Tanais 121 – 8 juni 2016

Tijdens de theepauze van dag 2 komt Chantal haar nieuwe man Chrysetis voorstellen. Hij lijkt sterk op Heer Arend. Na de pauze kondig de Witte Raad aan dat er bij wijze van uitzondeting op het protocol twee presentaties met lichtbeelden zullen zijn. Eerst mag Gwan verslag doen van onze wederwaardigheden en daarna zal de profeet uit Meluccha een nieuw visioen presenteren.
Gwan heeft een toverlantaarn bij zijn lezing, waarmee hij de zonsverduistering laat zien en de grijsheid van de Eenoog cultus. De minder belangrijke reizen worden overgeslagen. Hij laat de wedren zien waarin Risha het koningschap wint van zijn voorouder en hij eindigt bij het vinden van de Witte Stenen, de Witte Stad, en Expulsion. Nu wordt het publiek wakker.Hij vertelt over Igrot, de 5e dimensie, de technologische en de steampunk wereld, virtual reality en de tentakel bij Spitsbergen. Hier reageert de Witte Raad een beetje, want dit gaat over hun geheim maar dan op een andere wereld.
“En wat wilt u hiermee aantonen?”
“Ons voorstellen, en tonen wat de wereld bedreigt.”
“Een tentakel uit de Tempest bedreigt ons?”
Risha zegt: “Die tentakel komt uit de 5e dimensie en maakt deel uit van een wereldvreter die we Igrot noemen.” Hij vertelt dat er twee werelden zijn en hoe ze aan hun eind komen.
Vanuit het publiek wordt geroepen. “Overtuig ons! Neem ons mee naar die andere wereld!”
Hij vertelt over het ‘aanmeren’ en dat wij voorbeelden zijn van hoe dat kan lukken. Claude stoot hem aan en fluistert: “Dat zit anders, ik leg het nog wel eens uit.”
De fanclub gaat uit zijn dak.
De Witte Raad komt tussenbeide. “Genoeg over dit punt, over naar Melucha.”
Een monnik komt naar voren en begint te prediken over dat de wereld uitzichtloos lijden is en zo. Het publiek kijkt verveeld. Maar dan toont hij lichtbeelden van net zo’n tentakel in een andere omgeving. Het schiet iets af en er ontstaat een soort Stargate, een doorkijk naar een sterrenhemel die duidelijk anders is dan de onze. De dragonblooded hebben arken vol met mensen en die worden meegezogen door de stargate heen.
Chang vraagt: “Waar gaan ze naar toe?”
Het beeld wordt stil gelegd. Risha ziet dat het een andere sterren constellatie is dan die we vanaf Spitsbergen zagen. De drakenboten lijken te worden verspreid in een kaleidoscoop-effect. Dit is een door Igrot zelf bedoeld effect: een patroon van maximale spreiding door dit kwadrant van de riuimte. En er is ook een entanglement-effect. De dragonblooded aan boord zijn allen van het laatste stadium, de krijgers die we Warzerai noemen. De mensen aan boord van de drakenschepen kijken blij.
Chang merkt op: “Als je in zo’n boot stapt, breng je het probleem naar een andere wereld.
Vanuit de zaal wordt gevraagd: “Maar dat ei was toch het probleem, niet de boten?”
Een ander vraagt: “Waarom is er dan een eindstrijd?”
Chang: “Iedereen wil overleven en er zijn niet genoeg plekken aan boord van de schepen. Het afweersysteem van Igrot wil niet gestopt worden. Het wil de explosie en niet het aanmeren.”
Vanuit het publiek: “Er is toch helemaal niet genoeg zonium?” en: “Aanmeren is veel te moeilijk, dat gaat nooit lukken.”
De Raad velt een oordeel: “Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Velen willen met de drakenboten vertrekken, maar veel anderen willen een onwaarschijnlijk plan uitvoeren. We gaan het allebei doen.”
“Plannen maken moet buiten Igrot gebeuren, alles wat hier binnen in hem gebeurt, weet hij. Hij is onafhankelijk van tijd en kan dus rekening houden met dingen die wij nog niet eens bedacht hebben.”
Er komen geen verdere vragen uit de zaal en de vergadering wordt verdaagd tot morgen.

Een oud mannetje wil ons apart spreken. “Ik ben heer Jentil. Kennen jullie Telentos?” “Nee.” “Nooit sterrenkunde gehad?”
Chang kent het als een dwaalster, een satelliet buiten de Aarde. Heer Jentil zegt dat er onder de aanhangers van Serentos, de drakenboot-aanhangers, veel Telentoi zitten. Het zegt ons niet. “Nou, er zijn heel veel soorten Exalts. Eén onderscheid is of je wel of niet de essentie van Telentos in je hebt. Zou het kunnen dat Telentos buiten Igrot zit?” Hij wil ons wel leren hoe je die invloed kunt zien. Dat is niet zo moeilijk, het kost een nachtje oefenen.

Eén van de fanclub, Quiver, vraagt of ze ‘backstage’ mogen, mee naar die speciale plekken. Sommigen willen het met eigen ogen zien. We beloven dat er morgenochtend om zes uur vijf zoniumpakken voor ze klaar zullen liggen.
Eindelijk thuis hebben we nog geen rust. Bindur, het nieuwe hoofd van de Witte Raad komt langs. Hij is nieuwsgierig naar de Witte Stad, de bubbel bij de barrows en de Maelstrom. Waar corresponderen ze mee in die andere wereld? Risha vertelt van de steden in de oude wereld die in stasis zijn gegaan. “Dus op de plek van de maelstrom zou nu een deel van de oude wereld moeten zitten? Ik heb nog een andere vraag. We hebben het heiligdom van Imhotep met het standbeeld. Dat is altijd heilig geweest. Maar gaat die spleet echt naar de andere wereld? Willen jullie dat voor me nachecken? En denk er aan, geen brokken maken! Ik begin langzaam vertrouwen in jullie te krijgen, maar de Vier Ruiters profetie kan altijd nog uitkomen.”
We oefenen de hele nacht en Claude maakt zoniumpakken. Tussen 5 en 6 in de ochtend gaan we naar Plymouth. Even bijslapen, Een robot bewaakt ons lab. Joe Clef klinkt door de intercom: “Blijf vooral langskomen. Als je er tijd voor hebt, heb ik wel opdrachten voor jullie.” We houden het in beraad.
Hoe komen we aan zonium voor die pakken? Er is de mijn in Targon. Eerst gaan we de colorcopter ophalen. We treffen Imhotep aan terwijl hij op een zandworm door de woestijn rijdt. Ja, we mogen de copter hebben, hij heeft hem niet meer nodig. Het ding staat bij Dusty op de plek waar we de eerste keer aankwamen bij het Ahaggar massief. We mogen het meenemen en daarmee gaan we naar de mijn.
De goblins hebben vijfhonderd flesjes zonium voor ons klaarstaan. Daarmee gaan we weer naar Plymouth. In het lab maakt Claude vijf pakken, die ieder 10 flesjes kosten. Om zes uur ’s ochtends zijn we weer terug. Zo kun je goed gebruik maken van het tijdsverschil tussen de werelden. Quiver staat voor ons paleis met vier vrienden. Ze zijn van verschillende banieren. Quiver hoort tot de Rode Bedelnap, twee zijn er bij de Rode Zon, eentje is van de Paarse Draak en een van de Groene Vaas. In de colorcopter is het erg krap. We laten ze de mall en het lab van Plymouth zien. Ze vergapen zich aan de technologie en de beschaafde manier waarop mensen, splycers en bionics met elkaar omgaan. “Het is niet beleefd om te staren,” zegt een bionic. Dan nemen we van daar een shuttle van de Blue Collars naar de Hardware Legacy. Het is vervallen, de torens staan op instorten en het niveau van techniek is lager dan in Plymouth. Maar het is heel bedrijvig en de mensen kijken gelukkig. “Hoe kunnen ze zo leven?” vraagt Quiver. Risha geeft hem een VR-bril. “Oh… Zo dus.”
Daarna gaan we naar Sellafield om ze de Basalten Stad te laten zien. Er hangt hier een hele nare uitstraling. Dit is het voorportaal van de Abyss. Door de zonium voelen onze toeristen de ellende niet zo duidelijk, maar ze voelen het wel. De amazones blijven hier uit de buurt. Het is uitgestorven, de houten huizen zijn vervallen. Er begint een plane-shift richting Abyss. “Hier zitten dus de wezens die dragon-blooded genoemd worden.” Als we tot ons midden in de Abyss lopen, begint het basalt. We zien een variant van de warzerai als opzieners over mensenslaven die in het basalt hakken. “Dit is wat de zerai waarschijnlijk ook met hun passagiers in de drakenboten van plan zijn.”

We gaan snel weg. Terug bij de shuttle vraagt een van de reizigers: “En hoe zit het nu met onze wederhelft?”
“U heeft gezien hoe veel mensen hier wonen? De kans dat u die in een trip van een paar uurtjes tegenkomt is verwaarloosbaar,” antwoordt Chang.
“Go with the flow. De Chiggs zijn ons ook tegengekomen,” zegt Risha.

Wat we hier op Aarde nog te doen hebben:
– Hoe zit het met hun wederhelften?
– Is hier ook een Telentos-satelliet?
en op Tanais:
– de spleet verkennen
– het vervolg van de vergadering.

4 xp