Tanais 88 – 25 juni 2015
alleen Gwen en Helena

We lopen twee uur door de akkers naar het klooster van Maria Magdalena. Er ligt een klein dorpje zonder clanhuis, het dorpje bestaat feitelijk uit het klooster en nog wat gebouwen. De sterfte in deze radioactieve zone is hoog. Als we aankloppen bij het klooster doen er een paar nonnen in witte habijten open. Ze deinzen terug als ze onze Paulinische vriendinnen zien. We zijn eigenlijk niet welkom. Maar als Gwen om asiel vraagt: “We hebben genoeg van aardappels schillen en gedwongen met de mannen naar bed.” “Daar praten we hier niet over!” zegt een van de nonnen, “Kom snel binnen.” Wij mogen binnen, maar Condoleza en Elaine moeten weg.
We krijgen brood met kaas en praten met de nonnen. Het gesprek komt op Kleur-magie en andere werelden. Het idee van andere werelden vinden de nonnen onzin. “Kleur komt in deze wereld uit de krachtbron, ons heiligdom.” Na het eten brengen ze ons naar de gastenverblijven en waarschuwt ons dat we uit het mannengedeelte moeten blijven. Daar logeren soms handelaren uit het bos. Die nacht droom Gwen over Soul, buiten de koepel. Ze droomt van Archet, alles gaat in extreme slow-motion. Eén, twee weken voor ons is een uur in die andere wereld. Het is wel de wereld die wij kennen, niet de vreemde solipsistische wereld in de bubbel.
De volgende ochtend krijgen we een ontbijt en ‘gepastere kledij’. Daarna zijn de zusters bereid ons te woord te staan. De non neemt ons mee naar het heiligdom. Een oude zuster laat ons binnen. “Een nieuw bestaan begint met een doop.” We mogen knielen en een paar uur bidden. De atmosfeer is heel heilzaam en de traumatische herinneringen aan de Paulinische Orde verliezen hun hevigheid. Dan worden we opgehaald door twee jonge novices die ons naar een kapelletje brengen. Er wordt helder koud water over Helena gegoten en haar aura begint licht te geven. Goedkeurend gemompel onder de nonnen: ”Een nieuwe zuster is geboren. Welkom!”
Gwen beheerst geen Prime magie maar wel andere. Het effect is een beetje vreemd: er stijgt een geur van patchouli op. De doopster loopt een beetje rood aan, maar doet alsof er niks aan de hand is. “Welkom, leke-zuster.” Helena wordt met alle égards behandeld en Gwen mag weer piepers jassen.
“Er is nog een zuster die u wil ontmoeten,” zegt de doopster tegen Helena. Ze wordt naar het heilige der heiligen gebracht. Daar zit het orakel in trance boven een gat in de grond waar kleurige dampen uit opstijgen. Een zuster aan de zijkant gebaart dat Helena moet knielen. Na vijf minuten verdichten de nevels zich en dan begint het orakel te orakelen. De zuster vertaalt: “Welkom gevaarlijke vreemdeling. Jullie aanwezigheid zal onheil over dit klooster brengen. Wij zullen u leren wat u wenst. Maar daarna zult u met onze zegen weggezonden worden. Dit klooster mag niet vernietigd worden.”
Helena zegt dat ze denkt dat dit met het einde van de wereld te maken kan hebben. “Het eindoordeel moet niet voorkomen worden!” antwoordt de zuster streng.
Een half uur later worden Helena en Gwen door een non opgezocht. “We hebben voor jullie een speciaal leerplan opgesteld. Een verkorte route.” We krijgen ieder een bidcel ‘om alles te leren wat de Heer wil openbaren’. Eten en water worden dagelijks door een luikje naar binnen geschoven. Op de derde dag krijgt Helena een visioen. Ze ziet dat de put een krachtbron is, een soort zwarte bron en dus een doorgang naar de vijfde dimensie. En ze leert in dit visioen hoe ze uit kleur magische voorwerpen kan maken. Daarmee ontwaken de magische vermogens weer en ze leert het paradigma van de Orde van Maria Magdalena te gebruiken. De volgende morgen klopt de moeder-overste persoonlijk op Helena’s deur. Met een toon van respect zegt ze: “De profetes heeft opnieuw gesproken. Ze was heel wat vriendelijker dit keer.”
Helena mag weer bidden bij de bron en het orakel begint weer te spreken. Helena mist de vertaling. Ze krijgt een wolk van kleur om zich heen en dan slaat de bliksem in!
Helena staat opeens aan de rand van het dorp. Ze verdicht de kleurenwolk tot die als een mantel om haar heen hangt en loopt terug naar het klooster. De dorpelingen knielen alsof ze een heilige is. Bij het klooster wordt gezegd dat ze hier niet meer zou komen. “Dat klopt, maar ik zou willen vragen of Gwen mee mag. Ik denk niet dat zij hier veel gaat leren.” “O ja, natuurlijk!”

Gwen en Helena gaan naar het bos. Het is een loofbos en we ruiken de zee. Gwen wil liever naar de hooglanden dan naar zee. Dus we volgen de paadjes die omhoog leiden. Af en toe hoort Gwen bladeren ruisen. Ze denkt dat we gevolgd worden, maar ziet niemand. Als we hoog genoeg zijn in de heuvels zijn, zien we het dorpje in de weilanden liggen en daar voorbij de kust. Er zijn al een tijdje geen signalen meer dat we in de gaten worden gehouden. De grond is schraal en het ruikt hier naar bedorven vlees. In een kloof liggen oude botten van paarden en koeien. Aan de overkant van de kloof is een hol in de wand. We verschuilen ons om te kijken wat daar zit. Tegen de schemering komt er een groot fantasiebeest met een leeuwenkop en vleermuisvleugels aanvliegen. Hij heeft een zespotige koe in zijn klauwen. Het ziet er gevaarlijk uit dus we blijven nog maar even zitten. Als we het monster ’s nachts horen snurken, sluipen we weg.
Op de terugweg lopen we in netten. Twaalf naakte, beschilderde vrouwen, met littekens en een afgesneden borst, kijken ons minachtend aan. “Sukkels!” Gwen reageert: “We hebben een beetje een lange dag gehad.” “Wij dachten dat jullie niet terug zouden komen van dat beest. Wees blij dat we jullie redden.” Ze maken ons los en we mogen mee naar hun kamp.
Als Helena zegt dat ze uit het klooster is getrapt en Gwen klaagt over de Paulinische Orde, dan worden ze toeschietelijker. “Elke vrouwelijke vluchteling is hier welkom! Wij jagen en wij feesten. Wij begeven ons buiten de zône. Wij zijn niet bang. En jullie zijn unbreathers!”
Deze meisjes weten veel. Helena vertelt ons verhaal. Gwen wil haar krachten terug. “Doe mij maar na,” zegt een amazone. Ze trekt een mes en prikt in haar arm. Er komt wat bloed uit en de wond groeit weer dicht. Life-magic! Gwen probeert het ook. Maar het lukt pas bij de vierde poging. Helena probeert het ook eens, met beter resultaat.
De volgende dag leent Helena een mes en zoekt een mooie tak. Ze snijdt er een houten zwaard mee uit en dan kerft ze in haar hand. Ze smeert het bloed op het houten wapen en weet ook de Matter magiesfeer te activeren. Nu heeft ze een scherp ijzeren zwaard. Gwen oefent met op twee plekken tegelijk te zijn, dat is Correspondence. De amazones zijn tevreden.

3 xp