Dodenstad

Dungeons and Dragons gisteravond. De avond begon al onder een verkeerd gesternte. De gastheer had griep, de gastvrouw ischias. De party avonturiers loopt in een vreemd gangenstelsel, vol met skeletten en stenen tombes. De muren en de vloeren zijn ‘versierd’ met botmotieven. Een klamme dikke mistlaag kolkt om onze voeten, waardoor we niet zien waar we lopen. Af en toe komt er een paar ondode monsters uit de grond, maar die zijn vrij zwak en gemakkelijk te verslaan door onze paladijn. In een stevig harnas, met het heilig symbool van de liefdesgodin in de hand en gewapend met de specialistische kennis van een necromantier, loopt mijn cleric voorop. Het gaat goed. Tot dat ene kamertje…
Die grondmist komt inmiddels tot de knieen. Ik open een deur en ga een kamer binnen. Maar … er is geen vloer. Ik val in het water. Niet alleen het gewicht van mijn harnas trekt me naar beneden. Tientallen skelethanden grijpen me vast en ik kan me niet losrukken. Ik wordt meegesleurd over de bodem. Onze windheks duikt me achterna en grijpt me vast, de bard heeft de heks vast, maar samen zijn ze niet sterk genoeg om mij er uit te krijgen. Ik kan geen adem krijgen en denk: ‘OK, nu ben ik er geweest.’
Maar gelukkig, we hebben nog een cleric in de party. De skeletten worden door ons kruidenvrouwtje verdreven. En met vereende krachten wordt ik uit het stinkende water gesleurd. Ik leef nog. Pfff…

Een gang verder komt ons weer een ondood creatuur tegemoet. Ik houd mijn heilig symbool omhoog en het monster deinst terug. Zo hoort dat tenslotte. Maar ons kleine kruidenvrouwtje rent er op af en gaat het creatuur met haar staf te lijf. Inmiddels komt een tweede exemplaar tussen haar en de rest van de party in en wij kunnen er niet langs. Twee klappen later valt ze neer.
Onze paladijn maakt verder korte metten met het ene monster en ik met de andere. Dan ran ik op mijn gevallen kameraad af om haar te genezen. Ze krabbelt net overeind, gelukkig, ze is niet dood.

Maar ik kan haar niet meer genezen, haar hart slaat niet meer en de ‘detect evil’ van de paladijn bezorgt hem hoofdpijn als ze in de buurt komt. Nee, dood is ze niet. Ondood.

Wat nu?

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s