Na ons avontuur in Albany zijn we weer terug in New York. We gaan naar de Ierse pub op 38 Street, tussen 9th en Amsterdam Ave. We stallen de motoren en gaan naar binnen. Een vrij klein meisje zingt daar achter de bar Ierse folkliedjes en tapt perfecte biertjes. We bestellen wat te eten en te drinken. Jim wil melk, Otak een Guinness, de rest drinkt Kilkenny. Er worden grote rauwe steaks voor ons klaargemaakt. Het meisje zingt over weerwolven. Zij is (op dit moment) de enige garou in de kroeg. Als Jim tegen haar begint over Galliards, antwoordt ze: "Ja dat is meer dan zo maar een woord. Biertje?" "Nou, eentje dan." "Ik ben blij dat je geen metis bent, melkdrinker." Ze vertelt dat haar shift om 10 uur ophoudt. Tot die tijd moeten we ons maar amuseren. Als we bijna klaar zijn met eten, Is Otak's Guinness eindelijk getapt. Er staat een klavertje in het schuim.

Om half tien komt er een stevige kerel met zwart haar de kroeg binnen en loopt meteen door naar de keuken. Hij heeft een tattoo van bladeren in zijn nek. Een kwartiertje later roept het barmeisje: "Ashrun, wil je even een paar vaten Kilkenny halen?" De man loopt het steegje in en komt terug met op iedere schouder een fust. Met zijn voet schopt hij een derde voort en onderwijl probeert hij de aandacht van een paar meisjes te trekken. Hij sluit een  nieuw vat aan en gaat achter de bar staan. De bardame pakt een paar flessen bier en komt bij ons zitten. Ze stelt zich voor als Riverdance en wij vertellen wie wij zijn. Het wordt gezellig. Ze vertelt dat er al heel lang een grote Ierse gemeenschap in New York is. Op dit moment zijn er 14 Fianna weerwolven. Ze zijn ooit samen met de Hollanders, Silabars voorouders, hier gekomen. Voor hen is het nu rustig, maar dat geldt niet voor alle garou. De Silver Fangs hebben wel problemen, net als de Bone Gnawers en de Glass Walkers. Die hebben last van de Technocracy. Heel Manhattan is Technocracy grondgebied. De Shadow Lords zijn al vijf jaar niet meer gezien. Het gerucht gaat dat ze zijn uitgemoord. Riverdance adviseert ons om de caern onder het huis van Silabar te bezoeken. Het is de oudste caern van New York.

Ze geeft ons namen en beschrijvingen van de Fianna in de stad. Er zijn drie 'oude knarren': theurg Old Speckled Wolf, filodox Morgan the Wise (oook wel 'the Boring' genoemd) en ahroun Old Spice (die wou ooit een Spice Girl zijn). De elders zitten het meest in de bibliotheek. Dan is er haar eigen jonge clan, die naast Ashru en haarzelf uit de ragabash Keltean Fool, theurg Morianna en filodox Gwennith bestaat. Drie wat oudere garou zijn een andere clan die bij elkaar in een huis woont: theurg Morgan, ahroun Hagan en ragabash Kilkenny. Dan zijn er nog galliard Eater of Violins en filodox Elina, die samen het Chelsea Hotel beheren. Eater of Violins is een goede schilder. En dan hebben we nog de beroemde ragabash MacLimerick. Hij is beroemd omdat niemand hem grappig vindt. Het is een prima gast, maar zijn moppen zijn te flauw voor woorden. Vroeger leefde hier ook de galiard Melissa, maar die is al een jaar niet meer gezien. Misschien is ze met het circus mee. We vragen wat ze weet van de andere groepen weerwolven. De Glass Walkers hebben geen echt hoofdkwartier, maar ze zijn te bereiken via de Apple Outlet.

Op verzoek van Jim zingt ze een lied over de strijd van haar clan tegen gemuteerde apen in het Empire State Building. Het is een lekker bloederig verhaal, maar als dit hun heldendaad is dan zijn ze eigenlijk nog jong en onervaren. Daarna vertelt ze verder over de stad. Er is bijvoorbeeld een overeenkomst met de bloedzuigers dat de Fianna hun niks doen als zij van de Ieren afblijven. 10 jaar terug waren er boosaardige magiers, maar die zijn verdreven. Er zijn nog wat tovenaars over, maar daar is sporadisch vriendschappelijk contact mee. Verder telt de stad een nest weerratten. Moots worden aangekondigd in Madison Park, ze adviseert ons om daar wekelijks eens te gaan kijken.

Jim vertelt dat hij een visioen heeft gehad en beschrijft de vrouw die we gezien hebben. Dat is inderdaad Melissa. Ze trok een tijdlang op met Merin, die is omgekomen in een explosie. Hdet was een aanslag, maar niemand heeft kunnen ontdekken wie er achter zat. De laatste tijd ging ze veel met MacLimerick om. Ze vond zijn grappen leuk. Als we vertellen over de spinnenbeelden, adviseert ze ons om naar Morgan Library te gaan. Daar zitten de elders. 's Ochtends drinken ze bier en daarna gaan ze studeren. Als we met Limerick willen praten moeten we naar Battery Park. Overdag zit hij in zijn lab aan 1340 Battery Place, maar daar kan hij niet gestoord worden. We gaan er naar toe. Het park is mooi verlicht en heeft een mooi uitzicht op het Vrijheidsbeeld. Er zit een harige man met een schotse ruit op een bank. Hij lacht als Jim een domme mop vertelt. Ja, het is MacLimerick. Als we ons voorstellen, vindt hij het wel grappig dat er een Wendigo in de stad is – het hele gezelschap is wel raar. "We hebben een visioen gehad van Melissa," zegt Jim, "misschien weet jij waar we moeten beginnen met zoeken?" "Melissa? Dat was wel een goedlachse meid, maar niet meer zo heel erg na de dood van Merin."

Als we vragen wat hij ndenkt dat er toen is gebeurd, zegt hij "Ik vermoed dat het magiers waren, zo'n bom die een heel huizenblok wegvaagt is overdreven, heel vulgair. Er is een dust devil gezien en het was geen echte ontploffing, maar wat er in de blast zat is gedematerialiseert. Ik ken geen magiers die dat zouden willen maken. Burton zou het kunnen, hij heeft de puinhopen geanalyseerd. Er zijn  wel vaker van die nare bommen gebruikt." "Pijpbomen?" "Nee! Degene die dit maakt heeft veel meer fantasie." Jim begint over de Shadow Lords. "Er is wel eens wat voorgevallen. Maar die twee zaken hebben niet veel met elkaar te maken. Meer woorden maak ik er niet aan vuil." Jim nodigt hem uit om mee te gaan naar Central Park. Otaktay rent in wolvengedaante door de stad. "Jullie zijn zeker nieuw hier," lacht Limerick, "de metro is veel sneller!"

In Central Park lijkt het alsof er niets gebeurd is. Het botenhuis en het politiestation zijn weer in gebruik. Jim vertelt hoe het er twee dagen geleden uitzag. Als we op de oude plek komen, is Limerick verbaasd over de patternspiders. Hij wist wel dat er spinnenbeelden waren, maar dacht dat  het een kunstproject was. We vertellen wat er gebeurd is. De krater is nog zichtbaar. De magier die de vulgaire bommen heeft gemaakt is blijkbaar gelieerd aan de White Howlers. Hij herkent de pijpbom als Fianna handelsmerk, en zilver is wel heel erg specifiek tegen garou bedoeld.  "Over de doden niets dan goeds. Maar laten we zeggen dat Silabar zijn verdiende loon heeft gehad. Als de White Howlers hem zo hebben afgemaakt, ontving hij wat hijzelf de Shadow Lords heeft aangedaan." "Waarom heb jij dan bommen voor hem gemaakt?" "Tja. Het was oorlog…" "En jij hebt aan Melissa uitgelegd hoe je zo'n bom maakt." "Nu je het zegt, dat was ik helemnaal vergeten. Dat was een van de laatste keren dat ik haar heb gezien." Hij vertelt verder: "Silabar kon het heel goed vinden met Merin. Er worden geen rare dingen over die twee gezegd, en ik ben een van de weinigen die weet hoe het echt zat tussen die twee. Silabar was altijd heel erg met eer bezig en daarom deed hij veel dingen via buitenstaanders. Mijn steun hebben jullie.
Ik ga eens met wat geesten praten." Hij pakt een papiertje en krabbelt er wat tekens op. "Als jullie een moot bijeen willen roepen, dan is dit het teken dat het een Manhattan-moot is. De bomen weten het wel. Ik zal er zijn. Denk alsjeblieft niet te slecht over Silabar, zijn hang naar macht, eer en technologie. Garou omleggen is wel extreem. Hij zat dichter bij de White Howlers dan hij dacht."

We besluiten een moot bijeen te roepen, over twee dagen al. We krassen het in de boom in het park en de lokale Bone Gnawer hoort ons verhaal aan. Hij heet Sick Of It All, met een flick-flack komt hij uit de boom. "Dan zal ik de Black Furies ook inseinen." Jim geeft hem zijn laatste tientje.

Edna gaat op zoek naar haar neef, die ergens in Hell's Kitchen woont. Wellicht weet hij iemand om de laptop te hacken. Het is een enorm statig huis, waar nu geen licht brandt. Niemand thuis. We gaan maar slapen in het huis van Silabar.  De volgende ochtend gaan we langs bij de Apple store, daar zouden Glass Walkers zitten. Een van de bediendes blijkt inderdaad garou. "Zo ahroun," begint Jim. "Philodox." "We komen kenbaar maken dat we in de stad zijn en nodigen jullie formeel uit voor de moot morgen."  "Dat is snel," antwoordt de jongen achter de toonbank, "ik zal er zijn en de anderen komen ook. Maar nu moet ik weer naar een klant. Tot morgen."

Daarna gaan we naar de neef van Edna. Die woont in een heel mooi huis.Ze belt aan en er wordt open gedaan door een sullige kerel van een jaar of dertig. "Ik kom voor Milton," zegt ze. "Tante!" reageert de man verheugd."Kom binnen." Otaktay geeft hem een flesje wijn uit de wijnkelder. "Mooi jaar, die heb ik bij Silabar ook wel eens gedronken." We mogen naar de eetkamer en hij laat een blad met grote lappen vlees aanvoeren. Hij blijkt af en toe hand- en spandiensten te verrichten voor de garou in de stad en hij heeft wel eens wat met Riverdance gehad. De Silver Fangs hebben zijn baan bij Wallstreet geregeld. "Silabar zorgt goed voor de kinsfolk. Maar ik heb gehoord dat hij niet meer leeft?" Het spreekt zich al rond.Hij heeft het nieuws vernomen via de huishoudster.

Boven heeft hij een mooie studio. Daar belt hij iemand en even later krijgt hij een mailtje met hackers-tools. De laptop van Silabar's zoon wordt geopend en na een paar gekookte USB-sticks komen we binnen. Daar vinden we foto's van de umbra en van vampieren, mages en andere bovennatuurlijke wezens, gezien vanuit de umbra. Ook is er een foto van de maanbrug boven Manhattan, met Silabar er op. Er zijn geen foto's van Merin. Wel van hemzel. In crinos vorm zonder staart, samen met zijn vader, etcetera. Hij bracht blijkbaar de potentiele bedreigingen in de stad in kaart. We vinden een naam: Galarius. Een foto van een mage-achtig type met een sterke aura met zwarte randjes. Een grot boven een rivier met de tekst "Vision Cave". er zijn coordinaten. Het is een rots boven de Hudson rivier tussen Albany en New York.