Tussendoor avontuur 16 –

< Dit is de versie voor de spelers. Wat Risha meemaakt als de grafsteen omdraait, daar komen de anderen hopelijk nog eens achter.>

We maken een soort menselijke piramide om lasso’s voor de rotsspleet, waar zo meteen de eenhoorns uitkomen, te houden. Claude spiderclimb’t tot boven de ingang om op ééntje te springen. Chang rijdt op zijn pegasus. Risha is aan de ene kant omhoog geklommen en Gwan staat aan de andere zijde. Na een minuut of twintig horen we hoefgetrappel. Risha’s lasso vangt de eerste, Gwan de tweede, Claude springt op nummer drie. Als hij het dier raakt krijgt hij een elektrische stroomstoot door zijn onderlijf. Hij laat zich er meteen weer vanaf vallen. Terwijl hij opkrabbelt denderen er nog een paar eenhoorns langs. Hij lasso’s nummer 7. Dan komen de eerste twee aan het einde van hun touw, Gwan en Risha er naar toe. Risha maakt zich groot voor zijn vangst en spreekt het dier kalmerend toe. Dat lukt voorbeeldig door zijn Presence-excellency – 10 successen – het magische paard wordt rustig. Ook Gwan lukt het om zijn dier wat te kalmeren, het is wel nog vijandig. Dan komt het laatste dier statig door de opening, met de maagd op zijn rug. Ze gebied ons om haar metgezellen los te maken. Claude maakt ze zijne los en krijgt weer een elektrische schok, Gwan en Risha doen het wat voorzichtiger terwijl de laatstgenoemde uitlegt dat we er maar eentje nodig hebben. Die van Claude en Gwan rennen weg zodra ze vrij zijn, maar Risha’s eenhoorn blijft bij hem. Dan fluit Sandra op haar vingers en zij gaat ervandoor, gevolgd door Risha’s dier. Chang vliegt er achteraan en Claude gooit met een slinger een steen tegen Sandra aan. Chang lasso’t de onbereden eenhoorn en zet hem vast. Het tweede schot van Claude is ondanks de snelheid en de bomen ook raak. Sandra krijgt de steen tegen haar hoofd en valt hevig bloedend van haar paard, dat bezorgd bij haar blijft staan. Hij knevelt haar en verbindt de wonden. Chang brengt de andere eenhoorn tot rust en roept Risha. Die was er al achteraan aan het rennen. Hij is hevig ontsteld als hij de vrouwelijke brahmaan bewusteloos ziet liggen. Chang geneest haar wonden en wil haar losmaken maar Claude vindt dat niet goed. Terwijl de twee in het chinees ruzie maken, komt ze bij. Risha biedt op zijn knieën excuses aan, maar hij kan haar niet losmaken, want een krijger mag natuurlijk geen brahmaan aanraken… gelukkig heeft Gwan geen last van taboes en hij bevrijdt het meisje voordat de chinezen uitgeruzied zijn. Ze aanvaardt de excuses. Claude bedreigt haar en ze vraagt de anderen om bescherming. “Misschien is er wel in alle redelijkheid met me te onderhandelen in plaats van al die dreigementen?”

Risha vertelt het hele verhaal en ze draait bij. Al vertrouwt ze Claude nog steeds niet.

“Maak mijn vriend los en ik beloof dat we bij jullie zullen blijven.”

De wyld is voor haar geen probleem, de magie van een maagd met haar eenhoorn is zó krachtig dat ze een bubbel van stabiliteit om zich heen heeft, waar wij allemaal in passen. Risha durft het bijna niet te vragen: “Mag ik op de andere eenhoorn?”

“Goed dan. Zonder zadel en zonder teugels, maar dat doet wel pijn.”

Risha probeert onderweg het dier aan te raken en hij ontdekt dat een dikke lap leer voldoende isoleert. Maar ja, hij mag geen zadel. Na enig nadenken laat hij bij Aryan’s Abode een zwaar leren pak met handschoenen maken. We regelen wapens van koud ijzer tegen de wezens van de wyld en netten om de nachtmerries te vangen. De meisjes en vrouwen van het dorp willen allemaal de eenhoorns aanraken en aaien. Maar de stemming is intussen wel erg anti-ons. Terwijl wij baden en uitrusten gaat Sandra naar de brahmaan. De brahmaan is ontstemd als ze vertelt wat Claude haar heeft aangedaan en hij laat een bericht uitgaan naar alle brahmanen van het land.

De volgende morgen is Risha’s uitrusting klaar. Hij trekt het zware zwarte leren pak aan en we vertrekken. Even buiten zicht van het dorp klimt hij op het magische dier; het dikke leer isoleert genoeg en hij heeft geen pijn! Risha mag dan een prins en een solar exalt zijn, maar hij is ook een jongetje van vijftien en hij is als een kind zo blij met zijn eenhoorn. Na een dagreis komen we bij de grens van de wyld. Een nachtje slapen en dan passeren we de grens. Het is een prachtige dag, maar zwart/wit als een foto. De opgaande zon komt met pons mee en de foto wijkt uiteen . Waar wij lopen is een lieflijk groen magisch mos en zien we de blauwe lucht en de zon. Om twaalf uur valt de zon weer neer. In het donker is het griezelig, maar er gebeurt niks en tegen de tijd dat we moe worden komen we op een bekende plek. Risha vindt al snel de grafsteen. Hij van maakt hem schoon en leest in het spiegelende zwarte marmer: “Hier rust Nehal Nemar, grootste der geesten”.

Gwan en Claude maken een hek rondom de steen, Claude versiert het met creatieve afbeeldingen van brahmanen. Aan het einde van een lange dag werk gaat Risha op de steen liggen en de anderen houden wacht. Hij valt in slaap en voelt zich een beetje draaierig, de grond zingt onder hem weg. De anderen horen geknars. De steen draait zich om en daar ligt opeens een onbekende man in ouderwetse dracht.

De onbekende gaat rechtop zitten en rekt zich uit. De zon komt op. Hij is nog loom en niet helemaal bij als Chang vraagt wie hij is.

“Zonlicht? x85 Waar ben ik? x85 Het heeft gewerkt! Ik ben thuis! x85 Wie zijn jullie? Hebben jullie me opgeroepen?”

“Wij wilden nachtmerries oproepen. Een van onze kameraden is nu beneden. Hij ging slapen op die steen. Die kantelde en toen verscheen jij in plaats van nachtmerries. Wie ben jij?”

“Nehal Nemar. Ik woon in dat huis. x85 Jeetje wat een ruine! Daar beneden zijn heel veel nachtmerries, dat klopt.”

De man doet zijn verhaal. De shintasta zijn een half jaar geleden binnengevallen (dat betekent dat hij 320 jaar weggeweest is), door hun ging het fout. Hij heeft zich teruggetrokken in Chetwood om te studeren als kleuizenaar. De shintasta begonnen het bos uit te kammen. Hij besloot zichzelf te verbergen tot ze weg waren.

Claude zegt: “Nou, buiten het bos zijn ze nog en daar ook.” Hij wijst naar Sandra.

De man haalt zijn schouders op. Sandra is een vrouw. De Shintasta krijgers, dat is waar hij bang voor is, niet voor hun vrouwen. Nehal Nemar wil ons wel helpen. Hij klimt over het hek en ziet dan voor het eerst de bosrand. “Shit! Dat is niet goed. Daar was geen wyld!”

Gwan vraag waar hij zich verborgen had.

“In elsewhere. De trigger die ik gezet heb, was dat de shintasta weg zouden zijn.”

Hij gaat naar zijn huis kijken. Binnen kijkt hij met ontzetting rond en hij deinst weg van het pentagram. “Wie heeft dit gemaakt?”

Na enige uitleg snapt hij dat Ushas gered moet worden. Ze is een shintasta godin, maar de pantheons zijn in elkaar overgelopen en zij is de dochter van de godin van het volk dat hier altijd al woonde.

Gwan stelt voor om nachtmerries op te roepen, misschien dat Risha daar dan mee terug komt. Nehal zegt dat dat een goed idee is. Hij gaat in zijn bibliotheek kijken hoe je die dieren oproept. Maar de toren staat op instorten en als we hem hebben gestut, dan blijkt dat in al die eeuwen van verwaarlozing de boeken allemaal helemaal vergaan zijn. Hij gaat verslagen op de grond zitten.

“Al mijn kennis x85 weg! Ik weet het niet meer. Ik wil nu gewoon in de kroeg zitten en een biertje drinken. Daarom zal ik jullie helpen! Misschien kan de put jullie bijstaan. Die gaat direct naar de onderwereld. Als je er lang genoeg in kijkt, raak je bevrijd van al je angsten. Uit je angst komen de nachtmerries.”

Chang gaat turen en Claude klimt met Spider Climb naar beneden. Na een tijdje komt hij weer terug.

“Het is te diep en de weg terug is moeilijk.”

Chang ziet in de diepte de nachtelijke oceaan. Hij weet wat van mythologie en realiseert zich dat nachtmerries ook wel bekend staan als zeepaarden. Hij wil iets van zichzelf in de diepte gooien en kiest een schunnig zeemanslied:

“Er is een hoerenschip vergaan

Op de grote oceaan

De hoeren naar de haaien

En de haaien lekker naaien.”

Er ontstaat een geweldige storm daar in de diepte. Een schip met schaars geklede vrouwen slaat om, Ze worden door haaien opgegeten en de kijker krijgt een enorme neiging om seks met de haaien te hebben. Chang weet zich te vermannen. Hij springt in de put, verslaat de haaien en gaat de meisjes genezen.