We willen een Tanais-nachtje naar de Aarde, dat is 16 weken daar. Door de geheime gang nemen we Imhotep mee naar de Colorcopter en daarmee gaan we naar het Steampunk eilanduniversumpje. Daar lopen we door het stadje de berg op en we gaan naar Chappie. Onderweg merkt Imhotep op dat hij niet verwacht had dat Chappie zo creatief was. Hij verschijnt in zijn oude robot-gedaante. Het is een roerend weerzien en ze hebben heel veel om bij te praten via een datalink. Als ze het over de biocomputer hebben benoemt Risha het alien Nanozand. Dat vindt Imhotep interessant, “Waarom niet?” Maar eerst wil hij zijn biocomputer zien. Die had hij achtergelaten in de vijf steden. “Als ze nog bestaan, dan zijn ze verwilderd.”
Daarna vraagt hij: “Waarom is Chappie eigenlijk niet de mainframe van deze wereld geworden?” Risha legt uit dat de White Collars wel technologie gebruiken, maar dat ze hun macht ontlenen aan de Witte bronnen. En daar heeft Chappie geen affiniteit mee. Die heeft namelijk nog steeds als hoofdopdracht het juicen van de veroordeelde aliens.
Imhotep stelt voor om naar Qawah in Jemen te gaan. (Onze eigen Witte Stad was El Calafate in Patagonië.) Daar weet imhotep precies wat hij heeft gedaan en kan hij zien wat 8000 jaar verwildering heeft opgeleverd. Vanaf 500 meter hoogte zien we een Color effect: Een cirkel van Zwart zoals de Tempest rondom een soortement dorp. Er is vanaf hier niet veel te zien. Als we verder afdalen lukt het niet om scherp te stellen, want er zit een krachtveld om het dorp. Claude neemt waar dat het state-of-the-art White Collar technologie is, veel te geavanceerd voor hem om in te breken [Forces 5]. “Zullen we een andere stad proberen?” Nee, Eerst maar eens naar de San.
Sandy, Dusty en Mirage staan ons al op te wachten. Ze zijn verbaasd, maar ook verontwaardigd als we vragen naar de plantentechnologie achter het krachtveld. “Hoe weten jullie van onze heiligste geheimen? “Tsja,” zegt Chang, “we hebben toegang tot archieven van vóór Expulsion en daar vind je dus informatie over dingen die zó oud zijn.” Ze zijn geschokt. “We kunnen jullie niet zomaar toegang geven. Dat zijn dingen die jullie niet horen te weten! Om nou zomaar te vragen naar het Heilige der Heiligen … Er zijn nou eenmaal zaken die jullie niets aangaan.” “Waarom is het zo heilig?” “Omdat wij ons bestaan eraan ontlenen.” “Op welke grond kunnen we wel toegang krijgen?” vraagt Chang.
De drie oudsten overleggen even. “Jonge White Collars gaan daar wel eens wieden. Jullie zijn in het verleden White Collars geweest. We kunnen jullie opnieuw toelaten en met een groepje welpen meesturen. Maar dan moet je wel van de Black Collar geur af. Onder bijzondere omstandigheden kunnen we Blue Collars tot de White Collars toelaten.”
Met [Sense Color] merkt Claude dat de Zwarte bronnen de gebruikers een slijmerige zwarte aura geven, terwijl de Witte bronnen een droge korrelige aura geven. Hij probeert zijn eigen aura aan te passen. De oudsten reageren korzelig: “Waarom zweer je die zwarte bronnen niet gewoon af? Je kan niet twee meesters hebben.” “Ik ben mijn eigen meester!” roept Claude. “Je gaat niet zomaar je eigen signatuur vervalsen!”
De anderen proberen deze ruzie te sussen. “Wat moeten we doen om ons te reinigen?” “Je moet je reinigen in een Witte Bron. De louteringsplekken zitten rondom de heilige plaatsen.”
Uiteindelijk bindt Claude in. We worden meegenomen naar iets buiten de periferie. De Tempest straalt door het zand heen. Risha en Claude kijken met [Prime] waar ze heen moeten. Er is een soort duin met een grot opening erin. De Tempest is daar sterker. Binnen vinden we kampvuren met veel snel-bewegende schimmen. Er is een meer met middenin een eilandje. Daar zien we de [Prime] Witte Bron. Een schim vertraagt en er verschijnt een jonge Masaï krijger. Hij vraagt: “Wat doen jullie hier?” “We moeten ons reinigen na een infiltratieopdracht bij de Black Collars,” zegt Claude. De Masaï accepteert zijn uitleg en nodigt ons uit aan zijn kampvuur. De pot schaft kamelenbout. “Vies hè?”
Kleren uit en het meer in. Maar het water brandt. Omdat we [Color]-magie beheersen en de Tempest hier zo dicht aan de oppervlakte zit, hebben we er last van. De gewone White Collars hebben hier geen probleem. Met [Color en Life] maakt Risha een extra huid, de anderen komen met vergelijkbare magie aan de overkant. Als we drinken van de Witte Bron wordt de smet van de zwarte bronnen geneutraliseerd en omgezet in een witte aura. Risha tankt zich met [Prime] helemaal vol met Witte Bron-essence. Chang krijgt het beeld dat hier een eierstok van Igrot rijpt.
Nu zijn we net zo snel als de andere White Collars en we sluiten ons aan bij een cohort jonge welpen. Even spelen en dan gaan we. Een paar oudere White Collars maken de poort open. Ze brengen ons mee naar kassen onder de grond. Er valt niet zo veel te wieden. Een van de ouderen snijd ceremonieel een grassprietje door en zegt: “Als jullie hier vannacht gaan slapen wordt alles duidelijk.”.
Imhotep bekijkt de plantjes aandachtig en zegt: “Ze zijn een beetje geëvolueerd, maar nog duidelijk herkenbaar.” Risha steekt zijn neus in een bloemetje en snuift het stuifmeel op. (Met [Life 4] isoleert hij een sample.) Iets communiceert met deze planten. De vooroudergeesten beschermen en verzorgen de plantjes. Als White Collars oud genoeg zijn, verstoffen ze en dan worden ze spirits die met de planten communiceren en de opgeslagen kennis in dromen doorgeven aan de nieuwe generaties. Imhotep is onder de indruk. Hij had dit niet verwacht. Hij dacht dat het plantje allang zou zijn uitgestorven, maar het heeft precies gedaan waar het voor bedoeld was.
Met [Color en Time] kijkt Gwan hoe de oudsten de plantjes verzorgen. De voorouders bidden en uit het niets ontstaat water. Ze verzorgen de planten en kunnen dingen laten manifesteren. Oude, dode bloemen worden teruggegeven aan de grond. En zaadjes worden liefdevol opgekweekt.
We gaan slapen. In onze dromen wordt de noodzaak getoond van de drie klassen: White Collars, Blue Collars en Hardware Legacy. Ze proberen de wereld te herscheppen zoals die was voor Expulsion, maar het is een grotesk vervormde versie van hoe de wereld was in 2442 met al die levels. De volgende dag is Imhotep helemaal onthutst. “Zó had ik het niet bedoeld! De urban sprawl is er gelukkig niet meer, maar die Hardware Legacy is vreselijk!” Risha vertelt dat hij pollen geoogst heeft. Maar Imhotep heeft het hele DNA nodig. Ook dat van de stamper. Maar dat kan een andere keer wel. Het belangrijkste is dat de plant nog bestaat. De vijf steden hebben ieder een deel van de kennis, maar de basis is in alle vijf varianten aanwezig.
De cohort heeft zijn inwijding gehad. Wij dus ook; Imhotep kan hier een nieuwe White Collar carrière beginnen.

Next: Het formatteren van een stukje werkelijkheid om de Lost Boys te vangen, kan het beste vanaf een kleine [Color] afstand.
4xp