Love is the drug

zong Brian Ferry. En onze poes Ben is daar helemaal aan verslingerd. Wat een aandachtjunk is dat beest. Ze heeft me een kwartier bezig gehouden bovenaan de trap en nog is het niet genoeg. Aaien, kriebelen onder de kin, krabben tussen de oortjes en als ik m’n hand wegtrek, dan komt er bliksemsnel een pootje en die trekt me weer naar haar toe. Zonder nageltjes, dat wel.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s