Vijf spelers en een spelleider, zes karakters. Deejab de dragon-blooded, Masi-Tamuz en Silverclaw zijn lunars, Raine een solar, Oeab is een dragonlord en Ster is alchemical. Zij komen bij in een tempel nadat ze door de stargate zijn teruggekeerd in hun  eigen wereld. Of beter gezegd: hun eigen tijd. Want de wereld van Exalted is de verre toekomst van onze eigen wereld. Een wereld die het gevolg is van onze daden in onze  vorige campaign, die van Demon the Fallen. Daar speelden wij de demonen die de poort van de hemel hebben geopend. Deze wereld van Exalted is het gevolg van het herstel van de verbindingen tussen hemel en aarde en hel. Dit plaatje vond ik te laat, maar het past goed bij het einde van de vorige campaign.

OK, terug naar de wereld van Exalted. In de tempel liggen we op stretchers voor de stargate. Deejabs jachtkat springt blij tevoorschijn als hij wakker wordt. Een paar acolieten verzorgen ons al jaren en ze zijn erg verbaasd als we bijkomen. Ze halen de priesteres er bij. Terwijl we onze kracht hervinden vraagt ze ons hoe onze missie is verlopen, maar ze lijkt vreemd genoeg niet erg geinteresseerd in het antwoord. Het was  indertijd een enorme teleurstelling dat onze lichamen niet werden getransporteerd door de stargate. We hebben vijf jaar bewusteloos gelegen en werden wel verzorgd, maar ik krijg de indruk dat de priesteres het allemaal niet meer belangrijk vindt. We mogen ons nu gaan opfrissen, onze kamers zijn er nog maar mijn spullen zijn er niet meer. De acolieten zijn beleefd tegen ons, de meisjes plagen de jongens. Oh dat is waar ook, we dachten onszelf monniken in dit klooster gewijd aan de liefde en we hadden wapens en wapenrustingen weggegeven aan de orde. Maar nu zijn onze herinneringen terug, onze hersenen ‘ontspoeld’  en die dingen willen we terughebben.
En dus gaan we op zoek. Hoewel we de weg kennen in het klooster, kost het een boel moeite om de schatkamer te vinden. Er zijn valstrikken onderweg, een valkuil onder meer waar ik in val. Maar we komen er en daar vinden we de schatten van het klooster: een gouden harnas voor het ritueel van overmorgen, snuisterijen, maar niet onze eigen dingen. Die blijken verder weg te zijn verstopt, achter een geheime deur in de kluis is een gang met een valkuil, waar ik ook in val, en daar achter vinden we onze wapens en wapenrustingen en technologie uit de eerste tijd.

Goh, wat ben ik blij dat we alles terughebben, ik activeer onmiddelijk al mijn bezittingen. Aangezien dat een enorme hoeveelheid magische energie opslorpt, begint daardoor mijn aura op te lichten. Dat noemen ze een  Anima. Het is nogal wat. Gewone exalts hebben een of twee magische voorwerpen maar ik heb er tientallen. Mijn kristallen chakram kost de meeste energie. Wielen en tandraderen in alle kleuren van de regenboog en prismatische lichteffecten als olie op water verlichten de omgeving in een spetterende lichtshow. We  We nemen alles mee. Volgende sessie zien we wel hoe het klooster reageert als de deur naar de kluis geforceerd is en de tempelschatten zijn gestolen…