Na een kleine discussie over de betrouwbaaarheid van Isabel en Quilm, besluiten de kinderen om naar de waterwereld te gaan. Mio heeft een hoofdbandje waarmee men daar de kinderen van demonische invloeden vrijwaart. We breken in, in de fourniturenzaak aan de Korte Mare, en stelen goedkope kraaltjes om fake hoofdbandjes te maken. Daarna gaan we met een bootje naar de tunnel onder het Gangetje. Kees regelt de boot, Mio heeft de katana en een paar nunchaks mee, we tuffen de gracht door en snijden een poort tussen de werelden. Daarvoorbij hangt een hete rode gloed. Er hangt een branderige lucht in de kerk. Ab gaat in gasvorm verkennen en hij komt er achter dat er gaten in de kerk gebrand zijn. Kees gaat via de schaduwwereld kijken. Van buiten is de kerk zelfs helemaal verglaasd. Buiten staat alles in brand. De schepen zijn half gezonken. De lucht is zwart van de rook. Het lijkt wel alsof er een atoombom is afgegaan. Wat opvalt, is dat er nergens mensen te vinden zijn, ook geen dode lichamen. Er zijn zelfs geen geesten in de geestenwereld.
Als we zoeken naar tekens van leven, voelt Kees een enkel teken van bovennatuurlijke aanwezigheid. We gaan er in onze engelengedaante naar op zoek. In een groot uitgebrand schip treffen we het lichaam van een kind aan. Hij is voor meer dan de helft verkoold en lijkt dood, maar er is nog een heel zwakke levensvonk aanwezig. Het blijkt Simon te zijn. Met heel veel moeite weet Mio hem een beetje te genezen en Simon komt weer bij kennis. Maar wat verkoold is, kan niet meer aangroeien. "Vuur uit de hemel. Was dat een valstrik, jullie wraak?"
We bezweren hem dat wij van niets wisten. Terwijl Ab hem van de radio- actieve straling afhelpt, praten we verder. Simon had er niet op gerekend dat deze wereld helemaal verlaten zouzijn. Toen hij aankwam was er geen enkel teken van leven. Er warenalleen schepen en tekenen dat er was gevochten, maar geen mensen. Allebezittingen waren nog aan boord.
Besertana, neemt waar dat er kort geleden heel veel grote scheuren in de lucht zijn geweest. Kees en Mio vliegen er met de kris naar toe om die scheuren van dichtbij te bekijken. Van bovenaf zien we dat dit echt een waterwereld is. Er is nergens land, alleen een scheepskerkhof ter grootte van een stad. Van dichtbij voelt Besertana dat de scheuren naar een wereld voeren die hij niet kent. Die wereld is beschermd door allerlei barrieres, hij kan er wel doorheen, maar dan gaan er daar zeker alarmbellen af. Er is hier iets heel erg groots doorheen gekomen, en weer terug gegaan. Mio denkt aan een luchtschip dat een paar atoombommen heeft afgegooid. Een gedachte: als Simon een atoombom overleefd heeft, dan zal Sunny Dale na de aanslag op het LVC ook nog wel leven. Maar niemand gelooft meer dat ze leeft dus ze is haar bron van Faith wel kwijt.
Terug in Leiden is het heel koud. De kinderen zitten onder de radioactieve as van de branden en voordat ze naar huis gaan, wassen ze zich in het ijskoude water van de gracht. We gaan Simon meenemen naar de boomhut en richten daar een ‘noodhospitaal’ voor hem in. Mio’s moeder ziet hun daar bezig, maar ze vraagt alleen maar of de kinderen er voor kunnen zorgen dat de buren niet zien wat er gebeurt. De radioactieve kleren worden verbrand en Mio geeft ze oude kleren die zijn oma gebreid heeft. Suzette gaat dus samen met Kees via de geestenwereld naar huis. Die twee willen nog niet dood gevonden worden in dat soort lompen.
Mio biedt aan om levende protheses voor Simon’s verloren arm en been te maken. Quilm wordt meteen enthousiast. Hij kent een brommermaker en een beeldend kunstenaar die een exoskelet voor hem kunnen maken. Ze hebben de hele nacht veel lol in het ontwerpen van een robotpak. "Maar groei je daar dan niet uit?" vraagt Mio.
"Welnee, ik woon al dertig jaar in dit lichaam. Als je iedere dag een beetje geloof investeert, word je niet ouder."
Mio zal voor hem naar de brommermaker gaan voor het metaal en naar dewerkplaats van de kunstenaar op Haagweg 4 voor de uitvoering. De volgende dag komen ze weer bij elkaar. Quilm vertelt wat er gebeurd is sinds ze elkaar voor het laatst hebben gezien. De heks Celestine is uit haar Orde gestapt en verdwenen. Hij vertelt dat Simon van oorsprong een slaaf was op de machinewereld van Asmodeus, die daar de wapens laat maken die hij wil gebruiken in zijn oorlog tegen de hemel. Verder vertelt hij dat Elise een creatie was van Celestine, in opdracht van de paus (niet die van deze aarde, maar de opperpaus van alle werelden), die de opdracht weer had gekregen van god. Althans dat zei hij.Maar Elise is de engel van het laatste oordeel, die alle werelden zal vernietigen. Celestine heeft er dus voor gezorgd dat Elise niet kan spreken want zij weet niet zeker dat deze opdracht echt van god zelf komt. Ze vertrouwt het vaticaan niet meer en wil nu naar de hemel gaan om het aan god zelf te vragen. Om de hemelpoort te vinden is ze met Asmodeus in zee gegaan. Die is bezig om werelden van het vaticaan te veroveren. Volgens Quilm heeft hij waarschijnlijk de waterwereld veroverd om het vaticaan een slag toe te brengen en de bevolking meegevoerd. Nieuwe slaven zijn altijd handig.
Terwijl hij het vertelt, vragen wij ons af of iemand ooit echt met god gesproken heeft. In ieder geval kan geen enkele engel of demon zich zo iets herinneren. Orders kwamen altijd van hoger. We zoeken het op: het waarheidsfilter geeft aan dat Abraham met god heeft gesproken.
Mio gaat weer naar het ziekenhuis voor zijn dagelijkse goede daad. Daar hoort hij over een kind dat steeds van de afdeling psychiatrie ontsnapt. Het meisje wordt omschreven als ‘verduiveld snel’. Mio spitst zijn oren. Is dat er een van hun? Hij gaat naar haar op zoek, maar kan het meisje niet vinden. Ze speelt een spelletje met hem. Iets nieuws.
Later op de dag gaat hij met Ab op het grasveld sparren. Ab vecht met twee messen en Mio met de oude, botte katana waar de japanners zo in geinteresseerd was. Dat was een vergissing, want het zwaard ontwaakt en neemt Mio over. Hij valt met al zijn kracht aan om te doden. Ab kan de eerste paar klappen pareren, maar daarna slaat Mio hem bijna dood. Het zwaard doet ‘aggravated damage’, het is bedoeld om demonen mee te doden. Suzette kan hem nog net op tijd stoppen. Mio komt weer tot zichzelf en geneest Ab snel. En dit allemaal op een zondagmiddag in de tuin, waar de buren het kunnen zien.
Ja, het was weer een mooie sessie. En voorlopig even mijn laatste als Storyteller. Die rol gaat Ellahir nu een tijdje van mij overnemen. Ik ga mij nu een tijdje als speler in de spelwereld begeven. Mogelijk dat andere spelers daarna ook nog bij toerbeurt de rol van ST op zich gaan nemen. Pas bij het slot zal ik de regie weer terugnemen. 😉