De kloof tussen de burger en de politiek. Dat is iets waar politici zich terecht zorgen over maken. Maar is het zo verwonderlijk dat die kloof er is? In landen waar democratie net is ingevoerd, heb je opkomstpercentages van 80 a 90%. Waar er al lang gestemd mag worden op een volksvertegenwoordiging liggen die percentages zelden boven de 50%. Wij hebben veel mensen in de eerste en tweede kamer die nog nooit gewerkt hebben. Dit leidt tot een bizarre verwijdering van de realiteit onder onze bestuurders. Om maar een voorbeeld te noemen: in plaats van zelf naar de Olympische Spelen te kijken laat de Staatssecretaris van Sport ‘zich bijpraten’ door een adviseur.
Onze democratie komt oorspronkelijk uit Athene. Maar zij hadden geen volksvertegenwoordiging. Daar was het niet alleen het recht van iedere burger om mee te beslissen, het was zijn plicht! Dit is wat de Atheners er zelf over zeiden:
“[In Athene] is de macht in handen van het hele volk, niet van maar een kleine groep … Iedereen is voor de wet gelijk … Onze stad is open voor de wereld … Als wij ten strijde trekken vertrouwen wij op onze moed en op onze liefde voor onze stad, niet op geheimhouding en een levenslange militaire training zoals de Spartanen … Toch zijn wij net zo bereid om de gevaren van het gevecht te trotseren als zij dat zijn …
Onze liefde voor wat schoon is leidt niet tot overdaad; onze liefde voor de dingen van de geest maakt ons niet week. Wij beschouwen rijkdom als een middel om op de juiste manier te gebruiken, niet als iets om over op te scheppen …
Hier is ieder individu niet alleen geinteresseerd in zijn eigen zaken, maar ook in de zaken van de staat … Dit is ongebruikelijk aan ons: wij zeggen niet dat een man die zich niet in de politiek verdiept, zich met zijn eigen zaken bemoeit; wij zeggen dat hij helemaal niets te zoeken heeft in Athene …
De toekomst zal zich over ons verbazen, net zoals het heden zich over ons verbaast.”
Bron: Pericles’ Begrafenisrede in De Peleponnesische Oorlogen
Ellahir 