Dit is de laatste sessie van dit jaar. De vrouw van onze storyteller kan ieder moment bevallen en hij gaat dus even met Vaderschapsverlof. Het allerbeste, GobboE en Laura!
feitelijke gebeurtenissen
De Dragon Kings zijn blij dat we hun sterrenpoort hebben terugbezorgd en ze zetten het ding op een sokkel op het dorpsplein. Ster is nog niet klaar met de interface, maar hij heeft onderweg al twee regels correcte programmacode geschreven (6 successen). In ruil voor de poort voeren de Dragon Kings een ritueel voor ons uit, een dag van zuiveringsrites en runes kerven, waardoor we een Sworn Brotherhood worden. Dat is een veel krachtigere variant van de band die we al met elkaar hebben, alsof je door de ogen van de andere groepsleden kan kijken. Ster voelt bijvoorbeeld Oe’al’s zen-achtige vrede, Diamondclaw ziet de formules en mechanismen die Ster’s wereldbeeld uitmaken, &tc. We hebben een Oathbond van vijf punten (maximaal dus).
De volgende dag gaan we met een maanbrug naar het Noorden. Een nacht lopen en dan slapen. Raine vertelt dat hij heeft gedroomd van een ringvormige stad rondom een kale vlakte van een kilometer diameter, met in het midden een soort pilaar. Om de stad was een grasvlakte met paarden. De stad knipoogde en een stem zei: "Porto Libre". We komen ’s nachts aan op een kille winderige grasvlakte. Raine vangt een paard en het lukt hem om het dier te temmen. Intussen heeft Ster weer een regel code geschreven (6 successen). Als de zon opkomt zien we de stad liggen in de ochtendmist. We sluiten ons aan bij een karavaan die nors naar de stad trekt. We kunnen gewoon naar binnen. Op straat zien we mensen zwijgend rondlopen. De huizen staan ongepland door elkaar heen in allerlei verschillende bouwstijlen. De stad heeft geen naam, ze wordt Circular City genoemd, of Stad Oog. Ze is verdeeld in wijken, ieder gewijd aan een bepaald soort eenzaamheid. In een andere wijk scheldt iedereen tegen elkaar. Her en der staan schrijnen, kleine pagodes met een gouden beeldje van een oude bebaarde man op een troon. We komen ook priesters tegen. Die zijn wat doelgerichter en ze schelden niet. Als we doorgaan naar de centrale vlakte, zien we dat die niet leeg is. Er zijn daar kleine dorpjes. En de centrale piek ziet er uit alsof hij niet gemaakt is van steen of aarde, maar van oude rotzooi. Alles wat mensen niet meer nodig hadden. We zien zelfs een visioen van een verloren kaste van de lunars, een zilveren maan op pootjes die steeds verandert. Ook abstracte beelden van andere verloren ideexc3xabn. Raine ziet zijn moeder.
We komen bij een dorpje met houten huizen. Er staat een bordje: "Welkom bij de Touched". Dyjab spreekt een man aan, en krijgt een vuistslag in zijn gezicht. Maar de man praat toch. De Touched zijn degenen die door King Loneliness zijn aangeraakt. Verderop is de Vallei der Verlatenen en daarvoorbij is de piek waar de god zelf zetelt. Ma Si Tamuz gaat verkennen. Ze ziet hier en daar een clustertje mensen, personen die op een pilaar zitten, en er is een groepje mensen rond een priester. Daar wordt een klein meisje gezegend. Ze draagt een wit gewaad en heeft een krans van madeliefjes in heur haar. Dan wordt ze meegevoerd naar de rand van het dorpje en op pad gestuurd. Een eenzame ziel op de witte vlakte. We lopen achter haar aan.
De vallei geeft je het gevoel dat je helemaal alleen bent, melancholie en depressie overheersen. Even verderop verandert het landschap in een binnenstebuiten gekeerde hel, een psychedelische nachtmerrie. Kapot speelgoed komt van de berg naar ons toegelopen. Tussen de oude koelkasten planten boeren mais. Vliegende varkens poepen lava. Tentakels proberen ons vanuit de grond te grijpen. De stenen proberen ons op te eten. De natuurwetten doen het hier niet meer. Raine maakt een afgodsbeeldje kapot en de poppen applaudiseren. De stem van koning Eenzaamheid jent de solar. De lava die uit de lucht regent, vormt stromen en zelfs muren van vuur die hem naderen. Hij rent er tegenop, maar de varkens gaan steeds hoger vliegen en hij brandt alleen maar zijn voeten. Ster rent er doorheen, hij is imuun voor vuur. Raine kan onder hem schuilen tegen de vurige regen. Maar hij krijgt geen adem meer door de hitte. Ook hier heeft Ster wat voor, zijn respirator geeft de rokerige olielucht van Autochthonia, maar het hodt de solar wel in leven. Dan beveelt koning Eenzaamheid Raine naar hem toe te komen. In de vuurregen ontstaat een mensvormige uitsparing. Raine kruipt onder Ster vandaan en stapt in de opening.
Intussen roept Ma Si de magma kraken op. Dyjab wordt aangevallen door de stenen en de grond-tentakels, zijn aura beschermt hem tegen de lava. Diamondclaw vecht een roemloze strijd tegen kinderspeelgoed. Ma Si’s toverkunsten kunnen de lava sturen. Als de demon daar achter komt, verandert de vuurregen in keigrote hagelstenen. En daar heeft Ster geen verweer tegen. Dus nu beschermt Raine hem. Samen bereiken ze een opening in de berg van vuilnis. Als ze veilig zijn gooit Raine zijn boemerang, die zich duizendvoudig uitvouwt en alle hagel tot sneeuw snijdt. Naast ons staat een man met een witte baard, hij legt zijn handen op onze schouders en voert ons mee de berg in. Een grote zaal, rood verlicht, met een troon op een zuil. Nu zit de man op de troon. Vrij kort daarna komen de anderen er ook aan.
"Vertel eens, wat komen jullie doen?" vraagt de demon. Als we hem willen aanvallen, roept hij een sfinx, een justicar aan. Hij beroept zich er op dat hij een god is, legitiem aangesteld door de hemel. Hij heeft een verzoek ingediend in Yu Shan en hem is dit ambt toebedeeld. De sfinx is het er mee eens dat de god primordiale magie gebruikt die niet bij zijn functie past. Ook accepteert hij de aantijging dat de concentratie van eenzaamheid hier tegennatuurlijk is. Ster argumenteert dat in Autochthonia niet met gremlins wordt geargumenteerd, een gezwel moet worden weggesneden, een defect gerepareerd. Allemaal geldige argumenten en de vergrijpen mogen bestraft worden, maar als hij inderdaad een Yozi is, dan en alleen dan, mogen we hem aanvallen. De sfinx vraagt aan ons om zelf recht te spreken, want solars zijn de wetgevers, en daarvan afgeleid de andere exalts ook. Hoe tonen we aan dat King Loneliness geen god is, maar de Yozi genaamd Zethar?
Dyjab en Raine snappen wat van bureaucratie. We moeten de proef op de som nemen. Wat kan een god, wat een demon niet kan? Goden kunnen vrij gemakkelijk een mens of ander wezen in bezit nemen. De andere demonen konden ook wel bezit nemen van iemand, maar dat lichaam werd dan heel snel uitgeleefd en ging in een dag dood. We nemen de proef op de som. Loneliness neemt een half uur bezit van het paard van Raine. Er gebeurt niets, behalve dat we achteraf nog een kleine stroom van essence van Loneliness naar het paard voelen gaan. Ma Si verwijdert de magie en dan zien we dat het paard dood en halfvergaan is. De sfinx is overtuigd. We mogen toeslaan. Wave of Mutilation, Vision of Terror, Raine, Dyjab en Diamondclaw vluchten. Ster en Ma Si weerstaan de angst en slaan de demon uiteindelijk dood. De troon blijkt het receptakel te zijn, maar dat wordt ook kapot gemaakt en dan wordt Zethar verzwolgen door Malfeas. Raine voelt de lokroep weer.
Voordat we vertrekken, vraagt Dyjab de sfinx nog om advies over het vreemde weer: "Ga eens praten met de dragons of the winds."
subjectieve gebeurtenissen
Om de vervreemdende sfeer van
eenzaamheid te benadrukken heeft de storyteller een van de spelers in een geisoleerde positie gebracht. De speler van Raine maakte vreemde dingen mee, de ene keer was zijn paard licht-en donkerbruin gevlekt, een half uur later was het een schimmel en weer later lichtbruin. De andere spelers hadden hun personages uitgewisseld, zodat ik nu Ma Si Tamuz speelde en een andere speler had Ster van mij overgenomen. En ieder moest de grootste angst van dat personage uitspreken. Pas vlak bij de berg kregen we weer onze eigen rol.
De boodschap van King Loneliness was: "It’s lonely at the top. Jij bent de solar, je hebt wel reisgenoten, maar je bent en blijft alleen. Of je nu opgejaagd wild bent of wetgever met het mandaat van de hemel, je zult altijd eenzaam zijn."
De bureaucratische procedures waren ook vervreemdend. Nee, deze persoon is geen demon. Je mag hem niet zomaar aanvallen, want hij heeft een aanstelling als god van de eenzaamheid.
Ellahir 
Goed verslag, ik was al benieuwd hoe je het ging verwoorden :). maar je hebt je goed gedaan.
Het was inderdaad vervreemdend, ook voor mij als storyteller. Er gebeuerde veel en het was heftig, zowel qua inspel gebeurtensisen als qua concentratie en ‘erbij blijven'(buiten spel). Ook jullie, als spelers, hebben het onderste uit de kan gehaald en fantastisch gespeeld, zowel met jullie eigen personages, maar zeker ook met de personages van de andere spelers 🙂
Wat mij betreft een geslaagd experiment, maar niet een die ik heel vaak ga gebruiken (dan zou de noviteit er ook vanaf gaan). Loneliness is tot nu toe de enige bij wie ik dit hebt bedacht, dit om te benadrukken dat eenzaamheid meer is dan slechts eenzaam voor je uit zitten te staren, maar ook eenzaamheid in bureaucratie schuilt 🙂
Ik ga nu lekker naar Saghramatha. Vakantie! Het werk mag even blijven liggen.
…
Maar eh, hoeveel regels code wordt het uiteindelijk? M.a.w. hoeveel successen heb ik totaal nodig om de sterrenpoort te kunnen activeren?
Ster heeft nu 4 regels,
en, schrik niet: maar de Stargate heeft 39 karakters, het is zowiezo een regel per karakter en een paar inleidende en afsluitende regels (voor de interface) laten we zeggen ook 2 x 2 (en dan mats ik Ster): dus 43
is op dit moment dus:
43×6= 258 successen
Voordat je teveel schrikt: het is wel zo dat Ster opgegeven moment meer vertrouwd raakt met de materie en dus minder successen voor een regel nodig heeft (minimum blijft 1 succes per regel).
Kijk, da’s nou een epische inspanning!
En dat mag ook wel. Ik ben tenslotte een alien technologie aan het reverse-engineeren die al millennia geleden verloren is gegaan.
hmmm, ik zie ook dat ik een rekenfout heb gemaakt.
het is 6 successen per twee regels, dus drie successen per regel: 129 successen zouden dan al voldoende zijn 🙂
kijk dat schiet op 🙂
Dat scheelt weer een paar maanden werk 🙂
check 🙂
ik moet eerlijk zeggen dt ik niet was voorbereid op de manier van oorlogvoeren van de demon. Gelukkig hij uiteindelijk ook niet op de onze. Ben benieuwd met wie we nu gaan knokken: de eerstvolgende Demon of de Wildhunt. eerst maar ff vakantie
het was een wat vreemde sessie vond ik door het spelen van een ander character, maar wel gaaf. en om dat zo te houden moeten dit soort grappen inderdaad niet te vaak plaats vinden. niet alleen om de noviteit te bewaren, maar ook om de lol aan het ‘gewone’ spel te behouden.
verder heb ik voor het volgende punt op het programma een lichte voorkeur voor de wild hunt. meedoen aan een zeeslag trekt mij erg aan, niet alleen vanuit mijn personage maar ook als speler.
@ Ma Si > tja, het zal mij ook benieuwen. Kijk de Wild Hunt voer ik ten tonele als het hen (mij) uitkomt 🙂
@ Claw > zeeslag?? waar komt de zeeslag ineens vandaan? (ingame dan, niet out of game) Dan zullen jullie echt moeten gaan varen.
Zeeslag? Willen we dat mooie kristallen vaartuig nu al inzetten? Stress! We zitten nog op een ander continent, ik wil eerst met vakantie en ik heb de energievoorziening van het schip nog niet rond.
Zo’n zeeslag is vast heel leuk, maar we hebben er geen haast mee! Als we de Lady of the Seas gaan opzoeken, dan gaan we het schip zeker nodig hebben. Misschien zelfs een hele vloot. Noord en Zuid Amerika daar kunnen we met maanbruggen en sterrenpoorten heen. Chiaroscuro ook, maar de zee, daar hebben we schepen voor nodig.
hmmm…
The Lady of the Seas zit niet op deze wereld Ster…
OK, Ster gaat dus naar Sagramatha en schrijft door aan de bediening van de sterrepoort. Gek dat je daarvoor moet schrijven, het is toch een hele plaquette met symbolen?
En verder zal hij het wel druk hebben met het vinden van hearth stones voor het kristallen schip, en de aggregatoren in de Kilimanjaro.
De Wild Hunt is inderdaad iets wat naar ons toe komt. Als we willen aanvallen, moeten we wel weten waar en wie. Bovendien ben ik bang dat we dan meer weerstand oproepen – ook degenen die dachten dat we wel meevielen gaan daar anders over denken als we voor hun poort staan. Dus defensie zo goed mogelijk op orde brengen en afwachten. En spionage natuurlijk, zodat ze ons niet overvallen.
Voor een eventuele zeeslag geldt hetzelfde: die vindt plaats als Peleps vindt dat we te machtig op zee worden en een goede smoes heeft gevonden om aan te vallen (b.v. om de Wild Hunt te helpen). Als wij hen aanvallen, dan zijn we de agressor en worden de andere huizen ook boos. Hier is het dus zaak om zo snel mogelijk veel schepen te hebben en die zo te positioneren dat wij, en mijn familie – die ons steunt – verdedigd kunnen worden.
Overigens hebben we, naast de al genoemde ‘management’-taken (defensie en spionage opbouwen, contacten onderhouden) volgens mij nog genoeg te doen.
Ster houdt een lijstje bij, maar zo uit het hoofd:
– uitzoeken hoe het zit met het rare weer,
– oog van Autochton vinden (maar daarvoor kunnen we beter wachten tot Ster weer terug is),
– naar de vuurwereld om contact te leggen met de vuurtype dragonkings.
Eigenlijk moeten we, denk ik, weer een aantal van die rollenspel-activiteiten doen om je personage en zijn/haar netwerk weer eens te ‘onderhouden’.
Rayne moet de spionnen weer een beetje aan het werk zetten. En zijn dievengilde gedisciplineerd houden. En misschien moet hij ook nog van die solar business doen.
Ster moet al die technische dingen doen die hij beloofd heeft.
Dragonclaw moet het leger een beetje drillen en positioneren.
De locale spirits en goden moeten weer eens te vriend gehouden worden, dat ligt vaak bij Ma-Si Tammuz. Die heeft verder ook nog haar eigen stad.
Bovendien moeten de lunars misschien ook weer eens gaan werken aan hun ‘standing’.
Dyjab moet misschien weer eens roddels gaan oppikken uit de dragonblooded samenleving.
De handelscontacten moeten warm gehouden worden.
En de federatiegenoten in den vreemde moeten misschien weer eens bezocht. De air en wood dragonkings horen vast graag dat de earth types nog bestaan, en meer weten over de fire dragonkings.
Dus: veel ‘onderhoud’, misschien geen spannende sessie, maar is wel nodig om het spel soepel te laten lopen. Want het is een beetje gek om allerlei beloften te doen en afspraken te maken en die dan niet na te komen en toch probleemloos door te spelen.
(Help, ik speel een manager!)
Nou Dyjab, het is een heel vreemde, stokoude technologie.
Het idee is dat als je in de console van een sterrenpoort de code van een andere sterrenpoort invoert, de patronen van het tapijt van werkelijkheid zodanig worden herweven, dat de voorkant van de ene sterrenpoort tijdelijk samenvalt met de achterkant van een andere. En dan kan je dus in de ene stappen en er tegelijk bij de andere uitstappen zonder dat daar tijd of ruimte tussenin zit.
Maar dat moet ik dus aan jullie pattern spiders uitleggen in een primordiale taal die ouder en ingewikkelder is dan die van de wereld waar ik vandaan kom. Ik ben nu een interfase aan het maken waarmee het bedieningskristal met de Ring communiceert. Daarvoor probeer ik een serie gebedsprotocollen te componeren waarmee ik aan de Pattern Weavers uitleg wat de bedoeling van dit apparaat is.
Het grootste probleem is dat jullie Loom of Creation best wel een verouderd model is. Maar ik heb gelukkig gemerkt dat de Pattern Spiders daarvan het nog steeds veel leuker vinden om te mogen werken volgens de verfijnde formules van hun maker Autochthon, dan dat ze de warrige en in mijn ogen nogal simplistische bevelen moeten volgen van jullie siderial exalts.
De arme beestjes hebben helaas wel een technologische achterstand van ettelijke miljoenen jaren ten opzichte van onze pattern weavers. Het maken van die rituelen is dus best pittig werk, want ik moet echt een heel eind het verleden in. Maar ik vind het wel onwijs leuk om te doen. ’t Is alsof je gewend bent om Perl scriptjes te programmeren en opeens iets in machinetaal mag maken.
Mooi verwoord allen.
Maar er was een tijdje geleden een mooi document met personae dramatis en vooral ook open quests….misschien kunnen we dat stuk perkament eens bijwerken ? 🙂
Eens kijken op mijn lijstje …
– Demonen, nog te verslaan: Ammaran, Baraakata, evt. Lilithu maar ze heeft ons geholpen en ze lijkt geen gevaar te vormen voor deze wereld
– Voorouderbeelden, meer over te weten komen: Mirrormask, Scrollkeeper, Duskmantle, twee zijn er te vinden in de Celestial City
– Wyld Hunt + vinden van de broers van Raine
– Sterrepoort, doorgangen onderzoeken naar: Vuur dragon kings, Autochthon, andere?
– Great Curse en Pestilence: aanwijzingen leidden naar Autochthon en naar Celestial City
– Zielen van Sluiers en Claw: doorgang onderwereld in Schiehallion verkennen, hoe bereiden we ons voor, hoe te overleven in de onderwereld
– Verloren kastes van de Lunars: al meerdere aanwijzingen gevonden, toch ook weer richting Autochthon en Celestial City
– In Mos Kovia: de tombe van Vars Truba, wurglianen en rare ziekte, dievengilde
– Vage aanwijzingen: Bull of the North en die enge lunar abyssal, ‘verzoek’ van Amoth City Smiter aan onze lunars, het Oog van Autochthon is misschien in Chiaroscuro
en dan ben ik vast nog wat vergeten.
(OC) Ik mail het even rond.