar nu eenmaal het handigste in.) Er zijn stoelen voor de kapitein, voor battle, navigation, supernatural en communication. Deze hele stad is met vijf man, een volle lunar circle, te bedienen. Maar er zijn langs de wanden nog 25 zetels voor lagere officieren. Met enig heen-en-weer, want His en Eye of Autumn willen eerst allebei kapitein zijn, komen we tot de volgende verdeling:
– Eye of Autumn, full moon, neemt de kapitainsstoel.
– His doet navigation; hij heeft een specialty luchtschip besturen.
– Tawuz neemt communicatie. Hij neemt direct contact op met AI-1 en vraagt om door te geven aan de solars dat we Luthe hebben.
– Shi Mei Lan neemt het battle-station, want zij is goed in Thrown en War.
– Marina neemt het ‘supernatural’ station. Dat blijkt vooral over de techniek te gaan.
De mensen aan boord vertrouwen ons voor geen cent. Ze zijn al sinds de First Age slaven van Leviathan’s beastmen. Volgens de apparatuur zijn er ongeveer 6000 mensen aan boord, en één geexalteerde dragonblood. Er is aardig wat achterstallig onderhoud. De mensen zijn ongetraind, maar kennen het schip op hun duimpje.
Tawuz gaat op onderzoek uit naar die ene dragonblooded. Hij vindt een familie met boeken en drie kinderen. De 16-jarige zoon heeft een wat rossiger huid dan de rest. Vader is één van de elders, een beetje pedant type. Hij kan lezen en dat geeft hem veel aanzien. De jongen is net geëxalteerd. (Anders was hij wel opgegeten – dat gebeurde standaard.) Tawuz legt heel voorzichtig uit dat Luthe een schip is en gaat vliegen. Hij raadt aan om alles goed vast te sjorren. De jongen loopt mee om de andere elders te waarschuwen. Hij gaat ook mee naar de brug en kijkt daar zijn ogen uit. Zijn naam is Gavrane Tomazri.

Met dit schip ben je in een halve dag aan de andere kant van Creation. Omdat we niet over het Cursed Isle wilen vliegen, doen we er acht uur over om bij Gethamane te komen. We kondigen onze komst aan, zodat we niet lastig gevallen worden. De topsnelheid is tegen de geluidssnelheid aan. Het schip is niet gemaakt om te landen, maar om in rust iets boven de grond te blijven zweven. Het lange liggen op de zeebodem heeft het geen goed gedaan.
Tawuz neemt Tomazri mee naar buiten en vraagt hem te helpen dingen aan de andere ‘traitor spawn’ uit te leggen.

In Gethamane is het leger intussen tot één geheel gesmeed. In de berg is een meng-samenleving ontstaan met autochthonians, dragonblooded en mensen. We zien zelfs autochthonian exalts. In de Tuinen is een gate ontdekt die naar Gaia leidt, maar kunnen alleen dragonblooded doorheen.

solars en lunars 6 Xp, Inez beide personages +1 voor de notulen