Na het gevecht in het heiligdom gaan we op weg naar Ravana’s heiligste der heiligen, ver in het diepere gedeelte van de tempel. Raine kent de weg en leidt ons feiloos naar de geheime deur. Daar gaat Ster aan de slag. Hij pakt het stermetalen stafje dat aan zijn zij hangt, en daar schiet een straal rood licht uit van ongeveer een meter lang. Dit steekt hij met kracht in de kier, waardoor het gesteente smelt en hij langzaam de deur uit kan zagen. Als Ster klaar is, gaan de anderen even aan de zijkant staan. De godin zal ons wel opwachten, want we zijn niet bepaald subtiel bezig geweest.

Als Ster de deur omver trapt, valt die met een klap een kleine stikdonkere kamer in. Voorzichtig naderen we de opening. In het midden van de kamer zien we een pedestal met daarop een hand die een vajra vasthoudt. Daaromheen is het onnatuurlijk donker; magische duisternis. Dan voelen we een onwijs krachtige magie op ons afkomen. En opeens lijkt het alsof de hele wereld omkeert. We vallen met een harde klap op het plafond! Ster activeert  zijn persoonlijke zwaartekracht manipulator en rent via de wand terug naar de vloer. De solar en de lunars klauteren de donkere kamer in. En de dragon king en dragon blooded bereiden zich vast voor op een het onvermijdelijke gevecht.

Maar … wie de kamer binnengaat, wordt daar geconfronteerd met zijn grootste angsten. Masi-Tamuz houdt stand, maar Silverclaw en Raine kunnen de macht van Ravana niet weerstaan en ze rennen weg. In verschillende richtingen verdwijnen ze de gang in. Dan bewijst Deejab wat een dragon blooded kan. Met een kort bevel brengt hij Silverclaw weer tot zichzelf en dan rent hij achter Raine aan.  Hoewel het pikkedonker is, vertrouwt Masi-Tamuz op haar intuitie en ze hakt op een hoek in. Ze heeft geluk, het is de hoek waar Ravana zich in heeft teruggetrokken. Als hij dat ziet, spring Ster met een salto over de vajra heen naar binnen en haalt uit met zijn lichtzwaard. Raak! De klap doet zelfs massaal schade en Ravana materialiseert. Inmiddels keert Silverclaw terug. Hij heeft zijn strijdvorm aangenomen en een enorme aura in de vorm van een beer met zwarte ogen omgeeft de drie meter hoge gestalte. Verderop, in de gang, brengt Deejab Raine tot zinnen en ook zij keren terug naar de kamer. De dragon king heft de magische duisternis op en de het gevecht gaat nu in volle hevigheid los. Ravana is verschrikkelijk om te zien. Het is een gedrocht met overal geslachtsdelen, bedekt met weerzinwekkend slijm, stinkend en misselijkmakend. Uit de muren weerklinkt gekreun en gesteun. Ravana grijpt Ster bij de arm en waar haar slijmerige hand zijn huid raakt, verdwijnt alle kleur uit zijn huid. Haar aanraking veroorzaakt bovendien existentiele wanhoop, want ze gebruikt haar magie om Ster te laten zien hoe volstrekt onbetekenend zijn plaats in de wereld is. Maar hij biedt weerstand. "Ik mag dan een een onbetekenend radartje zijn, ik ben wel een radartje van Autochthon." Met die woorden hakt hij opnieuw op de demones in. Silverclaw en de anderen weten haar ook flink te beschadigen en wij lijken aan de winnende hand te zijn. Maar Ravana is geen geringe tegenstander. Nu scheurt ze Sters arm, die ze nog steeds vastheeft, met krachtige magie uitde kom. Botten en schouderblad verbrijzelen, versplinterd glas enverbogen messing steken uit de vreselijke wond en de arm vergroeit metSters rug. Hij moet zijn lichtzwaard loslaten en terwijl het op de grond valt, gaat het licht uit. Ondanks de helse pijn geeft Ster zich niet gewonnen en hij grijpt met zijn linkerhand naar een chakram waarmee hij op het monster inhakt.

Onder het geweld van vijf exalts wordt de stoffelijke vorm van de earthbound demon vernietigd. Maar ze is nog niet definitief verslagen. Ze blijkt zich in de vajra te hebben teruggetrokken. En dat ding is stevig! Blasts van pure essence hebben geen enkel effect. Wapens van orichalcum, stermetaal en maanzilver geven slechts krassen. Maar uiteindelijk en met vereende krachten krijgen we het ding toch kapot. En dan manifesteert Ravana zich nog eenmaal. De wanstaltige demones is nog kort even te zien in de spectaculaire effecten waarmee haar essentie definitief vergaat.

En dan is het stil. De tempel voelt opeens schoon aan. En we realiseren ons dat alle acolieten van de tempel en de duizenden mensen op het tempelplein dat ook zullen voelen. Wat gaan we hun vertellen? Masi-Tamuz en Oeal ontfermen zich over Ster. De genezing is allesbehalve subtiel. Het doet feitelijk nog tienmaal meer pijn dan de verwonding. Maar na een kwartier zit alles weer op zijn plek. Uiteindelijk houdt hij er niet meer aan over dan een onuitwisbare witte handafdruk.

Een kort krijgsberaad vindt plaats. We beslissen dat wij van deze tempel ons hoofdkwartier willen maken en om hieromheen een stad te stichten. Deejab stelt voor om er een vrijhandelszone van te maken en Silverclaw wil het jaarlijkse festival niet afschaffen, maar ombouwen tot jaarlijkse spelen.

Op het tempelplein is iedereen in verwarring. De hogepriester en de priesteres zijn dood. De feestelijkheden lijken in het water te vallen. Om aandacht te trekken vuurt Ster een bol essence de lucht in en als iedereen hun kant op kijkt, spreekt Deejab de tienduizend mensen toe. Zijn stem wordt versterkt door Oeal, zodat iedereen het zonder moeite kan horen. Deejab vertelt dat we hun bevrijd hebben van de demon en ontvouwt onze plannen voor een stad met lage belastingen, vrijhandel en een mild bestuur. 
 

Het merendeel van de mensen hoort dit nieuws verheugd aan en een paar beginnen zelfs al bomen te vellen om een huis te bouwen. Enkele van de acolieten zijn echter hun godin trouw. Met deze potentiele rotzooimakers wordt genadeloos afgerekend door de Lunars.

En de sessie eindigt met de aankomst van een vreselijk arrogante vent, waarvan Raine zegt dat het een abyssal, een gecorrumpeerde solar is.