Suzette is al naar huis. Mio, Ab en Kees zitten in de boomhut na te praten. Ze zijn geintrigeerd door de voorspellin- gen van Hieronymus, en als er dan toch een boven- natuurlijk waarheids- filter op je internet- verbinding zit, dan maak je daar natuurlijk gebruik van. Vreemd genoeg zijn er twee thema’s die elkaar tegenspreken. Het einde der tijden is nabij. Dat is blijkbaar waar. En het is onafwendbaar. Maar er zijn ook sites die door het waarheidsfilter heenkomen, die zeggen dat het einde wel afgewend kan worden, als de mensen maar ‘berouw hebben van hun zonden’ – maar daar kunnen noch de drie straatjochies, noch hun inwonende demonen zich iets bij voorstellen.
Het is alweer laat en dan stapt Ab ook maar eens op zijn fiets. Op weg naar huis heeft hij het gevoel dat hij gevolgd wordt. Hij denkt af en toe iets uit een ooghoek te zien, maar niets concreets. Via een omweg keert hij weer terug voor overleg. Met de helm die bij de infrastructuur van de boomhut hoort, gaat Kees de virtuele wereld in en scant op magische entiteiten. Er zitten er natuurlijk drie in de hut, maar er zit er ook eentje bovenop! Mio is de behendigste van het stel. Hij klautert via de buitenkant naar boven. Daar schrikt hij zich te pletter. Er zit een meisje, in een kort zwart jurkje, met kanten sokjes, een piercing, zwarte make-up en zwart-rood haar. Ze heeft haar oor op het dak te luisteren gelegd en ze heeft geen ondergoed aan. Mio kijkt recht in haar kruis, hij geeft een gil en valt bijna uit de boom. Maar hij herpakt zich en grijpt haar bij een enkel. "Kom mee, jij. Wie ben jij en wat doe je hier?"
Het meisje neemt meteen het initiatief en klautert naar beneden. Isabel heet ze, of Isa of Belle, wat we willen. Ze is vreselijk bijdehand. Ja, ze is ook een demon en ze gaat al heel wat langer mee dan wij. Ze is hier al sinds de 14e eeuw. Ze vindt ons wel interessant en als we haar een beetje uithoren en zelf ook informatie geven, komt ze al snel los.

Ze vertelt dat binnenkort een van de grote huizen wel langs zal komen om ons in te lijven.
Ze vertelt dat er een hierarchie bestaat, van het gewone voetvolk met daarboven ridders, baronnen, hertogen en enkele aartshertogen. Het hoogste hier op aarde is hier en daar een baron. Er is wel een enkele hertog, maar die hebben vaak te lang godje gespeeld en zitten nu vast.
Zelf hoort ze bij het belangrijkste huis van Europa, het huis vanAmsterdam. Maar ze heeft het niet zo met hierarchie en ze heeft weinig zinom ons te verlinken. "Als je het slim speelt, kun je grotendeels buiten schot blijven." Het huis van Amsterdam wil geen apocalyps, en de baron van Amsterdam wil geen grotere machten boven zich. Er zijn ook huizen die hopen dat alles weer goed komt, en huizen die alles willen vernietigen om opnieuw te kunnen beginnen en huizen die God willen tegenhouden. Ze vertelt dat er andere dimensies zijn gemaakt. Charon heeft het dodenrijk gemaakt voor dode mensen, voorbij het schimmenrijk waar Kees een keertje geweest is. Dode mensen kunnen daar niet zelf komen, daar hebben ze ons voor nodig.
Mio vraagt of ze ooit gehoord heeft van Ot en Celestine en van Asmodeus. Ot – nee. Celestine – nee. Asmodeus is een van de aartshertogen. Hij was de rechterhand van Lucifer zelf. Maar hij is al eeuwen niet meer gezien. Weet Mio nog meer namen? Ja, Asmodeus noemde Ot een keertje "Lucy". Het hoeft niets te betekenen, maar als Ot inderdaad Lucifer is … wow. En Isabel is ook gevangen door het moment dat Ot aan Mio vroeg "Geloof je": Ja, dat zal het moment geweest zijn dat hij je geloof oogstte.

Ze geeft een aantal tips, zoals hoe je er voor kan zorgen dat je niet als bovennatuurlijk wezen wordt herkend, hoe je van lichaam moet wisselen met en zonder behoud van het inwonende kind, dat je maar beter de ouders kunt dumpen, dat je je krachten gewoon moet gebruiken en dat je pacten moet sluiten. In het gesprek laat Ab zich de naam van zijn demon ontvallen, Uznarda. Isabel herkent die naam en vertelt dan dat haar demon Soeliban heet.  Ze herinnert zich dat Uznarda en zij in de  prehistorie ooit als danseressen bij het hof van een of andere koning zijn geinfiltreerd. De dans die ze voordoet, herinnert Ab zich opeens en al snel dansen ze met z’n tweeen een hoogst erotische dans, de demonische oerdans waar alle hof- en tempeldansen herinneringen aan zijn.

Het niveau daalt en ze hebben enorme lol. Als demones blijkt Isabel graag pedofielen te versieren, een goedkope manier om aan faith te komen. Mio vertelt uiteindelijk hun hele verhaal. Isabel vindt vooral de methode waarop hun demonen door Celestine in kinderlichamen zijn gestopt, heel interessant. En ze wil weten bij welk Vaticaan die Celestine eigenlijk hoorde: het kleine in Rome of het grote in de hemel? Mio denkt bij het grote. Isabel vertelt ook nog over de grote oorlog tussen de engelen en de demonen. Volgens haar ging het allemaal om seks, maar Mio heeft het idee dat bij haar alles om seks gaat. Wat ze speciaal noemt, is dat wij eigenlijk aan de winnende hand waren. Maar Lucifer gaf zich onverwachts over en dat leidde tot onze verbanning. En niemand begrijpt eigenlijk waarom.

En ze wil met ons op zoek naar Od. Tot die tijd zal ze ons niet aan het huis Amsterdam verraden. Daarna … dat zeien we dan wel weer.