Zojuist heb ik een lezing gehouden in Arnhem. Heel geslaagd, meer dan zestig bezoekers. (Da’s veel voor een oudervereniging.) En dan de stress van het thuiskomen met de NS.

Een hert had zich voor de trein geworpen. Da’s natuurlijk heel erg zielig voor zo’n beest. Maar de reactie van de mensen: stress – stress – stress. Eerst gonst het van de geruchten, iemand heeft zich voor de trein geworpen .. Foei!  Dat doe je toch niet! Ellendig voor de machinist! En dan blijklt het een dier te zijn. Een ommezwaai in de emoties: van boos naar medelijden, en weer naar boos want – vertraging – haasten – minder dan een minuut overstap, net gehaald!

Vandaar: Gorillaz, eerst om mijn … af te reageren en daarna voor het mooi.