De trommels stoppen op het moment dat de vloek verbroken wordt. Het begint te waaien omdat dit stukje land weer deel uitmaakt van de wereld. Otaktay is al bovenaan de klip, de rest komt ook snel omhoog geklommen. Marvin mag de kist met boeken dragen. Voorbij de bosrand zien we een rookpluim. We rennen er naar toe. Daar vinden we een staak met een stokoude schedel er op. Het ruikt er erg sterk naar garou. We doen een Howl of Introduction, maar er komt geen reactie. Wel horen we in de verte het geluid van een op hol geslagen bende weerwolven. We komen bij een dorpje. Er brand nog een kampvuur en er liggen oefenwapens op de grond. Men is overhaast vertrokken en het spoor is niet moeilijk te volgen. Het is vier meter breed, ze warem net zo'n 40 man. We rennen verder en komen bij een afgrond. Beneden ons zien we een stofwolk die met hoge snelheid naar de overgang van het pocket-realm naar onze wereld raast. Ze zijn nog ongeveer een kilometer ven een dorpje en wij zijn drie km van hun vandaan. We snellen de klip af en rennen er op af. Jim roept tegen Otaktay dat die in de strijd de alfa is. Otaktay begint een chant om de andere groep uit te dagen. Een van hun renners kijkt om. Dan komen ze allemaal tot stilstand. Otaktay daagt met de 'Snarl of Precedence' de leider van de groep uit voor een xc3xa9xc3xa9n op xc3xa9xc3xa9n gevecht. Die antwoordt in een heel oud dialect van een indianentaal, die Juan gelukkig verstaat: "Ik pak hem. Jullie de rest!" De twee ahroun gaan naar de zijkant en beginnen een formeel duel. De andere garou rennen naar onze groep. Het zijn niet allemaal metis, blijkbaar is er ook een groep mensen waar ze mee samen leven. Om te zien is het een troep wilden, maar ze zijn wel gedisciplineerd en ondanks duizenden jaren isolatie houden ze zich aan de militaristische conventies van de weerwolf cultuur. In hun gedrag zijn zelfs aspecten te herkennen van de verschillende tribes.

Morgan the Wise heft een gehuil aan en vanuit de umbra verschijnt de Master of the Hunt met tien enorme jacht- honden. Dan gaat hij op zijn boekenkist zitten om het allemaal op zijn gemak aan te zien. Maar een oude theurg daagt Morgan uit voor een duel. Dan volgt er een hele serie uitdagingen en tegenuitdagingen. "Deze grond vraagt om bloed!" Ieder van ons kiest een tegenstander, behalve de twee andere elders. Die rennen gewoon een groep weerwolven in.

<In dit spel wordt een gevecht in rondes uitgespeeld, waarin de spelers een voor een een actie uitvoeren. Voor de helderheid ga ik hier ieder duel afzonderlijk beschrijven, maar ze vonden simultaan plaats.>

De theurg die Morgan uitdaagde laat de grond onder de boekenkist in drijfzand veranderen. Morgan grijpt naar zijn kist en begint zelf ook in de grond te zakken. De twee tovenaars lijken verder niets te doen en Morgan klaagt tijdens het wegzinken zelfs dat hij hier een koutje van oploopt. Maar op een metafysisch niveau strijden ze wel en Morgan heeft een probleem. Uiteindelijk verslaat hij zijn tegenstander, maar dan verdwijnt hij zelf onder de modder.

Otaktay trekt het zilveren slagzwaard van de Silver Fangs en groet de leider van de garou. Die groet terug en dan brandt de strijd los. Otaktay is een meester in de vechtkunst van de Stargazers. Zijn slagen zijn elegant en trefzeker en de grand klave doet massieve schade. De tegenstander klauwt woest om zich heen en raakt hem ook, maar de wond is oppervlakkig. Het gevecht is snel over. Hij eert de gevallen leider en dan kijkt hij om zich heen hoe het de anderen vergaat. Omdat hij de kampioensstrijd was aangegaan, mag hij nu niet ingrijpen. 

Jim heeft een filodox uitgedaagd. Beiden roepen tegelijk een storm op en de twee staan een tijdlang tegen elkaars natuurkracht te duwen. Het doet denken aan een japanse tekenfilm. Dan ontsteekt Jim in razernij, hij rent naar voren en trekt het zilveren zwaard. Eerst slaat hij het harnas van zijn tegenstander kapot, en met de volgende klap de tegenstander zelf. Hij heft een gehuil aan, de Dirge of the Fallen.

Edna heeft weinig problemen met haar uitdager. Ze slaat hem in xc3xa9xc3xa9n klap hartstikke dood. Om de gemoederen te kalmeren voert ze samen met Jim de Rite of Contrition uit. Maar de garou reageren daar niet op. Dit gevecht lijkt te zijn voorbestemd, het is het laatste effect van de oude vervloeking van de bastet. 

De oude theurg had een leerling die, net als wij bij Morgan, de boeken van zijn meester moest dragen. Juan daagt de leerling uit en krijgt de boeken naar zijn hoofd gesmeten. Het zijn lijvige, met brons beslagen massieve exemplaren die hard aankomen. Eentje raakt hem zelfs zo hard, dat het een L-vormig litteken op zijn voorhoofd achterlaat. Zijn eerste battlescar. De leerling theurg is heel fanatiek en wil zich niet overgeven als zijn munitie op is. Uiteindelijk vecht hij zich dood.

Marvin had de ragabash van de garou uitgedaagd. Een clown in een houten harnas met een rare houten helm op. Ze zijn goed aan elkaar gewaagd. Maar dan roept Marvin een vuurstorm op en steekt de houten uitrusting van de ragabash in de fik.

Old Speckled heeft een jonge garou bij een achterpoot gepakt en is daarmee om zich heen aan het meppen. Old Spice heeft zich midden in de groep geworpen. Al meteen slaat ze er twee met haar blote klauwen doormidden. Aan het einde van het gevecht heeft ze zelfs een lelijke wond opgelopen, waar ze heel trots op is. "Op mijn leeftijd nog een nieuw litteken." Daarna is de strijd snel beslecht. De Master of the Hunt jaagt met zijn honden de overgebleven tegenstanders de dood in. Na het gevecht zingen we samen een lied om de gevallenen te eren. 

De elders zijn blij dat we deze strijd aandurfden. Onder de bezittingen van de gevallenen vinden we toverboeken, een stokoud Wendigo ding waarvan we niet weten wat het is en twee grand klaves. De elders cofiskeren er een van en Otaktay moet de grand klave van de Silver Fangs inleveren. Old Spice geeft hem de andere grand klave van deze stam als trofee omdat hij als leider is opgetreden en de aanvoerder heeft uitgedaagd en verslagen. Hij krijgt een runensteen in zijn handen gedrukt en mag het zwaard personaliseren. Beschaamd zegt hij dat hij niet kan lezen en schrijven. De elder lacht hem uit: "Dat hoeft ook niet." Otaktay snapt het. Hij zet zijn klauw in het zilver en doordat hij deze steen vasthoudt kan hij er zijn afdruk in achterlaten.

Als we verder zoeken, vinden we nog een intact Wendigo harnas , een klauwwapen, een antieke flesopener die Marvin mag hebben en Edna vindt een griffel die aan een lijn vast blijkt te zitten die in de umbra verdwijnt. Verder zijn er nog een aantal ijzeren wapens. We mogen alles meenemen naar New York en de dode garou laten we afzinken in het drijfzand. Als zometeen de mensen komen, hoeven ze niet te weten wat er hier zoal is gebeurd.

Wij gaan naar de vision cave. Die is inderdaad gewijd aan Squirrel. De wanden zijn bedekt met grottekeningen. D
e meeste zijn duizenden jaren oud, maar er zijn er ook van minder lang geleden. De jongste zijn van zo'n vierhonderd jaar terug. Die lijken gemaakt te zijn door dreamspeakers, indiaanse tovenaars. We nemen foto's van de afbeeldingen. Er zijn plaatjes van het impergium, maar ook van lang daarvoor, waar de weerwolven samen met weetkatten en weerberen vechten tegen primordiale monsters. Er was een oog met een heleboel tentakels, een cilinder waar vuur uitkomt, et cetera. Op de latere pre-columbiaanse afbeeldingen zien we een oorrlog van de magiers tegen hele legers van onderlingen die als leger, maar ook als schild worden gebruikt door Galarius.

Wat opvalt is dat dit een belangrijke magische plek was met een maanbrug, tot een paar weken geleden! Nu is de maanbrug er niet meer en nu is het een gewone grot geworden. En dat komt niet omdat we de vloek van de bastet hebben verbroken. Toch heeft dat wel heel veel teweeg gebracht. We zien dat zelfs de foto's van de Catskill mountains opeens de huidige situatie laten zien in plaats van het stadje wat er gisteren lag.

Otaktay roept de geest van Kat op. Omdat hij geholpen heeft de bastet tot rust te brengen leert de incarna hem hoe hij zijn klauwen bovennatuurlijk scherp kan maken. De volgende keer heeft hij geen magische steen meer nodig om een zilveren zwaard te markeren. Edna wil graag leren hoe ze de magische stenen tafelen kan ge bruiken. Maar Morgan zegt dat dit een gave is die je alleen krijgt als de geesten je daarvoor waardig achten. Dan wil ze magie leren waarnemen. De theurg waarschuwt haar, meerdere malen, om het niet te doen. Maar ze weet het zeker. Morgan opent haar neus. En opeens ruikt ze de vreselijke, nergens mee te vergelijken, tegennatuurlijlke stank van tovenarij.

Bweurk. Volgende sessie gaan we kijken wat er gebeurd is met de maanbrug.