‘Demon: the fallen’ is een rollenspel van de Amerikaanse uitgeverij White Wolf. Het is een paar jaar geleden maar heel eventjes in de handel geweest. Waarschijnlijk hebben christenen er aanstoot aan genomen.

Het spel speelt in een wereld die erg op de onze lijkt: “The World of darkness”. De eindtijd. De muren van de hel beginnen scheurtjes te vertonen en een paar van de gevallen engelen zijn ontsnapt. Om in onze wereld te kunnen overleven moeten ze bezit nemen van de lichamen van mensen. Dit kan, maar alleen als de ziel van een mens te zwak is om weerstand te bieden. Dat kan bij een terminale patient zijn, bij iemand die zelfmoord aan het plegen is, bij een verslaafde die een overdosis neemt … dat soort gevallen. De mens sterft en de demon neemt het lichaam over.
Maar … daarmee erft de demon ook alle herinneringen en zelfs de persoonlijkheid van die mens. In feite worden ze mensen, maar wel mensen met bovennatuurlijke superkrachten.

In dit spel speel ik een voormalige engel des doods die het lichaam heeft overgenomen van een 16-jarig rockzangeresje die in een autoongeluk om het leven kwam. De tekeningen zijn van de japanse tekenaar Murasaki Nyaa.

Het thema van dit spel is de strijd tussen de getormenteerde demon die de halve eeuwigheid in de helse afgrond opgesloten heeft gezeten en daar bijna krankzinnig is geworden, en de menselijke aard van het lichaam met zijn aardse leven, zijn vrienden en familie en zijn herinneringen. Er is geen ‘verlossing’ voor de gevallen engelen. Aan het begin der tijden zijn zij door een wraakzuchtige God in de afgrond geworpen als straf voor hun opstand. En die God is nu nergens meer te bekennen. Hij heeft deze wereld Zijn rug toegekeerd en laat de ongelovige mensheid aan haar lot over.
Sommige demonen dompelen zich onder in het dagelijkse leven van hun menselijke lichaam, andere gaan langzaam ten onder in hun wanhoop en een enkeling vind hoop en tracht zijn oorspronkelijke staat als engel terug te winnen.

De verschillen tussen demon en alle andere rollenspellen dieik gespeeld heb zijn verbazend. Dit spel gaat absoluut niet om het verslaan van monsters en schatten verzamelen. Ook gaat het er feitelijk niet om om de wereld te redden (hoewel onze groep dat wel aan het proberen is). Het gaat om wat er binnen in je gebeurt, om je hart en je ziel. Om de keuzes die je maakt en hoe ver je wilt gaan om je doelen te bereiken.

De meeste White Wolf spellen gaan over het conflict tussen het Beest in je en de noodzaak om een vorm van moraliteit in stand te houden, Vampire: the masquerade en Werewolf: the Apocalypse zijn duidelijke voorbeelden. maar dit spel tilt het allemaal naar een veel hoger niveau!