En dan denken we dat Gerard Reve revolutionair was. Welaan, de oude Couperus wist dit 50 jaren daarvoor al als feulleton in de Haagsche Courant gepubliceerd te krijgen:

"Leonidas! Wie die hem niet altijd in schoonheid gezien heeft in dejonge knapenjaren, toen voor het eerst zijn melodische naam aan onzeoren klonk, toen voor het eerst zijn als verheerlijkt marmeren erebeeldvoor ons oprees. Hij was de glorie onzer jongelingsjaren; hij was het,naar wie onze jeugdige scholiersbewondering uitging als naar geenander. Het was misschien omdat hij zo godeschoon was en fabelblond, zoatletisch schoon tevens en zo zonneblond, zo lichtende als een zonnegodtussen de donkere, dreigende, zwart schaduwende tafelwanden derThermopylai en omdat hij verzwijmde in diezelfde schaduw als eenzonnegod altijd in nacht verzwijmt, wanneer zijn heroxc3xafsche taak isvoleindigd. Leonidas! Hij heeft zich in mijn antieke liefdesvereenzelvigd, de blonde koning van Sparta uit reeds zo rexc3xablehistorische tijden, met de homerische helden uit de mythischhistorische tijden van het oude Ilion: Leonidas, ik heb hem liefgehad,mxc3xa9xc3xa9r dan Achilles, die ik toch liefhad, maar niet minder dan Hektor,die ik meer liefhad; Leonidas, ik heb hem nog lief en als ik nu overhem schrijven zal, na-schrijvende uit de vaak zo ironische annalen derhistorie, zal ik nooit om hem glimlachen als om Xerxes, zal ik hemzeggen met bewondering en liefde alleen en een laatste lauwertak hemtoe houden: Leonidas!"