Na een heel lange onderbreking hebben we eindelijk het spel weer opgepakt. Ik hoop dat we weer in ons oude ritme komen van eenmaal in de twee weken. Na een lange recapitulatie wisten we weer waar we gebleven waren in het spel.

Ster ligt op bed bij te komen van de beproevingen die hij had ondergaan. Zelfs voor een exalt is het geen sinecure om een week ondersteboven in een boom te hangen. Hij heeft door deze beproeving niet alleen geleerd om Essence van een ander af te nemen, maar ook heeft hij aan den lijve ondervonden wat dat met iemand doet.
Ragara Lucille is een dragonblooded die op onze nederzetting af was gestuurd om poolshoogte te nemen. Dyjab leidt haar rond door de modderige bouwputten en lege moerassen en vertelt enthousiast over wat er allemaal aan moois zal verrijzen. De bedoeling is dat ze snel weer naar huis gaat en aan iedereen vertelt wat een achterlijk gat het hier is, zodat andere dragonblooded bezoekers voorlopig weg zullen blijven. Dyjab kan heel overtuigend zijn en als de ongelukkige Lucille zich na de rondleiding moet wassen in een teil koud water in een lemen hut, is voor haar de maat vol. Missie geslaagd. Tevreden trekt Dyjab zich terug in het luxueuse badhuis van de tempel.

Daar treft hij Raine die zich ook aan het ontspannen is. Raine heeft van zijn informanten gehoord dat er een klein leger in de bergen in het Noorden verscholen is en hij vertelt dat Ma Si Tamuz er inmiddels op uit is gevlogen om te verkennen. Het spoor was bijzonder goed verborgen, maar de lunar heeft het toch kunnen vinden. Er zit inderdaad een legertje van 200 zombies en geesten compleet met 20 man cavalerie verscholen in een kleine afgelegen vallei. Waarschijnlijk is het een reserve die Cesus Gustav (onze andere en veel belangrijkere gast) achter de hand houdt voor als de onderhandelingen met ons onverhoopt minder gunstig zouden verlopen. Ma Si maakt zich weinig zorgen en gaat met de priesters en acolieten overleggen om een hospitaal te stichten. Bij de kruidenheks ontdekt ze Cesus Gustav. Ze stelt zich verdekt op en luistert het gesprek af. Maar Gustav is niets spannends van plan. Hij is op de markt voor zijn plezier en hij geniet van het lopen in de zon en van de geuren van de kruiden, want waar hij woont is alles dor en doods en is het eeuwig bewolkt.

Intussen is Silverclaw een wandeling aan het maken met Sluiers. Hij probeert haar uit te horen over de onderwereld, maar die kennis is volgens haar te duur. Als zij hem geheimen vertelt, kan hij zijn ziel kwijt raken aan de primordials die misschien meeluisteren. Wel weet ze hem te vertellen dat er daar naast geesten en primordials nog veel meer engerds wonen. Demonen zoals Ebon Dragon bijvoorbeeld. Een volleerde exalt heeft volgens haar 90% kans om daar dood te gaan. Dus voorlopig moeten we nog even wegblijven uit de onderwereld, tot we wat sterker zijn.

Ster is inmiddels op en loopt wat door de stad. In zijn geest ontwerpt hij een stratenplan volgens de vreemde geomantische principes van de wereld waar hij vandaan komt. Stadsplanning is voor hem van groot belang. Je kunt een stratenplan niet aan het toeval overlaten want een harmonische omgeving kweekt blije en productieve mensen. In gedachten ontwerpt hij fontijnen en tuinen, grachtjes en terrassen, hij berekent de correcte afstanden tussen werken en wonen, er moet een een meertje komen van levend blauw vuur en een rode stalen kathedraal … Dan komt hij Silverclaw en Sluiers tegen. Ster geeft zijn adamanten chakram aan Silverclaw om er een paar dagen mee te spelen. Hij wil zijn theorie testen dat de diamanten klauwen van de lunar hem helpen om zich op adamant af te stemmen.

Even verderop komen zij Gustav tegen. Ster legt uit dat hij een weekje weggeweest is en vraagt of er al onderhandeld is. Nee dus. "Prima, dan doen we dat vanavond". Ongegeneerd begint hij Gustav te ondervragen over wat die onderwereld nou precies is en Gustav geeft heel open antwoord. Waarom de poort naar de onderwereld daar is, dat weet Gustav niet. Hij heeft de Lage Landen toegewezen gekregen van zijn familie en heeft de poort bij toeval ontdekt. Zijn Schiehallion heeft hij er bovenop gebouwd. Hij heeft delen van de onderwereld verkend, maar het is een nare, gevaarlijke plek die het leven uit je zuigt. Er is een stad die Dis heet, maar hij heeft die niet zelf bezocht. Dis heeft naar verluid indrukwekkende poorten en er wonen heel gevaarlijke wezens zoals de Ebon Dragon die over de doden heerst en waar zelfs de abyssals het niet tegen op durven nemen.

Raine vraagt aan Ster of hij een paar werppijlen kan maken uit het stermetaal dat Raine ‘gevonden’ heeft. Dat is geen probleem. Ster vindt het leuk om met een paar kleine projecten te beginnen om het magische metaal goed in de vingers te krijgen, voordat hij aan zijn eigen grote project start: een magische wapenrusting of misschien wel een warstrider.

Die avond beginnen de onderhandelingen met Gustav. Hij is heel direct en vertelt meteen wat hij wil:"Ter zake. Jullie willen dat Sluiers bij jullie blijft en jullie willen een niet-aanvalsverdrag. Laten we met het eerste beginnen. Zij is heel waardevol voor me, dus de prijs is hoog. Ik wil haar in jullie stad aanstellen als mijn ambassadeur, met diplomatieke onschendbaarheid. Ik wil van jullie een gratis scheepslading voedsel, kolen en luxe goederen. En als ik wordt aangevallen wil ik haar terug kunnen roepen. Hierover is niet te onderhandelen."

Morrend gaan we akkoord. Een scheepslading, dat is een boel geld waard. De Lintha schepen komen over een half jaar en voor die tijd zullen we het geld op de een of andere manier bij elkaar moeten zien te krijgen. Maar dat is van later zorg. Eerst volgen de vredesonderhandelingen. Uiteindelijk  worden we het eens dat wij elkaar zullen bijstaan in het geval dat een van de partijen door een derde partij wordt aangevallen. Met een mooie speech besluit Dyjab de plechtigheden en hij gebruikt de magische stokken van de dragon kings om een grote handelsloods voor Cesus uit de grond te toveren. De volgende dag vertrekt Gustav weer. Over een maand zullen de eerste zombies worden geleverd.

Dit hoofdstuk lijkt bevredigend afgesloten. Wat nu? Naar de onderwereld gaan lijkt nog geen optie. Dyjab stelt voor dat we ons eens om de overgebleven demonen gaan bekommeren, bijvoorbeeld de Duke of Pestilence in Egypte. Ster wil de dood van Autochthon voorkomen en hij wil daarvoor op zoek naar de mountain folk. De overigen stellen voor om eerst de geheimen van onze tempel verder te onderzoeken en willen contact gaan zoeken met de vier voorouderbeelden. Dat laatste gaan we doen. Vreemd genoeg is het Ster die de meeste ervaring blijkt te hebben met occulte rituelen. Hij is weliswaar meer gewend aan de machinegeesten van zijn mechanische thuiswereld, maar de principes blijken voor beide werelden hetzelfde. Na enkele pogingen lukt het om het beeld van Fae Wind te activeren. Een vluchtig contact, een impressie van afwachten en daarna goedkeuring. Dan klinkt er een luide gil vanuit het woud, gevolgd door vreemde kreten: "Yek! Yek!"
Ma Si gaat kijken en ze ziet rennende gestalten met fakkels vanuit het woud naar de tempel komen. Het zijn er vijftien en ze zijn allemaal verschillend. Er zijn grote gestaltes en kleine, sommige hebben tijgerstrepen, er zijn veel lichtgevende og
en, blinkende tanden, grote spitse oren, gespierde gestaltes met een ruwe huid. Het zijn hobgoblins en ze zijn heel verbaasd om ons hier te zien. Dyjab spreekt ze aan, maar de reactie is in eerste instantie niet bemoedigend.

"Wat motten jullie?"

Dan ziet de spreker Silverclaw staan en hij wordt wat vriendelijker. Hij wijst naar de lunar en verklaart:

"Jullie geen fae! Hij wel fae. Beeld ook. Wij komen voor beeld. Groot-machtige voorouder!"

Dragonblooded hebben volgens een oeroude legende ooit een Fae verslagen die lang voor Ravana over heel Europa heerste. In die legende zag hij in deze plek een rol voor de mensheid en liet hen hier in leven. Zij zijn de nakomelingen van die fae en ze willen dat we het ritueel afmaken waarmee de geest van hun voorouder weer teruggeroepen wordt naar dit beeld. Met een paar kleine aanpassingen maakt Ster het oproepingsritueel af en het beeld komt tot leven.

Fae Wind is een androgiene figuur met fijne gelaatstrekken, een pijnzende blik en compassie in de ogen. Het spreekt: "Wat is er veranderd, dat een dragonblooded mij oproept?" Wij vertellen over de terugkeer van de solars en lunars en over de demon die we hier hebben verslagen.

"Solars zijn niet belangrijk. De dragonblooded hebben meer voor de mensheid gedaan dan de solars. Demonen daarentegen, als we het toch over hoofdstukken in de wereldgeschiedenis hebben… demonen zijn lastig, gevaarlijk, een gesel gods. Hun namen komen voor in de Games of Divinity. In de Games of Divinity wordt alles bepaald wat er gebeurt. Maar die speel ik niet, ik word er niet toegelaten."

Raine heeft het er moeilijk mee dat Fae Wind de solars zo onbelangrijk vindt. De geest spreekt verder, soms antwoord gevend op onze vragen, soms uit zichzelf:

"En lunars … lunars zijn absoluut lunars. Fae hebben er niets aan en mensen hebben er niets aan … Let op: de muren van de Hemelse Stad hebben 5 poorten, die uitkomen op 5 poorten hier op aarde. Ze worden bewaakt door sfinxen. Er leven nog mensen van mijn volk, de hobgoblins. Als zij mij willen aanbidden, geef hen dan toegang. Ik heb 10 miljoen mensen over de kling gejaagd. Het was oorlog en dan doe je dingen waar je niet trots op bent. De andere beelden? Daar heb ik nog contact mee ja. Duskmantle was een plaatselijke handelsgod en hij ging over schimmige zaakjes. Mirrormask was ook een fae, de meest corrupte, het prachtigste leven wat een fae kan zijn, maar ook het meest meelevende wat een mens kan zijn, de volmaakt tweeslachtige schizofreen, pure vernietiging en creatie in xc3xa9xc3xa9n. En Scrollkeeper was een tovenaar en wijsgeer, zijn missie was om alle mensen te leren lezen en schrijven en hij bracht kennis."

Er ontstaat een hele filosofische discussie tussen Raine en de fae over de waarde van mensen. Ster belooft om een heirbaan aan te leggen zodat de hobgoblins niet al te veel chaos aanrichten wanneer ze het beeld bezoeken. Inmiddels gaan die hobgoblins uit hun dak. Op diverse vragen antwoordt de geest nog:

"Alleen primordials kunnen misschien de Great Curse teniet doen. Autochthon? Bedenk dat hij mensen heeft meegenomen in zijn ballingschap en niet zijn eigen volk, de mountain people. Die hebben indertijd de dragonblooded de wapens gegeven om de fae mee te verslaan. De Grote Pestilentie komt uit de onderwereld. Het Oog van Autochthon is een legende. Lunars horen niet met geesten te onderhandelen. zij moeten geesten verslaan om iets van ze gedaan te krijgen."