Tanais 21 februari 2013

20-iv-R1  1 uur ’s middags

De brahmanen heffen een getrommel aan en het dode paard wordt afgevoerd. De bewusteloze nep-Chantal wordt weggedragen door Sandra en Florence, die in het complot zaten. Dan is er gedoe aan de poort. Chang wordt er bij gehaald. Een soulfielder wil graag de koning spreken: “Het is vreselijk fout gegaan in de Soulfields!” Hij gaat gedwee met Chang mee naar Risha, die even bij zit te komen in de koninklijke coulissen. De man komt meteen ter zake: “Uw hulp is nodig! De tombe is ontploft en hare koninklijke hoogheid Chantal is spoorloos. Er moet ingegrepen worden!” Risha vraagt aan Sivanesh of hij vrij kan krijgen voor staatszaken. Ja, de koning is verder niet meer nodig in de rituelen en het feest kan wel zonder hem gevierd worden. Risha spreekt met de hoofdbrahmaan af dat er een lege urn bijgezet zal worden op het stierenveld en het gebeente van de soulfield koning wordt naar de kelder van het kasteel gebracht. De tempelstad loopt leeg voor het feest dat die avond in de ambassadestad zal worden gehouden. ‘Chantal’ laat vragen of de koning zijn woord wil houden de siderials om hulp te vragen. Die delegeert het aan Chang en dan trekt hij zich terug om zijn kroningsgewaad uit te trekken en zijn rijkleding te pakken.

Phantom, der Alte en de Rooie vallen stil als Chang aan komt lopen. Hij wordt vriendelijk begroet: “Goedemiddag, iedereen amuseert zich en de solars overtreffen de oude verhalen. Wat kunnen we voor jullie doen?”  ‘Het is tijd dat Chantal weer kloten krijgt.’ Der Alte grijnst, Chang ook. “Wilt u mij maar volgen.” Na enig aandringen mag der Alte de damestent in. Courtisanes kijken bevreesd naar de scootmobiel. “Claude …”, de dames schrikken. Chang zegt snel: “dames, opzouten!” Smiespelend gaan ze naar buiten. Der Alte begint opnieuw: “Claude … tsja, we meet again. Om je te kunnen helpen, moet je mee naar de Starlit Tower.” Claude wil zich als courtisane vermommen, maar Chang heeft een ander idee. Hij wil dat Claude doet alsof hij der Alte gijzelt en Chantal heeft weggetoverd. Zo gebeurt het. Er ligt een lege jurk in de tent. De wachters zijn te laat. “Niet schieten,” roept Chang, “anders raak je der Alte!” Phantom en de Rooie zitten op de achtergrond te lachen.

Gwan is aan het rondpolsen bij de ambassadeurs. De Noorderlingen zijn vooral geïnteresseerd in de ceremonie om het gebeente van de oude Soulfield koning bij te zetten. Gwan weet daar niet veel over te zeggen. De broer van Risha stelt hem voor aan Gezari Achar, de nieuwe Shintasta ambassadeur. “Risha kent hem nog wel…” Gwan neemt hem mee naar de koning. Gesar blijkt een jeugdvriend van Risha’s broer te zijn. Hij is niet al te snugger en hij blijkt Risha gepest te hebben toen die nog klein was. Gwan heeft de indruk dat hij hier ambassadeur is gemaakt om van hem af te zijn. Als ze bij Risha komen, is die net bezig een dikke leren rijbroek aan te trekken. Hij begroet zijn ‘jeugdvriend’ zonder wrok en heet hem welkom aan het hof. “Leuk om elkaar weer eens te zien. Maar ik moet zo weg voor staatszaken, kun je me verontschuldigen bij mijn broer?” ‘O, die gaat vanavond toch weer terug naar huis.’ Risha hijst zich verder in zijn leren pak en neemt afscheid. Hij gaat met de soulfielder via het paleis en haalt daar de zak met botten van zijn voorganger op voor een herstelritueel. Dan loopt hij incognito door de ambassadestad en gaat zijn groene paard zadelen. Binnen hebben de brahmanen voor lekker weer gezorgd, maar buiten de stad woedt een ijzige sneeuwstorm. De soulfielder gaat achter Risha op het paard zitten. Het wordt een moeilijke, barre tocht.

Als ze weg zijn, gaat Gwan de pegasi zoeken. Chang wil ook weg, maar er is alweer iets loos aan de poort. Hij moet meekomen, want “er staat iets met een tulband aan de poort. Hij zegt dat hij een ambassadeur van Eenoog is.” De man is grauw en grijs en hij draagt inderdaad een tulband. Hij is heel vriendelijk. “Mijn naam is Charagas, ik ben door mijn heer gezonden als ambassadeur. Chang weigert hem de toegang vanwege het kruisigen van de revolutionaire raad in Shearton. Dat betreurt Charagas zeer: ‘Maar dat waren misdadigers! Als er een misverstand is, dan moeten we daar over praten. Als we van tevoren geweten hadden …’  “De koning is er nu niet. Komt u op een later moment terug.”  ‘Maar ik begrijp dat u een ambassade weigert? Dat zal mijn heer verkeerd uitleggen.’ “Nee nee, dat is niet aan mij, daar moet de koning over oordelen.” ‘Dan vraag ik asiel aan, want als ik terugkeer ben ik dood.’ Dat kan Chang hem wel toestaan, Charagas krijgt onderdak in de tempel van Risha. Dan kunnen Gwan en Chang eindelijk ook weg. Ze vliegen door de sneeuwstorm. Na een half uur treffen ze Risha en de soulfielder. Die blijkt Derek Padraig te heten. Derek kent West Chetwood erg goed. Hij gidst ons en maakt er een comfortabel onderkomen voor de nacht.

Claude en der Alte komen bij de Starlit Tower aan. Der Alte bedient de deur met een afstandsbediening. “Neem een wijntje en doe bijna alsof je thuis bent, terwijl ik opzoek wat er moet gebeuren om je te genezen.” Hij pakt een dik boek en begint op zijn gemak te lezen. Na twee uur zegt hij: “Kom maar mee.” Op de tweede etage is een magische cirkel en een planetarium. Claude moet ergens gaan zitten en der Alte trekt aan een aantal hendels totdat er een rood licht uit het planetarium op Claude straalt, de mars-bank.

Bij het kampvuurtje vertelt Derek wat het plan is van de soulfielders: Als Patrick, de eerste soulfield koning trouwt met de godin Moira kan hij in de Soulfields regeren. Chang vraagt dof we dan ook Chantal terug hebben. ‘Nee, Chantal ging de tombe binnen die gereserveerd is voor de Faery Queen. Die had bezit van haar moeten nemen. In plaats daarvan kwam er een grote zwarte raaf tevoorschijn, dat is een manifestatie van de Faery Queen. Meer weten we niet, maar het is geen goed teken.” Risha vraagt of die vogel naar de Hoogzetel is gevlogen. Nee, meer naar het Noorden. Gwan kijkt in zijn glazen bol: waar is Chantal? Hij ziet haar in een een wit marmeren stad hoog in de bergen. Een soort Shangi-La. Ze zit naast een diep ravijn en drinkt wijn met een man met een adelaars profiel. Ze lijken zorgeloos en hebben het naar hun zin.  Er is geen spoor van de raaf.

In de Starlit Tower, terwijl Claude zijn marslicht-bad neemt, begint der Alte ook over Chantal. “Hoe vond je het om haar te spelen?” ‘Wel leuk, totdat het pijnlijk werd.’ “Voor haar is het ook leuk. Ah, jullie weten natuurlijk van niets … Ze heeft haar Lunar maat gevonden en dat hebben jullie gedaan. Voor jullie gaat het een stuk moeilijker worden. Jullie moeten via de zee. Maar Chantal heeft niet van het witte hart gegeten, dus zij is voor eeuwig buiten gesloten uit de witte stad. Dat is niet onopgemerkt gebleven. Een van de lunars heeft er voor gekozen om haar te helpen. Ze hebben haar geadopteerd omdat ze ontheemd is. Op de korte termijn is ze nu gelukkig, maar op de lange termijn is ze toch buitengesloten.” ‘Voor altijd?’ “Nee voor dit moment, je weet nooit wat er in duizend jaar kan gebeuren. Jullie zijn solars, jullie vinden er vast wel iets op. Eenoog joeg op het witte hert, dat konden we niet laten gebeuren, die was voor jullie bedoeld. Maar we hadden niet voorzien dat Chantal niet van het hart zou eten. Maar op dit moment is ze met kortstondig geluk bezig in de lunar heilige stad, hoog in de bergen, ontoegankelijk. Het is goed voor haar.”  Claude’s onderbuik functioneert inmiddels weer naar behoren. ‘Bedankt! Als ik ooit wat terug kan doen.’ “Dat komt vast nog wel eens.”

21-iv-R1

De volgende ochtend is er een warme wind opgestoken. De sneeuw begint te ontdooien en de laaggelegen soulfields worden drassig. We rijden verder en komen bij een heuvel die heilig aanvoelt. Moira, Derek’s vrouw wacht ons daar op. We maken kamp en eten lunch. In de loop van de dag komen er steeds meer soulfielders naar de heuvel. Morgennacht is het ritueel. Chang is benieuwd hoe het gaat met Adrarn. Die heeft een Nettie, en ze komen ook wel hier. De heilige plek van de Faery Queen geeft toegang tussen de werelden, deze niet, dit is het heiligdom van de godin Moira, die kan een huwelijk sluiten met een overledene. Risha maakt zich zorgen over zijn eigen status als Patrick koning wordt. Moira legt uit wat de bedoeling is: “Ik Moira, jij koning. Jij gaat een brandstapel bouwen. Als Patrick verbrand is, gaan Derek en ik de as verzamelen en die brengen we naar de top van de heuvel. Bij zonsondergang komt Moira en de koning van Soulfield treedt met haar in het huwelijk. En bij het begin van de nieuwe maancyclus kan de Faery Queen terug komen. Hij wordt koning van de doden en jij van de levenden. Het is geen bedreiging voor jouw macht. Chantal is weg, daar kunnen we niks aan doen. Maar jouw koningschap kunnen we lijmen.” Risha is gerustgesteld en gaat brandhout verzamelen. In de loop van de dag komen diverse soulfielders hem daar mee helpen.

Tegen de avond arriveert de scootmobiel met der Alte en Claude. Onderweg krijgt Claude les in ingewikkelde sideraal technomagie. Claude vraagt of der Alte weet waar Risha een spreuk kan leren om onder water te ademen. Die wil dat niet vertellen, dat moet de jongen zelf maar vinden. Siderials zijn officiaal neutraal. Het was al erg genoeg dat ze het witte hert hebben geleverd. De Alte wil wel blijven kijken bij het ritueel.

Gwan kijkt nog even in zijn kristallen bol hoe het in de ambassadestad gaat. De eerste en tweede cirkel gebouwen rond het plein blijven staan en worden gerestaureerd, maar de rest van de stad wordt gesloopt om daarna te worden heropgebouwd. Daguerre weet de werklui goed te enthousiasmeren. In Risha’s tempel is de eenoog ambassadeur druk theologisch aan het discussiëren met Malice.

22-iv-R1

De volgende dag komen er steeds meer mensen. Adrarn is al behoorlijk aan het ‘soulfielden’, going native. Hij stelt ons voor aan Nettie: “Dit zijn de mensen die me hebben gered: Chang is het hoofd van het leger, Gwan is de minister van handel en dat is de koning.” Netie is diep onder de indruk. Ze vaagt ook naar Claude, de vierde man in ons groepje. “Wie hij daar is? Laten we het daar maar niet over hebben.”

Risha vraagt aan Moira hoe de twee pantheons zich volgens de Soulfielders tot elkaar verhouden. “Ushas en Agnes zijn de twee vrouwen van Oaken. De opkomende en ondergaande zon. Daarnaast hebben we de Green Man als echtgenoot van Graire, de volle maan. De riviergodin Sheila kennen de Shintasta niet. Qua heilige pekken hebben we niet alleen de Hoogzetel maar ook de Veenzaal in het Oude Wijven Bos.En ie is nog helemaal van ons. Bronwe is verkloot door de brahmanen.” Chang vertelt over de vampiers die uit de put kwamen. Er zijn er een aantal ontkomen. Die zijn volgens haar naar Sorceror’s Well. Ze gaat er van uit dat er weliswaar een verbond is tussen Sorceror’s Well en de Eenoogaanhang, maar het is zeker niet het zelfde. Sorceror’s Well hoort bij de Abyss en de Eenoog cultus behoort bij de kwaadaardige orde van het Web. Die haalt alle plezier uit het bestaan om maximale efficiëntie te bereiken. Maar Eenoog zelf lijkt een macht te zijn die boven de twee uit stijgt. Ze vertelt ook dat de goden onze offers nodig hebben, daarom hebben ze de brahmanen nodig maar ze kijken er wel op neer.

Vroeg in de namiddag wordt het tijd om de brandstapel aan te steken. Risha maakt er een indrukwekkende show van. Chang ziet met spirit sight dat er angstaanjagende monsters uit de brandstapel komen die zich in een kring om de heilige heuvel opstellen. Als het vuur uitgebrand is moet Risha de as en de botten verzamelen. Met hulp van zijn vrienden lukt het om de belangrijkste botfragmenten bij elkaar te zoeken. De priesteres is tevreden en steekt het mooi in de urn. Dan zetten de aanwezigen een klaagzang in en moet Risha de urn de heuvel op dragen. De monsters maken plaats om de koning langs te laten. Zolang hij de urn draagt is hij veilig. Risha zet hem plechtig op de top. Dan verandert de heuveltop in een waterige grijsheid. Uit de urn stijgt een mooie jongeman op. De godin Moira komt uit de grond omhoog en neemt zijn hand in de hare. Om de heuvel heen verandert de omgeving ook in grauwe golven. Het is niet het grijs van Eenoog, maar meer een midnight blue. De godin en de dode koning omhelzen elkaar. Op de heuvel gaan allemaal plekken open waar de soulfield doden uitkomen. Ze worden langzaam voor iedereen zichtbaar en proberen de aandacht van de levenden te trekken. Het publiek wordt bang. Op de heuvel ontstaan huisjes van 100 jaar geleden. Er zijn vluchtige ontmoetingen tussen levenden en doden. Voor ons solars en ook voor der Alte vervagen de levenden. Wij komen in de dodenwereld terecht. De scootmobiel verandert in een gewone stenen stoel. Der Alte blijkt weer te kunnen lopen. Cool!

Koning Patrick en Moira zakken weg in de bodem. De dode boeren kijken op en om naar ons, een beetje bang. We gaan naar de top. Daar is een zwart gat met een trap omlaag. Het voelt niet eng, er zijn geen diepere lagen onderwereld in de grond, alleen maar donker. Risha maakt licht, maar zijn kasteteken schijnt maar zwak. Het ziet er hier heel natuurlijk uit. Voor de boeren lijkt dit gat niet te bestaan. Wij naar beneden. Het is ontzettend diep. na een paar uur zien we nog steeds geen bodem. Dit lijkt een derde punt te zijn, een driehoek met Bronwe en Sorceror’s Well. Claude begint zich zijn vorige leven als solar te herinneren en zijn vriend die Herbalife verkocht. De anderen zien wit marmer in hun herinnering en zonverlichte straten.  Er is een tafel, waar we ooit aan gezeten hebben. Meer dan alleen wij, er is een soort oorlogsoverleg. Iemand, niet van ons, staat op en dan zien we heel erg veel ontploffingen. De siderial kijkt helder en alert. Hij is alles in zijn geheugen aan het prenten om het later op te kunnen schrijven. Voor Chang en Risha gaat het beeld verder: ze zien een paar van de ontbrekende beelden. De man die opstond, was de generaal. Hij nam de beslissing om aan te vallen. De anderen hadden niet de macht om hem tegen te houden. Het was niet de schuld van ‘de solars’, dit was een eigenhandig besluit van 1 persoon. Risha herinnert zich nog het meeste: hij was ook daar heel jong, hij was tegen de oorlog en wilde meer leren.