We zijn in de stinkende tombe van Eren of the Last Laugh. Dyjab vraagt aan het magische tablet om de toegangscode. Die krijgt hij niet, maar wel een codewoord om de tombe veilig te verlaten. Het is ook niet nodig om hier ooit weer terug te keren, we hebben de erfenis van Eren en zijn reincarnatie heeft daarom geen reden meer om hier te komen. Als we terugkeren, worden we uitgelachen door Masi Tamuz en White Howler. Achteraf gezien was het ook wel lachwekkend en Diamondclaw zal er een zware dobber aan krijgen om hier een heldhaftig verhaal van te maken voor de Moot.

We zitten dichtbij de Donau. Na vijf uur lopen komen we aan bij een zijrivier. Dyjab weet onderweg te vertellen dat Lookshy een dragonblooded stad is die nooit door het keizerrijk is veroverd. De oude families heersen er nog en de cultuur is zeer militaristisch. Dat ze ruzie hebben met het keizerrijk betekent overigens niet dat ze welwillend staan tegenover ‘anathema’. Ze hebben net zo hard meegedaan aan de usurpatie. Daar maken we een vlot. Ster trekt zijn kleren uit en springt in het water. Zijn nieuwe lichaam is dol op water want het was van een water-aspect dragonblooded, maar Ster zelf blijkt helemaal niet te kunnen zwemmen. Raine redt hem van de verdrinking en leert hem zwemmen. Masi zet de Hand of Water in, waardoor het vlot heel snel vaart. Na een uur zijn we al bij de Donau en na nog twee uur zien we de stad Lookshy liggen. Het is een snelstromende rivier en het is druk op het water. Er zijn handelsschepen, baggerschepen, vissers etcetera. De stadsmuren zijn hoog en goed bewapend. Dragonblooded patrouilleren in uniform, ze kijken trots. Ook de burgers dragen uniformachtige kleren. We zien een groot fort naast de haven en er staan energiewapens op torens aan weerszijden van de ingang. Er zijn veel officials, dus we maken een plan. Ster’s paard wordt in de bosjes buiten de stad gestald. Het is een typische haven met winkels, loodsen en visrestaurants. Aan de rechterkant staat het fort met een eigen binnenhaven en een poort naar de kade. Een bewapende 1st age speedboot vaart rondjes. We doen ons voor als een gezelschap dragonblooded avonturiers die heteen beetje tegen gezeten heeft. Zo hopen we onopvallend passage te kunnen boekennaar Afrika. Als we binnenvaren, levert ons vlot meewarige blikken op van de haven official. Dyjab stelt zich voor en vertelt het verhaal. We mogen aan land komen, onder de voorwaarde dat we ons aan de wet houden en snel weer weg zijn. "Als je onzin uithaalt word je in de bak gegooid, als je je daiklave trekt word je in de bak gegooid, als je spioneert word je in de bak gegooid." Hij wijst ons het kantoor van de havenmeester, die weet wel een schip waar we mee naar Afrika kunnen. "En vergeet je galei niet! Dat brandhout wil ik niet in mijn haven."

We trekken het vlot aan land. Een restauranthouder wil het wel van ons overnemen als brandhout. Een beetje probleem is wel dat we morgen al in Giza verwacht worden. Dus een zeilschip of een geroeide galei zal er nooit op tijd zijn. We hebben 1st age vervoer nodig. We zien een bejaarde militair, die aan de waterkant een pijp zit te roken. De oude baas is wel in voor een praatje en desgevraagd vertelt hij honderduit over de supersnelle schepen, de vliegtuigen, de soldaten en de tovenaars van het leger.
Raine bestudeert de grafitti op de muren en ontdekt dat er behalve een paar jeugdbendes geen tekenen zijn van gezagsontrouw en al helemaal geen stadslunars of verscholen solars. Masi en Claw veranderen zich in vogels en verkennen. Ze zien dat het druk is in het fort. Het heeft een groot garnizoen. In de binnenhaven liggen nog twee van die snelle aurichalcumkleurige schepen aangemeerd en er zijn er twee aan de kant getrokken waar aan wordt geknutseld. Het is een mooie oude stad met nog een heel aantal ranke woontorens uit de 1st age. Er is best veel essence in de stad. Onder het fort ligt de demesne, maar er zijn ook heel veel dragonblooded, die allemaal essence hebben. En de sorcerors gebruiken zelfs grote hoeveelheden. We komen een paar monniken tegen van de Immaculate Order. Dyjab ontdekt dat ze hier heel wat vrijer in de leer zijn dan in het keizerrijk. Maar anathema blijven anathema!
We zien geen manieren om via het leger aan boord van een speedboot of vliegtuig te geraken. En ook een tovenaar omkopen lijkt een slecht idee. En om zo’n schip te kopen, kost ten minste dezelfde waarde in andere first age technologie. Maar zoveel hebben we ten eerste niet bij ons en ten tweede hebben we het zelf nodig voor de verdediging van Porto Libre. Oe’al stelt voor om dan maar een schip te stelen. Raine is meteen voor. De dragonblooded hebben die dingen tenslotte ooit zelf van hun solar meesters gestolen.

Ster kan zichzelf onzichtbaar maken en hij kan tegen muren omhoog lopen. Dus hij loopt over de dikke muren naar de binnenplaats van het garnizoen. Het is hier druk, de technici zijn bezig met sterke magie. Als hij ’s nachts gekomen was, zou zijn essence als een baken opgelicht hebben, maar overdag valt hij hier niet op. Naast ieder schip staan vijf lichtgepantserde en bewapende dragonblooded, de bemanning. Hij sluipt aan boord, maar laat de sensor van de loopplank afgaan. Snel glipt hij tegen de zijkant van het vaartuig. Een van de soldaten voelt essence, maar de andere denken dat het een rat was. Hij zwaait met zijn daiklave langs het schip. Gelukkig kan Ster het wapen ontwijken. De andere soldaten halen de argwanende over om weer aan de kant te komen. "Ik vraag Arie wel om me Defence from Anathema te leren", moppert hij. Als de mannen weer van boord gaat, klimt Ster langs de railing omhoog en glipt de het schip in. Het gouden scheepje is slank en het ligt licht in het water. Er zijn twee spartaanse slaapkabines en een stuurhut. Daar gaat hij binnen en bestudeert het bedieningspaneel. Een handplaat waar je essence in kunt pompen om je op het schip af te stemmen, een paar grote knoppen, hendels en een stuurwiel. Het lijkt allemaal heel simpel. Als hij het idee heeft dat hij het helemaal begrijpt keert hij terug naar de groep. Met een stunt springt hij van de scheepswand naar de kadewand en hij rent over de muren terug.

We maken een plan. Dyjab en Oe’al verlaten de stad en wachten op ons bij Ster’s bronzen paard. Masi neemt de zweefstenen om de ketting over de havenopening te trekken, zodat we niet gevolgd kunnen worden. Ster gaat weer onzichtbaar naar het schip. Raine volgt hem onder water en maakt de trossen los, dan wil hij aan boord klimmen. Claw vliegt. Ster steekt de nodige essence in het schip om zich af te stemmen. En dan drukt hij op de grote rode knop. Maar … cultuurschok … in Autochthon is de startknop altijd rood, maar hier is het de alarmknop. Dus de scheepssirene begint te loeien. De goedgetrainde dragonblooded rennen het schip op. Raine klimt aan boord en Claw landt en neemt zijn beast vorm aan. Ster geeft gas en vaart pardoes een ander schip in. Twee van de dragonblooded vallen van de loopplank af, twee van die al aan boord zijn kukelen om en alleen de laatste blijft staan. De soldaten gooien zwermen pijltjes en eentje geeft Claw een muilpeer: een combo gaat af waar de lunar door wordt omgegooid. Hoewel de soldaten van het 7th Legion inderdaad geduchte krijgers zijn, blijft het toch een ongelijke strijd. De celestials zijn genadig en de dragonblooded worden gewoon overboord gegooid. Een van de torens activeert nog een straalwapen. Gelukkig mist de schutter ons en het schip waar Ster ingeramd was, rot weg. Hij geeft gas a
chteruit  en we gaan er vandoor. Masi spant achter ons de ketting over de ingang van de haven en ze gooit met de Hand of Water een vloedgolf de stad in. Maar deze haven is duizenden jaren geleden door solars aangelegd en die hielden nog rekening met dit soort acties. Dus de vloedgolf zorgt wel voor de nodige verwarring, maar jammer genoeg niet voor de grootschalige verwoestingen waar ze op had gehoopt. Nochtans hebben we genoeg tijd om iedereen aan boord te laten gaan. We zetten er de sokken in en 10 uur later zijn we in Egypte. We noemen het scheepje "Das Boot".