Na het bezoek aan Dyjab’s moeder gaat het gezelschap weer terug naar Porto Libre. Dyjab geeft bij het afscheid een paar magische houten stokjes van de Dragon Kings, niet alleen als kleine demonstratie van de bijzondere technologie waar ons stadje over beschikt, maar ook en vooral als compensatie voor de waren die Raine had gestolen. Als we weer terug zijn, zien we dat er nog steeds nieuwe immigranten aan de stadspoort staan. De Dragon Kings zijn een Azteeks aandoende pyramide aan het bouwen als pedestal voor de Sterre- poort. Ma Si maakt zich hier wat zorgen over. Dit soort pyramides roept bij haar associaties op aan mensenoffers. De Dragon Kings kunnen haar in dit opzicht niet helemaal geruststellen, in het verre verleden is dat inderdaad wel eens voorgekomen, maar nu doen ze het niet meer. "Ja, ja, … maar dan kan iedereen zien dat we zo’n sterrepoort hebben!"

"Maar ze hebben met 1000 man een compleet paleis door die  poort heen versleept," zegt Ster, "dat houd je echt niet geheim meer. Bovendien hoeft iedereen dan niet meer door onze tempel heen te banjeren."

"Daar zit wat in." geeft Ma Si toe. We gaan Oe’al opzoeken in de kristallen toren van de nieuwe toveracademie. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk want de God der Geheimen heeft de voordeur zoekgemaakt. Als we aankloppen, komt Oe’al open doen. Hij heeft het rustig momenteel. De geheime voordeur brengt ons op een idee. Dat is eigenlijk best wel handig! Het is helemaal geen goed idee om Jan en Alleman het heptagram binnen te laten. Dus we besluiten een stenen tweede toren neer te laten zetten voor de eerstejaars. Daar kunnen studenten zich bewijzen en als ze gereed zijn voor verdere studie krijgen ze instructies, of een magische armband of zo, waarmee ze de kristallen toren in mogen. Verder besluit Dyjab om een vloot te laten bouwen. Er zijn grote voorraden erts gevonden en steenkool, dus Ster stelt voor om het bos te sparen en ook schepen van kristal en van ijzer te maken. Hij maakt een begin met de bouw van een hoogoven en er worden boodschappers uitgezonden om mijnwerkers te werven.

Maar we hebben meer nodig voor een echte academie. Dyjab herinnert zich dat het Heptagram van de DragonBlooded in handen is van huis Mnemon. Hij vertelt dat niet iedere student slaagt, misschien kunnen wij werven onder de afvallers. Raine stelt voor om daar in te breken en hun toverboeken te gaan stelen. Dit lijkt Ster een goed idee. Hij ziet zich zichzelf al als ‘GodBlooded’ inschrijven en Raine van binnenuit toegang verschaffen, maar de anderen proberen hem dit idee uit het hoofd te praten.

Inmiddels lokt het volgende avontuur alweer. Dyjab’s tattoo heeft in een droom tot hem gesproken: "Het is tijd om een draak te wekken." We bedenken dat dit helemaal niet overdrachtelijk bedoeld hoeft te zijn, want er ligt een draak op de Kilimanjaro te slapen. Dus vertrekken we door de sterrepoort naar de voet van de Heilige Berg. Het is daar een beetje spookachtig, met zeven ingestorte torens en een grote lege plek waar het sprookjespaleis van de keizerin vroeger stond. Er loopt een pad omhoog de berg op. We gaan op weg. Ster voelt niets, hij is niet afgestemd op de geomantische energie van Creation, maar de anderen hebben al snel door dat deze berg de meest krachtige magische plek is die ze ooit hebben meegemaakt. Hdet is een ruwe, wilde energie. Als onze eigen tempel een 3 scoort op een schaal van 1 tot 5, is dit een 5. Na een lange dag klimmen wordt de nacht doorgebracht op de helling van de Imperial Mountain. De volgende dag klimmen we verder. Hoog op de berg vinden we openingen van grotten. In een ervan lijkt wat te bewegen. Het is een groot reptiel, maar geen Dragon King. Dus we negeren het dier. Een van de andere openingen lijkt bewerkt te zijn. We gaan er naar toe. Deze grot is door mensen(?)handen recht gemaakt en de wanden zijn afgevlakt. We gaan naar binnen. De bodem loopt een beetje omlaag, er is een rooster in de vloer, boven een put gevuld met puin. En dan komen we aan roestige ijzeren veiligheidsdeuren. Het mechaniek is oud en kapot en er ligt puin. Ster roept een oliegolem op om het eeuwenoude mechaniek te smeren. Het bijkomende voordeel is dat zijn anima nu helder blauw licht geeft waarbij iedereen goed kan zien. Als het slot en het mechaniek gesmeerd zijn, gaat Raine aan de gang met de bedrading. Hij weet het  slot open te krijgen en de deur te ontgrendelen. Dan kan Ma Si de loeizware deuren open trekken. Teamwork, ieder apart hadden we het niet gekund. Hier voorbij is een korte tunnel met aan het einde nog zo’n blast-deur.  Het is wat moeilijker, maar het principe is gelijk en ook deze deur krijgen we open.

Achter de tweede deur is een grote gang met enkele zijgangen en deuren. Een oud spoor van twee paar voeten loopt door het stof de duisternis in. Kleine voeten van een vrouw en grotere van een man. Zou hier de keizerin hebben gelopen met haar siderial mentor?

"Klik … wrrrr …"

"Bukken!"roept Ster en hij gooit zich tegen de grond. De anderen reageren meteen.

"Takketakketak"

… een mitrailleur gaat af. Iedereen springt weg en in grote haast voorziet men zich van beschermende magie, zoals Skin of Bronze en Skin of Stone. Dan maken we het ding onklaar. Verderop zijn veel zijdeuren en zijgangen maar de sporen lopen rechtdoor. In een zijkamertje vindt Ma Si Tamuz een handvuurwapen dat het nog doet, het is een Concussive Essence Cannon. Dan komen we in een ronde ruimte met grote liften en trappen naar beneden. Op de verdieping hieronder vinden we het spoor weer, maar het is een stuk onzekerder. De twee hebben van kamer naar kamer gedwaald, ze waren duidelijk ergens naar op zoek. We komen weer automatische machinegeweren tegen, en ook deze kunnen gemakkelijk worden uitgeschakeld. Als we een veelbelovende kamer binnengaan, valt de deur achter ons dicht en begint er sissend gas de kamer binnen te lopen.

Ster pakt snel zijn ademautomaat. Maar daar heeft hij er maar eentje van, en er komt autochthoonse lucht uit. Dus de anderen moeten hun adem inhouden. Zelfs met magische wapens, essence blasts en andere charms kost het ongelooflijk veel  moeite om een gaatje in het gepantserde glas te maken, waar de andere exalts om en om doorheen kunnen ademen. Intussen stopt Ster het gifgas en probeert Raine de dikke stalen deur van buitenaf open te krijgen. Het is echt een gemene valstrik, bedoeld om exalts mee te doden. Terwijl we uit deze dodelijke valstrik proberen te ontkomen, hoort Raine zware metalen voetstappen naderen. Het wordt nu ook voor hem gevaarlijk. Met de gecombineerde inspanningen van verschillende types exalts, lukt het toch om er levend uit te komen. Maar we moeten meteen vechten met de gevechtsrobot die op het gedruis afgekomen is. Het is een mooi ding van brons, slank, met een speer en een kortzwaard. Nu baalt Ster er van dat hij geen "automaton override autorisation" heeft aangevraagd.

Nadat de robot verslagen is, gaan we verder. Terwijl we de voetsporen volgen, ontdekken we een verborgen stalen deur achterin een laboratorium. Raine en Ster weten hem samen open te krijgen en we ontdekken een gigantische hangar. We vinden er veel nutteloze rommel, maar er staan ook drie stenen golems, duidelijk mountain folk makelij. Twee worden wakker als we binnenk
omen, de derde is kapot.
Er zit een grote barst in. De dingen gehoor- zamen onze bevelen. Mooi, ze heten ‘Hand of the Mountain’, en ze zijn heel nuttig. We sturen ze naar het trappenhuis.

We volgen de sporen verder en komen aan in een trappenhuis dat naar de derde etage leidt. Die verdieping is veel groter dan de vorige twee. Er zijn hallen, research laboratoria, etcetera.  Al snel horen we vliegende robots zoemen en de zware tred van lopende bewakingsrobots. Stilletjes, en voor zo ver mogelijk onzichtbaar, sluipen we door  de gangen en hangars. Het laatste eind moeten we rennen, want de patrouilles zijn ons op het spoor gekomen. Een zo’n robot kostte al moeite, een heel peloton kunnen we niet aan. De sessie eindigt bij het trappenhuis naar de vierde verdieping.