"Wil jij op de beestjes passen?"
Natuurlijk zeg ik ja. Ik pas altijd op beestjes. De oude poes, de jonge katjes, de plantjes, en ook de gerbils en de hamster. Ja het is dankbaar werk. Als ik dan bij mensen langskom en de meest schuwe beestjes worden meteen enthousiast. Da’s leuk.
Maar het zijn intussen vaak al oude beestjes. En ik ben altijd weer bang dat er net iets gebeurd als ik ze voer. Zo is de kat van de een wel eens weggelopen omdat de voordeur drietiende seconde openstond en dan stond ik een half uur poespoespoes te roepen totdat het beest zich realiseerde dat ik de brokjes verschaffer ben en luid miauwend terugrent. Of de kat van de ander die ook weggelopen was en ik in paniek aan de gsm want het beest heeft geen richtingsgevoel en is vast volkomen verdwaald … "Trek het je niet aan. Die is over 10 minuten wel weer terug." Ik op mijn fietsje, straat uit. Stoppen, terug de hoek om kijken, ja hoor. Kat staat zielig te doen voor de deur.
Dat liep allemaal dus met sissers af. Maar de ergste angstdroom is nu gebeurd. Er is er eentje dood gegaan. Wat doe je dan? Eerst natuurlijk de eigenaar bellen. Voicemail …. hoe zeg je "je beestje is dood" op een voicemail? Dat kan toch helemaal niet! Dan maar een sms-je: "Ik heb slecht nieuws. Bel me alsjeblieft even terug."
En dan de andere vraag, wat doe je met het beestje?
Zomaar dood in z’n kooitje laten liggen? Nee, dat is veels te cru. En dan zitten er zometeen allemaal vliegen op en zo.
In de GFT bak gooien? Getsie nee!
Alvast begraven in mijn tuin? Jamaar, ze willen er toch zeker zelf ook wel afscheid van nemen?
In een bakje in de koelkast dat ‘ie niet gaat rotten (zo deed de dierenambulance het toen ze mijn dode poes vonden)? Maar: -a. dat is niet hygienisch, -b. stel je voor dat ze vroeger thuis komen en dan een dood beestje in de groentela zien liggen, -c. ze komen overmorgen al terug.
Uiteindelijk heb ik het beestje maar in een stukje keukenpapier gevouwen en in zijn halve kokosnoot terug in zijn kooitje gelegd … ik heb er nog over gedroomd.
Ellahir 
ik hoop geen nachtmerries, toch?
Ik vind het heel tof dat je hebt opgepast en natuurlijk waren we verdrietig. Het zijn oude beestjes en soms gaat het zo, hij zag er vredig uit, hij is vast ingeslapen.
Maar we zijn dankbaar dat je hem hebt laten liggen en hebt ingewikkeld, zo konden we nog afscheid nemen.
en de groentela…ehhrm…nee, dat was idd geen goed idee 🙂
Ohwaterg! Dat is inderdaad ook altijd mijn Worst Nightmare als ik op andermans beestjes pas. :-S
Ik heb echter ook wel eens aan de andere kant gestaan; dat mijn beestje dood was gegaan in de vakantie. En de oppassers vonden het afschuwelijk erg. Tsja… Ik vond ’t niet zo erg hoor, en begreep dat schuldgevoel ook niet. Zo’n beestje kan immers een keer doodgaan toch? En helemaal als het al een oud beessie is…
Ze vertrouwen op je goede zorg en zo te horen ga je respectvol met hun vertrouwen om.
Wel vervelend dat het diertje dood gaat,net nu jij er bent,maar niet te voorkomen…
De diepvries lijkt me een goede optie om het lijkje het beste te behouden.
Eerlijk gezegd (gebaseert op wat ik lees) denk ik dat jij een goede betrouwbare dierenoppasser bent.En als ik hun was zou ik dat vertrouwen met alle respect voortzetten.
Achut. 😦 Ja die kans zit er altijd in, maar het blijft een vervelend gevoel. Maar zo te horen heb je het waardig opgelost. 🙂 Het hoort er allemaal bij, maar liefst niet net wanneer de baasjes van huis zijn. 🙂
Ik begrijp de twijfel over wat je met zo’n dood beestje moet doen, maar het beste is wat jij gedaan hebt. Gelijk ‘wegwerken’, dat kan niet, want de eigenaar moet toch afscheid kunnen nemen, niet. Ik zou dat ook iemand kwalijk nemen als die mij die mogelijkheid ontneemt. Natuurlijk was het probleem wel groter geweest als de eigenaar pas 3 maanden later weer was thuis gekomen…;)
Ja, ik vraag me ook af wat ik gedaan zou hebben als het nog een maand of zo had geduurd. Toch maar in de vriezer? Dat zijn van die dingen waar je liever niet aan denkt en als het eenmaal zao ver is, die je toch het juiste. (Of niet…)