Het blijft maar regenen en waaien. We komen weinig mensen tegen, wantiedereen blijft binnen vanwege het slechte weer. Als we aan de voet van de Alpen zijn, houden we een dagje rust, want de uitrusting is aanhet schimmelen en zelfs de hoeven van de paarden beginnen te rotten.Alleen Oe’al vindt al die nattigheid wel lekker. Ster wil de stormwind voor iets nuttigs gebruiken en hij begint aan een ritueel om zijn borstkuras de essentie van lucht te geven. Daardoor wordt het harnas gewichtloos en gemakkelijk te dragen, zonder zijn beschermende waarde te verliezen. Maar dat ritueel duurt wel de hele ochtend.

Intussen gaat Ma Si Tamuz naar een heuveltop en ze begint tot de Storm King te bidden. Het duurt meer dan een uur voordat hij bereid is om naar haar te luisteren. Ze bedankt hem voor de regen. Uiteindelijk breekt er een straaltje zonlicht door en de wind gaat liggen. Iedereen is blij behalve Oe’al en Ster, wiens ritueel nog niet klaar was. 30 Motes essence en een offer aan de stormgod verspild.

We reizen de volgende dag verder, over de Alpen en we gaan Italixc3xab in. De goed onderhouden weg voert ons langs een paar dorpjes en door een bos. Diep in het woud horen we zacht gezang, de stem is niet menselijk, een beetje raspend en houtig. We houden even halt en gaan op onderzoek uit. Op een open plek in het bos zien we een soort boom-mens. Hij heeft een stoffen popje vast waar hij tegen zingt. Ster complimenteert hem met zijn gezang. Hij heet ons enthousiast welkom en vertelt omstandig hoe weinig bezoekers hij krijgt. Hij heet Joza en is een Wood Elemental. Dyjab vraagt naar het poppetje, het heeft een faery aura. Joza zegt dat hij vroeger een een relatie had met de fae en toen ze vertrokken heeft hij dit aandenken gekregen. Maar een van de oogjes is er jaren geleden afgevallen waardoor de krachten ervan sterk zijn verminderd. We beloven te helpen met zoeken. "Home is where the heart is," merkt hij nog cryptisch op.

We slaan kamp op en hangen al onze natte spullen uit om te drogen. Raine blijft achter om op de spullen te passen. Joza richt het poppetje op Dyjab, het oog licht blauw op en dan knikt hij. We mogen het even bestuderen. De magische signatuur is gelukkig heel herkenbaar, het heeft met architectuur en bomen te maken. Hoewel het bos groot is, lukt het Ma Si om een spoor te vinden en na een hele dag zoeken hebben we een mooie zwarte edelsteen gevonden met dezelfde aura als het oog van het poppetje. De elemental is heel blij. Als hij merkt dat de steen niet uit zichzelf blijft zitten, mag Ster hem er aanzetten. Dan gaat het artefact zich zoemend opladen. Joza bedankt ons omstandig. Hij graaft zijn schat op en geeft die aan ons. Het is een doos met daarin doorzichtige stenen en groen uitgeslagen munten. Er zitten zes heartstones in, een berg halfedelstenen waar ze in Autochthonia heel blij mee zullen zijn en een paar handenvol geld waarvan we niet weten of het wat waard is. Dan laat hij de pop paars opgloeien en tovert hij een boom om in een paleis waar hij in gaat. Dyjab wil graag blijven. Hij staat onder invloed van de pop en het kost veel moeite om hem mee te krijgen.

We breken ons kamp weer op en trekken verder. We trekken door dorpjes en landerijen. Het wordt drukker op de weg. ’s Nachts schuiven er vaak medereizigers aan bij ons kampvuur. We zien ook regelmatig dragonblooded voorbij komen, maar die stoppen niet. Ze verwachten geen lunar en solar anathema in het hartland van de wild hunt en we vallen niet op. Van de andere reizigers leren we dat er een in de buurt van Rome nieuwe Spiral Academy wordt gebouwd, een school voor dragonblooded bestuurders. Dyjab vertelt dat Italie wordt bestuurd door huis Nellens, dat ook Tunesie heeft. Rome heeft een ingewikkelde structuur, heel bureaucratisch en met veel dragonblooded, maar het plebs heeft er ook wat te zeggen. De andere grote huizen kijken een beetje op huis Nellens neer omdat ze mortals mee laten beslissen. Het duo-leiderschap van Nellens Joer en haar broer/minnaar Tetsuo valt ook niet goed. Het huis is ontstaan vanuit de enige niet-dragonblooded minnaar van de keizerin. Alle vijf de elementen komen even vaak voor onder Nellens exalts, waar andere huizen juist een sterke bias hebben naar een van de elementaire draken.  We horen geruchten dat ze heibel hebben met andere huizen. Ook wordt er gepraat over een wrede ridder in een zwart harnas, met lang wit haar. Het is een hufter en men vertrouwt er op dat de wild hunt hem wel zal aanpakken.

Tegen de avond komen we aan bij de zeven heuvels. Rome is een heel oude stad. Het is niet meer zo groot als in de 1st Age en de ruines zijn zo veel verder vervallen dat ze amper meer te herkennen zijn. De stad heeft geen muur en geen poorten. De buitenwijken zijn een chaos van lemen hutten en planken, meer naar binnen worden de huizen wat rijker. De stad is redelijk welvarend. We trekken in bij een bejaarde dame die kamers verhuurd "Di mama".

De volgende ochtrend ontbijten we met spaghetti aglio e olio, wat door Ster wordt aangezien voor Autochthonia’s nationale gerecht nutrient. Daarna gaan we de stad in. Ster laat de muntjes taxeren bij een geldwisselaar. Oud, dat wel, zelfs nog van voor Nellens. Maar helaas zijn ze waardeloos. De handelaar geeft er 10 yen voor. "Laat maar zitten, ik stel ze wel ten toon in Autochthonia als voorbeeld dat mensen in Creation tandwieltjes als ruilmiddel gebruiken…"

Ma Si Tamuz wil een valk kopen. We gaan dus naar de vogeltjesmarkt. Daar is inderdaad een prachtige afgerichte jachtvalk te koop, maar het dier is haar een beetje te duur. Ze wil hem namelijk opeten om de vorm aan te kunnen nemen. Dan gaat ze maar proberen een kraai te vangen, maar die vogels lachen haar uit.

Dyjab en Ster vragen rond over vreemde cultussen en bijzondere gebeurtenissen. Ze komen er achter dat iedereen bang is voor de anathema. En ze horen van een cultus die sinds kort actief is iets buiten de stad. Het gaat over de onderwereld en de dood en ze schijnen een heel apart offer te hebben. De cultus is er al eerder geweest. Het zijn lastige lui. Pubers in het dorpje Ellera.

Nou, daar gaan we dus maar naar toe. Het is een vriendelijk dorpje met een plein met een pomp waar oude mannetjes zitten. Ma Si vangt eindelijk een kraai. Helaas doet ze dat in het volle zicht, dus de mannetjes mompelen meteen commentaar: "Waar moet dat heen met de zwangere vrouwen van tegenwoordig?" "Stomme buitenlanders." "Het zijn vast engelsen." Gelukkig zien ze niet dat de lunar in de schuur het beestje het hart uitrukt en dat opeet.

Claw vangt ook een kraai. We huren voor de nacht een schuur van een boer, met ruim voldoende wijn en eten. ’s Avonds zitten de lokale jeugd rond de pomp. Ster gaat er naar toe met een zak wijn en maakt een praatje. Ze willen wel met hem praten, maar steeds als hij het gesprek richting cultus probeert te leiden beginnen ze over oogstfeesten en andere zaken. Op de fontein ziet hij het symbool van een dorsvlegel. Na een tijdje komt Dyjab erbij. Hem lukt het met een paar woorden om de waarheid er uit te krijgen. Ze hebben hier inderdaad een cultus die gewijd is aan de regenratiecyclus. Het is bijna nieuwe maan en er staat iets belangrijks te gebeuren.