Dyjab en Diamondclaw zijn uitgenodigd voor het overleg met de Earth Dragon Kings. De andere exalts mogen wel meeluisteren, maar hebben geen spreekrecht. Drie reptielen zitten al te wachten in de vergaderruimte, een ondiepe kom in de grond. Dariak, de oude priester, draagt een gouden gewaad, verder zijn er een jonge krijger genaamd Radiation day en een priesteres in een blauw gewaad, die Pireta heet. Na de benodigde plichtplegingen zoals het zingen van een zonnehymne, het branden van kruiden, en het aanbieden van zout en water, komen ze ter zake. "Wat komen jullie doen?"
Dyjab legt uit dat we op zoek zijn naar de aarde en de vuur dragon kings. Is dat vanwege de water dragon kings? Niet alleen, de oude draak Sleeping Prince wil dat de vijf soorten dragon kings weer actief worden. Ze zijn geinteresseerd en willen weten hoe ver we inmiddels zijn. Nou, we hebben inmiddels vier van de vijf soorten gevonden, alleen vuur is nog zoek.

"En wat gaan jullie nu doen?" vraagt Doriak.

Diamondclaw neemt het woord: "We gaan Demon Lord Loneliness op zijn  taas hakken!"

"Gaat dat lukken?"

"Nou, … hij heeft dingen waardoor onze samenwerking verstoord wordt, dus dat wordt een zware dobber."

"Samenwerken. Dat klinkt als een utopie. Je hebt het dan over vertrouwen en daar hebben wij slechte ervaringen mee. We zijn in het verleden al te vaak verraden en we zijn meer ingesteld op bewijzen dan op mooie woorden. Als jullie kunnen bewijzen ons vertrouwen waard te zijn, dan willen we jullie iets geven tegen Lord Loneliness. Wij hadden ook een sterrenpoort waarmee we contact hielden met de andere dragon kings. We hebben nog een paar adressen, maar de onze is kapot gegaan en later gestolen door de dragon blooded Saghramatha. Hij staat in de Himalaya op de hoogste piek van de berg Kalash. Ze is redelijk op zichzelf en gebruikt het ding letterlijk als poort. We willen hem terug."

Na het gesprek vraagt Ster aan Smerana of hij haar nog eens mag uitdagen als hij sterker is. "Kun je niet tegen  je verlies? Nou goed dan, maar bedenk dat ik dan ook sterker zal zijn geworden."

We gaan kijken naar de ruines buiten het dorp. Daar staat nog de gebroken sokkel van de sterrenpoort en de console ontbreekt ook. Dariok leent ons een roze kristallen bol en legt aan Ster uit hoe hij die kan bedienen. Op commando wordt de bal drie meter groot en hol. Daar kun je dan in vliegen. Hij gaat heel hard, wel 100 km per uur, en hij kan ongeveer 300 kg dragen. Maar hoe minder gewicht, hoe wendbaarder, en het ding is niet erg comfortabel. De anklok zijn vergeten hoe deze bollen gemaakt moeten worden, dus hij wil hem na gebruik wel terug hebben.

Voor we vertrekken moet Ma Si Tamuz nog de maanmis opvoeren. Ze heeft een heel toneelstuk ingestudeerd. In haar Beastman vorm, een grote vogel, zingt ze tegen zonsondergang stukken opera naar de wassende maan. Tot oinze verbazing gebeurt er echt iets. Vanuit de mirrorplanes zien we een lichtflits en dan komt er een grote raaf, die van een kwikzilveren licht gemaakt lijkt te zijn, onze kant op vliegen. Het dier landt voor Ma Si en spreekt haar aan: "Het is lang geleden dat een theurg me heeft opgeroepen. Wat moet je?"

"Ik wilde weten of er iemand van Luna in de buurt was."

"Dat is wel veel moeite voor weinig vraag. Is er nog meer?"

Ma Si vraagt hoe deze woestenij is ontstaan. De zilveren raaf antwoord dat het een catastrofe was. De eerste grote oorlog, met tanks en raketten. Toen drukte er iemand op een grote rode knop. Sindsdien is hier de grootste spiegel ter wereld en alle dieren zijn gemuteerd. De raaf, de laatste levende licht-elementaal uit die tijd, leeft nu in die spiegel. De balans is nogal verstoord. Alle normale leven is verdwenen de rest heeft zich extreem aangepast aan de omgeving. Het gesprek gaat verder over de verdwenen kastes van de Lunars. Ze herinnert zich die nog wel: "Jij tovert en roept geesten op: dat is het werk van een theurg, een waxing moon caste. Verder waren er nog de galliard verhalenvertellers die met de waning moon overeenkwamen; de filodox rechtsprekers waren de halfmoon; de ahroun fighters stonden onder het teken van de full moon; en dan waren er nog de ragabash, de new moon, zij waren het geweten van de groep, de schelmen die als enigen de anderen tot de orde konden roepen."

Als Silver Raven was deze elementaal ooit een van de boodschappers van Luna, maar ze is niet meer nodig en ze is al in geen duizenden jaren meer opgeroepen. Ma Si vertelt dat dit komt omdat Luna de Games of Divinity speelt. De raaf heeft daar geen boodschap aan, ze leeft in de spiegel en vindt het best zo. Ook weet ze niet hoe Ma Si haar kaste kan veranderen. "Ga nu met de gratie van Luna, lunar. We spreken elkaar nog wel eens."

De Dragon Kings zijn er nu van overtuigd dat Ma Si inderdaad een priesteres van Luna is. De volgende dag vertrekken we bij zonsopgang. Ster hangt ondersteboven aan het plafond, de lunars hebben hun kleinste gedaante aangenomen en dan nog is het krap in de kristallen bol. Zoevend vliegen we over het landschap, af en toe zien we een dorpje waar we even kunnen uitrusten en de weg vragen. Uiteindelijk komen we aan de voet van de berg Kalash. Hier ligt een rommelig stadje van smalle straatjes vol tempels, honderden schrijntjes, stadpaleizen, beelden van celestial lions en celestial dogs en torens met blauwe ogen er op. Hoewel we op 2000 m hoogte zijn, is het hier groen, warm en benauwd. Overal staan afbeelingen van de godin Kumari, een meisje met zwart haar, witte huid en drie ogen waarvan de middelste blauw is, met rode oogkassen.

Het is mogelijk om de volgende dag al een audientie bij de godin te krijgen. Ster in zijn sjiekste autochthoonse gewaden, de rest in reiskleding. Kumari woont in een paleis met heel lage deuren en poortwachters met heel grote zwaarden. In een zaaltje dat uitkijkt over een plein staat een ijzeren troon, waar een meisje van een jaar of 9 op zit. Ze heeft inderdaad drie ogen. Er zijn ook nog twee vrouwelijke wachters en Raine voelt nog een aanwezigheid. We worden vriendelijk begroet. Op de vraag wat we komen doen, vertellen we dat we Lord Loneliness willen bestrijden. Dat lijkt haar wel een goed idee, maar ze kent hem niet goed. Hij heeft een oogvormige hoofdstad in Mongolie. Ze is wel goed op de hoogte van onze zaken: "Jullie komen van Porto Libre, dat heb ik opgezocht," en ze weet wanneer er gelogen wordt en wanneer iemand de waarheid spreekt. Ze herkent Ma Si en Raine de solar. Ster stelt zich voor als ambassadeur van Autochthonia en vertelt van zijn queeste. Ze denkt lang na. "Ja, er wonen Mountain Folk in de Himalaya. Lang geleden dreven we daar handel mee, maar we hebben het contact verloren. Ze woonden vroeger ten Noordoosten van hier."  Ze wil wel een handelscontract met Porto Libre sluiten. De paarden uit deze streek zijn de beste ter wereld.

Dan vraagt Dyjab haar om advies hoe we om moeten gaan met Saghramatha. "Dragonblooded Mnemon Saghramatha heeft een vete met Warlord Ironclad van Meishan, Cathak Saramoriel. Als jij Saramoriel iets aandoet, dan kan je die drakenpoort gratis meenemen. Maar pas op, Saramoriel verzamelt 1st age technologie en van sommige dingen weet hij hoe het werkt." Ster’s ogen gaan glimmen.

Na de audientie gaan we de berg op. Boven aan het pad staat de stargate ingebouwd in de muur van haar fort. Hij heeft een duidelijke essence signatuur. Bij de poort stelt Dyjab zich formeel voor en laat zich aandienen. De Dragonblooded is welkom en mag met zijn gevolg doorlopen. In het paleis worden we begroet door een sensuele dame in een nauwsluitend grijs gewaad. Ze heeft een tijdloze uitstraling. Ze schenkt thee in voor Dyjab en geeft de andere gasten toestemming om te gaan zitten. Dyjab hoort haar uit voordat we vertellen waar we voor komen. Saghramatha is tovenares, doorgewinterd in de sociale spelletjes van de dragonblooded, maar hier kan ze zichzelf zijn. Ze is vriendelijk, open en direct. De Ironclad beschrijft ze als een eeuwige puber. Ze vraagt of ze een nachtje door mag brengen met Dyjab’s solar, want ze heeft het nog nooit met een solar gedaan. "Alleen als die zelf wil," antwoordt Dyjab. Raine stemt toe, in ruil voor de sterrenpoort. Maar nee, ze wil alleen met hem als hij haar begeert, ze wil geen koehandel. Ze blijft charmeren, maar ze kan hem niet verleiden. Als ze er achter komt dat hij een ander vind ze hem een verliefde puber, maar ze respecteert het wel en ze waarschuwt hem dat hij te timide is voor een ‘lord of creation’. Ze hoopt dat hij gelukkig wordt en we mogen de poort van haar meenemen. Ze laat ook een grote rode steen brengen, het restant van de console. "Ik zal op een gegeven moment bij Porto Libre aankomen en dan wil ik een gunst in ruil voor de poort." Na enig overleg wordt dat een ‘level three boon’, een grote gunst maar niet wereldschokkend of levensbedreigend. Ster vraagt aan haar of zij de spreuken ‘Flight of Separation’ en ‘Imbue with Elemental Essence’ kent. De eerste kent ze niet. Daarvoor moet hij bij een wood elemental, bird type zijn. Voor de andere mag hij op de terugweg van de demon bij haar langskomen, in zijn eentje. Ze heeft ook nog nooit een alchemical exalt gehad. Ster belooft dat hij, als hij het overleeft langs zal komen.

Ze geeft ons een stevige wagen mee, met veel paarden en ervaren wagenmenners, want zelfs met al onze zweefstenen is de poort veel te zwaar om met de kristallen bol te vervoeren. Ster laat de sterrenpoort uit de grond oprijzen en maakt voor Saghramata een nieuwe  (in zijn esthetica mooie) Autoch- thoonse poort. Ze vindt het maar een vreemd ding.

Iets naar het Oosten, in de Gobi woestijn vinden we een maanbrug. We komen uit in de glazen vlakte en reizen naar de dragon kings. De console van de sterrenpoort is nog steeds kapot. Ster maakt onderweg een nieuwe interface, een toetsenbord waarmee de rode steen aangestuurd kan worden. Als we het dorpje naderen, staat Smerana ons al op te wachten.

(Vraag: Helemaal aan het einde van mijn aantekeningen staat een opmerking die ik niet meer thuis kan brengen en Inez ook niet meer: "IJzeren harnas, en obsidianen harnas." Waren dat de dingen die we meekrijgen tegen Lord Loneliness?)