Tanais 106

Chang raadpleegt het oude computersysteem met het wachtwoord at hij van de onsterfelijken heeft gekregen. Zodra hij inlogt, krijgt hij een pop-up, een ‘FutureMe’-bericht van de eerste onsterfelijke, opa, die zich hier Bram noemt. Het dateert van 1 jaar voor Expulsion. “Mocht ik dementeren, voor degene die dit leest, weet dan dat Jerry de boel gesaboteerd heeft. Mijn protegé Imhotep heeft een goed plan om de wereld te redden. Maar Jerry wil de ruimte in vluchten.” Cheng leert ook dat de zonium gedestilleerd moet worden uit wezens met een ziel. Onsterfelijken hebben geen ziel meer. Het is een zeldzame stof die in het universum voorkomt en er voor zorgt dat materie en antimaterie naast elkaar kunnen bestaan. Het was bekend dat je met zonium de Igrot-tentakels kunt losweken. De meeste alien-immortals zitten vol met zonium, in tegenstelling tot de menselijke onsterfelijken.
Terwijl Chang bezig is ontvangen we een bericht van Joe Clef. “Er is weer een vreemde verstoring. Kunnen jullie snel langskomen?” We nemen de Magic Bus naar Plymouth.
“De colormeters bij Sellafield slaan uit.” zegt Joe, “Het is daar oogsttijd.”
Omdat daar een niet-technologische zone is, gaan we in onze solar gedaante. We landen op het vliegveld waar we de eerste keer ook aankwamen. Daar is het nu verlaten. We volgen het paadje door het bos en langs de weilanden met zespotige koeien, de velden en de huisjes van Frank’s volgelingen. De mensen die op het land werken doen alsof ze ons negeren. Alle kleuren zijn feller, de geluiden zijn intenser. Chang verandert in Elaine en doet [detect Color]. De gradient is richting het klooster van Maria Magdalena en ook richting het hutje waar Frank zijn nare rituelen uitvoerde. Twee polen. We lopen verder door het woud naar de hut van Frank. Als we aankomen is het inmiddels donker. We slaan kamp op en oude wacht, maar er gebeurt niets. De volgende ochtend is de kleur zo vol dat het voor onze [Color-sense] van de dingen af begint te druipen. Oogsttijd inderdaad.
Gwan merkt dat er meer spinnen en insecten zijn dan normaal. Met [Spirit Detecting Glance] is te zien dat de mudmen in het zand desintegreren. Specters kronkelen in helse pijnen en lossen op. Het Paars van de Tempest wordt vervangen door Zwart. Het doet Chang denken aan de magie van Nehal Nemar uit Tanais. Risha onderzoekt het, hier wordt geen Color geoogst zoals Eenoog dat doet. Het wordt niet grijs, maar de kleur lost op en wordt vervangen door zwart. De mudmen komen uit de Tempest en Tempest heeft de 5D-frequentie Paars. De golflengte verschuift hier naar Zwart.
Het lijkt er op alsof er hier een nieuwe zwarte bron aan het ontstaan is en zijn benieuwd of er bij het klooster een witte ontstaat. Dat is een dag reizen. De volgende middag komen we in het centrale dorp. We zijn nog in solar vorm, dus we worden niet herkend. Bij het klooster zien we zwarte schimmen. De nonnen lijken die niet op te merken. De schimmen negeren ons, maar hangen rond bij de zusters, die er uitgemergeld uitzien. Het goede is er uitgezogen. Er zijn veel schimmen, veel meer dan zusters. Er ontstaat een sfeer van duisternis. We activeren Charms als Spirit Detecting Glance + SoulCutting Attack en Soul Sword. De schimmen, het kwaad trekt in de nonnen en ze beginnen hysterisch te gillen: “De Dag des Oordeels is gekomen!” “Het is voorbij!”
Gwan zet zijn anima aan. Het duister wijkt voor de glorie van de zon. We kunnen ongehinderd het klooster in en de overgebleven zwarte geesten afmaken. Risha leidt het gezelschap naar de zetel van het orakel, de meltdown. Daar is een enorm gat, waar vroeger kleur-dampen uit opstegen. Nu is er een zwarte leegte, geen zwarte bron, maar een doorgang naar de Abyss. Die heeft deze zwarte kleur als 5D-frequentie. Met [Color]-magie ‘duwen’ we deze plek terug naar het geel-groen dat de frequentie is van onze eigen werkelijkheid.
Claude wil eerst Pashupati contacteren. Hij voelt heel even de aanwezigheid van zijn godheid en dan zijn er een knal en een lichtflits. We worden door een muur heen geslagen. Dit was een materie-antimaterie explosie. Oeps – de nieuwe Pashupati kon in deze wereld niet bestaan en is geëxplodeerd. En Claude is extra geïnspireerd. Gwan scry’t wat er in deze Abyss is. Zijn zicht wordt geblokkeerd door onze Witte Stad, die blijkbaar hier in het midden van de Abyss tussen de wereld van materie en de wereld van antimaterie in zit. We gaan verder met het verschuiven van de frequenties. Ieder verandert in de aardse magiër en volgt haar eigen magische paradigma. Het lukt. Even verdwijnt het zwarte gat en verschijnt de meltdown. We zien een enorm vrouwenhoofd dat gilt van de pijn. Zodra het helemaal werkelijk wordt, breekt het vrij en verdwijnt het uit het zicht. Dan is het zwarte gat van de Abyss weer terug. Helena herkent het hoofd als een van de twee hoofden van de tweehoofdige god van de kloosterorde en de Paulinische orde. Het heiligdom van het andere hoofd is natuurlijk de hut van Frank.
Verder het klooster verkennen. De hoofdnon herkent Helena: “Aaaaah !!! De antichrist !!!”
In het kantoor van de abdes vinden we aantekeningen van de laatste orakels. “Als het dode zaad van de Paulinische orde naar de zusters wordt gebracht, zal de God sterven en de Zwarte Stad zich openen.” Aha. Helena is inderdaad de antichrist. Zij heeft een wagen met dode kinderen naar het klooster gebracht… Terwijl Helena zich herpakt, kijken de anderen met [Time en Mind-link] naar het verleden. Ze zien hoe er hier een blok zwart basalt vanuit de Abyss wordt weggeschoven. Daarachter zijn talloze mijnwerkers aan het werk. Ze stromen als zwarte schimmen door de opening onze wereld in.
We gaan snel naar de hut. Daar komen we de volgende avond aan. Waar eerst het nano-zand was en de huilende geesten is nu de bovenkant te zien van een basalten stad. Op de plaats waar de hut stond is nu een hoge sokkel met daarop een groot dood hoofd. De stad is aan het ‘stollen’, de spirituele dimensie is fysiek aan het worden. Deze Abyss heeft net zoveel zonium als de Tempest. Gwan merkt dat de rand van de Tempest naar ons toe kruipt. Voordat het helemaal realiteit geworden is moeten we handelen! We kunnen nog over de interface tussen deze wereld end e Abyss lopen, maar het wordt zompiger naarmate we verder naar het midden komen. Helena verandert weer in Risha en vliegt met Claude naar het midden. De anderen kunnen er ook heen vliegen en we zakken in het midden bij het gepijnigd kijkende hoofd door de realiteit heen.
Claude roept Pashupati aan. Er is intussen een nieuwe god op die troon gaan zitten. Die verschijnt en kijkt verward, maar ook verwaand. “Onderdaan, u heeft geroepen?” “Dat klopt. Ik wil u een gunst vragen. Dit hoofd is een god van de andere wereld en hij zit vast in de Abyss.” Pashupati zegt: “Uw wens wordt vervuld.” Hij geeft in een enorme ontploffing al zijn energie aan het hoofd. De sokkel is leeg en we zien in onze wereld een enorme tweehoofdige reus-geest. We vliegen de Zwarte Stad uit. Het proces van stollen is nu gestopt.
Wat nu?
– contact opnemen met de bosjesmannen om ze te waarschuwen
– contact zoeken met de tweehoofdige god om hem eventueel over te halen om mee te gaan de ruimte in
Dat laatste kan Risha/Helena niet, want die is de antichrist.
– [Time 3] in de colorcopter inbouwen, zodat we tussen de twee werelden heen en weer kunnen reizen zonder dat we decennia kwijtraken op Aarde als we een paar weken op Tanais zijn.

4 xp.