We denken na over wat we willen bereiken. We zijn het er over eens dat we de twee werelden willen laten aanmeren in plaats van ontploffen. Dus alleen maar zelf ontsnappen is niet genoeg. Hiervoor is ontiegelijk veel zonium nodig. Dat is te vinden in de Tempest. Kunnen we hier een tempest-bom maken en die via de geode naar Aarde sturen?
We wippen weer naar de ontvangsthal. Er komen al snel enkele personen van beide kanten. We praten eerst met de immortals. “We voelden ons eenzaam en zagen geen oplossing. We willen alles doen om de Aarde te redden.” Ze geven ons een brilletje, een vertaalmachine, die ons in staat stelt om beter met Mollenslijm te praten. Als we die opzetten veranderen de aliens in de Ster-Trek personages: Ryker en Troy. De immortals houden erg van 20e eeuwse SF. Ze trekken zich een beetje terug als we met hun gastheren gaan praten. ‘Ryker’ en ‘Troy’ vertellen dat ze het leuk vinden dat wij hun bezoeken, want wij houden ons aan de galactische wetten van de gastvrijheid. Blijkbaar doet niet iedereen dat. Het staat ons vrij om hier onderzoek te doen.
Helena vraagt naar de poolnaalden. Dit volk leidt een nomadisch bestaan. Een van de diensten die ze leveren aan de volkeren waar ze aanmeren, is dat ze veroordeelde gevangenen opnemen. Daar hebben ze gevangenenverblijven (stasis-cellen) voor. Eens in de zoveel tijd komen ze een planeet tegen waar een Igrot-infectie dreigt. En bij nadering van Aarde was het eigenlijk meteen al duidelijk dat er daar een Igrot kon gaan nestelen. Ze hebben wel gewaarschuwd tegen 5D-research, maar dat mocht niet baten. Toen duidelijk was dat Aarde ten dode was opgeschreven, hebben ze de gevangenen geloosd en in ruil brengen ze de immortals naar een nieuwe thuiswereld. De ene poolnaald was bedoeld als gevangenis en de andere was om de Aarde in evenwicht te houden. Ze hebben hem gebruikt om te kijken wat er gebeurt met een levensboom binnenin een Igrot event horizon. Maar er ging van alles mis rondom Expulsion. Ze hebben het opgegeven en daarom zijn er geen meegegevens. Helena vertelt dat Roofschimmel en Titanblob nog leven. Dat is interessant. Een van de dingen die ze wilden weten is wat er gebeurt als Igrot bij hun kleur opeet.
Verder vertellen ze dat hun eigen systeem 4,6 miljoen jaar geleden is vergaan. Sindsdien reizen ze in deze manen door de melkweg heen en weer. Condoleeza vraagt of er parasieten op Igrots leven, of 5d-roofdieren er op jagen. De aliens bestuderen 5D niet, want dat is te gevaarlijk, dus ze weten het niet zeker. Ze vermoeden dat de Igrots uit een nog eerdere bron van leven komen dan wat er in onze geode zit. De geode haalt alle ruis weg. En als je geluk hebt, tref je een stukje van een levend wezen dat van vlak na de Big Bang dateert. Zij hebben dit netwerk van dit ’entangled’ wezen, andere rassen werken soms met andere netwerken.
Ze hebben een voorstel voor ons: “Diverse stelsels hebben elk hun eigenaardigheden. Wij verzamelen die omdat ze soms ergens anders nuttig of gewenst zijn. Jullie hebben ook iets unieks. In het verre verleden hebben jullie goden gehad. Jullie immortals hebben geen ziel meer. Maar er bestaan rassen die wel nog een ziel hebben. Voor zover wij weten zijn goden de macht die je zelf geeft aan de schaduw van je eigen ziel. Wij willen een pantheon bestuderen om er achter te komen wat goden precies zijn en hoe we ze kunnen reproduceren. Als jullie een pantheon kunnen vangen, geven wij aan jullie immortals een geode die met die van Aarde entangled is. En vanaf Keppler 31E kunnen jullie dan een tweede geodecirkel bereiken.”
Condoleeza verandert zichzelf in Claude, tot consternatie van de immortals en met Claude’s solar charm kijkt hij of ze de waarheid vertellen. Ja dat doen ze.
Dan vraagt hij of hij met een telescoop naar Aarde mag kijken. In gewoon zichbaar licht of andere frequenties zie je niets. Maar met magie is het een ander verhaal. Daar ziet ze op de plek van de Aarde een [Color] spike, een eerste moment van kuitschieten. Ergens in de rechterbovenhoek ziet ze een supernova. Dat is volgens de aliens ook een Igrot. Met [Prime] kun je op de plek van van Aarde twee polen zien met een blob ertussen die ze met draden verbindt. Nergens behalvr op Aarde zie je die twee polen. Volgens Mollenslijm is expulsion een veel gebruikte manier om van Igrot af te komen. Daarom is er zo veel materie ten opzichte van antimaterie.
We nemen vriendelijk afscheid en gaan terug naar de immortals. Elaine vraagt om de toegangscode voor het immortal-gedeelte van de oude computersystemen. Dat kan ze krijgen: Opa2023. De immortals nemen ons mee voor een rondleiding door hun woonverblijven. We ontmoeten voornamelijk dikbuikige mannen en een paar vrouwen. Ze hebben zes zones van de Aarde perfect nagebouwd en ze tonen ons de Serengeti. We lopen over het plafond, van hier af is dar transparant, van onderaf zie je een wolkenhemel. Op de savanne leven ook mensen. Het zijn gewone stervelingen die in traditioneel stamverband leven. Ze denken dat dit de Aarde is. De sterren aan de nachthemel worden heel geleidelijk verschoven en de zon wordt heel geleidelijk verkleurd, zodat ze bij aankomst op Keppler 31E niet zullen merken dat ze ergens anders zijn. Claude kijkt of deze mensen goden hebben. Hij ziet wel signalen van devotie, maar rituele handelingen zijn opvallen afwezig. De immortals hebben het geloof waarschijnlijk weggesaneerd, maar in potentie is het nog wel aanwezig. We zouden aan deze mensen een pantheon kunnen geven, als ‘dragers’.
Op Gwens vraag hoe de maan in elkaar zit, worden de immortals enthousiast: in het midden zit een micro zwart gat met een plasma-omhulsel. Daaromheen is een bolvormige vloeistofstructuur waarin robots naar believen vaste structuren kunnen bouwen. Een vloeistof met flexibele gangen. Ze zijn de technologie aan het leren. De ruimte is heel erg leeg en je hebt alle tijd. Ze vertellen dat er een ander ras is dat hogere snelheden aankan. Die jagen op kleine zwarte gaten en recyclen ze in het grote centrale zwarte gat in het midden van de melkweg. “Er is zó veel wat we nog niet weten!”
We spreken met ze af dat wij Igrot van binnen gaan bestuderen en zij helpen ons kijken of we het systeem kunnen kraken.
Helena vertelt dat we de onsterfelijkheid met de regenererende telomeren kennen en vraagt hoe ze het probleem van dementie hebben opgelost. Dat hebben de immortals gedaan door regeneratie met stamcellen. Ze mag de techniek leren. De mmortals zijn blij te horen dat er in het zwarte gat inderdaad Calabi-Jou werelden zijn ontstaan. Dat bewijst dat een bepaalde theorie over Igrot klopt.

We nemen na een paar dagen afscheid en dan gaan we terug naar de Aarde. Op het 90e niveau van het complex logt Elaine in met het immortal-wachtwoord. Daarachter vinden we informatie die de immortals voor zichzelf hielden. Dan gaan we plannen maken. Voor zo ver wij weten zijn de enige overgebleven pantheons op Aarde binnen de radioactieve zones. Dan kunnen we beter een groepje werkloze goden van Tanais proberen over te halen de overstap naar een andere planeet aan te gaan. Helena maakt een plan van aanpak om te leren tijdreizen binnen Igrot met [Time] en [Correspondence] zodat we niet steeds met het verschil in snelheid rekening hoeven te houden. Daarvoor hebben we de Magic Bus nodig om de diverse ‘staten van zijn’ in kaart te brengen. Wat we al weten is dat de Else- en Darkwherelings in het spijsverteringsstelsel van igrot wonen. Witte en zwarte bronnen doen dingen met de tijd. Ze zijn hetzelfde ding, maar gezien vanuit een andere fase. De Tempest staat loodrecht op de twee werelden, op één specifieke frequentie. Daarna moeten we onderzoeken hoe de overlap-zones van de Hoogvlakte en de Vortex eruit zien. Claude wil in Tanais de nieuwe Pashupati oproepen. Dat lijkt Risha ook een goed idee, maar dan met Oaken.

3 XP – voortaan zijn de xp te verdelen over de twee personages.