Het is een uur of zeven in het vestzakuniversum van de Grey Squirrel Lodge. Twee manen komen op. De grootste neemt een tiende deel van de hemel in beslag. Vanaf de kant waar de Fools wonen komt een stipje op ons af. Een vrouw zit op een vliegend paard met schitterend pantser en mitrailleurs aan de zijde. Ze landt een meter of tien van ons vandaan en stapt af. Haar rijdier is zo oogverblindend mooi dat alleen Marvin en Edna de dame kunnen begroeten, de anderen staan ademloos naar de pegasus te kijken. Eagle stelt ons aan Gail voor als bevriende garou die handelen uit naam van de Silver Fangs. Ze lacht en zegt dat weerwolven niet zo lang onder de indruk zullen blijven van het paard als gewone mensen. Jim blijft het langst gefascineerd. Als iedereen weer bij de les is vertelt ze dat zij een Verbena is, zeg maar een heks. Als demonstratie verandert ze haar hand in de klauw van een garou. Haar magie ruikt natuurlijk, niet vies zoals technomagie. Ze heeft antropologie gestudeerd en heeft Wendigo en Uktena stammen bestudeerd, zonder op te vallen, door zich in een boom te veranderen. Jim vraagt haar wat ze weet van Galarius.

"Galarius, die naam heb ik al een paar jaar niet meer gehoord. Ik heb een aantal van zijn barabbi op mijn kerfstok staan. Voor een magier is hij heel krachtig, maar als nephandus is hij nog maar een beginneling. Hij heeft een van de Nephandi-realms gerepareerd en daardoor zijn ze in hem geinteresseerd." Otaktay vertelt over de energiecentrale en de verplaatste maanbrug. Edna laat de foto's zien en de diagrammen. Nu snapt Gail waardoor een van hun portalen het een tijdje niet heeft gedaan. Ze is verheugd als ze hoort dat Catskill nu weer bij de wereld hoort.

Galarius is dus wel een nare vent. Hij is met name op zoek naar macht. Hij was van oorsprong native american, een dreamspeaker. Maar hij is dat al lang niet meer. Zijn krachten liggen op het gebied van Spirit en Mind magie. De echte nephandi zijn duizenden jaren oud. Ze zijn tot voorbij de deep umbra verdreven. De barabbi zijn hun link met de wereld. Galarius zit op de overgang. De magiers hebben een paar van zijn barabbi gepakt en ondervraagd. Als we daar in toestemmen kan zij ons de herinneringen tonen van de een van hen, die in het realm van Galatius is geweest. Maar ze waarschuwt ons: het zal niet plezierig zijn. Het realm is aan het einde van de middeleeuwen vernietigd door de Void Seekers, voorgangers van de Void Engineers. En niemand wist meer van het bestaan ervan. Galarius heeft het gevonden en hersteld. Het verbaast haar niets dat Falcon spirit nu weg is. HIj had een maanbrug nodig om naar het rijk van de great spirits te gaan.

Ze neemt een glazen bol en mengt kruiden en wierook. Walmen rook kringelen om ons heen. Ze chant in een vreemde taal. We raken beneveld en KLAP dan zijn we onderwater. We kunnen hier ademhalen, maar Juan raakt in paniek en wil naar boven zwemmen. Otaktay kalmeert hem. Er zwemt een zeebisschop voorbij. Dit is duidelijk een umbra realm. Diep onder ons zien we torens in een groenig licht. Er zwemmen zeeslangen en andere diepzeemonsters. We liften met een zeeslang mee naar beneden. In de stad staat een vuurtoren die de omgeving afspeurt. Het donkere gebouw is begroeid met algen. Beneden lopen we door verschillende complexen met slaapzalen en zo. De man in wiens herinneringen we zitten komt twee andere barabbi tegen, een blond meisje en een dikke man met een snor en een bril. We zien rare wezens in pijen, er komen tentakels uit van onder de zoom. Hij is er erg ang voor. Via zijn herinneringen weten we dat die wezens hier thuishoren. We passeren martelkamers. Mensen worden hier gefolterd, verbrand met natrium. Daar doen ze mensen pijn mee die ze hierheen hebben ontvoerd. Ze gaan door totdat de slachtoffers bijna dood zijn en dan wordt de ziel er uit gehaald en gebonden aan een enorm abstract voorwerp. We weten niet eens of het wel een apparaat is, zo vreemd ziet het er uit. Het is een meter of 20 hoog en 100 meter lang. dan krijgen we galarius zelf te zien. Hij heeft vlassig haar en ogen als saffieren. Die ogen zijn nog fascinerender dan de pegasus van Gail, daar betovert hij de mensen mee. We horen hem opdracht te geven om meer mensen te halen.

Dan gebeurt er een tijdje niets. De volgende ervaring is in New York. Het blonde meisje is er bij. We gaan naar een feest. Melissa is daar ook. Het is het vampierenfeest van de foto's die we hebben gezien en we zitten in de fotograaf. Het doel van dit feest is om mensen te vangen voor het onderwater realm. Er zijn drugs en seks en sm en zo. Als iedereen bedwelmd is gaan de deftige vampieren zich tegoed doen aan de gasten. De overlevenden worden meegevoerd.

Weer een onderbreking en dan zijn we weer terug onder water. We zijn getuige van het folteren. Het is erg moeilijk om hier kalm bij te blijven.

Dan weer zo'n feest. Nu op een andere plek. Dit speelt zo'n twee jaar geleden. We zien Silabar's zoon binnenkomen samen met melissa. Het is zijn introductie in deze scene. Hij wordt uitgenodigd om deel te nemen aan de feestelijkheden, maar hij leent de camera van onze 'gast barabbi' en gaat enthousiast foto's maken van het bijten, de seks en de martelingen. Maar hij neemt geen deel. Hij wordt wel heel dronken. Melissa is iemand aan het betoveren en dwingt hem om zelfmoord te plegen. Akelige lui!

Opeens wordt er ingebroken in het visioen. Quetzalcoatl vraagt "Is mijn  visie niet genoeg?" Hij komt ons helpen. Het is wel fijn dat we even van deze gruwelbeelden verlost zijn. Hij geeft ons de gift Spirit of the Fish. Daarmee kunnen we onder water ademen, dat zullen we nodig hebben. En we mogen hem gericht vragen stellen. Quetzal verklaart dat deze man niet weet hoe hij heen en weer reisde, omdat hij van het blonde meisje pilletjes kreeg waarvan hij buiten westen raakte, waarna zij hem vervoerde. Deze man weet het dus gewoon niet. Zwakke plekken van Galarius zijn: 1. megalomanie, want hij heeft een wereld gerepareerd en denkt nu dat hij alles kan; 2. hij wordt af en toe teruggefloten door zijn superieuren; 3. hij gebruikt bij voorkeur niet zijn eigen krachten maar die van zijn onderlingen. Waar het apparaat voor dient waar galarius alle zielen aan bindt kan Quetzal niet in de geest van deze man vinden. Marvin vraagt: "Wie is Joan Myers?" (het onderwerp van het liedje dat al een dag in zijn hoofd zit. Zij is de blonde barabbi, haar feesten leiden tot de hel. Letterlijk. Zij was lid van de Cult of Extacy in Ohio, totdat ze Galarius tegenkwam. Nu heeft ze haar hoofdkwartier in New York. De dikke man onderwater heet Lester Giles. Hij is een Son of Ether barabbi uit Engeland, horlogemaker. Edna roept: "Sylar!" De Indianen die geen tv hebben kijken haar niet-begrijpend aan. Hij lijdt aan teveel hebzucht, naar kennis en macht. Hij wil een horloge maken waarmee hij de tijd kunt stilzetten, zodat hijzelf kan rondlopen in een stilstaande wereld. Het is niet echt een vechter. Onze host heeft rood haar, een hazenlip, komt uit een weeshuis en is bekend als nr. 451 (hij heeft geen naam). Hij is geinteresseerd in zielenmagie, het pijnigen van mensen om hun ziel los te maken van hun lichaam. Quetzal sluit het visioen af en we moeten weer lucht ademen. Terug in de wereld van d
e Dreamspeakers bij het kampvuur staat het eten voor ons klaar.

Edna vertelt dat ze Melissa, een garou, magiersmagie heeft zien gebruiken en vraagt hoe dat kan. Daar was Gail al bang voor. Melissa heeft waarschijnlijk zielen geofferd voor de 'Ascension', dus om op te stijgen naar magier. Gaia vindt het niet goed dat garou echte magie leren, wel zogenaamde 'hedge magic'. Dat wil zeggen, je eigen gifts maken. Ware magie is gewoonlijk alleen van demonen te leren. Juan vraagt haar of het wijs is om naar Falcon's realm te gaan. Ze noemt het een speld in een hooiberg. Wel zouden de Children of Karnak kunnen helpen. Dat zijn technologische geesten die door Falcon verbannen zijn en nu in Egypte wonen. Burton kan wel een poort voor ons maken.

Laughing Eagle komt uit zijn tent met de schema's die edna had overgenomen van de energiecentrale. Hij is een beetje bleek. "Dit is echt heel slecht nieuws. Ik weet wat hij met falcon van plan is! Dit is een schema om een ziel te splitsen, net zoals je een atoom splitst, om er energie uit te halen. Maar dan getweakt voor wat er gebeurt als je dat met een Higher Spirit doet. Het equivalent van tienduizenden zielen in een keer. Gelukkig zijn er nog een paar zaken waar hij niet zeker van is. Dus er is nog wat tijd." Jim vraagt wat Gail ons kan bieden. Een anti-magie tegen de magie van Galarius. Hij zal niet verwachten dat garou en mages samenwerken, want hij gaat er van uit dat hijzelf de enige is die dat voor elkaar kan krijgen. Ze zal er met Burton aan gaan werken.

Maar eerst is er een feest. Er is barbecue. Juan danst met de bastet. De bastet flirt met Jim. Zelfs Otak heeft een leuke avond. Gail bekikt het "dingetje" van Jim. Ze herkent het als de tand van Wendigo. Het is de helft van een artifact. De klauw van Wendigo ligt in het Museum of Natural History. Daar staat een skelet van een diplodocus in de hal, waar ze het per abuis in hebben gestopt. Ze kent zelfs een Wendigo die het harnas zou kunnen repareren. Steve Hennig. Die woont in de Bronx. Maar we mogen het niet verder vertellen, want hij wil zijn aanwezigheid geheim houden voor de garou van New York. Hij is namelijk antropoloog en doet hier onderzoek naar het leven van weerwolven in een grote stad. Zijn ambitie is om meer begrip te kweken tussen de verschillende clans. En hij had ons al gespot.

Aan het einde van het feest vraagt Jin aan Felice om een teken. Ze geeft hem een visgraat met allemaal kleine katjes er in gesneden. Het ding kan voor ieder van ons een level aggravated schade genezen. Daarna gaan we terug naar New York. We gaan even bij het museum langs. Met zijn magische flesopener maakt Marvin het aardedonker en de deur gaat moeiteloos open. Jim's voelt een luchtstroom van zijn 'dingetje' naar het missende onderdeel, dat zit bovenin schedel van het diplodocus skelet in de hal. Otaktay klimt er in en wrikt het andere 'dingetje' los. Als Jim de twee delen samenbrengt, krijgt hij een visioen van het gezicht van de windgeest Frostbite. Het gezicht verdwijnt in de twee dingetjes en die voegen zich samen tot een transparante tand die blauw licht geeft, de kleur van een ijsgrot.

Vervolgens gaan we bij de Wendigo antropoloog langs. Die staat gewoon in het telefoonboek en het adres is makkelijk te vinden. Hij woont in de Meat Packing District in de koelcel van een oude slagerij. Als we uitleggen wie we zijn, begroet hij ons vriendelijk. Hij stelt zich voor als Steve Zingende Wind. Hij was net bezig data in te voeren in een vreemd telraam. Hij ruikt naar Verbena magie, maar dat is camouflage. Hij is een theurg. We nodigen hem uit om de dream cairn te bezoeken, een aanbod waar hij graag gebruik van zal maken. Als we maar niet verder vertellen dat hij garou is. Jim laat hem het Wendigo harnas zien. Hij is onder de indruk. Het heeft goede magie waardoor het met de weerwolf mee transfor- meert van homid tot en met Crinos vorm, daarvoorbij verandert het in een patroon op je wolven- vacht. Repareren gaat lastig worden, want er ontbreekt nogal wat. Over een paar dagen heeft hij het af en op maat gemaakt. In ruil wil hij dat Jim een soort dagboekje bijhoudt over hoe het is om als Wendigo samen te leven met andere garou. Hij geeft hem een armband met een balletje er aan. Daar zit een geest in die alles opneemt wat hij zegt. We geven Steve een lift naar de spirit cave.

Die nacht zit Otaktay weer op het dak om te mediteren en naar de sterren te kijken. Hij probeert te leren wat Gail deed: alleen een deel van zijn lichaam transformeren. dat is een stuk moeilijker dan hij dacht, maar uiteindelijk lukt het om alleen zijn rechterarm in een wolvenklauw te veranderen. Ondertussen bestudeert Edna wat er in de bibliotheek te vinden is over de Children of Karnak. Het zijn mensvormige geesten, goede krijgers met gouden harnassen. Ze hebben gevochten tegen nephandi en ze gebruiken technomagie die gebaseerd is op zonne-energie. Lasers, lichtsabels en dat soort dingen. De huisgeest leent Marvin's kurkentrekker 's nachts en de volgende ochtend vindt de garou een bedankbriefje en een rugzak gevuld met mooie flessen drank.

Als we de volgende ochtend aanbellen bij Jack Burton, doet Gail open. Ze gaat ons voor naar de laboratoria. In de eerste hangt een bol van plasma met pieken. Het blijkt de bom van Galarius te zijn die we hebben gevonden. Die hebben ze laten ontploffen in een tijdvacuum om hem te onderzoeken. We lopen door naar het tweede lab. Daar staat een soort stargate. Burton was alvast bezig om hem in te regelen en we kunnen er gelijk doorheen.

Aan de andere kant staan we op de binnen- plaats van een zonover- goten tempel- complex. Otaktay vindt sporen van een andere garou, ook een stargazer. Die blijkt bovenop een pilaar te ziten met getrokken boog. Hij vertrouwt het niet dat we zomaar uit de lucht komen stappen en denkt dat we magiers zijn. "Laat maar zien dat je de waarheid spreekt." We gaan in crinos-vorm. Dat maakt hem toeschietelijker. Hij stelt zich voor als Al-Hazim en vraag wat we komen doen. "We zoeken de Children of Karnak." Juan laat het boek zien waar we de informatie uit hebben. "Hee, dat komt uit de bibliotheek van Alexandrie. Kijk. De uitleenkaart zit er nog in." Hij vertelt dat de bieb ontzettend lang geleden vernietigd is in een gevecht tegen Falcon. "Volg mij." Hij stapt de umbra in en wij volgen. De aardse tempel blijkt een afschaduwing te zijn van de echte tempel in de umbra. Die is van metaal, alles is schitterend mooi. We zien ontzettend veel spirits, Children of Karnak. Sommige dragen harnassen en wapens. Juan spreekt er eentje aan en krijgt antwoord in heel mooi verzorgd spirit speach: "Als jullie het parlement willen toespreken, moet je snel zijn. De sneltram vertrekt over 1 minuut."

Dat klopt, het is een soort stoompunk metrometroding. De eerste halte is Shopping District, daarna komt de halte Parlement. Onderweg leest Juan hoe je als garou een spirit vergadering toe moet spreken. Dat zijn hele formalistische aangelegenheden, maar hij ontdekt dat er vlak voor de sluiting nog een rondvraag is. Daar kunnen we gebruik van maken. We sprinten de stenen roltrap op en Otaktay ytrapt de deur van de vergaderzaal open. Juan springt naar binnen. "U had nog iets voor de rondvraag
?" reageert de voorzitter laconiek.
"Ja."
"Uw naam graag." We geven onze namen en dan krijgt Juan het woord.
"Is het hier bekend dat Falcon gevangen is genomen door nephandi?" vraagt hij.
Nee,"
"Wilt u voorkomen dat hij in stukken wordt gescheurd om de nephandi terug in creation te laten komen?"
"Daar moeten we over stemmen."
Jim roept nog wat over redemption, maar de geesten willen hem nu het woord niet geven. Eerst wordt er gestemd. Met een nipte meerderheid (51%) is men voor. En zodra er gestemd is, legt iedereen zich onvoorwaardelijk neer bij de uitslag.
"Er moet wat aan gedaan worden."
Ze willen helpen, informatie uitwisselen en manschappen leveren. Als wij hun het adres van de onderwaterwereld kunnen geven, kunnen zij een paar legioenen met onderzeeers sturen. Otaktay vraagt om een gouden harnas. Dat kan wel, maar als garou heb je daar maar weinig aan want die transformeert niet mee als je van gedaante wisselt. Als we zelf nog bijzondere dingen nodig hebben, kunnen we die in de shopping mall vinden. Normaal moeten garou hier met Gnosis betalen, maar dit kan op kosten van de regering.