Changeling

Rick heeft vordat hij kwam nog wat geslapen, maar derest van ons is inmiddels behoorlijk moe. Toch willen we eerst nog het Snellius gebouw in om te kiken wat de materiele link van de verslagen chimera was. Op de tweede verdieping brandt licht, maar de luxaflex is omlaag. Een hek scheidt het gebouw af van het universiteitsgebouw ernaast en verder liggen er weilanden omheen, maar overal zijn camera’s. Het heeft een bedrukkende fantasieloze sfeer. In he midden van het gebouw staat een dode boom op de binnenplaats. Het jeukt en tintelt als brandnetels; logica, rede en saaiheid; geen enkele fantasie, geen hoop, geen droom. Willem biedt ons allemaal oakenshield aan. Hij begint wat unseelie te worden.

Rik vliegt naar het raam. Hij probeert naar binnen te kijken, maar ziet niets door de dichte luxaflex. Op het dak vindt hij geen luik. Alleen de luchtinlaat van de airco en daar zit een dichtgelast rooster op. Beneden verschijnt een politiewagen. De changelings verstoppen zich in de bosjes. Een agent stapt uit en beschijnt Willem met zijn zaklamp. “Wat doe jij daar zo in het midden van de nacht?”
Hij laat zich zien. “Ommetje maken, agent.”
Roderik komt ook uit de bosjes en zegt: “Ik kan Fikkie niet vinden. Da’s onze hond.”
De agent haalt zijn schouders op. “Als ik zometeen weer terug kom, wil ik jullie niet meer zien.”

Met hopscotch helpt Rick de anderen om het dak op te springen. We zien de binnenplaats op de eerste etage, met allemaal dode planten en bewegingssensoren. Willem onderzoekt de ventilatieschacht. Die is te schoon. Niet alleen is de wand antistatisch, maar er is ook een warmte sensor om de luchttemperatuur te meten en binnengevallen beesten te detecteren. Igor muncht zich door het rooster heen. Gelukkig is het niet van koud ijzer, maar het smaakt wel onaangenaam. Met een brandnetelstruik en eldritch prime, maakt Willem een hitteschildje en dan laat Rick zich naar binnen zakken. Hij wurmt zich de bocht om en daar komt hij een luchtfilter tegen, met daarachter een ventilator. Hij komt er niet langs en klautert teleurgesteld weer omhoog.

Dan probeert Willem het. Hij is veel groter dan de jonge satyr en heeft ook nog eens een toolbelt en een rugzak om, dus komt klem te zitten. Het is nog even spannend omzijn rugzak los te krijgen, maar dan is ook hij de bocht om. Hij maakt een opening in de luchtleiding en gaat weer naar boven. Dan kruipt Roderik naar beneden. Hij kan door de opening en komt in een betegelde gang met linoleum en tl verlichting. Aan weerszijden zijn deuren. Rick klimt achter hem aan. Hij gaat op verkenning uit en opent de deur waarachter hij het verlichte raam verwacht. Daar ziet hij een man achter een bureau zitten met zijn hoofd op het toetsenbord van zijn computer. Het scherm staat aan. Achter een boekenkast in het midden van de kamer ziet hij nog meer computers, maar die zijn uit. Het is stil.
Het duurt even voordat de anderen komen. En als ze er eenmaal zijn, moeten ze de opening vergroten. Willem smult weer even wat glamour vanuit het boek. Rick sluipt naar binnen. De man is vrij lang, mager, kalend, bril, grote kaak , saai bruin pak met bruine stropdas en zwarte schoenen, bleek. Op zijn bureau staat een  foto van hem in vrijetijdskleding met een hengel. Rick probeert de man te betoveren en komt er dan achter dat hij al een paar uur dood is.

Roderik begint met zijn  zwaard te zwaaien. Hij is er van overtuigd dat er een onzichtbere persoon in het gebouw is. Rick houdt zich stoer en gaat de zakken van de man doorzoeken, terwijl Willem de computer bekijkt.
Willem ontdekt dat de man bezig was aan een verslag voor de AIVD over samenwerking met een mage die Proxy-Pxe genoemd wordt en een cyberspace ding genaamd Center 42. Het is niet af. De vent was tegelijkertijd bezig aan nog een tiental andere dingen: een email over een afspraak om te gaan golfen, een takenlijst voor studenten, et cetera. Niets is afgemaakt.
Rick neemt een residu van chengeling mahie bij hem waar. Deze man was inderdaad de link. Hij is gestorven toen de chimera stierf. Maar er is niets dat er op wijst dat hij de chimera bestuurde, of er zelfs maar van af wist. Hij proeft in de changeling magie ook gxc3xa9xc3xa9n knocker-infusion. Er is ook mage-magie. In zijn zakken vindt hij een portefeuille met 5 euro, een kaart om de toegangsdeur mee te activeren en een identiteitskaart van Andrxc3xa9 Vee, de directeur van het LIACS instituut.
Willem sloopt de harde schijf uit de computer omlater te bestuderen, er zit goede encryptie op, dus dat kan wel een week gaan duren. Rick stelt voor om de boel in brand te steken om de sporen uit te wissen. Roderik begint alle brandblussers leeg te spuiten in deze kamer. Dat is niet helemaal wat Rick bedoelde. Het gebouw is van beton, dus het fikt ook niet zo best. Als Roderik uitgespeeld is, gaat Rick naar huis en de anderen gaan slapen in de freehold.

Mage

Torbellino nodigt ons uit om bij hem te logeren. Hij heeft een enorm penthouse in Noord. N1c0 maakt een facebook pagina rondom de foto van de mage op het feest. Het  zit vol met slimme valstrikken zoals sandboxes en honeytraps. Hannibal knutselt verder aan zijn moederbord. De volgende ochtend eieren met spek.

van ons mages is bij iedereen bloed afgetapt, behalve bij Torbellino, die er niet bij was. Max geeft hem een druppel van zijn bloed en Torbellino gaat met correspondence zoeken. Hij komt er al snel achter dat het zich niet op aarde bevindt. Max trekt zijn kleren uit en stopt een pijp met vreemde kruiden. Hij verdwijnt de umbra in en legt vanaf daar een hand op de schouder van de artiest. Via Max kan Torbellino een residu spoor voelen dat de middelste umbra inloopt. Hij snapt niet precies wat hij ziet, dus Max legt uit hoe het zit met de verschilende umbra’s. Jannie kijkt in haar theebladeren en Hannibal belt met zijn mentor Ernst-Jan.
“Een marauder hm? Spannend!”
“Zeg kun jij ons helpen aan een schip dat de umbra in kan?”
“Ja, dat hebben we. Dan moet je naar Blueland, ons boorplatform in de Noordzee.”
Voor deze ene keer willen de Sons of Ether ons wel ontmoeten op de campus. Onze cabal heeft tenslotte zijn sporen verdiend, maar hij heeft desondanks behoorlijk veel moeite met mages van andere tradities, dus Hannibal moet beloven er goed op te passen. Met de play-mobiel rijden we naar Delft. Zodra we aankomen op de campus beginnen de cultisten een feest. Ernst-Jan staat ons op te wachten bij een helicopter. Hij kijkt niet geamuseerd.
“Ik breng jullie naar Blueland. Het is een chantry, dus wat jullie daar zien blijft daar. Er zijn sleepers, dus je kunt niet overal magie gebruiken.”

In een wip zijn we boven de Noordzee. De zee is tumultueus en het stortregent. Voor ons doemt het boorplatform op. Het staat op 5 pilaren. Naast het helicopterplatform staat een harrier jet. Overal zijnloopbruggen en technocratische bedrijvigheid. Mensen in zuidwesters ontvangen ons: “Welkom op Blueland!” Ze leiden ons snel door de plensbui naar binnen. We voelen dat dit een sterke node is en er heersen hier veel magische effecten. Binnen ziet het er wel uit als een gew
oon boorplatform, met stalen deuren, patrijspoorten, de geuren van olie en zeewater, geluiden van machines en dergelijke. Op de benedenverdiepingen is het Command HQ. Daar komen geen sleepers. Hier hebben de Sons of Ether hun laboratoria. Die zijn prachtig op een ‘etherite’ manier. Een paar  labs zijn ontzettend rommelig en chaotische, maar de meeste zijn heel netjes, soms steampunk, andere allemaal glas en staal. Aan het einde van de gang is het kantoor van de directeur. “Dr. Ernst Jongejan van Gelder” staat er op. Ernst laat ons binnen. Hij trekt zijn ballerige brasjasje uit en trekt een net directeurscolbert aan.Dan gaat hij achter het bureau zitten en vraagt ons om ook plaats te nemen.

“Ik weet iets van die marauders af. Gisteravond is de chantry opnieuw aangevallen. Je zou van mensen die in Time gespecialiseerd zijn meer verwachten.” Hij kijkt even naar Torbellino.

“Jullie zijn dus op onderzoek uitgestuurd. Nou, sommige marauders zijn gek geworden door paradox. Teveel paradox kan leiden tot een toestand die ‘Quiet’ heet. Maar wat het triggert, en waarom de een marauder wordt als die er uitkomt en de ander een normale mage blijft, dat is nog steeds een raadsel. Hun magie lijkt sterk op de onze maar is vaak verrassend en nieuw in zijn effecten. Marauders die uit verschillende tradities komen, kunnen ook verschillende dingen. Deze lijkt van oorsprong een Virtual Adept te zijn, maar dan met veel Spirit. Dat lijkt vreemd, maar is veel strijd geweest, ook binnen tradities en niet iedereen vindt dezelfde sphere de belangrijkste. Onder de Sons of Ether vind je een groep met Forces en een groep met Matter als primaire sfeer. Dat zijn echt oude vetes. De Adepts hebben wel allemaal Correspondence.”
Dan legt hij uit dat we de Middle Umbra ingaan. Dat gaat niet met de duikboot, maar hij heeft een ander mooi apparaat voor ons. “Ik zal jullie helpen, want ik wil weten wat deze marauder beweegt. En jullie hebben de Council al eerder geholpen. Hannibal, jij mag het voertuig besturen, als je het maar heel laat en er niet aan prutst. Als je hem verlaat moet je een Call Beacon meenemen en het schip op Autopilot Home zetten. Dan gaat hij terug naar de basis. Anders jatten de garou hem. Hij heeft echt een hekel aan garou. Die denken dat alles in de umbra van hun is.

Dan neemt hij ons mee naar de centrale toren. Bovenin worden we voorgesteld aan een kleine deltawing-achtige constructie. Voorin zijn drie zetels voor de piloot en twee co-piloten.