Dyjab leest het boek met aantekeningen over de sterrepoorten. Hij ontdekt dat Vreendarent waarschijnlijk een elementaal rijk is en het adres waarvan de schrijvers dachten dat het naar een godheid leiddt blijkt gelijk te zijn aan dat wat wij kennen voor Autochthonia. En er is een adres op een ander continent van deze wereld. De poorten zijn in de first age nog gebruikt. De poort die we gevonden hebben, was oorspronkelijk van de mountain folk.
Raine, de solar, haalt ons over om naar het solar heiligdom/opleidingscentrum House of the Rising Sun te gaan. Dit ligt in India. Gezien de aard van onze bestemming besluiten we om Sluiers ditmaal thuis te laten. Het zal een lange reis worden, maar we kunnen een heel eind afsnijden. We maken namelijk gebruik van een maanbrug tussen Porto Libre en Pearblossom’s Wrath. Maar daarvandaan moeten we nog steeds meer dan 1000 km afleggen. Dus de ijzeren paarden worden van de kar losgemaakt voor Raine en Dyjab, Ster neemt zijn eigen bronzen paard ANS 3-a (Anastasia) mee en de lunars gaan gewoon lopen.
Vanaf de maanbrug zien we het Hemelse Stad liggen, daar moeten we ook nog een keer heen. Als we in India aankomen, is het midden in de nacht. Het is tropisch warm en droog. De regentijd is net voorbij en alles staat in bloei. Er zit een lunar zit op de stadspoort. Ze heet Decisive Blow en ze herkent Ma Si meteen. Ze opent de poort en begroet het gezelschap enthousiast. We worden meegenomen door de smalle straatjes en komen aan bij Ma Si’s paleisje. Die heeft het goed voor mekaar! Er zijn meer lunars in de stad en die komen langs om kennis te maken. Het gaat om de smid Strength of Rock en een zwakbegaafde krachtpatser die door iedereen Nitwit wordt genoemd. Dyjab’s aanwezigheid roept wat vragen op bij Strength of Rock, maar Ma Si weet de lunar te kalmeren en Dyjab wordt weer neergezet.
De volgende dag knutselt Ster een kompas in elkaar, zodat we weten waar we heen gaan. En dan op weg!
Onderweg worden we nog aangevallen door een tijger. Die smaakte best lekker. En een kudde yeddims, (20 meter hoge graseters) die laten we met rust. Het duurt even, maar uiteindelijk komen we bij een dorpje waar de mensen gouden sieraden dragen. Er staat een tempeltje waar een een priester voor zit. De man zit onder de littekens. Eerst vraagt hij wat we komen doen, hij probeert ons af te wimpelen. Maar als het hem opvalt dat we op ijzeren en bronzen paarden rijden, nodigt hij ons mee naar binnen. De paarden moeten even achter de tempel gestald worden. Binnen in de tempel staat een beeld van een vier-armige zonnegod. Hier vraagt hij of Raine zijn anima kan laten zien. Een lichteffect als van zilveren lavalamp vult de ruimte en de priester zakt op zijn kniexc3xabn. De lunars vindt hij nietr interessant en Dyjab heeft weer hetzelfde probleem als eerst. Voor Ster heeft hij ook ontzag. Die ontsteekt zijn eigen anima, enorme rondwervelende lichtgevende tandwielen in kleuren als olie op water. Hij is heel blij solars te zien en zal bericht zenden naar de hoofdtempel. Terwijl een boodschappergeest met een apenkop naar de solars wordt gestuurd,  ontspant de rest. Ster gaat groot onderhoud plegen aan de paarden, de rest gaat het dorpje in. Aan de hemel licht een van de constellaties op, het sterrebeeld Het Wiel. Als Ster klaar is, gaat hij weer bij ze zitten. Ze hebben het er over om een gezamenlijk teken te nemen, iets waaraan buitenstaanders meteen kunnen zien dat Dyjab bij ons hoort. Bijvoorbeeld een tattoo in de vorm van een Pluto symbool.

Achter hen schraapt iemand de keel. "Daar kan ik u wel mee helpen." Een dame met een paars gewaad, lang halfgrijs haar en ogen die heel veel gezien hebben. Ze heeft een manshoge leeuw van wit goud als metgezel. Bij het voorstellen: "Noem mij maar Sara. Solar, lunars, een dragonblood; alleen Ster kan ik niet plaatsen." Hij zegt dat hij van Autochthon komt. "Ah, een van die lui.  We zien jullie nooit in het weefgetouw." Terwijl ze de tattoos aanbrengt, ze is er heel goed in, wil ze weten van Raine hoe ze aan de kennis komen om naar het Huis van de Rijzende Zon te zoeken. Verbaasd dat we de aanwijzingen van Wajang, de god van de magie hebben gekregen, en dat hij de maan voor ons verduisterd heeft. Dan is hij ver buiten zijn boekje gegaan. De prijs die we daarvoor gaan betalen zal wel navenant zijn. Zij blijkt inderdaad een Siderial te zijn en niet de minste, ze is de hogepriesteres van de Gold-faction en ‘maiden of journeys’. De Siderial van Mos Kovia kent ze wel.  Die is neutraal. Hij wordt Eth genoemd.

Ze vertelt Raine dat hij grote verantwoordelijkheid draagt. De solars moeten namelijk voor de Schepping zorgen. Ster merkt op dat hetzelfde voor hem geldt, maar dan met Autochthon. Hij vraagt of ze iets van het Oog van Autochthon weet. "Nee, daarvoor moet je bij de maiden of secrets zijn." Ze neemt ons liever niet mee naar de hoofdtempel, want hoe minder mensen weten waar die staat hoe beter. En bovendien verwacht men daar alleen Raine. Maar natuurlijk willen we wel gaan. OK, dan zal ze morgen voor vervoer zorgen.

De volgende middag komt er een strijdwagen uit de hemel naar beneden zetten. Raine moet voorin plaats nemen. De andere exalts moeten achterin een tweede klasse rijtuig. Ja, omdat dit dorp solars vereert, moet er verschil zijn tussen solars en lagere wezens. De priester vindt het wel raar dat Ster ook achterin moet, want de dorpelingen geloven dat hij ook een solar is. Zo vliegen we naar hun bestemming, een prachtig tempelcomplex. De bagage wordt door acolieten naar de gastenverblijven gebracht en Raine wordt begroet door twee tieners: Nondral, een wat verwijfde jongen en Bea, een boerenmeid met een mooie boog. Het zijn solars die door hier zijn opgegroeid en ze blijken behoorlijk over het paard getild te zijn. Het wordt nu zelfs de lunars te veel hoe Dyjab wordt gediscrimineerd en ze nemen het voor hem op.

Raine kan van het meisje leren wat hij nodig heeft en de jongen wil weer van hem iets leren. En Ma Si Tamuz is geinteresseerd in het volgende niveau van magie: de Celestial Circle. Ster wil graag meer weten van first age techniek, maar daar kunnen ze hem niet aan helpen. Mountain Folk hebben ze wel van gehoord. die zitten in de Himalaya. Daar loopt ook nog het een en ander aan technologie rond. Ster vindt dat heel interessant.

Het verblijf in het klooster is ook voor de anderen erg vruchtbaar. De gold faction heeft als doel om de Solar Deliberative weer in ere te herstellen, want de solars zijn de behoeders van de schepping. Maar ja, hoe voorkom je dat ze weer zo verschrikkelijk corrupt worden? Wij brengen ons standpunt naar voren dat alle exalts nodig zijn voor een evenwicht. Checks and balances dus. Sara lijkt hier niet helemaal negatief tegenover te staan. Ze stelt voor om ook in Porto Libre een opvangpunt voor solars op te richten en wij zien dat wel zitten. We leggen uit dat de stad een echte vrijstad is voor alle soorten exalts, zelfs abyssals. Dat schiet haar in het verkeerde keelgat. De Great Plague was het werk van de Abyssals. Ze zijn fout! Ze horen continu de stemmen van de Malpheans! Ster legt uit dat hijzelf ook altijd de stem van zijn Primordial hoort, maar hij moet mediteren om die stem beter verstaanbaar te maken en hij kan het effect ook verzwakken door weer menselijk te worden, met feestjes, humor, drank en s
eks. Dus wie weet geldt dat voor de Abyssals ook. En bovendien … we hebben ze als buren en we willen geen oorlog! Zoals Ma Si het zei: "keep your friends close and your enemies closer."

Uiteindelijk gaat Sara overstag. Er wordt een verbond gesloten en de gold faction mag solars bij ons opvangen, zonder dat ze de exalts in Porto Libre lastig vallen.